Hoi ! Mijn meisje van bijna 7 maanden draait zich, als ze 's nachts wakker wordt, direct op haar buik en gaat dan liggen gillen omdat ze zo niet kan slapen. Dus ik loop nu al wekenlang 4 tot 5 keer per nacht naar boven om haar om te draaien. En dan slaapt ze weer verder. Ik wordt er echt een beetje gek (en een beetje moe...)van. Heeft iemand tips wat ik kan doen. Ik laat haar ook weleens liggen op haar buik maar ze slaapt dan echt niet en gaat alleen maar huilen. ik wil haar niet gaan vastleggen want dat gaat echt tegen mijn gevoelens in want ik ga mijn kind toch niet vastbinden in bed......maar af en toe sta ik er wel in de nacht bij met de neiging om haar echt vast te binden omdat ik er gek van wordt... Heeft iemand dit ook meegemaakt en misschien wat tips.....
tip ja je moet er even doorheen.. onze dochter heb ik ook een hele tijd terug moeten draaien op haar rug, inmiddels kan ze zelf terug of ze blijft op de buik liggen..
Ok, maar ze kan wel terugdraaien hoor. Ze draait de hele dag van buik naar rug en weer terug...alleen niet in haar bed......en dan blijft ze heel de tijd op haar buik met haar hoofd omhoog liggen en dan wordt ze natuurlijk moe en dan gaat ze heel hard huilen met haar gezicht in het matras......
ik heb onze dochter een paar keer zonder slaapzak in bed gelegd (overdag) en toen kwam ze tot de ontdekking dat ze zich dan tegen de spijlen van het bed af kan zetten en terugdraaien.. Nu kan ze dat ook met slaapzak aan..
Klinkt bekend. Onze zoon had dat ook. We hebben toen een Safe-T-Sleep (als ik het goed spel) gekocht. Is een band die je om de matras doet, waaraan drie bandjes met klitteband zitten die je om de middel en tussen de benen door doet. Ze kunnen er gewoon mee op de zij draaien, maar niet door draaien naar de buik. Werkte fantastisch, voorkwam ook uit bed klimpraktijken toen hij ouder was. Ik weet niet of die dingen nu nog verkocht mogen worden.
ja hebben wij ook gehad. GEK werd ik ervan, continu kon ik naar boven of midden in de nacht mn bed uit... Vastleggen heb ik Tycho nooit gedaan, dat vind ik gevaarlijk. Een slaapzak hielp hier redelijk, daardoor kon hij minder makkelijk draaien en deed hij dat minder in zn slaap. Hier is het ineens over gegaan, heeft denk ik 2weken geduurd. Daarna hebben we de periode gehad van kunnen/gaan zitten in zn slaap en wakker worden en ook nog gaan staan en niet meer kunnen/gaan liggen . Dus ik heb maar gewoon gedacht: "het is een fase, het is een fase". Maar zeker wel vermoeiend!! Overigens heeft hij nu nergens last meer van want ik vind hem in de gekste houdingen en plekken in zn bed (met zijn slaapzak aan ) xx
Hier dus hetzelfde probleem. Mijn dochter heeft is sinds een paar dagen fanatiek gaan draaien van buik naar rug, alleen heeft ze nog niet door hoe ze terug kan draaien. 's-nachts in bed wordt ze hierdoor dus ook huilend wakker. Echter als ik haar dan weer omdraai en de kamer uitloop begint ze weer te huilen, ze wil natuurlijk het liefst uit bed worden gehaald en getroost worden. Nu heb ik dit de eerste dag gedaan echter merk ik dat ze eraan begint te wennen. Op het cb zeggen ze: gewoon laten huilen, zo krijgt ze in de gaten dat het slaaptijd is en niet gezellig een speelmoment met papa of mama. Hoe doen jullie dit? Idd laten huilen en het zo een paar dagen uitzitten totdat ze het doorheeft of toch steeds uit bed halen?
Ik heb Tycho tot een paar dagen geleden altijd uit bed gehaald en hem weer bij mij op mijn schoot in slaap laten vallen. Ik ging niet uitgebreid tegen hem aan praten of lachen enz enz (dus geen gezelligheid midden in de nacht/slaaptijd overdag) meestal zei ik alleen zoiets van ga maar lekker slapen lieverd en streelde dan zijn wang en hoofdje en dan viel hij weer in slaap en legde ik hem slapend terug. Nu sinds een paar dagen kan ik hem niet slapend terug leggen en wordt hij huilend weer wakker waar ik ineens ben, dus nu troost ik hem terwijl hij inz n bedje ligt. Wel weer even zeggen ga maar lekker slapen en dan hand op zn buik en een hand over zijn hoofd aaiend. Dat gaat nu op zich wel redelijk, maar hij en ik moeten er even aan wennen dat hij er niet meer uitgehaald wordt. Maar hij krijgt het steeds beter door en blijft nu ook gewoon liggen, eerst kwam hij echt tegen de zijkant van zn bed aanstaan tegen me aan zo van pak me op pak me op. xx
Ik heb haar in het begin dus ook elke keer uit bed gehaald om te troosten en idd niet een te gezellige sfeer van maken zodat ze weet dat ze moet gaan slapen. Maar het lijkt wel alsof ze klaar wakker is en ook echt niet wil gaan slapen terwijl ik die vermoeide ogen zie. Als ik haar wil wiegen of in slaap wil krijgen op mijn arm dan trapt ze daar dus echt niet in, ze doet er alles aan om te gaan zitten en zo wakker mogelijk te zijn. Ik wil hier dus geen spelletje van maken en heb een ritueeltje bedacht door voor het slapen gaan eerst samen haar favoriete speeltjes weltrusten te zeggen en dan haar op bed te leggen, dit ging een tijd goed.. maar nu begint ze weer te huilen. Ik heb me voorgenomen om haar de komende dagen gewoon te laten huilen zodat ze vanzelf door heeft dat ze echt moet gaan slapen. Elke fase heeft zijn charmes zullen we maar zeggen