pluk, ik zou hem laten gaan, het is immers zijn spreekbeurt. En grote kans inderdaad ook nog dat hij gewoon een voldoende haalt, doordat hij er al veel over weet. Wel zou ik in gesprek gaan met de leerkracht, die mag best iets meer van hem eisen. Bij een spreekbeurt bv hele specifieke informatie of iets waardoor duidelijk wordt dat hij het heeft voorbereid (denk aan een powerpointpresentatie of foto´s of materiaal ofzo).
Mijn dochter is van februari, heeft 2,5 jaar gekleuterd. Vanaf halverwege groep 1 zijn ze goed gaan opletten haar voldoende uitdaging te geven, vanwege hoge scores cito (maar ook kennis die ze in de klas liet zien in bijvoorbeeld kring). Ze hebben het mij uitgelegd dat ze dan hetzelfde (soort) werkje kreeg als de andere kinderen, maar dan de moeilijke variant. Bij voorbeeld als ze met letters woordjes moesten stempelen, dan deed de grote groep 'kip' en 'ei' en zij kreeg dan 'haan' 'nest' 'leggen'. In de kring moest de grote groep letters herkennen, zij woordjes herkennen. Mijn dochter gaat met plezier naar school. Vond spelen en knutselen en tekenen ook erg leuk, dus kleuteren was prima. Wij vonden het ook voor haar zelfvertrouwen belangrijk, dus hebben nooit overwogen om iets te versnellen. School trouwens ook niet. Nu zit ze in groep 3 in het plusgroepje. Ook prima naar haar zin. Pikt alles snel op, maar niemand heeft gevoel dat ze zich zou vervelen of zo. Als ze snel klaar is met iets mag ze lezen of tekenen en dat vind ze ook heerlijk . Ben wel benieuwd hoe ze haar cito nu gemaakt heeft, ze heeft wel wat moeite met prestatiedruk (perfectionisme...).
Als je een gesprek aangaat met de leerkracht, vraag ook hoe je kindje het doet met hun eigen observatiesysteem. De CITO, acht een momentopname, maar de rest? Dat is echt veel belangrijker hoor. Die CITO is naar mijn idee helemaal niet nodig in de kleuterklas. Een leerlingvolgsysteem is veel breder en heeft dus een veel bredere kijk op je kind op veel meer gebieden dan taal en rekenen. Minstens zo belangrijk!
Cito is echt maar een moment. Ik vind het rapport van juf belangrijker. Onze zoon had gemiddeld een C, maar kan wel lezen en rekenen. Is van eind aug 2010. En krijgt nu dus al plus met lezen. Terwijl zijn Cito dit dus niet aangaf, is het echt beeld heel anders. En gaat hij dus ook naar groep 3. Er is ook nog een sociaal emotioneel aspect. Dus ik zou blij zijn met de Cito maar het zegt helaas niet alles. Meestal is dat denk ik juist gelukkig.
Hier een slechte cito op een paar punten, terwijl ze in alles voorloopt, ze loopt net wat achter op groep 3 terwijl ze in groep 2 zit. Ze kan al best goed lezen, kan alle klanken lezen, alleen nog niet zo snel en begrijpen wat er staat vindt ze soms lastig. Maar goed, bij het slechte gedeelte van de cito had ze gewoon niets ingevuld terwijl de juf zeker weet dat ze het kan en snapte. De juf zei: 'misschien moest ze naar de wc dat ze zich niet meer kon concentreren'. Dat zou me inderdaad niets verbazen . De ib'er gaat wel even met haar zitten maar ze verwachten niet dat daar iets geks uit gaat komen. Onze dochter zit niet echt in een plusgroep. Ze leest soms wel voor in de klas (aan een klein groepje vriendinnen), maar ze speelt graag dus dat doet ze nog veel.
Zoiets is het bij ons ook. Niet alle aspecten ontwikkelen tegelijkertijd en even snel in hun hoofdjes. Mijn zoontje had soms ook moeite met de vragen, kwam langzamer binnen, moest er langer over denken.
Hier een dochter uit februari die 1 en 1+ scoort. En dat terwijl ze op school vaak niet laat zien wat ze kan. Meer uit onzekerheid. Ze gaan nu wat werkjes uit groep 2 aanbieden.
Dat word ook helemaal niet getoetst op de kleutercito... Dus dat lijkt me logisch De kleutercito is meer een soort van nulmeting.. Zodat je later kunt vergelijken of alws volgens verwachting gaat. Maar er zijn weinig scholen die accuut aan de bel trekken als de kleutercito afwijkt van die van latere jaren volgens mij.
Exact, helemaal eens! Ook hier twee kinderen die in de winter geboren zijn, beide hoge scores hebben, maar waarvan we hebben gekozen om ze 'extra' te laten kleuteren. Met name inderdaad ivm de sociaal-emotionele ontwikkeling. Dat wordt vaak onderschat, terwijl dat zo ontzettend belangrijk is. Daarbij zie ik dat een deel van de kinderen die versneld de kleuterklas hebben gedaan, later blijven zitten. Of minder hoge cijfers halen waardoor het eind advies voor de middelbare school lager uitvalt. Ze zijn dan ook nog erg jong als ze naar de middelbare school gaan (11 jaar gemiddeld), wat op die leeftijd een enorm verschil kan maken. En bij ons op school krijgen ze extra uitdaging dmv een verrijkingsklas. Dus ze vervelen zich niet en zitten helemaal goed op hun plek!
Inderdaad mee eens, hier ook een winterkindje dat bovengemiddeld presteert in de klas (nu groep 2), maar sociaal emotioneel nog verder voorloopt... hier door dus geen aansluiting met de andere kinderen in de klas, en ze gaat dus echt niet graag naar school... (lees: driftbuien, huilbuien, sip voelen, etc).
Same here.. En school zag dat juist als sociaal jong Maar vandeweek ook weer.. Nieuw vriendinnetje opgedoken bij zwemles. 5 jaar ouder. En ook met theater en ballet geen enkel probleem met vriendinnen maken. Al zijn ze doorgaans OF duidelijk ook wat slimmer dan gemiddeld of een stuk ouder. Soms beiden. Of juist veel jonger.. Want daar kun je voor zorgen. Dus wij hebben daar altijd tegen geagiteerd... Gelukkig zagen wij dit patroon zelf wel.. Wie weet hoe sip em depri ze zich nu inmiddels had gevoeld. School blijft lastig... Ze heeft gewoon niks met dr meeste klasgenootjes. Ze speelt er wel mee maar enkel onder schooltijd. En elke rapportbespreking horen we er wel wat over...
Hier op school zien ze het gelukkig wel, maar ja wat kunnen ze er mee... de rest van de klas is dus nog niet zo ver. Net weer een sip meisje op school achter gelaten. Ze had vanmorgen vroeg al besloten dat ze niet naar school zou gaan... Ze had wel vriedinnetjes maar die vind ze nu niks meer, maar die meisjes snappen niet echt waarom ze geen vriendin meer wil zijn.... en blijven maar achter haar aanlopen... En daarbij komt dat ze maar 5 groep 2 meisjes in de klas hebben.. en volgend jaar in groep 3 komen er wel wat bij, maar ook niet echt meisjes die bij haar aansluiten volgens mij...
Er zijn inderdaad veel kinderen die ook sociaal-emotioneel voorlopen en die daardoor problemen krijgen. En het wordt nog leuker als er dan gedacht wordt dat ze sociaal-emotioneel achter lopen omdat ze geen aansluiting hebben, heftig kunnen reageren, enz. Natuurlijk kúnnen dat tekenen zijn, maar het kan evengoed het tegenovergestelde betekenen. Ik zie het nu bij mijn jongste dochter, die lijkt sociaal-emotioneel heel jong, iets waar ik het absoluut niet mee eens ben: ze loopt naar mijn idee juist ver voor. Wel heeft ze veel behoefte aan veiligheid en stabiliteit, maar dat zal ze als bv. tienjarige ook nog hebben. Het is belangrijk om goed te kijken wat er daadwerkelijk aan de hand is en per situatie te beoordelen hoe en wat.
Klopt, dat wordt vaak verkeerd begrepen. Mijn zoontje werd soms juist helemaal dwars van die kleuters (gewoon leeftijdsgenootjes), hij heeft andere ideeën over buiten spelen, dingen die leeftijdsgenootjes speelden, bijv. n.a.v. t.v. programma's die ze naspeelden op het plein, hadden totaal zijn interesse niet. De juf zag gelukkig nog eerder in dan ik dat hij dat gewoon ontgroeid was en liet hem met de hogere groepen buiten spelen. Dat ging beter. Daarnaast kreeg hij op de kleuterschool al extra uitdagende werkjes, heeft hij leren lezen en zat hij 2 x per week in een plusgroepje waar ze aan projecten werken. Klinkt allemaal prachtig, maar het gaat zijn hele leven al met ups en downs en het is een schat van een kind, maar als hij niet de juiste begeleiding krijgt, wordt hij heel opstandig. We hebben hem ook laten testen dit schooljaar (nu groep 3), omdat we wilden weten of hij wel echt zoveel verder was of dat er misschien wat anders was wat zijn gedrag veroorzaakte. Hij blijkt dus inderdaad hoogbegaafd. Al zou je dat aan zijn rapport niet zeggen hoor en zijn cito-resultaten. Tja, A+, maar ook een C-tje enzo. Ondertussen al zoveel gedoe gehad sinds groep 3 met school, dat we nu sterk een overstap overwegen.
Mja hier dus al een school met hb-profiel... En toch werkt het niet helemaal. Al Merk ik dat de leraren in hogere jaren wel steeds beter differentieren in de klas. En ook gewoon bijstellen als het niet lekker loopt. Zo is het compacten van spelling terug gebracht toen bleek dat ze ahet heus weet... Maar niet toepast als ze niet met de uitleg hoeft mee te doen. Tja, ik had dr gewaarschuwd dat dat kon gebeuren dan.. Dus nu doet ze weer meer mee met spelling... (Nog steeds minder herhaling.. Maar begin van het jaar deed ze alles van spelling zelfstandig. Nu doet ze deels met de klas mee) En ook met rekenen hebben we in november alles omgegooid en gaat het nu beter. En ze is niet de enige in de klas met een afwijkend lesprogramma... De hele school os er in principe op ingericht dat dat kan. En buiten de klas werken zie je bij alle leerjaren terug dus dat gebeurd dus ook regelmatig. Alle kinderen dus.. Ook degenen die prima meekomen of juist wat extra hulp nodig hebben werken af en toe buiten de klas. Daardoor is niemand een eenling of uitzondering. Maar zoals niekekris al zei.. Klasgenootjes kun je moeilijk aanpassen.
Hier verschilt het enorm per leerkracht. Het gaat dus per jaar, allemaal parttimers vanaf groep 3, dus je bent zo afhankelijk van wie er voor de klas staat. De overdracht gaat ook niet altijd even vlekkeloos, dus erg vermoeiend als je na elke zomervakantie weer een strijd mag leveren om je kind een passende aanpak te laten krijgen. Buiten de klas werken gebeurt alleen bij uitzondering.
Mja dta is hier ook nog steeds hoor.. Ze willen het allemaal eerst even zelf zien. Als ik zo'n vertrouwen had in mijn collega's... Kon ik wel paar uur per week extra werken
Het is ook gewoon lastig dat kinderen sprongsgewijs ontwikkelen. Hier blijft het ook zoeken naar de juiste aanpak en als die gevonden is, dan is het zeer tijdelijk. Daarnaast willen ze geen uitzondering zijn en dus liever met de klas mee doen. En die klasgenootjes veranderen niet inderdaad...qua relaxed samenspelen is het dus vaak heel lastig en echte beste vriendinnen kennen we helaas niet.
En daar gaat het steeds mis...dat ze zelf het wiel opnieuw uit willen vinden. Dat levert niets anders op dan een berg problemen, een goed begin is het halve werk, maar andersom, een slecht begin is gerust 2 x zoveel werk om het weer goed te krijgen.