Ik ben het met je eens hoor (wij hebben drie katten), maar toch blijft het een vreselijk iets om echt die knoop door te moeten hakken... Je hoopt toch altijd dat ze (op zo een prachtige leeftijd!) gewoon een keer niet wakker worden ‘s morgens...
Moeilijk he. Ik zit met eenzelfde dilemma Mijn hond is 14, slechthorend en slechtziend. En tevens dementerend en aan de anti-depressieva tegen de angsten van het in de war zijn. Ze is niet lief meer tegen andere kindjes. Maar alsnog kan ik het niet over mijn hart krijgen om de keuze te maken. Ze is al 14 jaar bij me. Langer dan mijn man. Ik denk nl dat ze nog steeds plezier in haar leven heeft, dus hoe maak je nou zo’m keuze. En die opmerking van: het is niet je kind of je oma... tja daar kan ik niets mee, ik hou zielsveel van mijn hondje en ze hoort ook echt bij de familie.
Dat is inderdaad wat je hoopt. Ik heb twee poezen, 1 van 17 en 1 van 18 jaar oud. Beiden krijgen nu zo langzamerhand steeds meer, en steeds ernstiger, kwalen. Dus ook wij moeten op een gegeven moment gaan bepalen voor deze dametjes wanneer het genoeg is, zie daar erg tegenop... Ik heb maar 1 keer een kater meegemaakt die met 18 jaar letterlijk omgevallen is, die vonden we onder de tafel toen wij terugkwamen van visite. Niks geleden, geen kwaaltjes, gewoon oud geworden. @loetje, heel veel sterkte, je wil ze eigenlijk altijd bij je houden.
Mooi beestje! Maar begrijp ik nu goed dat je zus os overleden? Ik het eerste bericht las ik over de zus van je poes dus ik haal misschien wat door elkaar?
Wij hebben dezelfde keuze moeten maken, 2 jaar geleden toen onze poes 18 werd. Dementie etc. We hebben mooie foto's gemaakt en nog even verwend, samen met de kinderen haar weggebracht en laten inslapen, daarna in een schoendoos (versierd door de kids) naar het dierencrematorium gebracht en laten nadat ze was uitgestrooid een bloempje neergelegd. Het was heel emotioneel maar nodig voor ons en de kids (toen 10 en 7)
Deze keuze kunnen alleen jullie maken en is verschrikkelijk om te moeten doen. Maar ik ben van mening dat een dier ingeslapen moet worden voor het echt lijden wordt. Een dier wat oud is en steeds meer kwaaltjes krijgt...waarom wachten tot het ondraaglijk wordt voor het beestje? Heel veel sterkte ts.
Heb je op dit moment de indruk dat ze lijdt? Want met het gedrag dat zij beschrijft, zeker als ze zich erbij gaat terugtrekken, kan het goed zijn dat ze het einde voelt naderen. Onze katten hadden altijd een hekel aan het reiskooitje en de dierenarts, dat gaf ze enorme stress. Dus als dat voor jouw kat ook geldt, en ze lijdt nu niet, kan je ook de natuur zijn werk laten doen, rustig in haar eigen omgeving..
Wij zeggen altijd tegen klanten (ik ben dierenartsassistente): het moet ook een moeilijke beslissing zijn, dat geeft aan dat je er goed over nadenkt, voor- en nadelen afweegt, en dat je geeft om je dier. Wij geven vaak een boekje mee dat door een dierenarts is geschreven, "Zijn we niet te vroeg" Ik vond hier een gedeelte van de tekst, misschien heb je er iets aan: https://www.dierenkliniekkenaupark.nl/euthanasie-zijn-we-niet-te-vroeg Als je gaat kijken naar waar je spijt van kan krijgen: dat is meestal alleen van als je te lang wacht, van te vroeg (die ene week of maand) eigenlijk nooit.. Veel sterkte met de beslissing in ieder geval!
Wat een fijne link @Leo85 Duidelijk, maar ook met veel gevoel geschreven. Ik ga hem opslaan, mss hebben anderen in mijn vrienden/familiekring hier ook wat aan in de toekomst. Dankjewel!
Niet om je aan te vallen hoor maar waarom laat je haar dan naar buiten? Vooral omdat je zoon zo aan haar gehecht was? Bedoel het niet kwaad,mijn kat is vorige maand ook overleden ( 1 jaar oud) omdat ze aangereden was. Baal ervan omdat het ook wel mijn eigen schuld was natuurlijk.
Ze wilde zelf iedere dag naar buiten. Dan stond ze met haar voorpootjes tegen de voordeur of hing aan de brievenbus (ik schiet nu in de lach, ik kon dan altijd zo de deur open doen en ze bleef gewoon hangen, gek beest!) en luid mauwend, net zo lang tot ze naar buiten kon. Vervolgens liep ze een rondje om het huis en stond ze 10 min later weer bij de tuindeur dat ze naar binnen wilde. We denken dat ze ergens van geschrokken is en daarom richting de weg rende. We wonen aan het water en de weg waar ze is aangereden, ligt hier zo’n 100 meter vandaan.
Wat omschrijf je dat mooi! Precies zoals het is! Ts ontzettend veel sterkte, het is zo vreselijk moeilijk om deze keuze te moeten maken en om afscheid te moeten nemen van je maatje. Geen wijze raad dus maar wel heel veel sterkte gewenst! ❤️
Ja,dat snap ik dan ook wel, hier was ik er flauw van om 100x per dag te moeten roepen: DEUR DICHT!!!! Overgebleven kat blijft netjes om het huis. Maar de deur blijft nu echt dicht omdat we weer een kitten erbij hebben.
Jeetje wat een hoop verdriet in korte tijd. Ik vind dat ze een waardig afscheid verdienen en dat is het niet meer als ze teveel leiden. Dan is het in mijn ogen daar al te laat voor. Wij hebben de dag na kerst onze hond laten inslapen die net 4 jaar oud was. Ik mis haar elke dag maar ik weet wel dat het voor haar beter is. Dat geeft vrede. Maar vergeten zal ik haar nooit