@jufbibi, ik zou je tegeltje zo plaatsen op facebook als "protest" tegen al dat wat er zo vrolijk uit ziet. Alleen kijkt moeders mee en die vindt dat dit soort items niet op facebook horen. Maar WAAROM NIET??!!!!! Alleen blijdschap mag worden getoond, is mijn ervaring waardoor mijn gevoel van eenzaamheid groeit. Oké, wij hebben een zoon, maar ook zes miskramen gehad en een grote tweede kinderwens. Dus naast cadeautjes ook een leeg gevoel! Een dubbeler gevoel kan ik mij niet indenken. Maar ik ben niet echt in staat mij vrolijk te voelen. Meiden, ik denk aan jullie en plaats nu als protest vandaag maar niets over moederdag...
Ook ik heb aan jullie gedacht vandaag. Weet helaas hoe het voelt op zulke dagen. Dikke knuffel voor jullie dames!
een hele dikke knuffel voor alle vrouwen die in hun hart al mama zijn, maar nog niet fysiek. ik hoop dat het jullie allemaal gegund is, en wel snel! xxx
Naar aanleiding van dit berichtje ben ik nog wat gaan googlen. Ik vond o.a. De Verdwaalde Ooievaar, Netwerk Fertiliteit | Verwerken | Jezelf Ik ervaar dat na onze miskramen feestjes geen feestjes meer zijn en feestdagen geen feestdagen, zelfs niet met onze enige zoon (waarvoor ik zeker wel dankbaar ben). We voelen ons niet compleet. Misschien hebben jullie iets aan deze tips. Ik zet zelf even geen vrolijk gezicht meer op voor anderen, maar vertel dat het slecht met mij gaat. Ik vertel mijn verhaal. Helaas. Niet iedereen kan dat waarderen. Maar wat is het probleem van wie? Moet ik alles maar aanhoren en mij verdrietig voelen zodat anderen blij zijn? Of mogen anderen ook wel eens iets "niet leuk" vinden?
Ik heb precies hetzelfde..daarom ook een rotdag. Dikke knuffel voor jou en alle andere vrouwen die net als ons ook in de mmm zitten.
Hihi alle mensen die ik als vriend had omdat ik ze van vroeger ken (en dus nu alleen een fb relatie mee heb) heb ik er bij de eerste zwangerschapsmelding van af geflikkerd !! Maar bij lieve vriendinnen doe ik dat maar niet..
Even een berichtje van fb, die mij erg raakte. Ik vond het mooi om te zien dat er toch bij stil gestaan wordt. Ik begrijp dat dit het gevoel niet wegneemt, maar het toonde mij in ieder geval aan dat sommige mensen er wel bij stil staan. Men verwend nu alle moeders En dat is ook wel verdiend Maar toch wil ik ook even denken En aandacht schenken Aan alle vrouwen zonder kinderen Want dat mag toch ook niet verhinderen Dat ook zij moeders zijn, even goed In hun aderen en in hun bloed Alleen het lot heeft zo bepaald Dat zij het moederschap niet hebben gehaald Of dat zij weer terug moesten geven Haar kind dat had moeten leven voor hen doet het nu extra pijn om kinderloos, geen moeder te zijn Daarom wil ik even zeggen ik wil bij jullie ook een bloemetje leggen