pfff ik word er echt niet goed van, van dat mens.... ik heb zelf geen contact meer met haar sinds enkele maanden doordat er teveel is gebeurd in mijn verleden wat er nu niet toe doet. Maar ik heb nog wel een zusje van nu 17 jaar die nog thuis woont. mijn moeder en ik hebben onze band verbroken. en nu pakt ze mijn zusje hierop door te verbieden dat ze nog naar mij toe komt! ze komt hier best vaak en blijft ook regelmatig een weekendje logeren.. vind ze zelf heel ergt gezellig omdat er thuis bij hun alleen maar ruzie is tussen haar vader en mn moeder. nu mag ze dus niet meer bij ons komen. ik heb dus naar mijn moeder gebeld en ze begint meteen te fippen en oude koeien uit de sloot te halen over hoe moeilijk ze het wel niet heeft en zij heeft dit en dat en zus en zo.... dat was een van de redenen dat ik er helemaal zat van was... ze heeft namelijk ALTIJD wel wat te zeuren.... is het geen migraine dan is het wel weer wat anders... altijd negatief maar oh ze doet haar best zegt ze dan.. daarbij heeft ze nooit naar haar 4 kleinkinderen omgekeken!! (mijn 2 dochters en 2 dochters van mijn zus en zwager) en als reden geeft ze dan ja ik heb zelf teveel problemen en ik moet aan mijzelf denken zegt haar psygiater.... tja .... en maar zeuren over vanalles... hoe erg ik wel niet was als tiener en dat ze me daarom vaak in elkaar sloeg... mijn god hey! dat is dus haar verweer en reden om haar kind te mogen slaan.... ze heeft sinds enkele jaren borderline volgens haar psygiater... en daar verschuilt ze zich dan altijd maar achter... en maar irritant doen en verhalen verdraaien naar anderen toe zodat ze haar zielig vinden en mij een rot dochter! mijn oudere zus is er ook al tijden klaar mee en heeft ook het contact verbroken. toen probeerde onze moeder een wig tussen mijn zus en mij te zetten. is haar natuurlijk niet gelukt maar wel heel erg dat ze zoiets probeerd. naar mijn inzien is zij echt ziek! het ergste van alles is dat ze mijn zusje EN onze broer die geestelijk gehandicapt is onder haar hoedde heeft en hun dusdanig probeerd vast te klampen en te manipuleren dat ze niet meer bij ons komen. ik word er zo gefrustreerd van dat ik me wel moet inhouden maar het blijft me wel bezig houden. zij mag helemaal losgaan tegen mij... maar ojee als je iets tegen haar zegt wat haar niet zint! ik ben er zooo zat van... vind het heel erg om te zeggen maar voor mij is ze dood... ik wil haar niet meer kennen.. wil het liefst nooit meer wat over haar horen. helaas kan dat niet want mijn zusje en broertje zijn daar nog. pfff wat moet ik hier toch mee misschien gewoon fijn om het eens van me af te typen... weet het eigenlijk niet...
Jeetje wat een verhaal. Gewoon lekker van je af schrijven, helpt vaak al heel erg goed! Misschien je moeder eens een brief schrijven? Kan je allen inzetten zonder ze gelijk flipt bij elk woord. Kan ze hem 5x doorlezen en pakken als ze er tijd voor heeft. Misschien zelfs naar de psyg sturen als je weet waar ze loopt zodat die het kan meenemen in de gesprekken? Hoop dat je zusje ook een beetje op haar eigen strepen staat en zegt wel gewoon bij jou te willen zijn
Jeetje heftig hoor! Wat onvoorstelbaar dat je moeder het verbied aan je 17 jarige zusje om bij jullie langs te komen! Hoe denkt je zusje over deze hele situatie? Die wil zeker zo snel mogelijk uit huis, of heeft ze daar de mogelijkheden niet voor? Wordt je zusje ook nog geslagen door je moeder? Wat zijn de gevolgen voor haar als jullie elkaar toch zouden blijven zien?
Wat een vervelende situatie zeg! Kan me goed voorstellen dat je ''klaar'' bent met je moeder, maar zoals je zelf zegt zijn daar je zusje en broertje nog. Zou een goed gesprek met je moeder aangaan en duidelijk maken dat je je zusje en broertje wilt blijven zien!
Herkenbaar daarom hou ik t contact nog half aan. Alleen voor mn broertje en zusje anders was t contact allang weggeweest.
ja onvoorstelbaar he! mijn zusje wil het liefst weg daar. dat gebeurde dus gisteren.. ze zei dat ze naar mij toe wilde... toen heeft haar vader haar mishandeld, geschopt, geslagen, gestompt... mijn moeder wilde ertussen springen en kreeg een duw en viel in de vensterbank waardoor die eraf knapte en zij bewusteloos op de grond lag even. mijn zusje belde me op in tranen en paniek. haar tante is daar meteen naartoe gegaan en heeft mijn zusje meegenomen naar huis om de boel te bedaren. vlak daarna werd ik opgebeld door haar vader en bedreigd.... ik heb toen de politie gebeld en alles uitgelegd. gelukkig namen ze dit heel serieus en zijn later langs gekomen en hebben het hele verhaal opgeschreven en ze gaan nu mijn zusje helpen....! dat is ook mn enige doel... voor de rest zoeken ze het maar uit. dat hij me bedreigd heeft was een goed moment om iets in werking te kunnen zetten. het waren weer hele toestanden dus gisteren. vandaar dat ik en mijn oudere zus daar dus ook absoluut geen contact mee willen. ze mogen hier niet komen en onze kinderen blijven ver uit hun buurt... ik schaam me voor hun. ik ben totaal niet zo, en dan moet je een politieagent vertellen hoe je moeder leeft... bah ben dr naar van.... hoe kunnen ouders hun kind zoiets aandoen!! ik begrijp het echt niet. ze moeten wel beperkt zijn die mensen anders doe je zoiets niet! mijn zusje is juist een heel braaf kind... ze gaat naar school haalt goeie cijvers... drinkt geen alcohol, rookt niet, doet geen drugs.... gaat ook niet tot midden in de nacht uit.... dus ik snap niet wat ze dan voor een moeite hebben met haar... ze komt hier zeer regelmatig dus ik weet hoe ze in elkaar zit... ze zoekt liefde en genegenheid... een warm nest waar ze niet bang hoeft te zijn.... is dat nou teveel gevraagd???
een goed gespek met haar mond altijd uit in een scheldpartij van haar kant.... heb ik al honderden keren geprobeerd en over me heen laten komen... heb ik geen zin meer in...
ik heb er weleens aan gedacht om dat te doen maar als ik er dan voor ga zitten weet ik niet wat ik erin moet zetten. ik voel niets voor haar.... en het geeft een naar gevoel om dat te moeten doen... het interesseerd haar toch niet hoe een ander zich voelt want daarna gaat het meteen weer over haarzelf... komt er nog meer drama.... toen ik net 2 weken 18 was heb ik dan ook meteen de benen genomen! mijn zus al met 17.... mijn broertje is uit huis geplaatst in een instelling... woont daar nu nog en komt eens in de 14 dagen een weekend thuis en in de vakanties.... en nu heeft mijn zusje die ellende daar thuis.... vind het erg om te moeten zeggen maar onze moeder spoort hem niet, ze moeten haar opsluiten in een inrichting en ons broertje eruit halen...zij heeft haar kinderen geprobeerd gek te maken, uit huis gezet,gepest... van mij mag ze vandaag nog neervallen... scheelt een hoop ellende!
Ik heb ook alleen nog maar contact met mijn vader voor mijn zusje. Hij is ook zo kinderachtig om te zeggen dat ze niet bij mij mag slapen en eten als ik geen contact met hem heb.
Wat rot voor jullie zeg! Als jouw zusje uit huis wil wonen zou ik haar daarbij helpen. Ze is nog minderjarig, misschien kan ze terecht in een pleeggezin of bij jou, als dat tenminste kan? Kun je maatschappelijk werk/de kinderbescherming niet contacten, desnoods anoniem om te vragen wat de opties zijn? Mishandeling gaat ECHT te ver hoor! Je zusje boft met zo'n zus als jij! Heel veel sterkte toegewenst! Voor jullie allebei.
Jemig meis! Helaas een herkenbaar verhaal, hoewel mijn moeder zelden fysiek werd. Zij heeft - waarschijnlijk - een persoonlijkheidsstoornis in hetzelfde cluster als jouw moeder. Mijn moeder heeft een theatrale persoonlijkheidsstoornis. Dat manipuleren, zielig doen, aandacht vragen, de dubbele moraal (ik mag jou pijn doen, jij mij niet), de drama.... heel herkenbaar. En slopend! Wat mij hielp was dat iemand me gelijk gaf. Ik was niet raar, zíj was raar. Het is mijn mantra geworden. Als ze raar doet, dan bedenk ik me "je bent gestoord, je kan niet anders". Het doet pijn, want daarmee neem je afstand van je moeder. Je hebt geen andere moeder, dus het is triest om zo over haar te denken. Maar het scheelt wel, het heeft me mijn eigenwaarde en het vertrouwen in mijn eigen gevoel terug gegeven (en de ellende - depressies, eetstoornissen, meer van dat leuks - van jarenlange opvoeding opgeruimd). Voor die tijd leefde ik als het ware in twee werelden, wat normaal was voor mij en de buitenwereld en aan de andere kant wat normaal was voor haar. Nu leef ik in één wereld en zie ik soms van buitenaf hoe zij dingen ervaart. Ik verwacht niet meer dat ze voor rede vatbaar is, ik vertrouw haar niet met mijn problemen, ik verwacht niet dat ze normaal doet. Eigenlijk behandel ik haar een beetje zoals ik een driftige kleuter ook zou behandelen; duidelijk zijn, grenzen stellen, niet mee driftig doen en proberen de mooie dingen wel te waarderen. Al moet ik zeggen dat ik mijn driftige dreumes een stuk liever vind dan mijn moeder . Iedere keer dat ze wel leuk is, is mooi meegenomen. Misschien omdat ze minder ruimte krijgt om gek te doen is ze nu ook vaker leuker. Afscheid nemen kan soms ook zonder dat je elkaar nooit meer ziet. Maar zo'n moeder, dat is gewoon enorm zwaar. Sterkte!
De situatie is ontploft dus, jeetje beide ouders die hun handen niet thuis kunnen houden. Heb jij de mogelijkheid om je zusje in huis te nemen? En dan je broertje, hoe oud is hij? Hoe gaan je ouders met hem en zijn verstandelijke beperking om? Of woont hij niet thuis? Hopelijk is dit de laatste druppel geweest en komt er een oplossing voor je zusje en je broertje! Ik vind het echt vervelend voor jullie! Sterkte komende tijd en samen sta je sterk he!!
Heftig hoor om in zo'n situatie te zitten. Vanuit zowel mijn werk als prive begrijp ik heel goed hoe moeilijk het moet zijn om met haar om te gaan. Als je zusje het huis uit is, komt er dan wel meer rust? Kan me zo voorstellen dat je dan geen contact meer hoeft te hebben omdat er dan niemand meer thuis woont. Ik heb altijd geleerd juist zo te reageren wat ze niet verwachten, maar ja dat zal je wel al geprobeerd hebben.... Wens je in ieder geval veel sterkte en succes toe en ook veel rust voor in de toekomst.
Dankje voor jullie berichtjes.... Ik heb vandaag de boel geprobeerd te sussen door in de omgekeerde wereld te reageren. Heeft goed gewerkt want moeders is weer rustig en haar vader is benaderd door de politie wegens mijn aangifte... Zusjelief gaat eind deze maand 5 maand op stage.. Wonen en werken! Dus is er rust gecreerd... Moeder en haar man gaan om de tafel, en lossen hun eigen sores op. Mijn zusje kan hier altijd terecht en ook bij onze oudere zus... Het is moeilijk en verdrietig om ermee te moeten dealen en ik doe dit alleen voor mijn zusje en broertje... Niet voor haar... Alhoewel ik ook wel verdriet voel voor haar dat ze zo leeft... En zo denkt en voelt... Lijkt me ook niet makkelijk allemaal.... Mijn broertje is met vier jaar uit huis geplaatst en woont dus niet thuis! Wel komt hij af en toe een weekend, en in bepaalde vakanties logeren.... Mocht er dan stres en spanning zijn dan word hij weer opgehaald want hij kan daar niet mee dealen.... Ik moest wel mijn eigen gevoel opzij zetten zodat mijn moeder weer rustig word en dus mijn zusje met rust laat... Alleen de aangifte heb ik laten lopen en die mag haar man zelf oplossen met de politie want ik laat mijn gezin niet bedreigen! Mag dat duidelijk zijn geworden daar! En ze blijven van mijn zusje af... Huiselk geweld afdeling van de politie heeft contact met mijn zusje nu.... Dus het lijntje is gelegd.... Haar vader houd zich koest want die knijpt hem na het gesprek bij de politie! Bah wat een toestanden allemaal, ben dr helemaal raar van... Maargoed het is voor nu weer rustig... En zo gaat dat dan steeds...
Heftig hoor, maar wat fijn dat de rust (al is het mss maar voor even) is teruggekeerd. Sterkte meid, want ik begrijp dat deze situatie niet prettig is voor niemand!
jeetje meis zit echt moet open mond te lezen!! wat erg voor jullie maar bovenal wat erg voor je zusje!!godzijdank mag ze 5 maanden weg daar! laat haar zoveel mogelijk mee nemen laat ze het desnoods bij jou neer zetten! als ze dan na die 5 maanden besluit niet terug tegaan heeft ze haar spulletje alvast daar weg want die krijgt ze natuurlijk nooit weer.als ze daar niet meer terug gaat. goed van je aangifte dit verdient niemand en nu krijgt je zusje de hulp en zal ze waarschijnlijk al snel een oplossing krijgen want dat ze daar weg moet is duidelijk