Whahaha geweldig! je zult maar zulke stoere ouders hebben Ik zit gelukkig nog niet in deze fase met mijn kinderen, maar o de dag dat het begint....dan moet ik wel wat klaar hebben staan haha! die met de spray is trouwens ook geweldig bedacht! Arme spookjes! Ik weet het nog goed van mezelf...er kwam altijd een krokodil uit de wcpot en ik moest altijd op 2 meter afstand mijn bed induiken anders zou ik in mijn voet gebeten worden...haha! ook de douche was niet onschuldig want ook daar kon elk moment een monster uikomen...met als gevolg dat deze dame NOOIT wou douchen
@ukkie: ik sprong altijd vanaf de drempel in mijn bed... Want ohwee als je op de kamervloer kwam. Net als het monster in het toilet waar ik overdag nooit last van had maar als ik doortrok 's nachts uit de wc kon komen. Dus zo dicht mogelijk bij de deur doortrekken zodat ik de deur meteen dicht kon doen. Heb ik jaren volgehouden ook... Toen was ik zeker geen kleuter meer. Wel leuk om al oplossingen hier te zien Op zich is het wel een leuke fase. Niet datzelfde bang zijn maar je wordt er wel creatief van
We hadden vanavond last van een wolf (z'n favo knuffel) die 'm uit bed wilde duwen. Heb gezegd dat ie Wolf maar voor straf op de stoel moest leggen. Heeft ie niet gedaan en het beest als kussen gebruikt, maar ik verwacht vanacht geen kreet dat Wolf 'm er wel uit probeert te duwen . Is trouwens wel eens gebeurd, voor je door hebt wat er aan de hand is. Maar terug lopend naar eigen kamer lig je eigenlijk dubbel.
Meest verontrustende spook vond ik "opa op de kast". Ik geloof niet zo in geesten van overleden mensen die even komen kletsen. Dochterlief had er echter geen enkel probleem mee. Dus die mocht blijven. En als ze wilde slapen zei ze dat en ging hij weg. In tegenstelling tot het "party spook" dat de boel op stelten kwam zetten en dr niet wilde laten slapen. Die slaapt nu bij de buren want het buurjongetje vind dat wel leuk. Prima dan
Ik zeg altijd dat monsters niet bestaan en alleen maar in boekjes of op de tv voorkomen. Ik heb het idee dat als ik ga wegjagen dat ik dan inderdaad bevestig dat ze wel degelijk bestaan, ik help ze immers zélf weg te jagen. Dus hier wordt ook niet gekeken of er een krokodil onder het bed ligt, want die ligt er niet omdat die alleen maar op tv, in boekjes of de dierentuin voorkomt. Eigenlijk heb ik het vanaf het begin zo aangepakt en dochter is er dus ook niet bang voor. We doen uiteraard zélf wel eens een spookje van tv of uit een boekje na met een grote deken over ons hoofd...
haha party spook (geweldig!) Ja ik geloof wel in geesten maar niet zozeer dat ze echt zijn in het algemeen maar WEL voor je dochter haar beleving dus is wel iets om serieus te nemen, ik was erg jong toen mijn opa overleed en dat was zowat mijn vader (hij zorgde veel voor ons) en ik vond het heerlijk om zo nog even met opa te kunnen kletsen, het is vaak een heel natuurlijke manier om ermee om te gaan (langzaam afscheid kunnen nemen) wat mijn moeder heeft gedaan is opa een lange brief schrijven naar de hemel om echt afscheid te nemen want als opa steeds hier was kon ie niet blij zijn in de hemel, en dat werkte perfect!!
Als ga er ook niet in mee in de zin van dat ik bevestig dat het draakje eng is. maar voor mijn dochter is het wel echt en het angstige of onveilige gevoel ook. Ik ga niet over haar gevoel heen walsen in deze levensfase waarin het heel normaal is om deze fantasie beesten te zien. Angst is vaak ongegrond, ook bij volwassenen maar het gevoel niet serieus nemen is voor mij geen optie. Daarom ga ik in zoverre met haar mee dat ik zonder haar angst te bevestigen de draak weg slinger. Vergelijk het met een volwassene die bang is voor spinnen. Natuurlijk weet die persoon met zijn verstand ook wel dat een klein spinnetje niets aanricht bij een volwassene maar toch voelt hij angst en dat kan je niet makkelijk uitschakelen.
Hier geen spoken, maar draken. Mama-draken zetten we meestal in de hoek op de gang (wel altijd even papa waarschuwen als hij boven is) en dan doen we de deur dicht. Soms vlucht de draak uit zichzelf naar buiten door de voordeur. Baby-draakjes mogen bij onze dochter op de schouder blijven zitten. Die zijn wel lief! Buiten zitten er wel eens spinnen/krokodillen achter ons aan. Dan moeten we gewoon even wat sneller doorlopen/fietsen. @Mutsie; Hier heeft het niet zo zeer te maken met wel/niet bestaan. Ze heeft gewoon een behoorlijke fantasie, en ik vind dat wij daar in mee moeten gaan. Zo is ze ook heel vaak aan het spelen met haar 'friends' Diego en Dora. Dan ga ik toch ook niet zeggen dat ze niet bestaan??
Ik ben inm. echt een volleerde Ghostbuster haha. Mijn zoon ziet ook overal spoken! wij jagen ze altijd weg dus... Zit er 1 op de slaapkamer dan neem ik hem mee naar beneden en zet de spook buiten de deur we hebben zelfs 1 samen naar de buren gebracht haha, de buren speelden mooi mee en hebben de spook geadopteerd die woont nu bij hun dus haha. Samen wegjagen en buiten de deur zetten e.d. werkt het beste hier. Hier had mijn zoon het ook tijd over de vinger en de hand, dus ik dacht wat is dit nu weer? was zijn schaduw dus, dus nu doen we voor het slapen gaan schaduwspelletjes met onze handen zodat hij ziet dat het niet eng is en sindsdien is dat ook weer goed
@triskele tja vroeger toen mijn hond overleed had ik ook vaak het idee dat ze nog op bed lag.. Ze sliep altijd met dr kop op mijn been namelijk. Maar ik keek dan nooit omdat ik zeker wist dat er niks kon liggen. Dan geloofde ik liever zonder enige vorm van bewijs dat ze er lekker lag te slapen samen met poes. (die lagen elk op hun eigen plekje van mijn been. Dus ik ga niet zeggen dat ze niet bestaan... Denk ook niet dat het echt geholpen had want hier was pure angst van toepassing en dan helpt een logische redenering vaak niet geweldig. Zeker niet bij een 2-jarige. Overdag weet ze ook wel dat er geen krokodil onder het bed past... Maar op de een of andere manier zit hij er 's nachts toch. En na een aantal nachten halve nacht op haar kamer te hebben gezeten was ik daar klaar mee en besloten het anders aan te pakken. Nouja dat werkte gelukkig beter Nouja behalve bij dat ene spook dus dat steeds terugkwam als ik wegging. Maar die is al enige tijd niet meer gesignaleerd Nu ze 4 is leg ik uit dat ze gewoon schaduwen ziet waarschijnlijk en zet ik de boosdoener gewoon ergens anders. Dan gaat ze met dr gezicht naar de muur extra diep onder het dekbed liggen en slaapt ze als een roos. Nu hoeft zelfs het nachtlampje niet meer aan want dat veroorzaakt natuurlijk de meeste schaduwen.
Hier heeft het ook te maken met een grote fantasie. Mijn zoon heeft ook een grote fantasie en dan is meespelen de beste oplossing. Ik zeg wel dat spoken niet bestaan, maar als hij 1 ziet dan speel ik het mee en zet de spoken de deur uit dus. 1 klein spookje mag altijd bij hem in bed slapen want die doet niks
Spokenspray! Kwam ik tegen in het foldertje van DIO drogisterijen. En het werkt. Ruikt lekker naar lavendel dus... Ik citeer even het flesje: 'Bang in het donker? 'n Tikkeltje angstig als de zon ondergaat? Gebruik dan de enige echte spokenspray en jaag met een puike puf alle monsters en spoken de kinderkamer uit...'
Wij doen ook wegjagen, en dan legde ik m'n zoontje erbij uit hoe hij ze zelf kon wegjagen als ze 's nachts terugkwamen (in de hoop dat hij dat zou doen, ipv ons erbij roepen). Dat hielp overigens best wel! Bij ons was het dat hij z'n muziekdoosje aan moest doen, die zit in zo'n dinosaurus/draak, en dan zeiden we dat de draak de tijgers (want die kwamen bij hem op bezoek) ging wegjagen. 't Is een fase, gelukkig. Het ging na een poosje ook weer over.
en hoe duur was het ??? Voor kinderen is dat natuurlijk wel 'echt' - en ach een lavendelluchtjes op de slaapkamer is wel lekker, daar wil ik wel iets voor betalen, maar dus niet heel veel , want in principe kan ik het ook wel zelf maken natuurlijk.... deze site hoort erbij hihi Nieuw... Spokenspray!
bij spoken pakken wij de stofzuiger, weg spook maar vind die spray ook wel heel goed ! om te reageren op heel stellig zeggen dat het niet bestaat: ik zelf ben er van overtuigt dat kinderen zo erg in hun eigen fatasie mee gaan dat ze het WEL zien, voor hun gevoel bestaan spoken wel, en hun hebben zoiets van : ik zie het toch ! ik ga er JUIST in mee omdat ik niet wil dat ze denken dat mama hun niet vertrouwd, ik wil niet dat ze bang zijn omdat mama de spook niet heeft weggejaagd en de spook er dus nog zit, ik wil dat ze weten dat mama ze ten alle tijden serieus neemt, de fantasie zakt over een aantal jaar wel af, en dan zullen er steeds minder spoken zijn. vroeger zat mijn broer altijd bij mijn zusje op de kamer om de spoken weg te zuigen (stofzuiger) 3 oudere broers, 1 oudere zus en 2 ouders... en allemaal gingen we mee in het spook gebeuren van haar, ze is nu 20 jaar maar mijn broer zit ech niet meer spoken te zuigen hoor dus het is echt niet zo dat daardoor haar geloof alleen maar "gegroeid" is.
Spoken bestaan niet. En al ze er wel 1 zien lachen we hem uit en zeggen we van Wij zijn niet bang je bestaat niet haal je deken van je af...
Wegjagen. Ik laat Danique de manier verzinnen hoe we de spoken of monsters weg jagen. Soms weet ze het even niet en coach ik haar een kant op, meestal komt ze zelf met een idee.
4,95 geloof ik. Kan ook 4,99 zijn geweest maar in ieder geval onder de vijf euro. En het is een grappig flesje.
Hier ook een draak, en wij jagen 'm ook weg... via het raam. Dan is ie gelijk buiten en dan kan ie niet meer naar binnen. En als ie toch naar binnen wil zal papa zeggen dat ie nooit meer terug hoeft te komen!