Hallo, Ik heb lang getwijfeld om dit hier neer te zetten, maar ik kom er zelf niet uit en ik zou het fijn vinden om eens wat andere meningen te horen. Zal proberen om het zo kort mogelijk te houden. Zo'n 12 jaar geleden was ik "gelukkig "getrouwd en kregen we ons eerste kindje. Een prachtige meid werd geboren. Maar pappa deed heel afstandelijk en na een paar weken kwam ik er bij toeval achter dat hij al een aantal maanden een vriendin had. Hij ging bij ons weg, om bij haar te gaan wonen en ik moest dus uit het koophuis. Ik was kapot van verdriet en moest dus op zoek naar een huurhuis en een scheiding regelen. Mijn ex deed niet zoveel, liet het meeste aan mij over. Gesprekken over onze dochter gingen heel moeizaam en hij wilde absoluut niks weten van co-ouderschap. Toch is er uiteindelijk een goede regeling uitgekomen, ze ging eens per 2 weken een weekend naar hem toe en sinds ze naar school gaat, ook nog eens per week een nachtje slapen. Een paar jaar geleden heb ik mijn huidige partner leren kennen en intussen hebben we er een zoontje bij. Ook mijn ex en zijn vrouw hebben een kleintje. Het contact is altijd vrij goed geweest en daar ben ik ook heel blij om. Echter een paar jaar geleden, tijdens een gesprek met dochter , zei ze opeens : mijn stiefmamma zegt dat ik kan kiezen waar ik ga wonen als ik 12 ben . Ik schrok daarvan en heb haar uitgelegd dat dat niet helemaal klopt. Dat ze inderdaad een stem heeft in de beslissingen omtrent haar, maar dat wil niet zeggen dat ze zomaar kan besluiten dat ze bij pappa gaat wonen. Nu heeft ze sindsdien al een paar keer geroepen ( meestal als we ruzie hebben) dat ze een week bij pappa en een week bij ons wil wonen. Kijk, als ze dat echt vanuit zichzelf wil, wil ik er wel over nadenken, maar ik heb sterk het gevoel dat ze toch lichtjes gepushed wordt. Uitspraken zoals: ja, het is niet eerlijk dat pappa zoveel geld voor mij moet betalen aan jou... Bovendien is ze heel vaak aan het appen met haar stiefmamma, heel stiekem, mogen wij niks van weten, wat er gezegd wordt. Stiefmamma verwijt mij dat ik niet aan haar denk, maar puur uit egoistische redenen niet mee wil werken aan een andere regeling. Ik geef toe, een deel van mij wil natuurlijk niet dat ze weg gaat. Maar ik twijfel heel erg over de redenen erachter. Ook appt ze altijd onder het eten, terwijl ze weet dat wij geen telefoon op tafel willen hebben. Ik heb een beetje het gevoel dat ze aan het stoken is. Of zie ik nu beren op de weg? Ze begint nu aan de middelbare school en is flink aan het puberen. Dus ik ben bang dat dit niet goed uit zal pakken. Heeft iemand ervaring of advies? Sorry voor het lange verhaal, maar kon het niet korter maken, ben benieuwd of iemand het snapt ik kom er zo niet uit... Pluisje
Inderdaad een lastige situatie, maar als ik dit zo lees zo ik precies hetzelfde denken als jou. De "echte" waarheid zal je toch nooit te weten komen want het is altijd tegenspreken van elkaar. Sterkte en succes !
Dag pluisje, Ik zou een gesprek met de vader van je dochter aan gaan. en niet direct om aan te geven dat ze gepusht word.. maar wel om te overleggen. je dochter komt in de puberteit en wellicht dat jullie er samen voor moeten zorgen dat jullie niet tegen elkaar uitgespeeld gaan worden. Even de regels recht trekken zeg maar.
ik denk dat jij en je ex man eens om te tafel moeten en of met zun 4en eerst in gesprek gaan en dan een geprek met dochter. want een kind van 12 komt niet vanzelf met zulke uitspraken, dat is haar ote gefluisterd En ik vind dat als ik die appjes wil lezen ik dat ook ga doen.
Mwah... telefoon eens pakken en alle whats app gesprekken een naar je e-mail sturen.... Ik zou idd hetzelfde denken.... vooral als hij nooit echt veel contact wou met zijn dochter. Ik zou die dingen wel in de gaten houden en opschrijven. En ik zou haar mobiele telefoon eens uitpluizen....
Ja ik snap het.. en ik... ik was hetzelfde als jou dochter! mijn ouders gingen ook scheiden, en ik was 13 jaar. Wij mochten kiezen waar we gingen wonen, ik bleef bij mijn vader en mijn 2 zusjes gingen met mijn moeder mee. de regeling was om t weekend naar mama, en voor mijn zusjes om t weekend naar papa. mijn vader sprak erg slecht over mijn moeder, waardoor ik daar ineens (ondanks de regeling) maanden niet meer kwam, omdat ik niet meer wou. Ik zeg niet dat het gebeurd en ik denk dat je daar best met je dochter over kan praten. Ga met haar om de tafel en vraag hoe ze over jou praten bij papa thuis. Weet ze waarom jullie niet bij elkaar zijn? zo nee, leg het jaar uit, ik vond het vreselijk dat mijn ouders mij toen niet goed hadden uitgelegd waarom ze gingen scheiden. mocht je dit gaan uitleggen, doe dit met je ex erbij. Mijn vader sprak namelijk slecht over mijn moeder, en mijn moeder slecht over mijn vader. Als we samen gezeten hadden, hadden ze dat waarschijnlijk niet gedaan. Wees eerlijk tegen je dochter, zeg ook dat je het prima vind als ze een week bij haar vader wilt zijn, en een week bij jou. Maar laat haar ook weten dat je haar dan zal missen. vraag dit ook van je ex, dat hij eerlijk is tegen zijn dochter. hoe gaat je dochter met je huidige man om? hebben hun een goede relatie? Ik ben er gewoon een tijdje terug pas achter gekomen, waarom mijn ouders precies gescheiden zijn, en ook dat mijn vader altijd heel onterecht slecht over mijn moeder gepraat heeft.
Ik heb trouwens ook hetzelfde mee gemaakt... mijn moeder praatte slecht over mijn pa waardoor ik bij me moeder woonde en bleef wonen tot ik lichamelijk en emotioneel niet meer kon. Mijn ma praat nog slecht over mijn vader... en geloof mij dat gaat ze uit eindelijk opbreken. Ik heb ook uit moeten zoeken waarom ze eigenlijk uit elkaar zijn... in dit geval lag de situatie ook moeilijk ivm borderline van mijn moeder. Praten zou idd kunnen helpen... of misschien een maatschappelijk werker?
Ik zou eens als volwassenen om de tafel gaan, want nu spelen jullie het uit over de rug van je dochter. Als je dochter vaker naar haar vader wil, is dat haar goed recht en zou ik dat niet tegen houden. Ze kan je dat, wanneer ze ouder is, alleen maar kwalijk gaan nemen. En bovendien...iemand moet toch de volwassene zijn in deze situatie?
Hij heeft altijd wel contact gehad met zijn dochter en is ook een best goede vader voor haar . Maar is wel gemakkelijk als ze er maar af en toe is he. Alle communicatie gaat via stiefmamma, hem hoor ik niet... Het is altijd rustig verlopen tussen ons, ik vind sowieso dat elk kind recht heeft op beide ouders, daar sta ik 100 % achter. Ik zal ook nooit haar bij haar vader weg willen houden, maar om de hele regeling aan te passen, daar word ik heel onrustig van, vooral omdat stiefmamma zich opwerpt als BFF. Dochter verteld haar alles. Ook heb ik het idee dat ze daar alles over hier thuis verteld. Terwijl wij bijna nooit iets horen. Dat wil ik ook niet, maar misschien reageer ik jaloers... Pluisje
Pfff wat een moeilijke situatie..... Zou sowieso een gesprek met de vader aangaan, zonder verwijten maar gewoon om te overleggen over deze "nieuwe periode", en om te voorkomen dat jullie nog meer tegen elkaar uit gespeeld worden. Ook zou ik de Whats App berichten lezen om een beter beeld te krijgen van wat er nou precies heen en weer gestuurd wordt, en als het echt te gek is aan je ex laten lezen. Verplaats je ook in je dochter! Jij neemt natuurlijk de dagelijkse opvoeding voor je rekening en bent daardoor de "boosdoener", bij papa is het waarschijnlijk heel anders die paar uurtjes in de week. Helemaal als de vrouw van je ex de "vriendin" uithangt.... Daarnaast heeft je dochter vast door dat ze jou te pakken heeft met de opmerking "ik ga wel bij papa wonen" in een boze bui, niet op reageren en met een korreltje zout nemen. Sterkte!
Zolang je ex een goede vader is en jullie dochter daar een veilige omgeving heeft en hij het oke vindt, zou je het juist moeten aanmoedigen dat ze vaker daar wilt zijn. Ze heeft net zo veel recht op contact met haar vader als met jou. En niet moeilijk doen over het stiekeme contact met stiefmoeder. Wellicht zit je dochter met iets en kan ze met haar makkelijker praten dan met jou of haar vader. Pas als het ernstig is, zou haar stiefmoeder het aan jullie moeten voorleggen.
Oooh in dat geval.. laat er gaan.. dat BFF spelletje kan ze niet voor eeuwig hoog houden hoor Zeker niet met een tiener. Misschien juist wel een goed idee.... want ook daar gaat ze vast wel tegen dingen aanlopen die minder leuk zijn.. en ook daar zijn er regels.
Dit dus....en wat ook niet wegneemt: Vaders zijn altijd helden, juist in de ogen van hun dochter. En het beeld wordt volgens mij bij je dochter alleen maar versterkt door de stiefmama. Als ze er wat vaker heen gaat, gaat ze wellicht ook inzien dat hun ook maar gewone mensen zijn en er bij hun ook regels gelden. Jij bent en zal altijd haar moeder blijven, daar kan een "vriendin" geen verandering in brengen. Uit eindelijk, als het er op aan komt, heeft je dochter geen behoefte aan een "vriendin" maar aan haar moeder. Dus probeer het niet te zien als concurrentie. Tis net als puppies....ook dat worden volwassen honden
Ik zou het inderdaad eerst met dochter en vader bespreken. Ook zou ik wel bij mijn dochter aangeven dat als ze een keuze maakt die niet 2 weken later weer ineens kan veranderen. Dat zeiden mijn ouders ook toen we zelf mochten gaan kiezen. Zo van als je iets kiest, moet je ook de gevolgen nemen. En niet als je een keer ruzie hebt met papa denken dat je meteen weer terug kunt rennen. Wanneer ze dat ook beseffen, denken ze vaak wat meer aan de gevolgen. Dit betekent natuurlijk niet dat als het echt niet zou gaan het niet meer kan veranderen. Maar wel dat kinderen er ook goed over nadenken....
Om even op het dikgedrukte stukje te reageren: Mijn ouders zijn ook gescheiden (al heel lang!) en ik heb ook een (hele lieve) stiefmoeder. Er zijn dingen die ik wel met mijn stiefmoeder bespreek, maar niet met mijn moeder. Dat is zeer zeker niet omdat ik meer van mijn stiefmoeder houd oid, maar omdat mijn stiefmoeder net wat verder van me af staat dan mijn eigen moeder. En dan is het soms toch makkelijker om dingen te bespreken. Als ik bepaalde dingen (over mezelf bijv.) met mijn moeder zou bespreken ben ik toch bang dat ik haar daar (onbedoeld) ook pijn mee doe. Bij mijn stiefmoeder heb ik die angst niet. Ik snap natuurlijk dat het hartstikke moeilijk is dat je dochter wel dingen met haar stiefmoeder bespreekt die ze niet bij jou ter sprake brengt, trust me, ik zou dat ook vreselijk vinden. Maar misschien dat je door bovenstaande het iets anders kan bekijken. Voor wat betreft de rest van de situatie; Ga eens met je ex-man om tafel zitten om te bespreken wat jullie willen en moeten met de wens van jullie dochter. Het feit dat het (misschien) wel is ingegeven door haar stiefmoeder betekent natuurlijk niet dat je dochter het niet zelf ook echt wil. Maar misschien durfde ze er zelf wel niet over te beginnen. Ik weet dat mijn vader ook wel graag had gewild dat ik (nog) wat meer bij hem zou zijn, ik had het zelf misschien ook wel gewild, maar heb het nooit ter sprake gebracht. Ik vond dat zielig voor mijn moeder. Als jullie samen (dus jij en je ex-man) tot een voor beide partijen bevredigende oplossing zijn gekomen zou ik eens met z'n 3-en, dus met jullie dochter erbij, om de tafel gaan zitten. Succes. Ik kan me voorstellen dat het een lastige situatie is.
ik zou gewoon hoe moeilijk ook de weg van je dochter kiezen als zij dit wilt dan moet je daar even doorheen gewoon om te laten zien dat je haar de keus geeft uiteindelijk draait ze wel bij want dan is het niet meer zo leuk om bij pappa te wonen en is stiefmama toch niet die leuke vriendin die ze dacht te zijn heb er ook zo een in mijn omgeving binnen een maand kwam ze terug en zag ze in dat mama toch wel gelijk had ik zou als ik jou was ook de telefoon van je dochter na kijken wat er geappt word ja je kind heeft recht op privacy maar ze is nog geen 18 en en heb jij alle recht om dat te lezen ook zou ik een gesprek aan gaan met je ex met of zonder zijn vrouw over de gangf van zaken en wat jij ervan vind ja zij zal wel zeggen je bent jaloers op de band die ik heb met je dochter maar daar moet je even doorheen prikken het belangrijkste is de mening van je ex dat is haar vader en zij heeft niks in te brengen verder succes met je puberende dochter en het zal nog wel even pittig worden maar blijf sterk voor je haar en jezelf
Zo, opeens een hoop reacties, daar kan ik wat mee. Even voor de duidelijkheid, ik heb mijn dochter heel eerlijk verteld, waarom wij uit elkaar zijn en gewoon de nette versie. Zonder iemand zwart te maken. Gewoon dat pappa liever bij stiefmamma wilde gaan wonen, omdat hij niet meer van mij hield. En dat dat niks met haar te maken had, dat pappa zeker ook van haar houdt. Ik zeg niet dat er nooit een onvertogen woord is gevallen, maar ik weet zeker dat dat daar ook wel eens is gebeurd. Maar zeker niet structureel. Ik ben eigenlijk niet bang dat ze ons zwart maken daar, maar ik ben niet blij dat alles zo stiekem moet gaan. Tussen mijn vriend en haar loopt het best stroef nu. Ze begint dus erg te puberen en daar heeft hij moeite mee. Ze maken best veel ruzie en ik heb het idee dat ze daar over klaagt tegen haar stiefmamma. Daar is op zich niks mis mee, maar zij stookt het vuurtje nog een beetje op. Voorbeeld: ze had straf, haar telefoon werd ingenomen door ons ( het enige waar je haar tegenwoordig mee kan straffen) Dit was net toen ze terug van vakantie was met haar pappa. Wij gingen op vakantie en zij zetten nog snel ff wat mb's op haar telefoon. En dan zegt zij natuurlijk: ik moet naar stiefmamma appen, anders hebben ze dat voor niks erop gezet. Gevolg... ruzie... erg vermoeiend. Pluisje
is ook vermoeiend maar besfe je wel dat een kind altijd even tijd nodig heeft om de omschakeling te maken van het ene naar het ander gezin ik had dat vroeger ook als ik bij mijn vader was geweest en thuis kwam was ik ook altijd aan het ruzie maken met mijn moeder waarom geen idee het is gewoon een gevoel wat je hebt en daar moet je even doorheen mijn moeder liet me op een gegeven moment maar foeteren en mekkeren en na een uurtje was het over ik denk dat je dochter gewoon jou aan het testen is en iets heeft gevonden waar ze jou mee kan raken ze bedoelt het vast niet alleemaal zo en als ze idd een beetje word aangestuurd door haar stiefmoeder maakt het haar ook moeilijk want ze weet niet aan welke kant ze moet staan ik denk dat je een moet bespreken dat ze 2 weken of een maandje op proef daar gaat wonen (wel in overleg met paps)en dat je haar diudelijk maakt wat er allemaal moet gebeuren bij de gemeente en dergelijke instantie's ik hoop voor jou dat ze na die proeftijd wel bijdraait en liever bij mama is
Dat lijkt mij ook vreselijk! Als mama wil je gewoon je kind bij je hebben. Ik kan me ook voorstellen dat dat voor een vader ook zo is. Je dochter heeft momenteel geen realistisch beeld van de situatie, ze heeft enkel weekende bij hem gelogeerd. Misschien is het een idee om samen met je ex ( en partners?) om tafel te gaan zitten. Dn kun je overwegen om een proefperiode af te spreken. Echt een datum waarop geëvalueerd wordt hoe het is gegaan. Er zijn trouwens wel regels voor Co.-ouderschap mbt de afstand die de ouder van school ed kan afwonen. Maar los van wat kan enz lijkt het mij heel logisch dat jou eerste reactie is, ik wil mijn kind bij mij..
Gras lijkt altijd veel groener bij de ander als je ruzie hebt. Heel eerlijk, mijn jongste zusje had daar ook een handje van, vooral als ze het niet eens was met de regels van mijn moeder, kon ze vooral dat soort opmerkingen plaatsen. Totdat mams het redelijk zat was, en daarna ook daadwerkelijk zei "dat is goed, ik zal je vader bellen en dan regelen we die overdracht". Zusje schrok zich een hartverzakking, want die had niet verwacht dat ze overstag zou gaan, en ze is vertrokken naar mijn vader .... om vervolgens 3 maanden later terug te keren en moest toegeven dat ook bij pa regels golden waar ze zich aan moest houden ... Wat een verrassing ... Punt is, zeker in scheidingen waar het kind bij de andere ouder is, kan het lijken alsof er daar geen regels gelden, juist omdat het kind er zo kort is, en dat is een prima stok hout om mee te slaan voor een puberend kind. En dan kan stiefma zich als new BFF opwerpen, zodra je dochter hun regels in de smiezen krijgt, is het BFF er ook snel vanaf hoor Ik denk ook dat er een stuk puberend gedrag in zit, en niet perse iets wat met je ex of zijn vriendin te maken heeft overigens.