Ik hop van het slechte naar het goede-eigenschappen-topic en vraag me af: hoe zien jullie de balans tussen die twee soorten eigenschappen? Dat is meestal geen stabiel beeld natuurlijk, maar in grote lijnen? En als je zelfbeeld slecht is (geweest), wat doe/deed je eraan om het te verbeteren?
Om zelf te beginnen: ik zou willen werken aan een beter zelfbeeld. Er hoeft niet veel te gebeuren om mezelf flink onderuit te schoffelen, vooral als ik wil werken aan zwakke punten en als ik dan terugval. Of als ik tekortschiet voor mijn kinderen. Dan krijg ik de houding: ik ben niet alleen niks waard maar ik verpest ook nog eens het leven van de anderen om me heen. Ik kan dus niet zo goed omgaan met de gebrokenheid van het leven en dat vind ik dan ook weer stom want dat had ik vanuit de bijbel al prima kunnen weten. Dus: ben benieuwd wie het herkent en/of er iets aan heeft gedaan wat werkte.
Voor mij is het wel redelijk in balans. Nu wel, in ieder geval. Dat is niet altijd zo geweest. Als kind voelde ik me wel vaak 'anders' dan anderen. Dat klopt achteraf wel, ik heb adhd. Wat ook niet meehielp is dat we in mijn jeugd een paar keer zijn verhuisd naar andere delen van het land. Dan heb je dus weer het verkeerde accent en als je dan over de gehele linie wat ander gedrag hebt, ben je al gauw het mikpunt van pesterijen. Ik ben dus ook gepest. Dat alles bij elkaar helpt natuurlijk niet voor je zelfbeeld. Ik zou eigenlijk niet één ding kunnen noemen waardoor dat nu anders is. Ik ben leerkracht en op de pabo is er enorm veel aandacht voor reflectie (=nadenken over jezelf en je eigen gedrag). Ik hoorde over ahdh en herkende daar heel veel van mezelf in. Dat is dus wel iets geweest waar ik enorm veel over heb gelezen en dat hielp ook mee mijn zelfkennis te vergroten. Ik heb veel gehad aan een website waar ook -juist- de positieve / grappige kanten van adhd werden benoemd. Dat is trouwens iets waar ik nu als juf ook veel aandacht aan besteedt wanneer ik kinderen begeleid die net een diagnose hebben. Dat reflecteren helpt je om je sterke kanten te leren kennen en nog beter te gebruiken. En het laat je werken aan dingen die je (nog) niet zo goed kunt. Sommige dingen kun je leren. Andere dingen kun je compenseren. Wat voor mij ook enorm helpt is dat ik mijn werk gewoon erg leuk vindt. Ik kan er 'mijn ei' in kwijt. En ik zoek daar ook echt mijn uitdaging in, door nieuwe dingen te leren. In de loop der jaren ben ik daardoor in een aantal dingen een "expert" geworden binnen ons team. Wanneer collega's dan dingen van me aannemen en zelf ook echt om hulp of advies vragen, is dat natuurlijk ook weer goed voor mijn zelfbeeld. Maar goed, alles bij elkaar is dat wel een proces van jaren geweest. Decennia, kan ik haast wel zeggen. Ik denk niet dat er een snelle / magische oplossing is om je zelfbeeld te verbeteren. Maar doordat je erover nadenkt en ermee bezig bent, zet je al een heel belangrijke eerste stap. Blijf dus vooral 'zoeken'! Dat is wat ervoor gaat zorgen dat het steeds een stapje beter gaat. En al schrijvend realiseer ik me ook maar weer: terwijl ik bezig was me zo te ontwikkelen, had ik dat niet echt in de gaten. Vaak gaat dat soort dingen zo langzaam, dat je de vooruitgang pas ziet als je terugkijkt en kunt vergelijken met een paar jaar daarvoor. Op dit moment weet ik ook niet hoe de dingen die ik nu leer en doe, mij over een paar jaar een 'beter' persoon maken. Dat ontdek ik dan waarschijnlijk ook pas weer als iemand daar dan een vraag over stelt en ik terugblik.
Mijn zelfbeeld was niet geweldig.. een pest verleden en nu een burn out.. de gedachtes dat ik het niet waard ben en niets voorstel heb ik heel veel (gehad).. Ik ben voor de burn out bij de praktijkondersteuner en zij heeft me doorgestuurd naar een psycholoog welke met mij gaat werken aan hoe het komt wie ik ben en hoe ik in situaties reageer.. en pakt dan dingen uit mijn verleden aan waardoor ik hopelijk niet meer zo een negatief zelfbeeld van mezelf heb.. ook ben ik nu begonnen met wat actiever te gaan sporten, uitlaatklep.. Ik zoek mijn balans in; praten en meer voor mezelf opkomen (sterker worden), gezondere leefstijl en sporten. Het is moeilijk om positiever te denken.. De eerste belangrijke en moeilijke stap heb je al gezet je ziet het in en wilt aan jezelf werken dat is al knap! In ieder geval doen waar jij je goed bij voelt.. veel succes!
Het eerste wat ik dacht: ik heb het gevoel dat ik een stuk slanker en jonger uit ziet dan de werkelijkheid. En dan is het soms schrikken in de spiegel. Maar dat bedoel je niet. Ik ben redelijk in balans, misschien komt dat omdat ik 40+ bent. Ik moet niet zoveel niet meer van mezelf. Kijk ik heb het geaccepteerd dat ik voor bepaalde items geen aanleg heb. Kookkunst is aangebrand en niet gaar. (Maak geen geintje) Gewoon simpele gerechten, wat wel lukt, is ook prima. Maatje meer, dat is voor nu prima. Controle loslaten is een probleem, maar ik weet het. Dus ervan bewust. (Let it go! Hoor ik mezelf zeggen) Als je je slechte eigenschappen kent, en erkent dan je er wat mee doen. Of accepteren of aanpassen. En die keuze maak jezelf.
Ik ben op de middelbare school heel erg gepest geweest. Zo erg dat ik er een paar keer bijna niet meer geweest was. Toen ik mijn havo diploma gehaald had was ik 1 groot wrak. Wilde studeren maar door al mijn onzekerheden lukte dit al niet eens. Ben toen eerst wat simpel werk gaan doen om socialer wat te groeien. Deed in die tijd mee aan een wedstrijd waarbij ik een fotoshoot won. Ik dacht naderhand, 1 x en nooit weer. Doodeng vond ik het. Toch veel positieve reacties gehad en een beetje in dat wereldje gerold. Vanaf toen ging het snel en geb ik jaren als model gewerkt. Ik verdiende hier mijn brood mee. Studie tussendoor opgepakt. Helaas door gezondheidsproblemen wel heel lang over de studie gedaan naar vorig jaar eindelijk afgerond. Nu fotografeer ik zelf ook, wat ik in het begin weer superspannend vond. Vooral met 'vreemden' icm eigen onzekerheden. Maar ik heb geleerd dat het het beste werkt om dingen te doen. Ook al lijkt het eng of ben je onzeker. Op die manier heb ik het meeste geleerd en ben ik persoonlijk heel erg gegroeid. Ook al kan ik nog wel onzeker zijn, dit beïnvloed mijn leven niet meer op een manier waardoor ik eronder lijd.