Hoi meiden, Ik zit een beetje met een dilemma.... Een vriendin van me is nu zwanger en heeft al een kindje van 2. Ze is deze zwangerschap ontslagen vanwege, verrassing, de financiele malaise. Ze zit dus nu thuis. Nu is ze van huis uit juriste maar vind ze daar geen werk in dat past bij de kinderen (of te ver of te veel uren). Nu is ze best wel een keukenprinses en vind ze dat ook echt leuk... Nu had ze het gisteren erover om hun huis te gaan verbouwen en een kleine brasserie ervan te maken, gewoon zodat ze kan doen waar haar passie ligt. Nu zit ik in het dilemma: blij zijn of haar met beide voeten op de grond zetten? Van de ene kant vind ik het heel stoer, van de andere kant zoiets opzetten met kleine kinderen, waar begin je aan?! Daarnaast denk ik ook ze moet ook een vergunning krijgen om uverhaupt zoiets te kunnen uitbaten en volgens mij heb je daar toch wel iets van diploma's voor nodig? Ik vind het lastig, ik wil haar supporten maarja van de andere kant ben ik bang dat ze doordraaft en straks failliet gaat met 2 kleine kindjes. Haar man heeft gewoon een baan waar ze,zoals ik begreep, alle vaste lasten van betalen, maar dan nog hé. Ze zal toch de nodige investeringen moeten doen enzo.... Hoe kan ik haar nou het beste steunen? Door mijn zorgen te uiten? Of door mijn zorgen te negeren en gewoon blij te zijn....
Misschien je zorgen uiten en voorzichtig vragen of ze er goed over nagedacht heeft, en het niet zomaar in een opwelling heeft besloten. Niet demotiveren; maar gewoon vragen: heb je hier/daar al over nagedacht??? En verder gewoon proberen te steunen en 'mee te denken', dan kun je zaken influisteren. Soms heb je alle hulp nodig om ergens een succes van te maken.
Eerlijk zijn, maar wel opbouwend. En ze zal toch een goed ondernemingsplan moeten maken voordat ze ergens een financiering loskrijgt of ze moet wel heel veel spaargeld hebben. In dat ondernemingsplan komen al die zaken waar jij al over nadenkt aan bod.
Je klinkt een beetje als haar moeder...sorry dat ik het zeg. Ze is een volwassen vrouw en jij zet je zorgen om haar situatie hier op internet. Beetje gek maar vast goed bedoeld. Zijn er aanwijzingen dat ze extreem instabiel of impulsief is of zo? Heeft ze al drie keer eerder 'niet uitvoerbare dromen' gehad? Zoniet, dan zou ik haar steunen.
Thanks meiden! Ja idd ze zal wel een ondernemingsplan moeten maken maar toch. Ze is natuurlijk juriste dus wat dat betreft denk ik dat ze dat redelijk makkelijk uit haar mouw schudt haha.... Ik zal gewoon eens met haar mee gaan denken!
Ik ga ervan uit dat jouw vriendin genoeg verstand heeft (juriste!!!!!) en alle voor- en nadelen heeft gewogen. Steun haar!
Nou ze is wel erg impulsief ja. Ik wil niet als haar moeder klinken maar ben gewoon bezorgd. Ik bedoel zo fantastisch gaat de horeca niet en ze zal straks maar failliet gaan en in de schuldsanering komen met 2 kinderen. Ik ben wat dat betreft echt een vooruitdenker en denk ook na bij dingen die mis kunnen gaan. Dat remt mijzelf soms ool in mijn dromen dat ik er te lang over nadenk maarja daarom heb ik wel een hele stabiele financiele situatie en zou ik zo'n sprong niet durven!
Helder. Ik begrijp wat jij bedoelt. En je moet je vast inhouden om je mening aan haar te geven. Ik zou dat pas doen, als ze er om vraagt.
Eerst had ze de zekerheid van een baan en inkomsten. Die zekerheid is nu weggevallen. Daar zal ze zich vast er rot over voelen, met de komst van haar kleine in haar achterhoofd. Ze zal misschien fantaseren over haar droombaan, omdat ze weet dat ze nu geen zorgen meer hoeft te maken om haar juristenbaan op het spel te zetten. De wereld staat aan haar voeten, dat gevoel heeft ze nu. Ze is nu vrij om te doen wat ze zou willen doen. Maaaar; zodra ze de berekeningen doet, zal ze zien dat het de eerste jaren voornamelijk investeren zal zijn, met hier en daar misschien schulden. Ze zal harder dan ooit moeten werken om alles van de grond te krijgen en zich te kunnen onderscheiden van de rest van de horecamarkt. Dat met 2 kinderen, waarvan 1 baby is bijna niet te doen, tenzij je er al de nodige ervaring in hebt, of goede connecties hebt. Laat haar even fantaseren over haar toekomst. En als je ziet dat het serieuze vormen aan gaat nemen, kan je haar altijd nog voorzichtig! vertellen wat je denkt. Maar ik denk dat zij gewoon de "normale" vacature aanneemt als die voorbij komt.
Ik snap je wel maar hou voor zover je kan je zorgen voor je. Het kan heel verkeerd vallen ondanks je het goed bedoeld. Je kan haar natuurlijk wel steunen en als ze doordraaft haar een beetje afremmen. Maar als ik jou was zo ik niet gelijk al roepen ban waar ben je in hemelsnaams mee bezig. (Bij wijze van)
Laat haar gewoon de boel onderzoeken, steun haar daarin, stel kritische vragen, maar geen demotiverende vragen. Weet je, als niemand een droom heeft of niemand gaat zijn droom achterna, komt er helemaal niets van de grond. Alle begin is moeilijk, en hoewel ik al wel een vraagteken zet bij een brasserie aan huis (wat wss niet in het bestemmingsplan past in een woonwijk en de gemeente zal toestemming moeten geven), denk ik dat ze gewoon naar droom achterna moet gaan. Als ze haar ondernemersplan en marketing plan goed doet, komt ze er vanzelf achter wat wel en niet kan. Misschien is zij zo'n ondernemend type, die zijn meestal toch van nature wat meer impulsief. Dus ... steun haar. Lijkt mij het beste wat je kunt doen.
Jij verwoordt altijd alles zo simpel he haha... Ik ga dit idd gewoon doen. Steunen waar ik haar kan steunen met dingen uitzoeken enzo! Bedankt voor jullie adviezen!
Helemaal mee eens. Ennuh, wij zitten ook in een wijk maar hebben een winkelruimte aan ons huis, alle vergunningen ed waren zo geregeld, niks moeilijks aan. En investeren valt wel mee, ik denk dat je met 10.000 al een eind bent voor een brasserie. Ik was voor mijn shop 12000 euro kwijt toen ik begon en als je gewoon wat eigen geld hebt maakt dat toch niks uit? Hier waren veel vriendinnen jaloers toen ik begon, en die zeiden ook allemaal dat ik gek was en het niet moest, dat het toch niks werd en blablabla. Daar heb ik dus helemaal niks aan gehad en de meesten heb ik ook een beetje afgehouden nu. Want nu komen diezelfde mensen graag langs om te vertellen dat ze al dachten dat het me wel zou lukken Gewoon luisteren en steunen hoeft eigenlijk niet eens, zolang ze er niet om vraagt. Gewoon wat enthousiasme is al fijn van vriendinnen.
Ik vind het ook een beetje vreemd dat ze niet als juriste wilt werken vanwege teveel uren. Beseft ze zich wel dat je met een eigen bedrijf 24 uur per dag bezig bent?
Aangezien ze juriste is neem ik aan dat ze wel weet waar ze het over heeft. Laat haar haar droom verder uitzoeken en wanneer mogelijk ook uitvoeren. Ik denk niet dat het aan jou is haar van dit plan af te helpen. Steun haar als ze er om vraagt en geef alleen jouw mening als ze hierom vraagt. Het zou best kunnen dat het niet haalbaar is maar het lijkt me prettiger dat ze hier dan zelf achter komt. Ze heeft een voordeel dat ze geen huur voor een pand hoeft te betalen dus wie weet heeft het wel kans van slagen en komt haar droom uit. Laat haar haar gevoel volgen.
Beide, en dit zeg ik uit eigen ervaring! Wees blij voor haar en steun haar, ze is enthousiast en waarschijnlijk niet meer van het idee af te brengen. Vertel ook je zorgen, bespreek de knelpunten. ik raad haar sterk aan om dit te doen in combinatie met een vaste baan. Zo is ze minder afhankelijk qua inkomen en kan ze het geld wat ze verdient ook weer investeren. Kijk goed naar waar behoefte is in het dorp/stad waar ze woont. Waarin gaat zij zich onderscheiden? Vergeet vooral de pr niet!
Waarom zou je haar af moeten remmen? Ik vind je een beetje bemoederend en betuttelend klinken. Jij vindt het duidelijk een brug te ver, maar het zal jouw ding ook niet zijn dan. Lijkt me onvoldoende basis om voor een ander te bepalen of het wel of niet haalbare kaart is. Je kunt haar uiteraard helpen door mee te denken en dan ontdekt ze in dat proces vanzelf wel of het wel of niet echt wat is voor haar.