Zoveel mensen, zoveel reacties, denk ik.... De ene persoon die met een verslaafde ouder geconfronteerd word komt heel erg in een zorgende rol terecht en zal die rol de rest van zijn leven misschien wel blijven spelen, ook voor partner (vaak kiezen ze zelf dan ook voor een partner met verslaving, omdat dat is wat ze gewend zijn) Een ander persoon zal misschien zelf ook aanleren dat 'de juiste manier' om met emoties om te gaan alcohol is. En zal zelf ook verslaafd raken. Een derde persoon kan besluiten het helemaal anders te doen en raakt misschien nooit van zijn leven een druppel alcohol aan, laat zelfs bonbons staan waar 0,01% alcohol in zit.... Waar je voor 'kiest' is denk ik ook heel groot gedeelte afhankelijk van je eigen aangeboren karaktertrekken, de andere mensen in je omgeving enz.
Wat sneu! Ik zal mijn kind daar echt niet in willen betrekken. Snap sowieso niet dat hij mee moet (of ze moet niemand thuis hebben natuurlijk).
Herken het wel. Niet ikzelf maar van dichtbij gezien. Ook toevallig een jongetje die op zeer jonge leeftijd zijn ouders aansprak op hen gebruik. Huishoudgeld moest hij achterhouden anders ging dat op. Ik denk dat het 2 kanten op kan gaan bij zo iemand. Of diegene wordt anti alles. Drugs alcohol etc. Of diegene denkt van me ouders deden het ook dus ik doe het ook maar. Gelukkig dat hij er niks mee doet en zich vooral richt op zijn studie wat ik onwijs knap vind van hem en daarom zo trots op hem ben.
Zo zielig. Dat heeft wel degelijk een effect op zo'n kind. Mijn hart zou breken als ik dat zou horen denk ik. Overigens kan verslavingsgevoeligheid wel degelijk erfelijk bepaald zijn. Waar mensen soms de fout in gaan is dat men denk in termen van "mijn vader alcoholist, maar ik niet, dus onzin". Verslavingsgevoeligheid kan zich op zoveel andere manieren manifesteren. Dat kan ook bv. in je werk zijn (workaholic bv.), suiker (overmatig snoepen), andere substanties, gamen, s*x ... noem maar op. Het is niet voor niets dat afgekickte verslaafden zo vatbaar zijn om een vervangende verslaving te vinden. In het geval van mijn man was dat gamen, maar gelukkig heeft hij op tijd de valkuilen gezien. Mijn schoonvader was alcoholist (is er ook uiteindelijk aan overleden), mijn man is ook alcoholist, maar mijn zwanger dan weer niet. Echter is hij weer meer workaholic en zoekt hij zijn heil weer in de meer extreme sporten. En wij zijn ons terdege bewust dat onze dochter straks ook die gevoeligheid zal hebben. Het is dus zaak om daar op tijd over te gaan praten, uit te leggen wat verslaving is, wat het inhoudt, en wat de gevolgen zijn. En haar helpen te begrijpen. Dat is het enige wat je kunt doen, voor de rest hopen we dan dat ze die linken zal kunnen leggen. En in het geval van zo'n kind als in de OP, kan het heel goed zo zijn dat het jongetje later ook best verslavingsgedrag aan de dag gaat leggen, al dan niet in een andere vorm. Sneu
Van mijn man waren beide ouders alcoholisten en ik moet zeggen hij had het er wel moeilijk mee vooral omdat zijn moeder tot aan haar dood nog regelmatig veel dronk. Hij was meer een vader voor haar dan haar zoon en dat wel jammer om te zien. Zijn vader is al paar jaar sober gelukkig maar manlief zei ook als zijn vader ooit weer gaat zuipen verbreekt ie alle contact. Verder drinkt mijn man bijna nooit hij is meestal na 3 biertjes aangeschoten dus zegt al genoeg hoeveel ie drinkt. Maar wel sneu voor het jochie.. snap echt niet dat mensen alcohol boven hun gezin zetten.
Oh wat een vreselijke opmerking! Hier ook ouders die te veel drinken, mijn stiefmoeder is zwaar drankverslaafd en meerdere malen opgenomen geweest maar ik heb geen verslaving. Drink alleen met gelegenheden en dan laat ik het bij 3 drankjes. Ik irriteer me mateloos aan mensen die te veel drinken en een verslaafde ouder laat zeker een stempel na.
Verslavingen zijn niet erfelijk de aanleg er vatbaar voor te zijn wel. Omgevings factoren spelen een grote rol hierbij. Denk daarom dat het wel zekers verschil uit maakt. Erg sneu zo'n situatie
Als ik dit topic lees staan me de tranen in mijn ogen. Ik ben zelf opgegroeid met een alcoholverslaafde moeder en nu zit ik met een verslaafde sm (ook al ziet ze dat zelf niet zo) en van het weekend was het weer behoorlijk raak. Geen van ons drieën (mijn twee broers en ik) zijn alcohol verslaafd, en ik ben de enigste die rookt (ja kom nu niet aan met verwijten, weet ook wel hoe en wat en mijn psych en vk ook). Die jongen is hoe dan ook al emotioneel beschadigt en dat gaat littekens nalaten, of hij er gevoeliger voor zal zijn om verslaafd te raken (waarmee dan ook) is inderdaad afhankelijk van erfelijkheid en karakter, hij kan best erfelijk belast zijn met de gevoeligheid maar sterk genoeg en bewust genoeg zijn om het te zien en er wat tegen te doen. Die jongen wordt nu helaas al geacht volwassen te zijn, want zijn ouders zijn dat niet, en zijn jeugd wordt hem dus ontzegd daardoor. Grote kans dat hij dat later gaat inhalen. Erg sneu voor die jongen en ik hoop dat er hulp is of komt voordat het te laat is.
Dat heeft weerslag op elk kind. Buiten mijn rook verslaving ben ik niet verslaafd. Mijn vader is een stevige drinken met de bij komende ellende van dien. Mijn lat heeft een gok verslaving waar mijn kinderen door mij niet onder leiden en toch ook weer wel. Hij kan ze eigenlijk nooit iets geven. Dat steekt hun nu nog niet maar mij soms des te meer. Mijn vader dronk dan wel niet dagelijks maar in het weekend en dergelijke stonden we altijd onder hoogspanning en daar bij ook diverse dingen mee gemaakt wat je kunt terug leiden aan zijn alcohol gebruik. Mijn zoon van 12 daar mee moet ik echt op letten dat zijn internet tijd niet te veel tijd in beslag neemt nu in de vakantie merk ik dat hij er te veel achter zit en doe ook pogingen om hem daar achter vandaan te halen. Met de nodige commentaar. Als hij in september weer naar school gaat gaan er weer oude huisregels gelden maximaal 2 uur per dag achter de laptop. Huiswerk tijd valt daar buiten. Als het goed is gaat hij binnen kort weer beginnen met voetballen en heeft hij gelukkig weer minder tijd voor het internet.