ik wil graag een eigen kindje..

Niet zo netjes van hem om pas na 4 maanden te vertellen dat hij gesteriliseerd is, terwijl hij afwist van jouw kinderwens!

Mijn man en ik hebben de "afspraak" gemaakt dat, als we ooit uit elkaar gaan of 1 van ons overlijd, we geen kinderen meer gaan krijgen bij een nieuwe partner.
Puur om het feit dat we onze kinderen de exclusieve aandacht van de beide ouders gunnen.
Ik zou dat ook meteen aangeven bij de start van een evt. Nieuwe relatie, want ik vind dat de nieuwe partner daar recht op heeft en op dat moment nog de keuze kan maken om de relatie wel of niet voort te zetten.

natuurlijk ben jij nog hartstikke jong en snap ik je kinderwens volledig.
Een sterilisatie is echter niet zomaar ongedaan te maken, mocht je partner daar uiteindelijk toch voor kiezen.
Niet gezegd dat je partner dan weer vruchtbaar wordt.

Ik hoop dat jullie er uit gaan komen.
Wie weet heeft hij tijd nodig om aan het idee van nog een kindje te wennen.
misschien is het voor hem niet in te schatten wat het voor jou betekent om zelf nooit een zwangerschap/ biologisch kindje mee te maken en moet je hem dit duidelijk maken.
Misschien een goed idee om voor jezelf uit te vinden of je zou kunnen leven met het feit dat je zelf geen biologische kinderen gaat krijgen?
Mocht je partner bij zijn besluit blijven, is het wel raadzaam om voor jezelf duidelijk te hebben of je daarmee kunt leven.

Sterkte!

 

Oh jeetje dat is echt lastig om mee te dealen, zeker omdat hij van je kinderwens af wist en jij nog hartstikke jong bent. Hij heeft je eigenlijk een beetje ingeluisd om pas na 4 maanden over z'n sterilisatie te vertellen.
Dat het oneerlijk is tegenover z'n andere kinderen is echt onzin.

Ik denk dat hij een compromis moet maken. Een jong blaadje (complimentje voor jou hoor!) aan de haak slaan, maar er geen kind(eren) mee willen omdat hij zélf geen 2 omgansregelingen wil voor het geval jullie ooit misschien uit elkaar gaan is een rare reden.
Hij kan dit gewoon niet van je eisen. Zeker niet als de grootste zorg van zijn eigen kinderen vooral op jouw schouders zou komen met die co-ouderschap.

Nog eens heel goed met elkaar praten en je wens heel duidelijk maken?

 

Ik denk dat je moet nadenken over wat JIJ wil..

Wil je zelf ook moeder worden, dan moet je met de relatie stoppen, als hij geen hersteloperatie wil, hoe moeilijk ook.

Kan jij leven met het idee dat je nooit zelf een kindje zult hebben?
Althans, niet van jou en je vriend.

Ik denk dat dit de dingen zijn die je jezelf moet afvragen, en vooral niet vergeten dat je nog jong bent en alle opties heb

 

Je kunt iemand niet dwingen tot het krijgen van een kind, beide moeten er achter staan,

wij hebben nu een vierde op komst maar hier komt daarna ook echt een knoopje in, mochten wij uit elkaar gaan zouden zowel mijn man als ik met een ander niet op een 5e zitten te wachten, want inderdaad die keuze maak je niet voor niets,

Heel eerlijk gezegd zou ik persoonlijk niet met iemand kunnen wezen die geen kinderen meer wil terwijl ik zelf nog geen kinderen heb, mijn wens voor kinderen was ook enorm groot en als mijn man niet had gewild denk ik dat ik bij hem weg was gegaan onder het mom van nu ben ik nog jong en Kan ik nog opnieuw verliefd worden, straks ben je 30 als je erachter komt dat hij echt niet wil, dan is hij al in de 40 en als je dan uit elkaar gaat, na 2 jaar weer een nieuwe liefde hebt, en eerst daar nog 2 jaar mee samen bent ben je 34, wat als blijkt dat je eitjes dan niet meer zo goed zijn en je in de mmm komt,

Ik persoonlijk zou zo jong nog voor mijn kinderwens gekozen hebben.


Het is ook niet netjes om het na een poosje pas te vertellen van de sterrilisatie maar tegelijkertijd hang je het ook niet meteen aan de grote klok als een relatie nog niet serieus is,

Ik hoop dat je er samen met je vriend uit gaat komen ! En als dat niet lukt dat je er in iedergeval voor jezelf uit gaat komen

 

jeetje.....

maar vind het wel een beetje kort door de bocht van hem. Ik denk namelijk dat als je nadenkt over kinderen je geen rekening houdt met wat als we ooit elkaar gaan. Je geloofd in je liefde voor elkaar of niet. wij worden ook een samen gesteld gezin. Ik ben er heilig van overtuigd dat dit prima zal werken. Denk goed na over wat jij wil en wat jij belangrijk vind in het leven. Maak het nogmaals bespreekbaar met hem. sterkte meis

 

Jeemig wat heftig. Ik moet zeggen dat de eerste indruk van bob nu niet heel goed is. Het is heel erg dat hij gelogen heeft over zijn sterelisatie. Hij heeft je naar mijn gevoel er een beetje ingeluist. Daarbij kan hij ook wel nadenken dat als je een relatie begint met een jonger iemand dat dit wel eens een issue kan zijn. Ik vind het heel erg egoistisch dat hij zijn verleden op jou schouders laat rusten en hiermee jou geen kinderen gunt. Ik vind dat nogal wat.

Ik zou idd heeel erg goed gaan nadenken wat JIJ wilt. En stel je kiest voor hem en besluit dus dan eigenlijk dat je voor hem kinderloos blijft... Zal je hem dit dan niet kwalijk gaan nemen. Is dit dan wel een goede basis voor een relatie. Een relatie die eigenlijk al begonnen is met een leugen..

Heeel veel sterkte( knuf)

 

Je zult toch echt de stoute schoenen aan moeten trekken en er over praten meis. Ik denk dat die kinderen het veel erger zouden vinden als ze een andere stiefmoeder krijgen ipv een broertje of zusje erbij.
Zijn argumenten slaan echt nergens op.
Lekker makkelijk, jij zorgt wel voor zijn eigen kinderen maar hij wil geen kindje samen.

Als hij je de deur zou wijzen, hoe diep zit zijn liefde dan voor jou?
Hij zou je eigenlijk een dienst bewijzen. Want zou je wel een gezin met zo iemand willen stichten?
Ik denk dat hij banger is dat jij vertrekt dan andersom

 

Als je wens met 24 jaar al zo sterk is, zal hij waarschijnlijk alleen maar sterker worden. Sowieso is het niet netjes om je pas na 4 maanden te vertellen dat hij gesteriliseerd is! Bedenk ook dat het ongedaan maken niet altijd lukt dus de kans dat je niet zwanger wordt een stuk groter is. Daarnaast kan je iemand niet dwingen om kinderen te krijgen. Als je echt zo graag moeder wil worden zou ik voor je kinderwens kiezen en niet voor iemand die deze wens niet wil of kan vervullen. De kans dat jouw wens uiteindelijk toch zorgt voor een breuk is namelijk ook groot dus dan kan je beter er nu een punt achterzetten ipv er na een paar jaar achter te komen dat je wens toch groter is.

 

Ik vind 4 maanden in een relatie vertellen over je sterilisatie helemaal niet zo laat, of ligt dat aan mij? Je kijkt toch eerst hoe serieus het allemaal is?

Verder eens met dat het jouw keuze is. Zo te lezen wil Bob inderdaad geen kinderen erbij, hij lijkt mij behoorlijk stellig hierin. Je bent nog jong, je leven ligt nog open, hoe moeilijk ook.
Als hij al nadenkt over uit elkaar gaan, dan zou ik toch nog 2x op mijn hoofd krabben....

 

Ik vind dit heel oneerlijk tegenover jou. Hij heeft gelogen en ik heb het idee dat hij de kinderen gebruikt als excuus om achter te schuilen. Ja, je wist dat hij kinderen had maar je hebt ook aangegeven dat je zelf ook nog kinderen wilde dus ik vind het best wel gemeen.

En in een besluit over wel/geen kinderen rekening houden met het eventueel verbreken van een relatie vind ik ook wel gek. Tuurlijk, je weet maar nooit, maar ik denk dat niemand voor kinderen gaat met het idee om ze in een gebroken gezin op te laten groeien. Weet je zeker dat voor zijn gevoel jullie relatie goed zit? Ik zou eens goed praten..

 

Lastig hoor!

Ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat je je gevoel moet volgen. Ik heb een relatie gehad met een oudere man met kinderen die opeens bedacht met mij geen kinderen te willen. Hij had er 2 en vond dat genoeg. Was ook niet van plan van gedachten te veranderen. Zijn samen gebleven tot ik 27 was en vriendinnen om me heen zwanger werden. Toen kon ik het niet langer. Ik heb hem de keuze gegeven. Of samen met eigen kinderen verder of stoppen zodat ik wel verder kan. Het werd het laatste. ...

 

Ik heb een relatie met iemand die ook 2 kinderen uit een vorig huwelijk geeft, maar wij hebben samen wel een dochter gekregen. Mijn vriend wil niet meer kinderen van ons samen en dat vind ik ook heel moeilijk.

Ik hoop voor je dat jouw vriend wil luisteren naar jouw gevoelens. Sterkte meid ik hoop dat jullie er samen uit gaan komen.

 

Ik lees het heel anders.. Ik snap namelijk dat je niet gelijk het eerste moment verteld over een sterilisatie. Pas als het serieus wordt zeg maar, niet tijdens de eerste date. En daarnaast kan ik me ook voorstellen dat hij wel klaar is met zijn kinderwens. En er staat volgens mij nergens dat hij haar geen kinderen gunt. Hij zit er (tot nu toe) zelf niet op te wachten.
Ik snap natuurlijk ook dat het voor TS een hele moeilijke situatie is en dat een kinderwens heel erg sterk kan zijn en dat dat zeker een breekpunt kan zijn in een relatie.
Maar ik vind dat zijn redenen om niet voor een kind te gaan net zo zwaar zouden moeten wegen als die van haar om een kind te willen.
Dus het is TS haar keuze: blijft ze bij hem met het risico dat er geen eigen kindje komt en accepteert ze dat, of is de kinderwens zo groot dat ze voor zichzelf kiest en de relatie geen stand houdt.

 

TS wat een moeilijke situatie. ik wens je veel sterkte toe met het gesprek met je vriend (zou ik ook echt nog doen) en vooral met bij jezelf te rade gaan tot hoever je wilt gaan. Voor hem, en/of voor een evt. kindje van jezelf.

 

Nee ze zegt dat hij vanaf het begin wist dat ze een kinderwens had en dat hij het vervolgens na vier maanden pas bekend heeft gemaakt dat hij gesteriliseerd is.. Als de wens al in het begin ter spraken was gekomen dat had hij toen open kaart moeten spelen... En niet pas na vier maanden. Vind ik...

 

ja we zijn er natuurlijk niet in het begin bij geweest, maar tenzij zij heeft gezegd: ik wil zeker kinderen in de toekomst, jij ook? en hij daar bevestigend op heeft geantwoord, vind ik niet perse dat hij gelogen heeft. Misschien ontweken, tja niet handig, maar om m gelijk voor leugenaar uit te maken...
En mijn relatie was zelfs na 4 maanden ook nog niet zo serieus dat we het over dit onderwerp hadden, dus misschien is mijn mening daardoor anders gekleurd.

 

Hele moeilijke situatie. Heb zelf in een soortgelijke gezeten. Mijn toenmalige vriend en ik waren 6 jaar samen toen mijn kinderwens me dagelijks bezig ging houden. Ik was 27 en wachtte al 4 jaar op groen licht vanuit zijn kant. Uiteindelijk wilde hij maar steeds wachten en gaf ook telkens aan me niet te kunnen vertellen wanneer hij er wel aan toe zou zijn. Kon 1 jaar zijn, 3 of misschien wel 5..hij wist het niet. Ik heb toen, hoe moeilijk ook want de liefde was er wel, afscheid van hem genomen, mijn kinderwens was sterker. Nu 10 jaar later heb ik een dochter van 7 en 2 bonusjongens van 7 en 4. Mijn toenmalige vriend is inmiddels 3 jaar getrouwd maar heeft nog geen kinderen. Ben achteraf dus erg blij met mijn keus.

Mijn tip: denk goed na over wat jij wilt en hoe jij je toekomst voor je ziet. En praat er nog eens met hem over. Succes!