Wij hebben drie katten en heb geen moment eraan gedacht ze weg te doen toen ik zwanger was. Ik zat er wel tegenop hoor: 'wat nou als als ze mijn baby als warm kussentje zien? Wat nou als ze haar krabben?' Vooral doomscenario's. Ik zou lekker je katten houden. Ze zullen moeten wennen aan de baby en hou ze vooral goed in de gaten met je kleintje. Hier heeft 1 kat het niet zo op mijn dochter en loopt daarom weg als ze te dicht in de buurt komt, dochter weet dit en laat die kat ook met rust. Instinctief denk ik. Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Alleen OP gelezen. Ik ben alleen en op een apartement. Ik maak zelf de bak schoon. Met handschoenen of daarna je handen goed wassen. Een kat krijgt maar 1x in zn leven toxo als hij rond de 1 a 2 jaar is. En dan nog kan je dit alleen oplopen als je zelf onhygienishc bezig bent. Dus als je na het schoonmaken van de bak je handen niet wast en je hand in je mond komt of als je een hapje uit de bak neemtmoet echt via je mond binnen komen. Heb jaren bij een dierenpension gewerkt waarbij ik niet zo nauw was met handen wassen en heb nog steeds geen toxo opgelopen. Dus, zelf de bak schoonmaken dan ben je van dat gezeur af. Huis goed schoonhouden voor de haren. En deuren naar slaapkamer dichthouden. Hier komen ze niet op de slaapkamers. Vind ik niet hygienisch. Slaapkamer blijft haarvrij. (En pisvrij). Ze mogen alleen in de woonkamer en gang en vermaken zich prima. Sterker nog, s avonds en als ik weg ben dan zitten ze aleen in gang, trap en badkamer omdat ze anders opgevreten worden door de hond.. Het is niet anders en het maakt ze niks uit. NOOIT geen beesten vertrouwen bij een kleine baby. Wat dat betreft geef ik je vriend wel gelijk. Hier waren ze doodsbang voor de baby en kwamen niet eens in de buurt. Had ook gedacht dat ze er nooit bij zouden gaan liggen. Kraam gezegd dat ze niet op de slaapkamer mochten. Die heeft niet geluisterd en toen ik uit de douche kwam na een half uur lag 1 kat dus al in de wieg bij de baby en de andere was net bezig om bij het hoofdje te gaan liggen Dus zeg nooit nooit. Baby is warm en dit zoeken katten op. Desnoods op hoofdje. Alles zat onder de haren en babys kunnen evt ingeademende haartjes moeilijk uithoesten. Bij mij komen ze dus absoluut niet in box of bed/slaapkamer
Hmm die discussie over wie er voor moet zorgen.. Dat zullen jullie echt zelf uit moeten vissen... Maar wat betreft het liggen op de baby... Is de oplossing heel simpel. Geen katten op de babykamer of in de box. Wij hebben de deurkruk omhoog gezet omdat 1 kat zelf de deur open maakt... Maar 5 jaar later hebben we nog steeds een gezonde dochter EN 2 katten En de katten mogen overal.. Behalve de slaapkamers en op de nieuwe bank. Gaan we weg gaat ook de woonkamerdeur nog dicht en hebben ze vooral de gang boven en beneden en de keuken. Het blijven dieren.. Je moet ze niet alleen laten met je baby. Maat buiten het slapen.. IS je baby ook nooit alleen.
Ik werk in mijn gezin volgens het LIFO-systeem. Last in, first out. Degene die zeurt over mijn gezinsleden (huisdieren dus) en hen weg wilt hebben, kan per direct zelf vertrekken. Of je kiest voor mij met álles wat erbij hoort - of je kunt gaan. Wij zijn veel te waardevol om op te breken en functioneren prima als poezengezin Hierdoor wonen wij met zijn tweeën op 30 vierkante meter met DRIE poezen (en gelukkig een hele grote achtertuin) en een baby op komst. Handig? Nee absoluut niet, maar geen haar op mijn hoofd die er ook maar 1 seconde over na heeft gedacht om 1 van de dieren weg te doen. En mocht de baby na verloop van tijd leren praten en beginnen te klagen; gaat hij er maar uit !
Als je echt van je katten houdt, dan gun je ze een goed leven. Hun wereld bestaat nu uit 45 vierkante meter. Dat is gewoon zielig. Ik woon 65 vierkante meter, en heb mijn kater aan iemand gegeven met een hele grote tuin. Bij mij kon ie ook niet naar buiten behalve het balkon. Ik heb hem juist laten gaan omdat ik van hem hield.
Mja en ik hou ze binnen omdat ik van ze hou. Ieder z'n ding he... En gezien 45m2 voorheen geen probleem was en ze binnenkort och willen verhuizen is dat nu niet echt een argument
Je katten kunnen niet jagen, ontdekken en lekker baldadig doen en ze mogen hun korte leventje slijten in een ruimte van 45m2 omdat je van ze houdt? Oké.....
Wat valt er precies nog te overleggen als jij je zo star opstelt? Ja, ik vind dat je er een beetje een drama van maakt. Ik ben een dierenvriend, heb katten gehad, konijnen en nu hebben we een hond. Maar een stukje overleg en inspraak voor je vriend is hier wel gewenst lijkt mij. En in plaats van te roepen dat hij het uit mag zoeken, zou je ook eens kunnen voorstellen welke maatregelen je kunt nemen om hem tegemoet te komen.
Je kunt katten laten wennen aan alleen binnen zitten he. En 45m2 is voor mij al genoeg ruimte om baldadig te zijn, laat staan voor een kat De 1e jaren van mijn 2 katten speelden zich ook af op 60m2, en ik hou toch écht veel van mn diertjes. Bovendien ben ik eerder een kat verloren, die mocht buiten jagen, ontdekken en baldadig doen. Hij is nog geen 1 jaar geworden, onder een auto gekomen. Mn andere 2 katten mogen nu, na de verhuizing 4 jaar geleden, wel buiten komen, maar er rijden hier dan ook nauwelijks/geen autos. Ts, praat met je vriend erover. Ik heb nooit geen problemen gehad met de baby en katten. Je moet ze alleen nooit alleen met elkaar laten. Van een beetje kattenhaar krijgt een baby, normaal gesproken, niks
Volgens mij is alles al gezegd maar ik zeg het ook maar gewoon Katten kunnen best als je een kindje hebt. Je moet ze gewoon leren dat ze niet in de wieg etc. mogen. Misschien gewoon zorgen dat ze uberhaupt niet in je slaapkamer komen, zodat jullie altijd een schone ruimte hebben. En verder goed blijven stofzuigen in de woonkamer! Wat betreft je huis, tja het blijft lastig in deze tijd! Heb vertrouwen, je hebt nog heel lang de tijd om je huis te verkopen en een nieuw huis te vinden. En een twee-kamerappartement is in het begin best prima om met z'n drietjes te wonen, mocht het nodig zijn.
Hier een 3 kamer appartement (benedenwoning) en we hebben 3 katten (waarvan 2 best aan de maat) en een hond. Ik heb er geen moment aan gedacht ze er uit zouden moeten omdat er een kindje komt. Wat iemand ook al zei, katten zijn op te voeden en je kunt er ook gewoon voor kiezen je kindje niet aleen te laten met de katten in de buurt. Kunnen ze er ook nooit boven op gaan liggen. Ik zou het gewoon even aankijken hoe het gaat, grote kans dat je vriend zich druk maakt om niks. Hier houden we de beestjes ook gewoon goed in de gaten. Ze gaan er echt niet zomaar boven op liggen denk ik zelf. Wat betreft de kattenbak. Je vriend wist dat de katten er al waren toen je zwanger werd, dus ik vind dat hij niet moet zeuren als hij de bak moet doen. Hier doet mijn vriend het ook nu. En anders kan je het met handschoenen aan en daarna goed wassen ook zelf doen.
Hier is de kat ook echt onze baby geweest. En nu met de kleine? Ze heeft er geen interesse in. Ze waakt zelfs een beetje over de kleine. Ligt altijd voor het park als de kleine er in ligt. En als de kleine slaapt wordt er nog steeds met haar geknuffeld en gedaan. ohra wij wonen ook op een appartement
Alleen OP gelezen, maar heb omdat mn nieuwe huis nog niet klaar was met man, 2 katten en een huilbaby 1 jaar in appartement gewoond. Mijn man was wel zo lief om de bak te verschonen... Toen de baby bij ons sliep, waren de katten in de huiskamer, later ivm huilen zijn wij net katten in huiskamer gaan slapen en baby in onze kamer. Was uiteindelijk goed te doen. Nooit over gedacht om om deze reden katten weg te doen.
Bedankt voor de goede reacties. Ik ben zo blij dat jullie hetzelfde denken als ik. Dat het probleemloos is maar met regeltjes van jullie ervaringen. Pardon? Ik heb toch gezegd dat ik groter wilt wonen en dat mijn katten naar buiten mogen want ik wil graag echt huisje boompje beestje en een tuin en ik ben niet net als jij een kat nemen en daarna wegdoen en die zogenaamd de kat voor definitief wegdoet omdat je zogenaamd van het beestje houdt. Ik vind, als je een huisdier neemt, niet voor even, maar voor het hele leven! Daarvoor hebben de katten gewoond in een beneden appartement met grote wei in Amsterdam Noord waar ze toen naar buiten mogen. Nu is het te gevaarlijk, teveel auto's. Toen ik een relatie kreeg met mijn vriend verhuisde ik samen met mijn katten naar Denemarken. Nou, als hij mij als vriendin neemt, dan moet hij ook de katten accepteren. Ik heb met hem gepraat. Hij zegt dat de katten blijven maar met 1 voorwaarde: Dat ik de katten borstel en naar de katsalon brengt. En dat de slaapkamer moet bewaken wanneer de baby komt. Jullie reacties heeft me echt overtuigd dat de katten niet weggaan. Ze zijn blij en gelukkig en ik ook.
Als de kleine op z'n kamer ligt is die kamer toch dicht? En anders ben je erbij.. Het klinkt voor mij alsof dit volgens je vriend een goed excuus is.. Ik zou mijn huisdieren nooit wegdoen, hoe hoog of laag m'n vriend ook springt.. Sorry maar ik vind het zo oneerlijk, er komt een baby dus de dieren gaan weg.. Ik zou nog eerder m'n vriend buiten zetten..
Mhoa ... ik vind dat er best overleg mag zijn. Waarom moet de ander altijd maar slikken in wat de een perse wil? Ze zijn samen, samen een gezin en er komt een kind. Ik vind persoonlijk dan "hij zoekt het maar uit, mijn katten blijven, end of story" best kinderachtig. Veel mensen zien (al dan niet terecht) beren op de weg met huisdieren. Dan mag je toch wel verwachten dat je dan maatregelen neemt waar iedereen gelukkig mee is?
Je kunt het er best over hebben, en overleggen dat zij bijvoorbeeld de katten verzorgt ed.. Wat ik zowieso al doe. Maar mijn vriend krijgt mij echt niet zover dat mijn huisdieren weggaan. Die had ik voor hem en ookal hebben we ze samen gekocht. Een dier daar zorg je je hele leven voor en niet tot het moment dat het je niet meer uitkomt. En ja misschien ben in wel erg 'b*tchy' dan maar zo denk ik hierover gelukkig discussieer ik hier met mijn vriend nooit over En idd, in een relatie is het geven en nemen maar wel tot een bepaalde hoogte.. Ik doe veel voor m'n partner en hij voor mij maar ik doe echt niet alles zoals en wanneer hij maar wil.. Dat hoort er dan ook weer bij
Juist! Hier hebben we ook twee katten, een grote Duitse Dog en een papegaai. De katten hebben we als eerste aangeleerd dat ze niet de box of kinderwagen in mogen, nog voordat dochterlief er was, en geen probleem hier Enige probleem dat we uiteindelijk hadden was met onze bull Chuck, de arme knul kon er niks aan doen, hij reageerde vanuit pijn. Hij gromde en hapte en viel je zo aan als je ook maar net het verkeerde been naar voren zette bij wijze van. We hebben vanalles geprobeerd om hem rustiger te krijgen, gedragstherapie, trainingen, castratie, onderzoeken, maar niks hielp, het werd alleen maar erger. Na heel lang piekeren en zoeken hebben we hem moeten laten inslapen Wat ik wil zeggen, soms kun je nog zo je best doen om een oplossing te zoeken en uiteindelijk kom je dan toch tot de conclusie dat je niet anders kan dan een ander plekje te zoeken. Gelukkig hoeft dat met de katten van TS niet, ze kunnen prima op zo'n appartement, als ze maar kunnen spelen, rennen en zich verstoppen. En als de kleine er is, opletten dat de katten niet in de box of in het bedje komen