Hallo, Ik heb een heel lang verhaal te vertellen, maar zal proberen het in het kort te doen.... In augustus 2011 is mijn stiefzoon(nu bijna 10), na ruim anderhalf jaar bij ons, terug gegaan naar zijn moeder. Vanaf dat moment ontstonden er problemen omtrent de bezoeken, die eigenlijk om de twee weken moesten zijn. Na verschillende pogingen om de afspraken opnieuw duidelijk op papier te zetten is er sinds januari 2013 geen contact meer met stiefzoon of zijn moeder. Zijn moeder houdt vol dat hij niet wil komen, hoewel wij van zijn school horen dat hij ons en zijn 2 zusjes enorm mist. Nu ben ik weer zwanger en ik zit met het dilemma dat ik niet goed weet wat ik met het kaartje bijvoorbeeld moet doen.... Sturen wij wel of niet een kaartje? Betrekken wij hem bij de tekst op het kaartje? Laten we hem op kraamvisite komen? En zo nog een heleboel...... Ik moet er nog even bij vertellen dat onze oudste dochter, nu 3, in de eerste periode dat hij niet meer kwam, 4 maanden lang overdag en vooral snachts enorm heeft gehuild en gegild om hem en dat wil ik niet nog een keer meemaken en haar niet nog een keer aandoen..... Graag meningen, ik respecteer deze en zal toch mijn eigen keuze moeten maken..... Groetjes, Elleke
Jullie horen van school dat hij jullie mist. Is het niet mogelijk om via school een afspraak met hem te maken, om hem te zien? Dan kun je zijn kant van het verhaal krijgen. En jullie hebben het recht om hem te zien volgens de afspraken. Ik krijg het vermoeden dat zijn moeder hem bij jullie weg wil houden maar tja, zonder zijn kant weet je het niet zeker he.
@takhen, idd hebben wij ook dat gevoel. Hij heeft ons gezien met de sinterklaas intocht, maar toen is er geen direct contact geweest. Daarna is hij op school enorm overstuur geweest en zelfs een week thuis gebleven, lijkt een afspraak op school is denk ik niet verstandig. Aangezien wij ook niet direct verteld hebben dat ik weer zwanger ben, weten wij ook niet of hij het van een ander heeft gehoord. .... Het blijft een moeilijke situatie. .....
Ik zou zeker een kaartje sturen en uitnodigen voor kraamvisite. Het blijft jullie zoon en stiefzoon, of je hem nu wel of niet ziet. Hem hier buiten laten zou ik voor hem heel naar vinden. Het is toch ook zijn broertje of zusje dat geboren wordt. Hebben jullie nooit iets middels een advocaat geprobeerd? Als de moeder zich niet aan de bezoekregeling houdt, dan onderneem je toch actie? Heb je de moeder niet geconfronteerd met de uitspraken van school?
@rosao: de afspraken die gemaakt waren, waren tot stand gekomen na gedwongen mediation, opgelegd door de rechtbank, maaar zelfs die komt zij niet na. Telefoon en mail wordt door haar niet beantwoord, dus confronteren gaat niet werken....
Waarom vecht je man niet voor zijn zoon? Ik had allang een rechtszaak gestart en indien er al eerder een officiele omgangsregeling is vastgelegd (waarmoeder zich niet aan houd nu) had ik allang een kortgeding aangespannen om moeder ertoe te dwingen zich aan de regeling te houden. Wij zijn meteen een rechtszaak gestart toen mijn mans ex de kids weghielden en sindsdien houd ze zich keurig aan de vastgestelde omgangsregeling. Ik herken wat je zegt over dat je dochter van slag was toen je stiefzoon niet meer kwam maar dat lijkt me geen reden om vanaf nu de deur gesloten te houden (en alleen door de deur definitief te sluiten voor je stiefzoon kun je voorkomen dat je dochter hem nogmaals gaat missen). Mijn stiefzoon komt om het weekend dus 12 dagen niet en 2 dagen wel bij ons. Mijn dochter zegt al na 5 dagen weer een paar keer per dag dat ze hem mist en dan duurt het nog een week voor hij weer komt, heel sneu voor haar masr daar is niks aan te doen, hij woont nou eenmasl bij zijn moeder (en dat benoem ik dus ook) Zou hem zeker wel als zijnde broer vermelden op het kaartje en een kaartje sturen anders zal hij het jullie later zeker verwijten en zich heel erg tekort gedaan voelen (uit het oog uit het hart, dat idee) Of zijn moeder hem het kaartje geeft weet je maar nooit maar dan hebben jullie in ieder geval je best gedaan.
Ik respecteer jullie meningen en neem deze zeker mee. Daar wil ik ff mee beginnen.... De rechtszaak omtrent de omgang is al 3 keer achter de rug. Alle 3 de keren heeft het niet geholpen. Zijn moeder zegt gewoon, hij wil niet en dus hoeft hij niet, en daar is weinig aan te doen.zelfs een dwangsom heeft niet gewerkt, want toen kwam het verweer dat mevrouw die nooit kon betalen, omdat zij al torenhoge schulden had (boetes ivm wietteelt...). Na die dwangsom is ook de mediator in beeld gekomen en ook jeugdzorg is erbij betrokken geweest en daar heeft zij ook niet aan meegewerkt. Mijn man is al ruim 3 jaar aan het vechten voor zijn zoon, maar als de schulden hier in huis oplopen vanwege advocaatskosten, houdt het een keer op, van rechtsbijstand is weinig tot geen sprake..... Mijn man houdt ook zeker de deur niet gesloten, maar ik wil, uit bescherming van mijn dochter eerst zekerheid dat er continuïteit komt, voordat ik mijn kinderen bij eventuele toekomstige bezoeken betrek. Tot nu toe hebben wij steeds kerstkaarten, verjaardagskaarten en felicitaties voor zwemdiplomas en overgangsraporten gestuurd, maar geen enkele keer iets teruggehoord. Dat is ook een van de redenen dat wij nu zo twijfelen.....
Ik zou, ondanks dat je niets terug hoort, toch blijven sturen. Je weet niet waarom er niets terug komt, het kan zijn dat zij het weghoudt of dat zij hem verbiedt iets terug te sturen. Maar als er een kans is dat je stiefzoon het wel ziet, zou ik dus blijven sturen. Verder vind ik het heel apart dat de moeder gewoon kan zeggen: hij wil niet.... Nou en? Het is toch zijn vader, dan zou dat toch niet de enige reden mogen zijn? En al zou hij dat echt zeggen, dan zou dat toch nog geen reden mogen zijn om omgang maar stop te zetten?
Wat belachelijk dat geen rechter hier iets aan gedaan heeft zeg, advocaatkosten kunnen enorm oplopen idd, wij zijn ook nog aanhet afbetalen van de laatste rechtszaak en mocht er nu weer iets gebeuren rondom de omgang dan zit het er financieel ook echt niet meer in om het weer aan te vechten (dan gaat het hele gezin eraan onderdoor). Dus begrijp heel goed, als er blijkbaar toch niemand is die moeder aanpakt, dat dit geen optie meer is. Ik heb wel eens gehoord dat de moeder in plaats van een dwangsom een nacht de cel in moest voor elke dag dat ze zich niet aan de omgang hield, jammer dat ze dit niet toegepast hebben bij jullie! Wel zou ik als ik jullie was toch stiefzoon vernoemen bij de namen van de andere kinderen, gewoon iets in de trant van "brusje van broer, zusje en zusje" en een kaartje sturen. Als jullie stiefzoon volwassen is komt hij ongetwijfeld een keer verhaal halen en dan kunnen jullie aantonen dat jullie hem altijd betrokken hebben en voor hem gevochten hebben en zal hij zelf ook inzien dat jullie niets te verwijten valt
Aangezien er nu geen omgang is, misschien een aanvraag doen voor begeleide omgang als optie? Zo kan omgang opgebouwd worden. Via intensieve omgang zal moeder ook moeten praten met vader. Zo kan er toch gewerkt worden aan omgang zonder de andere kinderen er gelijk mee te belasten. Dit kun je (je man) zelf aanvragen uitspraken bijvoegen. Misschien heb je er iets aan.
@ Evientje: tijdens de laatste gesprekken bij mediator en advocaten is gebleken dat wat er ook afgesproken wordt, er van de andere kant geen naleving te verwachten is. Daarnaast is bij bureau jeugdzorg gebleken dat moeder niet open en eerlijk is geweest over het verleden van SZ. Zij heeft oa achtergehouden dat hij gedurende 20 maanden bij ons heeft ingewoond op haar eigen verzoek (zij had toen geen gas, licht en water) en zij heeft toen zelfs niet gemeld dat hij 2 zusjes bij zijn vader had. Dit alles bleek toen wij op het matje geroepen werden om uitleg te geven over de omgang met SZ. Toen wij ons verhaal gedaan hadden bij jeugdzorg, werd dit niet meegenomen in de besluitvorming en werd er gezegd dat er, op eigen kosten, maar weer met een mediator gesproken moest worden..... Intussen is er geen sprake geweest van enige hulpof ondersteuning naar SZ toe, die toen, volgens de school, ernstige gedragsproblemen ging vertonen. Het maken van een afspraak bij de mediator was de taak van ex en tot op heden is daar nog niets van terecht gekomen, ondanks herhaaldelijk contact van manlief naar jeugdzorg toe met de vraag of zij al iets vernomen hadden en de toezegging van hun om er achterheen te gaan..... Ik geloof niet dat manlief nog veel zin heeft om met ex aan de tafel te gaan zitten, maar daar gaat het nu ook niet om. Wij hebben ons "erbij neergelegd" dat SZ de eerstkomende tijd niet zal komen, het gaat erom hoe en of wij hem vertellen dat hij een broertje heeft..... Liefs
Kan je desnoods niet gewoon tijdens de schooluren een afspraak maken op school - zonder de moeder erbij, maar met bijvoorbeeld een leerkracht - en hem vertellen dat er een broer of zus op komst is? Ik vind het overigens ook maar kras dat er kennelijk geen enkele rechter een moeder kan "verplichten" om het bezoekrecht na te leven. "Hij wil niet, dus hij gaat niet"? Hij is bij mijn weten toch nog altijd minderjarig. Dus ergens heeft ze geen poot om op te staan. Moest hij nu 16 zijn en dat zelf beslissen, oké weinig aan te veranderen dan ... Maar hij is 10. En bovendien heeft hij dus een hele tijd bij jullie ingewoond. Ik zou hem wel vermelden op het kaartje. Tenslotte blijft hij grote broer en is hij waarschijnlijk ook op de andere 2 kaartjes vermeld. Als hij later dat kaartje ooit ziet, gaat hij zich anders toch echt wel vragen stellen. Kan je - als het zover is - het kaartje overigens ook niet aan zijn school bezorgen? Je kan er altijd ééntje sturen naar de moeder, maar kennelijk klasseert die alles toch verticaal en is er veel kans dat ze 't hem niet eens vertelt.
School is bkanco, diewillen zich nooit mengen in dit soort zaken en zullen het kaartje hoogstwaarschijnlijk terugsturen. Heeft hij geen familie aan moeders kant die jullie kunnen aanspreken? Of staan ze allemaal achter de ex? Mediation en jeugdzorg doen idd niets, hier ook jeugdzorg gehad op ons verzoek maar na een aantal weken bleek dat moeder niet meer wilde meewerken en hoewel jeugdzorg de hulp wel noodzakelijk vond hebben ze het dossier toch maar gesloten. De zaak was niet ernstig genoeg voor gedwongen hulp maar wel dusdanig ernstig dat stiefzoon waarschijnlijk nog hele zware jaren tegemoet gaat als zijn moeder niet verandert. Zowelhuisarts, jeugdzorg als school en wij willen dat stiefzoon naar eenkinderpsychiater gaat, iedereen heeft dat bij moeder aangegeven maar zij vind het niet nodig en dus gaat ze hem er niet heen brengen. Wij hebben stiefzoon alleen in het weekend en dan iz er geen psych open dus ja, dan houd het toch op. Vreselijk frustrerend dat je als vader in NL geen reet in te brengen hebt, ondanks gezag en rechtszaken houd de moeder alle macht.
Ja, wij hebben aangifte gedaan, maar er is/wordt niets mee gedaan en BJZ beweert dat het niet waar is, omdat zijn moeder glashard ontkent dat zij hem weghoudt, dus is de vader een leugenaar en manipuleert HIJ alles.... Nu is het punt bereikt, dat we gestopt zijn met aangiftes en moeilijk doen, we hebben gekozen voor rust op dat gebied, maar de geboorte van de kleine in april blijft een moeilijk punt op emotioneel gebied. Denk dat we pas weten wat we moeten doen als het zover is.....
ik zelf zou hem wel in de geboorte kaartje benoemen en de kaartje opsturen, ik denk indien je dit niet doet het meer ellende brengt dan er nu al is, en moeder dat als punt gaat aanvoeren bij je stiefzoon van zie je wel ze geven niet om je (indien ze dat zegt) ik zou hem er gewoon bij blijven betrekken al is dat nu alleen maar op papier
Wij laten het helemaal open totdat de kleine geboren is. Het enige dat we zeker weten is dat stiefzoon een berichtje krijgt op zijn eigen telefoon, net als alle andere familie, en dat we dan op ons gemak gaan bekijken wat we met het kaartje gaan doen.....