Hoi meiden, morgen staat er weer een echo gepland. Altijd een spannend moment. Ook is er bloed afgenomen en daar mogen we dan de resultaten van verwachten. Het lijkt wel alsof ik elke keer heel onrustig wordt wanneer de echo dichterbij komt. Ik ben zo bang dat het alsnog mis is gegaan. Tijdens een echo vraag ik wel gemiddeld 10 keer of alles goed is en moet ze alles tien keer herhalen omdat ik het zeker goed begrepen wil hebben. THuis begin ik dan te googlen en vergelijken met anderen. Mijn laatste 'obsessie' is: Is mijn buik wel groot genoeg voor dit termijn? Hoor ik de baby al niet te voelen? Heb ik wel met alles voldoende opgepast qua voeding e.d.? ... Ik lig er niet van wakker (in het begin wel) en ik heb geen slecht voorgevoel ofzo maar de angst zit er wel in (mola + verlies tweeling op één jaar tijd). En dat is natuurlijk weer niet gezond voor het kindje. Het kindje zit volgens de gyn mooi qua groei, is heel bewegelijk, mooi hartje dat ik elke keer mag horen en toch kan ik precies niet gewoon aanvaarden dat het goed zit. En dan ga ik weer google'en en lees ik van die verhalen waar ik zo triest van wordt en beginnen de zorgen opnieuw... en ben ik weer bang dat ik morgen geen hartje mag zien. Mijn ouders, zussen en man horen me wel aan maar worden het stilaan ook soms beu omdat ik maar obsessief doorga over alles maar dan ook alles wat er misschien wel mis kan gaan. Zij zijn lief maar ze zijn ook maar mensen natuurlijk.
Heel herkenbaar hoor.. Het meest frustrerende is nog wel dat iedereen tegen je zegt dat je er 'lekker van moet genieten' en dat je het vooral 'los moet laten', want stress is niet goed voor de baby Ik ben, na 23 echo's, nog steeds nerveus voor een volgende echo. Ik zeg altijd; 'Ik denk dat ik pas gerust ben als ze in haar bedje ligt. Of als ze 18 is.'
Dat laatste waarschijnlijk nooit meer Bezorgdheid over je kind begint bij de positieve test, volgens mij. Heel herkenbaar allemaal. Zo met deze termijn kan ik eindelijk een beetje genieten, want ik kan haar voelen schoppen. Ik begon ook pas met dingen kopen na de 23 weken, eerder durfde ik niet. Probeer je eraan over te geven dat jij je best doet als moeder en meer kan je op dit moment niet doen.
Haha, dat zei mijn moeder inderdaad ook, toen ik die opmerking maakte waar zij bij was. 'Als ze 18 zijn is dat niet over hoor. Ik heb nu nog steeds zorgen om jou!'
Snap het ook helemaal, ben ook altijd maar zo bezorgd dat ik haast niet kan genieten. Eerst voor een miskraam, toen of het hartje nog wel klopte, toen begon ik haar te voelen en wist ik dat het goed zat, las ik weer andere verhalen, en vanaf dat moment ben ik dus weer bang dat ze véél te vroeg geboren gaat worden. Pas nu begin ik een beetje rustiger te worden, omdat rond deze termijn de overlevingskansen bij vroeggeboorte wat de positieve kant op beginnen te gaan, en het lijkt nu wel of ik het eindelijk wat los kan laten. Tot ik me ineens realiseer dat ik haar al even niet gevoeld heb (meestal gewoon omdat ik druk was en er niet op gelet heb, plus, als ik beweeg slaapt ze vaak) en dan slaat toch de angst weer toe. Het is om kriegel van te worden soms. En idd, mijn man snapt niet waar ik me druk om maak. Het zal er allemaal wel bij horen...
Ik denk dat één keer je mama gaat worden, een leven zonder zorgen (klinkt wel donker natuurlijk) niet meer mogelijk is. Maar wat kijk er naar uit om dat zorgende moedertje te kunnen zijn. Ik wil gewoon ook soms te veel dingen te snel (bolle buik, bewegingen enz). Maar ik zou hem/haar zo graag voelen bewegen. Ik ben ook niet erg misselijk geweest ofzo. Ik moet het nu vooral doen met dat veranderende lichaam. Nu heb ik al een paar dagen bepaalde dingetjes die me doen vermoeden dat ons baby'tje zich laat voelen maar dan denk ik weer, ga dat nou tegen niemand vertellen. Straks zijn het je darmen of straks is het fout en heb je dus niks gevoeld. Zo stom eigenlijk maar toch...
ten eerste we zijn precies even ver en verder ik herken het wel een beetje dat druk maken.. maar dan bij mijn eerste kindje.. nu heb ik daar eigenlijk weinig last van.. bij mij heeft het toen heel erg geholpen dat ik een doppler heb gehuurd als ik me dan zorgen maakte luisterde ik even naar haar hartje en voelde ik me weer beter probeer te genieten!! xx