MvJason... de TS vraagt zelf om advies... nou dit is het advies wat wij voor haar hebben! Wil niet zeggen dat ze het ook zo moet doen, het is haar leven, haar gevoel en haar ding!
Het lijkt mij verstandig dat jij en je vriend eerst eens ernstig gaan praten waarom hij denkt dat zijn ouders gelijk hebben!? Waarschijnlijk is hij geschrokken van wat het met zich mee gaat brengen en hebben zijn ouders dit gevoel versterkt. En natuurlijk... er zal straks een heleboel gaan veranderen als de kleine er is, maar dat hoeft niet slecht te zijn! Je krijgt er volgens mij ook een heleboel voor terug waar menigeen jaloers op kan zijn! Heel veel sterkte komende tijd. Laat je weten hoe het afloopt met jou en je vriend?
ik zou hem de keuze geven. of jij en de baby of zijn mama en papa... ik weet dat het heel erg moeilijk is om in zo'n situatie te zitten. mijn schoonouders waren in het begin ook niet echt blij met het nieuws. toen ze na een tijdje begonnen te wennen en de eerste echo in handen kregen sloegen ze helemaal om! ik zou je vriend laten beslissen. en als volwassen mensen met een toekomst (babytje) en een verleden moet je toch wel een serieus gesprek kunnen aangaan?
Heb er eens tijdens het stofzuigen over nagedacht, en snap je vriend ergens wel. Misschien is hij gewoon onzeker en ziet ie allemaal beren op de weg die misschien nog eens bevestigd zijn in een gesprek met zijn ouders. Toen ik zelf ontdekte dat ik zwanger was(wel gepland overigens)lag ik s'nachts ook te malen over hoe het allemaal moest met ons huis(erg klein!) of ik een goede moeder zou zijn, hoe het moet met de opvang, financieen e.d. Natuurlijk is ons kind erg gewenst, maar heb weleens lopen twijfelen. Kan dus best zijn dat dat er aan hand is en dat je in een gesprek samen probeert om zijn bezwaren /twijfels op te lossen. Wat ik dan weer niet vind kunnen is dat ie nu glashard zegt dat ie het beebje niet meer wil. Helaas zo werkt het niet en erg jammer dat ie je nu zoveel pijn daarmee doet! Ik wens je in ieder geval veel succes!
Ik vind het ook erg kinderachtig van hem zeg, hij is idd zelf oud en wijs genoeg mag je zeggen maar blijkbaar staat hij erg onderdruk bij zijn ouders
Hoi dames, Bedankt van all jullie berichten ! sorry voor late reactie van mij, maar was ff een paar dage uitblazen ! We waren er meebezig met zwangerschap, dus ongepland kan ik niet zeggen, maar wel heel snel gebeurd... 2 de ronde was het meteen raak, en ik denk dat hij dacht ah joh, dat zwanger worden duurt wel een tijdjeee, dat gaat niet 1,2,3 dahct hij denk ik.. Maar niemand wist dat wij een utibreiding wilde! Zijn ouders zijn heel regileius, dus als je niet getrouwd ben, dan ben je verdoemd en bla bla bla bla en de hele ratteplan.. Nu zijn ze ouders dus boos, en wat ik denk is dat ze op hem hebben ingepraat, of hij is gewoon bang voor het feit dat ze lol leven voorbij is, terwijl dat niet zo hoef te zijn, met een kindje erbij kan je nog steeds leuke dingen doen! Maar nu heb ik hem voor de kezuze gezet, of je gaat met mij evrder en de baby, of je blijf maar heel je leven bij je ouders wonen ! Dat wil hij dan ook weer niet, want wil wel een vader voor de baby zijn,, Nou dames, ik begrijp hem helemaal niet meer, hij weet niet wat ti wilt, die is gewoon in de war, Het enige wat ik eigelijk van hem wil weten is of hij er voor mji is of niet! En die hele gezeik van ze ouders hoef ik er niet bij, en dan ga ik met hun prate, heeft ook geen zin, want ze zette mij en dat kind gewoon buiten, dus aan hun heb ik ook niks..! die nmensen denken alleen aan hun zelf, en aan de familie, Ohhh wat zullen die er van vinden, hun zin veelste bezig met wat andere mensen over hun denken! Ik weet nog steeds nniet wat te doen, want hij doet alsof er niks gebeurd is, maar dat kan ik niet. Voel me zo kut ! Gwoon nog steeds radeloos.. Lijk wel of het verhaal op 1 punt blijf staan, en gaat niet verder
jeetje.. dat is wel heftig allemaal... maar je moet doen wat JOU gevoel je zegt.. als jij gelukkiger wordt met je kindje maar zonder je man.. dan moet je dat doen, maar als je er van overtuigd bent om bij hem te blijven dan zul je waarschijnlijk altijd de schoonouders erbij hebben.. Nogmaals volg JOU gevoel.. Ik vind het goed dat je hem voor een keuze stelt, en hij weet dondersgoed dat als je geen voorbehoedsmiddelen gebruikt je ALTIJD een kans hebt om zwanger te worden, het gebeurd toch ook wel eens tijdens een one night stand, dus ook in een relatie.. En dat zijn ouders dan heel religieus zijn jah dat is hun probleem.. Mijn ouders zijnook katholiek, maar bedoel trouwen zegt tegenwoordig ook niks meer.. Je moet gewoon voor elkaar gaan, en wie zegt dat je daar een papiertje voor nodig hebt omdat te bewijzen. het gaat toch om het gevoel voor elkaar? Wat heeft je vriend over je keuze gezegd, jij en de baby of zijn ouders? Dat hij daar nog over na moet denken, hij heeft toch een relatie en een toekomst met jou? toch niet met zijn ouders? maar goed ik kan er niet over oordelen.. maar ik vind nogmaals dat je je JOU gevoel moet volgen.. dat heb ik ook altijd gedaan.. en als het niet goed voelt dan moet je het niet doen..] sterkte...
Ik zou hem wat tijd gunnen, laat hem wennen over het feit dat jullie echt een kindje krijgen. Raar maar waar sommige mannen schrikken ervan en tja we kennen mannen wel een beetje over het algemeen die kunnen erg bot reageren. Praat er over een paar dagen eens goed met hem over. Dan hebben jullie het beiden goed kunnen laten bezinken en het ook een plekje kunnen geven. Enne dat hij nu doet alsof er niets is gebeurd is ook een typisch mannen ding! Zou me er niet al te druk over maken hoor! Of ben ik nou weer te vergevingsgezind?
wat zegt religie tegenwoordig nog? als hij het er nu mee eens zou zijn prima maardan had hij er ook niet op moeten kruipen!sorry dat ik het zo zeg hij maakt toch de keuze ook zonder condookm pil etc.zijn ding ergens in te steken ja dus dan heb je toch de kans zwanger te worden.en die ouders van hem die zijn erg dom als ze denken dat zoonlief van 24 nog maagd daar komt het op neer.ik zou zijn ouders links laten liggen en inderdaad he vriend voor de keuze zetten.die moet hij maken klaar dan weet jij waar je aan toe bent toch.het is duidelijk jij blijf er voor je kleine nu is het aan hem meis hoe hard ook
Pff moeilijk moeilijk meis Vind hem wel een ongeloofelijk slappe lul zeg! Maar wat je er verder mee gaat doen moet je echt zelf weten, je eigen gevoel volgen meis! Als hij bijdraait en ECHT voor jullie 2tjes gaat is dat natuurlijk super, maar vergeet niet dat hij je nu gewoon laat stikken voor een ander (wel zijn ouders maar toch) Ik zou sowieso zijn ouders laten barsten, wazige mensen! En dan maar paar daagjes afwachten wat hij ermee doet.. anders zou ik persoonlijk gewoon met je kleintje doorgaan, met zo iemand kan je niet veel.
Hoi Melissa, ik heb er een paar dingen over te zeggen: zijn ouders zijn erg religieus, zeg je. Dat betekent in ieder geval dat het kindje weg laten halen een grotere zonde is dan ongetrouwd een kindje krijgen. Ik ben zelf christen, wel orthodox maar niet dogmatisch en volgens mij heeft God liever dat mensen ongetrouwd een kindje liefdevol grootbrengen, dan dat ze het weg laten halen, nota bene omdat er een derde partij is die niet zo blij is met het kindje! Daarnaast: je vriend de laan uitsturen zou ik niet zomaar doen: je hebt nu wel de verantwoordelijkheid over een leven en je vriend de laan uitsturen, betekent dat je je kindje opzadelt met gescheiden ouders... als het niet anders kan, dan is het niet anders, maar volgens mij hebben jullie BEIDEN de verantwoordelijkheid om er wat van te gaan maken samen, zodat je je kindje een papa en een mama thuis kunt geven. En: je hebt er beiden voor gezorgd dat dit kindje er is, hij kan dan niet zomaar zeggen: Ja, shit, nu zijn m'n paps en mams boos, laat het maar weghalen... Zijn verantwoordelijkheid ligt nu eerst naar jou en het kindje toe, niet naar zijn ouders. Mochten die daar moeilijk over doen: ook de bijbel zegt dat! Wrijf ze dat dus maar lekker onder de neus als ze komen klagen en zeuren, :-D Maar, even uit ervaring: omdat ik ben grootgeworden in toch wel een redelijk streng christelijk milieu, kan ik je vertellen dat er nogal wat ouders zijn die in eerste instantie heel erg heftig reageren en zelfs (geheel tegen hun geloof in) over abortus beginnen. Daar hebben ze na een tijdje meestal spijt van en dan nemen ze hun woorden wel terug. Als het kindje er dan eenmaal is, zijn ze er helemaal aan verknocht. Geef ze ook maar even de tijd om te wennen en het binnen hun vrienden- en kennissenkring te vertellen enzo. Ze zijn waarschijnlijk ook best bang voor reacties van vrienden/kennissen en mensen van de kerk. Daar zullen idd vast negatieve reacties bij zitten, maar ze zullen waarschijnlijk ook wel juist heel veel leuke reacties krijgen. Als ze merken dat het allemaal wel meevalt, draaien ze naar jullie toe ook wel bij! Voor je vriend: hij moet echt leren zich niet naar zijn ouders meer te voegen: hij is 24, moet loskomen van zijn ouders, (in de bijbel zelfs een voorwaarde om te kunnen trouwen!) en met jou een eenheid gaan vormen. Dat zal idd soms conflicten met zijn ouders betekenen. That's life. Uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat er nogal wat mannen zijn die loskomen van hun ouders, vooral van hun moeder, nogal moeilijk vinden en dat dat proces vaak pas in werking gaat als hij moet gaan kiezen tussen jou of zijn ouders. Zorg dat hij niet in een patsstelling komt, (OF ouders OF jou), want dan zullen altijd de bloedbanden het hardste gaan wegen en kiest hij voor ouders. Zou jij ook doen. Maar wijs hem wel op zijn verantwoordelijkheden en vertel wat dit met jou doet en wat je graag van hem zou willen ontvangen. Laat dat dan vervolgens maar even bezinken bij hem en je zult zien dat hij dan wel komt met excuus en het goed komt maken! Hamer er niet te hard op, werkt bij de meeste mannen juist averechts
Ja dat over het niet voor het huwelijk is al een beetje te laat dus voor je vriend geen reden om er vanaf te zien. uit eigen ervaring kan ik ook zeggen dat het voor gelovige (schoon)ouders in het begin ff schrikken is, maar die draaien echt wel bij! Het kindje is nou éénmaal op komst, daar kan je niks aan veranderen, nog even geduld en ze zullen het zien als een zegen Denk dat je vriend ook wel zal bijdraaien, vooral na de 1e echo
Rozemarijke, het kindje wat zij draagt heeft toch ook een bloedband met hem? Die zou juist zwaarder moeten wegen dan de bloedband met zijn ouders.
Ja, dat zou je wel denken, Pien, maar bij mannen gaat die bloedband met hun kindje vaak pas werken als het kindje er is. Is voor ons vrouwen toch heel anders, omdat wij het zelf van binnen dragen en veel eerder dus die band voelen... (en de bijpassende beschermingsdrang). Voorlopig trekken zijn ouders dus nog harder...