Me dochter zit in groep 1 van een hele leuke school. Ze is helemaal dol op haar juf, ze is net zo gek als de kinderen zelf zegt ze altijd. Dus speelt mee op het schoolplein als een kindje huilt neem ze het op schoot. En is echt een leuke kleuterjuf zal maar zeggen. Me dochter is maandag ziek geweest en wou perse dinsdag weer naar school. Oke, meisje naar school maar haar eigen juf is ziek. Dus een invaljuf. De juf stelt zich voor en me meisje gaat naar binnen. De juf is vrij (hoe zal ik het zeggen) somber en nors naar de kinderen toe. Dus niet zo happy als hun andere juf. Oke geen probleem.... dacht ik... Na 25 minuten gaat me telefoon wilt u, u dochter komen halen ze is helemaal overstuur. Ik dus als een speer naar school en haal me meisje uit de klas. De juf pakt dr brooddoos en dr drinken en geeft het en zegt nou beterschap. Ze doet de deur dicht en ik hoor ze toch gewoon gillen naar de kinderen.... KEIHARD.. EN NU ALLEMAAL ZITTEN. Ik moet zeggen schrok daar best wel van. Het is een kleine klas ( 13 kinderen) en heb hun andere juf nog nooit horen snauwen naar de kinderen. Die zingt een liedje, en ze zijn allemaal stil. OKee ik naar huis met me kind en ze draait bij. Thuis op de bank vraag ik wat er was waarom ze zo moest huilen. Verteld ze dus dat de juf hard deed gillen en dat pijn in haar oren deed. Ik zeg oh, waarom dan? Waarop ze zegt de kinderen wouden niet stil zijn en dan gilt ze dat we stil moeten zijn. Gisteren waren ze vrij dus gelukkig. Vanmorgen weer naar school en zie weer die inval juf staan. Mijn dochter begon te huilen en wou gelijk mee naar huis. Met eerste smoes me pop mist me. Toen moest ze de barbies uit sorteren enz enz enz. Waarop ik dus vraag... Wees eens eerlijk waaromw il je naar huis? Zegt ze dus weer die juf die gilt zo hard! En ik wil gewoon rust AL met al ik ze toch achtergelaten... Maar ze moest huilen. En de juf die kwam niet even haar troosten, niet even opakken en samen zwaaien voor het raam. Maar ook niet even naar me toe van joh, meid kom we gaan lekker zitten. Ik noem maar wat. Ze liet haar in mij ogen een beetje aan haar lot over. Nu zit ik er toch mee in me maag. En weet niet zo goed wat ik ermee moet doen. Heb het idee dat die juf normaal voor hogere klassen staat (juf heb ik nog nooit gezien komt dus van een andere school vermoed ik)... Wat zal ik ermee doen? Gewoon het laten rusten en ik moet me niet zo aanstellen. Of zal ik met de juf gaan praten? Of naar de directrice van de school gaan en dingen navragen of me zorgen bij haar leggen (Hele toffe vrouw die toch altijd gezegd heb als er wat is meld het bij me) Ik weet het niet, ik wil niet dat als ik wat tegen de juf zegt, of directrice (hoe je het ook schirjft sorry).. dat die inval juf mijn kind straks anders gaat behandelen zal maar zeggenMisschien stom dat ik zo denk maar iedereen wilt toch het beste voor zijn/haar kind denk ik. AL met al wat vinden jullie? stel ik me aan? wat zal ik doen? ZO dat lucht wel eventjes op, zoiets eigenlijk kleins maar toch.....
Ik zou eerst de inval-juf erop aanspreken aangezien het probleem echt bij haar ligt en haar gewoon voorleggen dat dat je dochter dus niet naar school wil omdat ze bang voor haar is. En dan kijken wat jullie eraan kunnen veranderen. Doet ze niets met deze feetback dan kun je naar de directrice stappen en daar het probleem aankaarten.
Natuurlijk gelijk even langs de directrice (ja, correct gespeld, vindt deze juf), want als ze niks terug hoort denkt ze dat het goed gaat. Als het werkelijk zo aan toegaat als jij beschrijft (kinderen hebben natuurlijk altijd het liefste hun eigen juf, maar schreeuwen tegen kleuters is echt niet in de haak) klopt dat echt niet hoor, da's heel zielig, ook voor de andere kindjes. Ze kunnen er zelf nog niks tegen doen, dus ik zou zeker even een gesprekje aangaan met de directrice (of even bellen zo).
Ook ik ben leerkracht en ben van mening dat je een gesprekje met de directie moet aanknopen. Deze vrouw heeft duidelijk moeite met het lesgeven en heeft begeleiding van de directie nodig. Misschien start ze net.
Nou dit is duidelijk geen kleuterjuf, je schrijft dat het om groep 1 gaat. Dat vind ik geen normale manier dan doen! Schreeuwen doe je al helemaal niet bij de kleuters. Als je "boos" bent kun je dat bij die kinderen heel anders laten zien of merken. Het zijn nog maar kleintjes! Ik zou het zeker neerleggen bij de directie. Geen hele discussie van maken, maar wel neerleggen daar!
ik ben zelf juf op een basisschool en ik denk dat de directrice het echt wel kan waarderen als je haar dit op een rustige manier uitlegt. misschien zijn er al meer ouders naar haar toe gekomen.
Er was toch van de week op het nieuws (en zelfs in de tweede kamer) dat de leraar baas moet zijn in de eigen klas, en dat de ouders tegenwoordig om alles een heel probleem maken. Ik bedoel, toen wijzelf op school zaten (en dat is echt niet zo lang geleden), kon je dan thuis blijven omdat de leraar in de klas hard riep om stilte? En gingen je ouders dan naar de directeur? Ik zeg niet dat het normaal is hoor, maar ik zou gewoon kennis gaan maken met die vrouw en even aangeven wat je indruk is. En heeft je dochter nooit tussen de gillende kinderen gezeten, dat ze echt hoofdpijn krijgt van lawaai?
Als je tegen een groep van 13 kleuters moet gillen ben je duidelijk niet de baas in eigen klas. Dan kun je de kinderen duidelijk niet aan en ontstaat er een nare sfeer in een klas die doorbroken moet worden. De kinderen zijn hiervan de dupe dus het moet zeker aangegeven worden bij de directie. Misschien is ze net van de pabo af en heeft ze begeleding nodig. Als je iets maar laat gaan omdat je geen zeurende ouder wil/ mag zijn lost niets op. Het nieuwsbericht ging over een jongen die de klas uitgezet is. Dat is een heel ander verhaal.
@adi: ken aantal mensen die in het voorgezet onderwijs werken.. en die klagen steen en been dat zodra je straf geeft.. de ouders op school komen klagen en gewoon doodleuk het gezag van de onderwijzers ondermijnen door te eisen dat de straf ongedaan word gemaakt. Bij voorkeur inclusief berisping van de leraar in kwestie. die hierdoor inderdaad geen gezag meer heeft in de klas. maar net als dat figuur in de krant.. is dat voortgezet onderwijs en geen kleuters. dat is natuurlijk wel een verschil.
Gisteren dochter weer naar school geweest en denk ga gewoon aan die vrouw vragen hoe en wat. Ze is een invaljuf voor een grote regio en ik probeerde op een leuke manier verder een praatje te maken. Mocht het dan klikken wou ik me gevoel even bij haar kwijt. Maar helaas had ik het idee dat ze niet zo zin had in een praatje stond namelijk haar appeltje op te eten (net etenstijd geweest maar vooruit) en toen ik vroeg of het niet lastig was ofzo steeds een andere klas enz kreeg ik geen antwoord. Ik heb dus me gevoel niet geuit omdat het niet zo klikte. Einde van de middag kwam ik weer op schoolplein me dochter ophalen. een andere vader vroeg ook aan mij wat vind je van de juf? Ik eerlijk mijn mening gedeeld en ook hij deelde de mening. Zijn kind had ook dezelfde verhalen als mijn dochter. Ik ga maandag toch even naar de directrice toe om me gevoel inderdaad te uiten. @adi ik zal nooit zeggen dat mijn kind niet gil. OP school zal ze inderdaad anders zijn als thuis. Maar ze mag best hard roepen een keer op de stoelen. Maar het moet niet de hele tijd zijn. Er zijn denk ik wel betere manieren om 13 kleuters stil te krijgen ipv hard te gillen. Voor zover ik weet hebben alle groepen 1 wel een liedje dat de kinderen stil moeten zijn. Oh wat ook veel ouders een probleem vonden hoorde ik op het schoolplein is dat ze zich maar aan 2 ouders heeft voorgesteld. Dus ze liep in de ochtendjes rondjes in de klas en heeft zo goed als niemand haar naam gegeven. Bedankt voor jullie meningen allemaal in ieder geval.
@wonders: gelukkig si het maar een invaljuf maarja.. als je niks zegt, dan gebeurd er ook niks he. en je hoeft niet meteen dr vertrek te eisen.. gewoon even een praatje er over doet vaak al wonderen. misschien valt het reuzemee.. (en als je nou dat praatje even doet nadat je je dochter naar de klas hebt gebracht.. kun je daarna op de terugweg nog even door het raam kijken.. )
en niet voorgesteld en/of ouders gesproken.. tja dat is simpel te verhelpen asl je weet dat ouders daarover vallen toch?
Ik snap niet zo goed waarom je je zorgen niet hebt aangekaart bij de juf, toen het koetjes-en-kalfjes-gesprekje wat je aanknoopte niet zo vlotte. Je hoeft toch niet eerst vriendschap met haar te sluiten: ze is de juf van je kind en jij maakt je zorgen om een paar dingen die in de klas gebeuren. Benoem die gewoon 'zakelijk' en direct, en vraag haar kijk daarop. Begin in elk geval met zélf een hand geven en je voorstellen, lijkt me dat je dan wel een reactie krijgt met haar naam erbij. Misschien is ze op dat vlak onzeker, en zo voed je haar ook gelijk een beetje op Blijf je dan je zorgen hebben, bespreek die dan met de schoolleiding. Die laat blijkbaar een steek vallen in de begeleiding van een nieuwe (al is het maar tijdelijke) kracht. Sneu voor je dochter, dat die gelijk zo'n tegenzin heeft om naar school te gaan.
@bri je hebt gelijk had het ook gelijk moeten aankaarten tijdens het gesprek. Overigens heb ik wel een hand van haar gehad, dochter was maandag ziek en is pas dinsdag naar school gegaan. Wij waren de enige ''nieuwe'' ouders toen in haar ogen. Ik weet niet waarom ik het niet gelijk heb aangekaart misschien toch een beetje van niet durven? En weet niet of het een echt goed geschikt moment was aangezien de kinderen ook gewoon in de klas waren. Maandag is haar eigen juf er weer en denk dat ik het toch moet laten rusten totdat ze er misschien de volgende keer weer is en het dan misschien eerst met haar bespreken. Zal waarschijnlijk wel zo eerlijk zijn voor haar denk ik? beetje met twijfels over alles.... Of het laten rusten en wachten tot ze er is of toch bij de directrice melden wat mijn zorgen zijn geweest. Gelukkig nu weekend en kan ik er goed over nadenken.
Ik zou het toch nog bespreken met de directie, en niet wachten tot een volgende keer. Dan nemen ze weer haar omdat ze geen klachten hebben gehad, en wellicht met klachten dat ze dan een ander krijgt!