ikzelf ben na 17 wk zwangerschap bevallen van mijn dochtertje.. ze bleek rond de 14 weken te zijn overleden.. wij hebben haar via het ziekenhuis laten cremeren en de as is begraven op het sterrenveldje van een begraafplaats hier vlakbij.. nu is ze samen met allemaal andere sterretjes
daarna gelijk weer zwanger geraakt, helaas weer MK ik zag het gister in het toilet hoorde echt Plomp..dus heb het eruit gehaald ff onder de kraan gehouden en ernaar gekeken...was niet veel te zien dan alleen het vruchtzakje Geloof ik..heb er tegen gepraat omgewikkeld in een toiletpapiertje en doorgespoeld.....maar altijd in mijn hart...mijn 2 ** tjes..
jee voel me inene zo koud,...ik heb het wel door de toilet gespoeld..ik woon in een flat en ik wist echt niet wat ik ermee moest doen..
Sterkte Boeboe, iedereen doet het toch op zijn eigen manier en als jij zegt ze zitten gewoon in mijn hart is het toch ook goed. Sterkte met verwerken!!
bij mij is het vruchtje helemaal in mijn lichaam "opgelost" heb er niets van gezien. op de echo's werd het vruchtje elke week kleiner en na 19 weken was het weg. mischien is dat anders als je zwanger was van 2.
Ik heb hem uit het toilet van de bus gevist (was op terugweg van vakantie) en in een broodtrommeltje bewaard, zodat mijn man ook afscheid kon nemen. De volgende dag voor controle naar het ziekenhuis en daar achtergelaten (wordt dan dus medisch afval). Babietje was helemaal klaar: 10 vingertjes, 10 teentjes... Onder andere naar aanleiding van de berichtjes hier een koffertje van Jip & Janneke bij de Hema gekocht en daar alle herinneringen (echo's, kaartjes, rompertje, mutsje, sokjes) in gedaan. Van mijn moeder een knuffelaapje gekregen die er ook in zit (ik heb zelf nog steeds een knuffelaap in bed liggen ) Koffertje staat nu nog gewoon in de woonkamer.
Wij hebben ons kleintje dat helaas maar 8.3 weken mocht worden thuis op kunnen vangen na gebruik van pillen. We hebben het allebei gezien en vervolgens in het manchetknopen-kistje van het trouwpak van mijn man gedaan. In ons weiland staan 3 walnotenbomen in een driehoek-vorm. Precies in het midden hebben we het begraven samen met een knuffeltje van onze dochter en een stukje woestijnroos (een stukje steen in de vorm van een roos, dat staat voor eeuwigheid). Daarna 3 witte rozen erop gelegd, 1 van onze dochter, 1 van mijn man en 1 van mij. Zo was het goed. Ieder jaar op 16 november (de dag dat we het zijn kwijtgeraakt) zullen daar op die plek weer witte rozen liggen, nu 4 in plaats van 3 omdat er namens ons zoontje een roosje bij is gekomen.
Heb een trommeltje in een hartjes vorm gekocht voor ons vruchtje 6 weken en 2 dagen.en begraven in de tuin.met een vogeltje op een stokje er bij gezet en een hart vaan de schutting waar ik een thee lichtje in kan doen.
Wij hebben in 2003 een mooi suikerpotje gekocht voor ons mannetje en gaan dat nu weer doen zo gauw ik weer op de been ben. Zodat we ons mannetje geboren 23-06-2012 een mooi plekje in de tuin kunnen geven bij onze andere zoon. Ik heb er bewust voor gekozen om ze in een suikerpotje te begraven om ik ze later in mijn kist mee wil hebben, zodat we weer bij elkaar kunnen zijn. Iedereen heel veel sterkte met de grote verliezen! En een dikke knuffel voor iedereen die er behoefte aan heeft. Groetjes Ilonca
Ik kon het ook goed herkennen, het was inderdaad al helemaal af met 9,5 week. We kwamen er pas met 12 weken achter dat het mis was. Geen enkel signaal gehad, dus we zitten het ene moment nog blij bij de echo, en het andere moment slaat de hele wereld onder je voeten uit. Na de miskraam heeft mijn vriend het ook nog even gezien, maar hij vond het een beetje moeilijk allemaal. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om het door te spoelen, ondanks dat we dit van te voren wel bedacht hadden. Ik heb het dus begraven, onder een mooie boom in onze tuin. Elk jaar komen hier geweldig mooie roze bloemen aan, een blijvende herinnering aan ons kindje.
Ik heb het opgevangen zodat de vk effe kon checken of het compleet was, en hoe ver de ontwikkeling nu was gekomen (op de echo was alleen een vruchtzak te zien en die kwam er ook intact uit). Daarna weggegooid. Had er niks mee en zou het voor mijzelf een raar idee vinden om voor een embryo een graf te maken. Vriend vond het zelfs ronduit smerig, haha, dus die had ook gwen overheersend warm gevoel erbij.