-Een vriendin/kennis geeft jouw kindje een standje als hij iets fout doet, zeg je daar iets over? Het is tenslotte jouw kind en niet dat van haar/hem daar zeg ik zeker wat over! niemand geeft mijn dochter een standje behalve ik.. als het iemand niet bevalt als mijn dochter wat doet (en ik heb het toevallig zelf niet gezien wat trouwens al amper voorkomt) dan kunnen ze dat tegen mij zeggen en dan bepaal ik wel of ik daar n standje voor geef of niet! -Iemand komt binnen in je huis en vertelt je hoe je je meubels moet zetten, omdat het dan mooier ingericht is, wat doe je dan? dan zeg ik nou als jij dat mooi vind dan geef ik je het adres waar ik me meubels gekocht heb en dan kan je het bij jou thuis doen hoe jij dat mooi vind ik trek mij sowieso nooit wat aan van wat andere vinden of denken ik doe dingen op mijn manier en tussen bemoeien en bemoeien is een groot verschil... als het goed bedoelt is en gegrond dan kan ik het mij misschien wel aantrekken maar als het ongevraagd en ongegrond is vraag ik waar ze zich mee bemoeien en dat ik hun bemoeienissen niet nodig heb en dus ook liever niet aanhoor
Betreft het corrigeren van mijn dochter.. Ligt er aan hoe ik in me vel zit..Van sommige mensen kan ik het wel hebben. Van bepaalde mensen niet .. Die bemoeien zich overal mee.. Betreft kinderen krijgen, huishouden etc.. Dat bepaal ik zelf wel!! Wij krijgen dus ook regelmatig de vraag: En? Wanneer komt nummer 2.. Umh.. Dat weten wij wel!
Als mij wat gevraagd word qua advies zeg ik er altijd bij: Dit is mijn mening en doe er maar mee wat je wilt. Gebruik het of leg het neer mij maakt het niet uit en zo ga ik ook met advies om wat ik krijg. Ik zie het als hun mening en pak er uit wat ik kan gebruiken Ze moeten het dus niet dwingend zeggen, of tig keer herhalen en mijn eigen mening niet respecteren want dan laai ik op en dan ben ik niet meer lieve wannie(A) Mochten mensen dingen doen die betrekking hebben op mijn gezinnetje en ben het erniet mee eens, dan krijgen ze het op hun bord. Het maakt wel uit wie het is. Van de een kan ik meer hebben als van de ander.
-Een vriendin/kennis geeft jouw kindje een standje als hij iets fout doet, zeg je daar iets over? Het is tenslotte jouw kind en niet dat van haar/hem: Iemand mag best zeggen tegen mijn kind dat hij iets niet mag doen maar een standje geven absoluut niet, het is mijn kind en als ik vind dat hij een standje verdiend dan doe ik dat zelf en niet iemand anders .. -Iemand komt binnen in je huis en vertelt je hoe je je meubels moet zetten, omdat het dan mooier ingericht is, wat doe je dan? : Keihard lachen, niemand verteld mij hoe ik mijn kamer in moet richten, tuurlijk mogen ze een mening hebben maar ik doe gewoon wat ik zelf wil ... Er is werkelijk niemand op deze aardkloot die mijn leven zal bepalen, ik leef mijn eigen leven en sta open voor meningen maar uiteindelijk bepaal ik zelf hoe en wat ...
Mensen die mij tips geven over het inrichten van het huis vind ik niet zo erg. Het is aan mij wat ik er mee doe toch? Ook het corigeren van mijn kind vind ik niet zo'n probleem. Ligt er een beetje aan wat en hoe. Waar ik mij over verbaas is hoe brutale vragen mensen aan je kunnen stellen die ze helemaal niks aan gaan Zo heb ik al een aantal keer een vraag gehad waarvan ik zoiets heb ´´dat gaat je geen bal aan´´. Iemand die vraagt hoeveel hypotheek wij bijvoorbeeld betalen of hoeveel inkomsten wij hebben. Zulke vragen vind ik echt brutaal. Ik heb echt altijd van mijn ouders geleerd dat dat brutale vragen zijn die je gewoon niet stelt
Prima. Als mijn kindje wat fout doet, dan mag een ander hem daar ook op wijzen. Ik kan niet overal bij zijn. Tenzij het iets is wat hij wél had gemogen, dan zeg ik dat tegen die persoon. Ik ben een groot voorstander van sociale controle en dat kindjes worden opgevoed door bij wijze van spreke alle moeders in de straat. Afhankelijk van de toon waarop het gezegd wordt. Als iemand duidelijk aangeeft dat dat zijn mening is, dan denk ik er eens over na en zeg anders dat ik DIT mooier of praktischer (want soms is iets inderdaad mooier op een andere manier, maar niet praktisch) vindt, beargumenteerd natuurlijk, en dat ieder zijn eigen smaak heeft. Maar sommige mensen kunnen het dwingend zeggen en daar ben ik allergisch voor. En als dat het geval is, geef ik meestal een snauw, bijvoorbeeld: "Dan doe je dat toch lekker bij jezelf thuis!" Of "Je hoeft hier niet te zijn, hoor!"
Bij ons in huis gelden andere regels als bij papa en mama thuis dus als hier een kindje is van vrienden en hij zit ergens aan wat ik liever niet heb dan vind ik dat ik daar best iets van mag zeggen. Mits de ouders dat zelf niet doen dan he. Mijn dochter mag ook niet alles en ik heb maar 2 ogen dus als er iets gebeurd wat ik niet zo snel zie dan mogen ze daar best op een normale manier iets van zeggen. Verder hebben ze zich niet te bemoeien met mijn inrichting of hoe ik in het leven sta. Mijn oma heeft er nog wel eens een handje van om te zeggen dat ik iets moet. Ik zeg dan ook tegenwoordig dat ik niets moet of ik laat het langs me heen gaan. Vind niet dat andere zich met mijn zaken hoeven te bemoeien. Ligt er trouwens wel aan op welk gebied en wie het zegt. Ik heb een paar jaar geleden een huis gekocht en we hadden toen 2 woningen waar we gingen kijken. De eerste was zo uitgewoont dat mijn vader me toe fluisterde dat we dat huis maar beter niet konden nemen ivm het vele klussen. Van hem neem ik het dan ook aan omdat hij er toch anders naar kijkt.
Hier mogen ze mening geven maar of ik er wat mee doe is mijn probleem..... als ze met me kind bemoeien word ik boos dat gaat mij en me partner aan en niemand anders! over meubels ik zou zeggen ik vind het mooi zo en laat ik ook zo maar bedankt voor de tip....
Hangt er echt helemaal vanaf. Zoals al gezegd is maakt het uit wie het zegt en hoe het gezegd is. Als andere kinderen in mijn huis met hun schoenen aan op de bank staan en de moeder zegt er niks van vind ik dat ik daar wel iets van mag zeggen of als andere kinderen bij wijze van mijn huis afbreken. Maar een echt standje geven zou ik aan de ouders over laten. Iemand mag best iets zeggen over mijn inrichting, vind ik het een goed idee dan doe ik er misschien wat mee, vind ik het niks dan zeg ik dat ook gewoon. Mijn schoonmoeder wil zich nog wel eens met dingen bemoeien, ze heeft een tijdje gehad dat ze hier kwam schoonmaken en als we dan 's avonds thuis kwamen had ze vanalles veranderd in huis...wij zetten het dan stilzwijgend weer terug zoals he was en dan was de hint wel weer duidelijk. Ik kon daar niet wakker van liggen.
Een mening mag, en als iemand bijv opmerkt, van uhh, noem maar wat "goh als je je bankt zo zou zetten, heb je misschien meer ruimte" Dan heb ik daar geen probleem mee.. Als er word geopperd, jemig, wat een rommel heb je, je moet nodig een nieuwe bank.. dan vind ik dat niet echt leuk, maar kan me ook niet veel schelen. Dan kopen ze die maar voor me ofzo.. Wij leven er mee, en als wij er gelukkig mee zijn dat lijkt me belangrijker Een standje tegen over mn kinderen, ligt er ook maar net aan, als mn dochter duidelijk een vriendin ofzo uit probeerd, dan mag die vriendin of wie dan ook best wel een stadje geven (in de zin van "dat mag niet") Zou het niks vinden als ze mn kind gaan "straffen" dus bijv op een stoeltje oid zetten. Dan heb ik zelf allang ingegrepen. (Vind ik dan namelijk ook mn verantwoordelijkheid)
Is ook jouw verantwoordelijkheid, maar ten eerste kun je niet overal bij zijn. Dat er iets gebeurt als je net in de keuken bent of zo. En ten tweede zijn er héél veel ouders die hun kind maar wat laten doen en er niet naar omkijken. Ik hoorde van een collega dat de kinderen van zijn (schoon?)broer of -zus bij hunzelf thuis met schoenen op de bank mogen, maar bij die collega niet. Maar dat snappen de ouders niet en die doen heel stom als mijn collega die kids vertelt dat dat niet mag. "Mogen ze thuis ook" zeggen ze dan. Slaat toch nergens op? Ik vind het goed dat kinderen leren dat bij andere mensen net wat andere waarden en normen gelden en dat ze daar ook rekening mee moeten houden. Ook al zou ikzelf die specifieke norm niet hanteren...
dat is toch totaal niet reëel? dus als jouw kindje dadelijk op de psz of op het kdv een kindje slaat/bijt of zo, dan mag de juf/leidster er niks van zeggen? of als jou kindje bij mijn kindje komt spelen en krabt/bijt oid mijn kindje, dan reken maar dat ik er iets van zeg! mijn zoontje had hier een keer een vriendje te spelen. op een gegeven moment bijt dat vriendje zo hard in mijn zoontje zijn arm dat het hele gebit er in stond, tot bloedens aan toe! nou reken maar dat ik dat kindje flink heb toegesproken en op de gang heb gezet!
Inderdaad! Ik hoop er zelfs op dat ze Nathan corrigeren als ik er niet bij ben ( op het KDV, of bij mijn ouders ) Natuurlijk op een nette, en duidelijke manier. Maar ik hoop toch echt niet dat ze hem maar zijn gang laten gaan 'It takes a village to raise a child' en dat is zó waar! Als hier een ander kindje is, en die doet iets wat hij of zij niet mag doen, dan 'straf' ( klinkt zo zwaar, ik noem het liever corrigeren ) dat kindje ook. Nee, lekker z'n gang laten gaan omdat de ouders hem alleen mogen corrigeren. Tering, dat wordt een leuk kind
Een juf of meester ( of in het geval van opvang, gastouder et cetera) ben ik het er mee eens dat ze mogen corrigeren. Dat is logisch. Maar als ik erbij ben en een wildvreemde zegt iets tegen mijn kind accepteer ik dat niet. Dat hoort niet vind ik. Ouders moeten dat doen. Als ouders dat niet doen doen ze dus echt iets fout.
Ik ben nogal een eigengereid peroontje dus mensen die zich ongevraagd met mijn leven bemoeien en dit op een dwingende manier doen, daar wordt ik heeuuuul boos op. Mensen die op een nette manier hun mening geven en suggesties aandragen, die kan ik wel waarderen en dan neem ik het ook nog weleens aan. maar toch doe ik het graag op MIJN manier.
Tuurlijk moeten ze je kindje corrigeren als jij er niet bent. Maar als het een vriendin het doet als ik er ook ben zal ik daar zeker iets van zeggen. Maar je hebt standje en standje. Als ze gewoon tegen hem zegt dat hij iets niet mag doen vind ik het prima.
Ene oor in, andere oor uit? Men vindt toch altijd en overal wel iets van, je doet het toch nooit goed. Pas als iemand op een redelijke manier zou zeggen; Hé, ik zie dat je dit en dat zo doet, heb je al eens overwogen om het zus te doen? Dan zou ik dat wel waarderen.