Tsjaa wat zal ik zeggen... Uit mijn ervaringen blijkt (kan er jammer genoeg geen 1 opnoemen die me niet belazerd heeft...njaa op 1 na) Dat het niet zo makkelijk ligt van daar is t gat van de deur... Althans bij mij niet....(noem t misschien naief.. Maar goed) Geen sex gelukkig voor zover ik weet maar wel zoenen en soort van relatie achtig iets... Je houd van diegene... En ik denk dan njaa heel fout maar goed... Ik hoopte altijd dat het niet nog eens zou gebeuren...want tsjaa je houd van diegene en je hoopt dat ie ervan heeft eleerd en deze keer wel ECHT voor jou gaat.... En je probeert er samen aan te werken.. Want he wie weet komt het goed en ben jij toch 'de ware' voor hem.... Njaa ik vind het in ieder geval niet makkelijk om hem gelijk de deur te wijzen... Tot op heden heb ik het super met mn vriend... En hoe hard ik ook altijd tegen hem roep dt ik m er gelijk uit zou gooien... Vast niet.. Maar dat hoeft hij niet te weten Ondanks dat ik weet dat ie heeeel veel van me houd heb ik af en toe nog wel steeds een beetje angst dat het toch ineens zou kunnen gebeuren... Hij is ook de eerste die hopelijk gaat bewijzen dat dat niet gaat gebeuren....
een 2e kans geven is geen optie voor mijn. ik zou hem nooit meer volledig vertrouwen en vind vertrouwen het belangrijks in een relatie. mis e dit dan denk ik dat je nooit gelukkig oud kan worden. ik zou hem bij alles wantrouwen, willen controleren en precies willen weten waar hij is en wanneer. nee dat zou hem niet worden de relatie meteen verbreken, ik denk het wel. Om bij elkaar te blijven voor de kids vind ik echt zo niet kunnen. als je een stabiele relatie hebt oke maar als een van bijde vreemd gaat dan mankeerd er hier dus al het een en ander aan en zou het verstandig zijn om uit elkaar te gaan. het liefst zo vriendschappelijk mogelijk en zonder de kids te veel te laten leiden. Ik zou door de wantrouwen denk ik ook erg vaak ruzzie hebben met mijn partner dat dit meer te weeg brengt dan een scheiding. ik heb het dan wel over vreemdgaan inc geslachtgemeenschap. voor een kusje ga ik me relatie niet verbreken. goedkeuren ook niet hoor maar vind dat niet ernstig genoeg tenzij er gevoel bij komt kijken
mijn man hebben het er weleens over gehad, hij zegt dat hij mij misschien nog wel zou kunnen vergeven als er iig geen liefde in het spel zou zijn, maar dat gaat er bij mij echt totaaaal niet in, in mijn ogen ga je alleen vreemd wanneer je relatie niet goed is, dan sta je in mijn ogen namelijk open voor een ander, en zodra je weet dat je relatie niet goed zit vind ik dat je met elkaar moet praten.
dan weet die waar het gat van de deur is ben daar heel duidelijk in en hij moet niet denken dat hij me terug krijg omdat we een kind hebben. kans nee dank je vertrouw hem dan echt niet meer. ja ik zou die gene wel opzoeken ja wat ik dan doe weet ik niet. zal der miss wel een goeie knal geven maar me vent ook
ik zou het echt niet weten. zit gelukkig niet in de situatie. maar waarom zou je niet boos worden op de vrouw? stel je voor dat het je beste vriendin is...
Ik vind het heel moeilijk om daar iets over te zeggen. Mijn eerste reactie is 'hem de deur wijzen', maar als ik er verder over nadenk, weet ik niet of ik dat meteen zou kunnen. Ik houd ontzettend veel van hem en zou niet weten wat ik zonder hem moet. Ik dénk dat ik even een time-out zou nemen en hem dan toch weer een kans zou geven. Wel zou het waarschijnlijk jaren duren voor het vertrouwen in hem weer terug is (als dat al helemaal terug komt). Ik dénk zo, maar eigenlijk durf ik er niets over te zeggen. Ik ga er ook niet verder over nadenken, want ik wordt al misselijk bij het idee
dan is het misschien nog wat anders, maar zij heeft niet beloofd om trouw te zijn aan je, nouja als je niet getrouwd bent dan natuurlijk de man ook niet maar de man is een verbintenis met je aangegaan, de sloerie (want zo denk je natuurlijk dan wel) waarmee je man ligt heeft daar niets mee te maken..
Dat is wel een ander soort situatie, stel je voor het is een vrouw wat je totaal niet kent en ze wist niet dat je vriend bezet was.. Ik zou nooit of te nimmer de vrouw slaan, mijn vader zei altijd; alles valt kapot te maken zeker als een relatie niet goed zit en dan vind ik dat degene fout is wat een relatie heeft en niet degene wat vrijgezel is want die doet eigenlijk niet veel fouts in mijn ogen want die hoeft met niemand rekening te houden.
Hier helaas ervaringsdeskundige. Ik ben er afgelopen mei (Owen was toen 2 weken oud) per sms achtergekomen dat hij al vanaf september '10 een relatie heeft met een van zijn collega's. Toen wist ik dus net dat ik zwanger was.. Diezelfde avond de deur gewezen en nu in een hele moelijke scheiding waarbij hij absoluut niet mee werkt. Alleen maar tegendraads en het mij nog moeilijker maakt.
Ach ik riep het hardst dat ik m er uit zou zetten..... Toen ik erachter kwam na 4 maanden(!!!!!) wist ik niks te Zeggen, ik wist niet wat ik voelde... Na spijtbetuiging en veel praten zijn we doorgegaan, je houdt toch van iemand. Bij elke sms, telefoon of overwerkavond wilde ik precies weten hoe en wat en wie en hoelaat enz.... Dat trek je niet.. Uiteindelijk zijn we dan toch uit elkaar gegaan. Je bent nooit meer zo goed met elkaar als toen daarvoor (mijn ervaring)
In mijn ogen zit er iets niet goed in je relatie als één van de twee vreemd gaat. Hier zou dat dan ook gelijk einde oefening betekenen. Ook als het slechts om een zoen zou gaan. Mijn ex vriend is ook vreemd gegaan, ik heb hem nog een kans gegeven maar het is nooit goed gekomen. Het vertrouwen was weg en is nooit meer terug gekomen. Weet dus dat ik het nooit achter me zal kunnen laten als mijn vriend vreemd zou gaan. Ik hou zielsveel van mijn vriend, wil graag met hem oud worden en hopelijk nog een kindje. Maar als hij vreemd gaat is het wel over tussen ons, hoe gek ik ook op hem ben.. Gelukkig maar dat ik eigenlijk wel zeker weet dat hij dat nooit zal doen!
Het ligt er aan. Is het iets dat al een hele tijd gaande is en zijn er echt gevoelens in het spel of was het een dronkemansactie? Beide niet goed te praten, maar het zegt voor mij wel iets over hoe ik er mee om zal gaan. In elk geval niet gelijk de deur wijzen. Ik hou zo verschrikkelijk veel van mijn man dat ik het gewoonweg niet eens kán, dat denk ik althans. Ik denk dat ik probeer te redden wat er te redden valt en dat ik heel erg moet uitkijken dat ik daarbij mezelf en mijn gevoelens niet voorbij loop, ik ken mezelf...
schop onder zn reet geven, wegwezen dus! ik kan niet vergeven in zo´n situatie, vertrouwen in een relatie is heeel belangrijk wat niet meer kan!
Dan weet hij heel goed waar het gat van de deur is. Maar dan heb ik het wel over zoenen al. Dat gaat er bij mij al niet in.
Ooit een vriendje vergeven dat hij vreemdging, maar gelukkig was het daarna snel voorbij. Hij bleek er namelijk mij en die ander op na te houden. Ze zijn nu nog samen en hebben 3 kids, eikel!!!! Hoe ik nu zou reageren weet ik niet. Ik kan wel heel hard roepen dat het dan voorbij is. Maar als het je echt overkomt is het toch anders. Hoop iig dat het me nooit overkomt!!!!