Werken, volleyballen (1x trainen, 1x wedstrijd) en afspreken met vrienden (dan is mijn man thuis). Met zijn tweeën iets doen komt niet zo vaak meer voor. Maar aangezien onze dochter om 18.45/19.15 naar bed gaat hebben we in elk geval een paar avonden per week samen (als er niet eentje sporten is) Hmm binnenkort maar eens een avondje samen weg .
Ik maak voldoende tijd voor mijzelf. Mijn man is er namelijk ook nog. Ik sport, doe leuke dingen met vriendinnen en 1 x per maand gaan mijn man en ik samen iets doen. Onze 2 kinderen logeren dan bij opa en oma. Verder heb ik elke avond voor mijzelf als de kids op bed liggen. Je leven houdt echt niet op na de komst van kinderen.
Ik sport twee keer per week. Mijn jongste gaa teen keer per week mee en speelt dan daar. Verder spreek ik nog wel eens af met vriendinnen om een bakje thee te doen in de avonden meestal bij een van ons thuis. Een keer in de twwe a drie maanden gaan we met onze vriendinnenclub een avondje weg. Verdeer woon ik de vergaderingen van de oudercommissie in de avonden bij en die van de werkgroep kleutervieringen samen ca. Vijftien avonden per jaar. Dan ga ik overdag nog wel eens theeleuten met andere mamas en dan zijn de kinden aan het spelen. Ao ja ik werk ook og drie dagen in de week. Ik heb in de eerst anderhalf jaar na de geboorte van mijn jongste wel veel gelaten, maar toen was ik dat zo zat dat ik echt weer dignen voor mezelf ben gaan oppakken en ik heb dat ook wel nodig om lekker in mijn vel te zitten. Toch ben ik al met al een a twee avonden in de week weg en voor de rest veel thuis. Wat weel echt veranderd is is de tijd samen met mijn man. Waar we voorheen spontaan op pad gingen lukte dat niet meer na de komst van de kinden. Toch zijn we in juni weer een weekend samen weg geweest en dat was ook wel erg fijn moet ik zeggen. Wel vind ik het weer makkelijker worden als ze wat ouder zijn om tijd voor mezelf te nemen omdat je hen ook meer kunt uitleggen dat je even weg bent en straks weer terug komt. Ik zeg het bv ook als ik d ekids op bed leg dat ik die avond evne ga sporten zodat ze dat ook weten. Ik merk ook da tik wat makkelijkerr geworden ben in het inschakelen van een oppas sinds de. Jongste een jaar of twee is, waardoor we ook weer meer toekomen aan of samen of ieder apart weg zijn voor hobby en of vergaderingen.
Wat dat betreft ben ik ook een verschrikkelijke miep hoor. Ik hou van rust en regelmaat en ik vind dat een baby hoort te slapen in zijn wiegje en op een vaste rustige plek gevoed moet worden. Dus dat betekend voor mij ook geen uitjes. Maar ik heb dat nooit vervelend gevonden want het was mijn eigen keus. Het voelde voor mij juist niet goed om op pad te gaan. Ik weet nog dat toen onze jongste dochter 13 weken was we voor het eerst als gezinnetje weer een weekje weggingen. Ik ging dan bijv. met de 2 oudste op pad en mijn man bleef bij de kleine. Mijn man genoot van lekker in het huisje te zitten, want die werkte natuurlijk altijd en ik vond het heerlijk om lekker op pad te gaan, omdat ik continu thuis zat. Niet echt gezellig zul je zeggen, maar voor ons werkte het prima. In die week zijn we denk ik 3 keer met hele gezin op pad geweest, maar dat was dan precies tussen 2 voedingen in.
Ik lees hier ook erg veel verschillende behoeftes. De 1 heeft er weinig behoefte aan om echt weg te gaan en de ander bij wijze van 2a3 x per week (buiten werk om). En veel zeggen vooral tijd alleen met partner te missen. Maar tijd met man lijkt me juist het makkelijkst? Als de kinderen op bed liggen kaarsjes aan, wijntje inschenken, leuke film op of muziek op achtergrond? Of zijn jullie dan erg druk met de afwas, snel stofzuigen en wasje doen etc dat dat erbij inschiet? Of gewoon geen puf daarvoor na een dag?
Dingen doen zoals shoppen zal ik niet snel doen met mijn kleine straks.. Laatst ook in de sting. Kind helemaal over de rooie, vader was haar niet de baas riep dingen die eigenlijk niet kunnen uit onmacht (ik bind je hier aan de paal vast als je nou niet ophoudt met janken!) boze en zenuwachtige moeder staat af te rekenen. Hoor haar mompelen tegen de cassiere "ik KON gewoon lekker alleen gaan! Maar NEE!!! Ze moesten 'gezellig' mee!!!!"
Hier 1 kind die nu bijna 6 is. Ik vond het een super grote verandering. Voor en in mijn zwangerschap was ik altijd weg of kwam net weer. Dacht dat lukt wel met zo'n kleintje. Dat ik gewoon het grootste deel van de dingen die ik voor de zwangerschap deed ook wel na die tijd kon blijven doen. Helaas besloot de kleine man anders. Hij was een huilbaby en huilde 20 uur per dag. Daarnaast ook heel erg prikkelgevoelig. Toen de osteo de kiss behandelde en ik zorgde dat de prikkels minder werden. Ging het een stuk beter. Maar voor mij was het dus thuis blijven en regelmaat voor mijn zoon creeren. Ex had ik helaas niet veel aan. Dus om te zorgen dat de kleine vent rustig bleef was ik altijd in de buurt
Slapen! Ga zoveel als je kunt slapen! Ik heb er hier twee rond lopen van 1,5 jaar en een baby van 6 weken, trust me...... Ik kan op het moment zelfs staand slapen! Maar dat is met 3.... Met de andere twee deed ik al vanalles... Gingen gewoon overal mee, uiteten etc.
Hier heb ik kleine ook zoveel mogelijk overal mee naar toe genomen. Alles meenemen en gaan. Ben van mening dat kinderen daar makkelijker van worden dan die "rust en regelmaat" kinderen. Mijn kleine sliep en slaapt overal en gaat het niet dan kan je altijd nog naar toe huis gaan . Voeden kan je overal en kleine ligt lekker in de wandelwagenbak. Je hoort weleens dat mensen speciaal Thuisblijven omdat kleine gevoed moet worden of dat er 1 naar een verjaardag gaat en de ander blijft bij de kleine omdat het in eigen bed moet slapen. Vind ik persoonlijk overdreven. Als kind er geen last van heeft kan je het gewoon meenemen. No way dat ik tussen 4 muren blijf zitten omdat ik mama ben. Nogmaals , zolang kleine er geen last van heeft. Ik werk 30 uur en dan gaat kleine naar het dagverblijf of naar mn ouders. Heb ook een paard waar ik een paar x per week mee ga rijden. Ook daar gaat kleine mee naar toe. Geweldig vindt ze dat. Als ik met paard naar buiten ga dan is kleine bij de mn ouders .ik ga ook gewoon met haar naar een verjaardag 's avonds. Gewoon niet te lang blijven en anders daar in het campingbedje. Ik doe dus gewoon nog alles wat ik anders ook deed .
eigenlijk alles nog wat ik zou willen.. fotografie is echt mijn passie! doe ik nog.. uitgaan als ik wil kan gewoon nog.. afspreken met vriendinnen.. shoppen met en zonder kind vind het altijd onzin als mensen zeggen geniet nog maar even want je leven is straks voorbij hoor... nou sorry dat heb je toch echt zelf in de hand je bent niet meteen 1 of andere huissloof als je mams bent.. nee tuurlijk kun je niet hele weekend hossen in de kroeg maar stil op de bank zitten no way... onzin..
Ik deed met 1 kind makkelijker iets buiten de deur dan met 2. Maar ik heb wel altijd mijn avondjes met vriendinnen er in gehouden. Naar de bios of uit eten of lekker de kroeg in. Vorig jaar augustus is mijn man ernstig ziek geworden en deed ik eigenlijk niks meer voor mezelf. Mensen kwamen wel bij ons langs maar dat was af en toe zelfs te zwaar voor hem. Ik moet zeggen dat ik daar echt ongelukkig van werd. Mijn leven bestond uit werken, voor de kids én voor mijn man werken. Nooit ergens heen. Ook niet met de kids want stel dat mijn man het niet redt thuis... Dus sinds een maand of twee ben ik wel weer meer gaan doen. Man redt zich echt wel. Nu ga ik 1 keer per 2 weken een avondje weg. Met vriendinnen of met mijn moeder of zoals vanavond naar de bios met mijn broertje. (Ik zie mijn vrienden wel vaker, maar ga dan overdag met de kids of ze komen hierheen). Ik werk 3,5 dag. De andere dagen ben ik lekker thuis met de meiden en mijn man (hij is altijd thuis). En ik ben laatst 2 nachtjes weggeweest met mijn beste vriendinnen. In oktober ga ik een echte avond stappen (waar ik met mijn vrijgezellenfeest ben geweest, was wel weer eens leuk. Heb ik jaaaaaren niet meer gedaan). En ik heb afgesproken dat ik 1 keer per week 's avonds even een uur a 1,5 uur ga wandelen. Alleen....even mijn hoofd leeg maken. Dit doe ik dan als de meiden op bed liggen. Heerlijk... Ik doe wel alles als de meiden op bed liggen (behalve die 2 nachtjes weg natuurlijk ). Dit vind ik zelf het fijnste...dan mis ik niks van hun en ik vind het hele ritueel van het voorlezen en op bed leggen zo fijn
Idd. Ik was ook alleenstaand moeder toen uk 0-4 jaar was. Men, dan kun je nog echt maar zeer weinig ondernemen behalve de dingen die moeten zoals werken, opvoeden, regelen en organiseren en huishouden. Die jaren hebben er echt ingehakt. Nu heb ik een partner maar ben ik al 16 maanden zwanger en dat hakt er ook enorm in. En alles wat we hebben meegemaakt ook. Dus wat heb ik voor mijzelf. Mijn bed en de I-pad en dat is het. Soms eens naar een vriendin.
Nou dat ligt helemaal aan de situatie vind ik.....Ik heb geen oppas , een man met wisseldiensten en lange dagen en ik kan dus, zeker nu, met haar moeilijke fase , vrij weinig
Ik zit ook in deze situatie, mijn man werkt continue diensten en vaak lange diensten, ben dus vaak samen met de kids maar geen haar op mijn hoofd die denkt dat ik geen tijd voor mezelf kan hebben, je moet er zelf creatief in zijn, ik heb ook geen oppas hoor, mijn ouders wonen hier niet naast de deur en mijn schoonouders passen liever op op de kinderen van mijn schoonzusje dan die van ons dus tja ik sta er ook alleen voor maar ben wel creatief .. Je kan ook dingen voor jezelf doen SAMEN met je kids, of op de momenten dat je man wel thuis is kan je toch dingen voor jezelf doen ? Of als ze s'avonds op bed liggen ?? Ben het dus wel eens met Mrsnuke dat iedereen het in eigen handen heeft.
Het ligt heel erg aan je situatie (werkt je man niet zo veel of heb je makkelijk andere oppas) hier werkt manlief zeer wisselend en veel dus kan nooit in de avond wat afspreken eigenlijk (of pas wat later of we moeten echt uren (dus geld!) ervoor inleveren en dat doen we niet graag. Verder ligt het ook aan je kindje, je kan hem of haar overal mee naartoe "zeulen" maar je moet je afvragen wat je kindje nodig heeft, die van ons deed het goed op een strak ritme en slapen op een vaste plek (gelukkig was een van die plekken wel bij mijn ouders hihi) onze dochter had zo'n erge reflux die mocht je geeneens knuffelen tussen de voedingen door laat staan mee naar de stad e.d. dat had heel erg ongezond voor haar geweest. En nu nog, ik zou geeneens kunnen werken al zou ik het willen (ja ik doe wat thuis ) want als je naar logopedie, fysio e.d. moet met je kindje en dit moet binnen schooltijden want pas vanaf groep 3 mag dit erbuiten. Inmiddels is fysio afgevallen maar nog steeds 2 keer per week logopedie, en 3 keer sporten (zwemles, iets vanuit school en extra belangrijk ivm sociaal aspect ivm achterstand onze zoon) en ballet van onze dochter (het enigste wat zij heeft) MAAAAAR ik moet zeggen dat ik niet zo veel ik tijd nodig heb, een lekker lang bad, of een leuk boekje / blaadje lezen, even wat internetten en ik ben al happy, mijn kinderen zijn mijn prioriteit en als ze straks wat groter zijn krijg ik weer wat meer vrijheid (en dan heb ik nog genoeg van mn leven over haha)
Hier gaat de kleine man altijd met me mee Naar vriendinnen, winkelen noem maar op.. Ging gisteravond naar een verjaardag en heb schoonvader gevraagd op te passen... Pff voelde me echt schuldig.. Dat ik boor mnneigen plezier mn kind thuis liet.. Maar goed we hebben t beiden overleefd haha Maar voor de rest.. Echt tijd voor mezelf heb ik niet... Ja even als ie slaapt ofzo.. Maaja dan is er ook nog een huishouden..: Vriend vertrekt sochtends rond 10 uur is om 15.30 even thuis voor (als het meezit) 2 uurtjes thuis Om vervolgens weer te gaan werken en rond 00.00 thuis te komen en tsjaa dan slaap ik want de volgende dg weer 7.30/8.00 eruit...
Doe genoeg voor mezelf, ga regelmatig winkelen met vriendinnen of een avondje op stap enz. Gisteren nog even spontaan met een vriendin wezen winkelen en terrasje gezeten. Spontaan is niet altijd mogelijk het meeste plan ik van te voren zodat er of oppas is of papa zorgt dat hij andere tijden werkt. Eigenlijk neem ik ook heel veel de kinderen mee, met name doordeweeks, gaat ook harstikke prima!
nee hoor je leven is echt niet voorbij na het krijgen van een kindje!! wel veranderd er een boel... als je even weg wilt zul je wat creatiever moeten zijn met het plannen... maar je kan gewoon je dingen blijven doen hoor! lekker stadten... lunchen met je kleintje... wandelen... boodschapjes doen... je vrienden bezoeken... ik vind het zo'n onzin dat mensen roepen dat je leven dan voorbij is! dat doen ze dan namelijk zelf! ik vind wel dat wij bij het krijgen van 2 kindjes echt tijd vrij moesten maken voor ons tweetjes als man en vrouw... want dat schiet er nogal eens bij in... vooral in de eerste maanden na de geboorte... maar daar kan je zelf keuzes in maken... wij gaan regelmatig samen op stap, onze kindjes liggen dan al in bed en onze vaste oppas zit bij ons thuis... ook doen we veel leuke dingen samen als gezin... het is genieten hoor 2 van die hummeltjes erbij! en het is aan de andere kant ook druk, soms zwaar... zorgelijk als ze weer eens in een bepaalde levensfase komen wat moeilijk gedrag vertoond.... als ouders moet je daarin je weg vinden en daar kan je zo af en toe wel erg moe van zijn.... maar ook dat veranderd weer! onze meiden zijn nu 3 en 4 jaar oud... en nu word het allemaal wat relaxder... ze zijn beide uit de luiers.... ze slapen beide lekker door... kan overdag van alles met ze ondernemen... heeerlijk!!! verder spreek ik vaak af met mijn vriendinnen, en mijn man met zijn vrienden... we zijn dan om en om thuis... ik ga weleens lekker een dagje shoppen in a'dam.. of zoals pas geleden ben ik met mijn dochters, vriendinnen en hun kids een midweekje weg geweest... erg leuk! mijn man had toen ffe lekker tijd voor zn eigen dingen... ook heel fijn! het is wat je er zelf van maakt samen! je bent vader en moeder en dat is geweldig leuk maar je bent ook nog man en vrouw en je hebt vrienden, je werk, andere sociale contacten die je moet blijven onderhouden! dan heb je toch een geweldig mooi leven! laat andere mensen maar kletsen! je kunt het doen zoals jullie het willen hoor!
Als mijn man thuis is is het avond, en ben ik na een dag jengelen echt te moe om iets te gaan doen Haar meenemen doe ik, maar als het niet naar haar zin is zoals winkelen bijv dan jengeld ze de hele tent bij elkaar en van ellende en frustratie ga ik dan maar weer naar huis, raak er echt geïrriteerd van om met een jankend kind in een winkel te zijn. Gisteren weer geprobeerd en weer zonder succes De uurtjes die ik (verplicht) maak als ze slaapt steek ik in mijn huishouden of mijn bedrijf Kan ik ook niet verzaken..... Dus nee, zou niet weten wanneer en hoe...