Zus tegelijk zwanger, hoe er mee om te gaan?

mijn zus is ook zwanger ,ze is 7jaar ouder
ik ben nu 37 weken van ons eerste (6jaar geleden miskraam gehad),zei een 30weken (2kinderen plus 1doodgeboren 13jaar geleden)

ze wou het eerst niet zeggen tegen mijn ouders (ze wou me mijn moment gunnen zei ze nadien) had ze dan maar wijs gemaakt dat ze een gezwel in haar buik had ,maar omdat er kanker in onze familie zit dus grote paniek!

ze heeft mij verweten gehad dat ik mijn kind maar moet laten weghalen omdat ik en mijn vriend pas een 2weken samen waren toen ons ventje gemaakt is ,terwijl zei en de papa van haar kind niet meer samen zijn (een illegaal die haar het ziekenhuis heeft ingeslagen en haar heeft geprobeert te vermoorden)
ze gunt me mijn geluk niet en dat vind ik zo erg

laat jullie band niet verpesten door wie het eerste is of een moment ,want voor jullie moeder zullen beide die kids graag gezien worden of t nu 1st komt of 2des

 

Heej meid gefeliciteerd met je zwangerschap!!
ik herken je verhaal heel erg.
Alleen niet met mijn zus maar met een vriendin.
Ook wik schelen 3weekjes en had zo gehoopt van bepaalde momenten te kunnen genieten.
Voor veel vrienden zou ik de eerste zijn waar ze een zwangerschap van dichtbij mee gingen maken.
En toen ik 8wk zwanger was kwam ik erachter dat zij dus pas positief getest had.

Eerder in maart had ik een mk en hoewel zij met de pil gestopt was doordat zij bloedingen had tijdens de pil deden ze het met "condoom".
Nu achteraf denk ik wel dat ze bewust die maand (tijdens mijn mk) toch ervoor is gegaan terwijl dat eerder niet de bedoeling was....beetje sneaky maar goed.

Probeer volop te genieten van je zwangerschap want ook mijn vriendin maakte me gek over ditjes en datjes wat ze voelde.
We hebben ook erg weinig contact (gehad) die weken want zat daar ook niet op te wachten.

Geniet er lekker van en je schuldig voelen hoeft helemaal niet,jij kon dit ook niet voorspellen.
Mss vind je net straks toch bijzonder om samen zwanger te zijn.

 

Wowwww nienke,heftig zeg!!!

 

heb nooit een goede band gehad met mn zus ,heb toen ik zeker was dat dit kereltje t goed deed geprobeert met haar overeen te komen en toch samen leuk zwanger te zijn ,maar ze laat geen kans benut me slecht te maken bij mn ouders en vriend
daarom vind ik de situatie zo erg van "zus/vriendin" heeft het eerst gezegd
grootouders zien ieder kleinkind even graag ,ongeacht de volgorde

 

Ik zou het super vinden om samen met mijn zus of met vriendin zwanger te zijn. Het is voor beide net zo'n bijzondere ervaring lijkt me.
Mijn tip deel je geluk en laat je zus haar geluk delen, het is geven en nemen. Je kan er wat moois van maken ( als de andere dat ook wil) maar je kan er ook een rottijd aan overhouden.
Een volwassen praatje lijkt me voldoende.

Gefeliciteerd met je wondertje, en nog een keer gefeliciteerd omdat je tante wordt! Geniet er van

 

Ik snap het probleem niet zo. Twee mensen met goed nieuws, das toch perfect. Okee, het is niet zoals je je had voorgesteld, maar wat maakt dat uit zolang het goed gaat? Het wordt pas vervelend als het bij een van jullie mis gaat lijkt me.

Trouwens, dat zij bang is voor een miskraam kan allerlei redenen hebben. Musschien heeft zij ze in haar omgeving vaker meegemaakt dan jij. Het maakt haar in elk geval niet minder nuchter. Kans van 15 procent ongeveer

 

Ik ben samen met mijn schoonzus zwanger.
Wij waren wel de eerste die het met 8 weken vertelde maar ze loopt 5 weken voor op mij.

Voor haar is het nummer 5. voor mij de 1e.
Het is wel leuk hoor.

We hebben er geen problemen mee.

 

Ik ben 3 jaar geleden ook samen met mijn zusje zwanger geweest alleen resulteerde dat bij mij in een mk. Ik weet nog wel dat mijn zusje toen haar 5 maanden dikke buik verborg onder allerlei grote truien en vesten omdat ze mij er niet mee wilde confronteren maar ik vond dat bij haar helemaal niet erg. Ze is zelfs mee geweest naar het ziekenhuis voor de curretage.

Als we nu beide samen zwanger zouden geweest zouden we juist alles samen delen, dubbel vreugd en dubbele blijdschap.

Maar natuurlijk ontzettend gefeliciteerd met de kleine frummel.

 

Ik suit me aan bij Lousaa en Yvon. Ik zou het juist grappig vinden als je op de zelfde dag met hetzelfde nieuws komt. (Pas nog meegemaakt; mijn man gaat naar zijn beste vriend, o.a. om te vertellen dat ik zwanger ben. Voordat ie 1 woord heeft kunnen zeggen, vertelt die vrien dat hij papa wordt. Leuk toch!)

Mijn nichtje was tegelijk zwang met haar schoonzus (vriendin van haar broer) Ook twee kleinkindjes tegelijk voor haar ouders dus. Ik geloof niet dat het bij hun een probleem is. Mijn tante past op allebei de kindjes en is dol op beide meiden.

Ik had wel de hoop om de eerste te zijn die een achtkleinkind zou produceren voor mijn grootouders, maar mijn nichtje en het betreffende 'aangetrouwde' nichtje waren me dus voor. Ik vond het even een klein beetje jammer, omdat wij al zo lang bezig waren en een mk hebben gehad. (Dan waren we misschien wel de eerste geweest, maar je weet natuurlijk niet wat oor traject zij achter de rug hebben.) Maar dat was maar eekort momentje, voordat ik zelf opnieuw in verwachting raakte. Nu vind ik het alleen maar leuk dat we drie kleintjes hebben in ongeveer dezelfde leeftijd. En mijn grootouders vinden ze allemaal even geweldig hoor.

 

Allereerst natuurlijk gefeliciteerd!!

Ik kan me voorstellen hoe je jezelf moet voelen aangezien ik ook in dezelfde situatie zit .
wij wisten al vrij snel dat ik zwanger was met 4 weken al en zouden het eigenlijk pas vertellen na de eerste echo .......totdat mijn zusje belde met het nieuws dat ze zwanger was en wel bijna 6 weekjes en dat onze moeder het al wist ...natuurlijk was ik erg blij voor haar ....toen hebben we dus maar besloten om het moeders ook te vertellen ze was wel erg blij maar haar eerste reactie was toch wel ohhhhh nog eentje die zwanger is 4 weken later belde mijn andere zus me op met de mededeling dat ze zwanger was en wel 5 weekjes dus al met al zijn we met z'n 3en zwanger en er zit overal maar 3 weekjes tussen wat dus resulteerd in het feit dat de aandacht van moeders heel erg verdeeld moet worden over 3 zussen en dat is wel eens lastig vooral voor mijn moeder want die wil natuurlijk niemand tekort doen.

toch moet ik wel zeggen dat ik het enorm leuk vind dat we alle drie zo dicht bij elkaar zitten alleen de speciale momenten moeten nu verdeeld worden .

ik wens je veel succes en hoop dat je net al ons ook de leuke dingen er van kan meemaken.

 

Ik ben tegelijk zwanger met mijn schoonzus. Ik ben nu 30weken en zij 18weken ver. Voor de mijn schoonouders het eerste kleinkind. We wisten van elkaar niet dat we bezig waren om zwanger te worden en vind het juist een wonder dat het in ongeveer dezelfde tijd is gebeurd. Een kindje kun je niet plannen. (Tuurlijk wel wanneer je probeert en wanneer niet)
Ik vind het jammer dat mijn schoonzus zo ver weg woont en dat ik weinig contact met haar heb.

In TS haar geval, zou ik proberen om super te gaan genieten en dit te zien als dubbel bijzonder. Samen zwanger zijn kan ook heel leuk zijn. Ook is het een voordeel dat de kindjes straks ongeveer even oud zijn en daardoor een hele leuke band kunnen opbouwen.

 

Probeer het te delen zou ik zeggen, is toch geweldig dat er 2 kindjes in de familie bijkomen?!
En het 'moment' voor jezelf blijft toch gewoon, het is hoe dan ook toch geweldig spannend en leuk en daarnaast jouw kindje en het van je zus zullen uniek zijn en beide een sterke band krijgen met je ouders

Ik ben ook samen met mijn zus (en een vriendin) zwanger geweest en wij (en de familie) vonden het prachtig om samen zwanger te zijn, wat is nu de kans om samen met je zus zwanger te zijn!!!

Ik heb er heel veel aan gehad omdat je allemaal hetzelfde meemaakt dus kun je er lekker veel over praten, zoals wij zwangeren graaaaaaaaag doen

 

Zwangerschapsdementie hierzo.....Van harte gefeliciteerd

 

Ik kan me voorstellen dat het niet de reactie was waarop je had gehoopt, je bent er zelf zo blij mee en dan hoop je natuurlijk dat je ouders er net zo blij mee zijn.
Verder: wees open en eerlijk, ook over je gevoelens dat je niet mee wilt gaan in het 'doemdenken' van je zus. Doe verder gewoon alles zoals je dat ook had gedaan als je zus niet zwanger was geweest: haar bijvoorbeeld meevragen naar de echo ofzo. Het enige waar je misschien rekening mee moet houden is dat je ouders de tijd wat meer moeten verdelen tussen jou en je zus, maar zolang niemand alle tijd en aandacht op gaat eisen is er niks aan de hand.
Ik denk dat het wel losloopt. Nog 2x gefeliciteerd trouwens, met je eigen zwangerschap en dat je tante wordt!

 

Gefeliciteerd met je zwangerschap!

Jammer dat je je zo rot voelt over het vertellen van het nieuws.
Misschien was het met name even schrikken omdat je het beide niet verwacht had en beide gehoopt had het eerste kleinkind op komst te melden.

Ik hoop dat het snel bijtrekt en dat jullie juist samen kunnen genieten van deze speciale momenten!

Ik zou het super vinden om samen met een zus of vriendin zwanger te zijn! Ik denk dat het het moment van vertellen juist nog specialer gemaakt had. Maar dat ligt natuurlijk helemaal aan hoe je met elkaar omgaat. Bij ons in de familie zijn er ook 3 tegelijk zwanger (aangetrouwde nicht, ik en aangetrouwde tante). Ik vind dat juist erg bijzonder!

Wij hebben ons bij beide ouders en zussen ook schuldig gevoeld toen we het gingen vertellen.

Mijn oudere zus had net haar lange relatie verbroken en woonde weer thuis. Mede ook omdat ze even een soort van midlife crisis had... Qua leeftijd toe aan kinderen, maar qua gevoel nog niet. Maar ze was juist heel erg blij met dit positieve nieuws!

Bij mijn schoonfamilie was net de moeder van mijn zwager overleden. Dus ook in een heftige tijd. Maar omdat mijn schoonouders op vakantie waren geweest was ik al wat verder en kon het echt niet geheim meer houden.

De momenten van vertellen hadden we ons ook anders voorgesteld. Maar dat was misschien ook wel geïdealiseerd. En dat maakt nu helemaal niets meer uit!

 

Ik herken het verhaal van beide kanten:

Toen wij destijds 'begonnen', mopperde een vriendin (die nog een half jaartje wilde wachten met 'proberen') dat ze het niet leuk vond dat wij 'een valse start' maakten.

Het is toch geen wedstrijd?

Maargoed, het lot besliste anders: Haar kindje is inmiddels al een paar jaar oud, wij kwamen in de mmm terecht.

Ondertussen bleek dat tegelijk ook mijn schoonzusje een verschrikkelijk slopend traject in de mmm moest ondergaan.
Ik besefte dat het ook best pijnlijk voor haar zou moeten zijn dat ik eindelijk zwanger raakte.

Maar hoe mooi: zij is ook (spontaan!) zwanger! (Ik loop 7 weken voor) Echt fantastisch, nu kunnen we allebei onbeladen van onze zwangerschappen genieten.
Het is geen enkel moment in mij opgekomen dat ik nu aandacht zou moeten 'delen'.

Maarrr... toch snap ik 'm wel. In onze verdere kennissenkring is een ware baby-boom aan de gang: nog drie bekende stellen zijn allemaal zwanger van de tweede, ook een week of 8 na mij.

Wat hen betreft vind ik het stiekem wel fijn om 'voorop' te lopen, omdat het voor ons de eerste is. Alsof we er weer bij horen, weer mee moeten doen, weer mee kunnen praten.

Ik denk dat als ik nu niet zwanger zou zijn geweest, dat ik diep van binnen toch wel een beetje jaloers zou zijn op als die tweede kindjes...

Maar de mooiste verhalen worden geschreven door het leven zelf, dat blijkt - zeker in geval van schoonzus - wel weer!

 

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik begrijp dat het best even slikken was toen je het vertelde en te horen kreeg dat je niet alleen zwanger was. Je hoopt toch op een bepaalde reactie bij dit bijzondere nieuws.

Ik vertelde mijn ouders met 6 weken ( op moederdag ) dat ik zwanger was. Ze waren echt in extase, zo blij, zo trots. Ik voelde me op dat moment even heel bijzonder. Iets wat ik al heel lang niet gevoeld had bij mijn ouders ( het zijn een stel lieve mensen hoor, maar gewoon heel erg veel meer met mijn drie jaar jongere zusje begaan ).
Mijn zusje vertelde ik het ook die dag. Ze was erg blij voor me, maar riep ook gelijk:'waarom? Je weet toch hoe graag ik het wil?'. Ik schrok nogal van die reactie, maar begreep het ergens wel... Ze is echt zo'n moeke, zo'n heerlijk huiselijk type. Ze was wel oprecht blij op dat moment.

Een paar dagen later belde ze en vroeg me de oren van het hoofd over hoe en wanneer ik zwanger was geraakt, wat voor vitamine ik geslikt had, zus en zo... We hingen op. Na een half uur dacht ik ineens... Waarom al die vragen. Dus ik belde terug en toen kwam het hoge woord eruit. Ze wilde ook direct stoppen met de pil en ook zo vlug mogelijk zwanger raken ( het grietje is 22, zit middenin een opleiding, staat nog niet zo heel stevig in haar schoenen ). Op dat moment vond ik het best leuk om te horen dat ze zo enthousiast was, maar al snel kreeg het toch een beetje een nare bijsmaak. Het leek wel een wedstrijd...
Uiteindelijk toch maar gezegd of ze niet beter eerst even wat stabieler kon worden en de opleiding kon afronden. Niet de reactie waar ze op gehoopt had en er werd warempel weer besloten dat ze dan toch maar niet zwanger ging worden, want ik en anderen zouden niet blij voor haar zijn.

Een heel verhaal... . Op het moment dat ze stante pe zwanger moest en zou raken voelde dat voor mij best heel vervelend. Ik kan niemand verbieden zwanger te worden natuurlijk en ik zou ontzettend blij zijn als zij ook dit wonder mag ervaren, maar ik dacht stiekem ook:'Mag ik dan nooit even 'alleen' bijzonder zijn... '. Dat ik mijn ouders voor het eerst opa en oma maak vond ik echt mooi en een big deal en voelde me voor het eerst niet overschaduwd door mijn zusje.
Dat klinkt misschien heel lelijk, maar het deed best zeer.

Nu heeft ze een week geleden kenbaar gemaakt dat ze gaat trouwen, heeft ze samen met mij en moeders de jurk uitgezocht. Ze trouwt even nadat ik bevallen ben... Dus toch nog een beetje de spotlight delen helaas.

Maar goed... Ik begrijp dat het 'gek' voelt voor je... Maar wellicht went het een beetje en hebben jullie juist veel steun aan elkaar.
Geniet in ieder geval van je zwangerschap, want geen zwangerschap is hetzelfde, dus jullie zijn in die zin toch allebei uniek.

 

Ik ben nu samen met mn schonzus zwanger... toen wij met 8 weken de eerste groeiecho hadden, zag alles er zo goed uit, dat ik mijn ouders, mijn broers en hun vriendinnen uitnodigde dat weekend en het ze bij ons thuis heb verteld. Het was heel erg leuk, en iedereen ging uit zn dak, zo blij! Mijn ouders ook voor het eerst opa en oma straks!

Twee maand later ofzo kreeg ik een mailtje van mn schoonzus, dat ze heel erg blij voor me is, maar dat het voor haar dubbel is, omdat zij en mn broer al zo'n twee jaar bezig zijn!! Wat moet het een horrormoment geweest zijn voor haar dat ik zei dat ik 8 weken zwanger was en die reactie van iedereen die uit zn dak ging... Heb krokodillentranen gehuilt voor haar achter mn pc, voelde me zo rot, zo iets kon ik natuurlijk ook niet weten, en zo gaat ze ook met me om gelukkig. Ik ben heel erg blij dat ze dat met me gedeelt heeft, en we hebben elkaar op de hoogte gehouden van alles, zij begon met mn broer net aan een onderzoek in het ziekenhuis waar het aan zou kunnen liggen, en eind juli kwamen ze met zn tweeen bij ons, meteen bij de eerste IUI behandeling is het raak voor ze!!!

Nu zijn we samen zwanger, ik dus zo'n 20 weken verder als zij, maar ik vind het helemaal super! We houden elkaar op de hoogte, en ik vind het nu dubbel zo leuk om zwanger te zijn, wetende dat er al een neefje of nichtje onderweg is voor ons frumpie! Zie ze ale helemaal voor me samen op een speelkleed <3