Ik kan met bibberende handjes nu typen dat t over is hier. Heb bijna 3 dagen hele pijnlijke weeën gehad en vanmorgen kwamen die tot n climax (zal jullie de meeste details besparen). Gister al flink bloed en stolsels verloren (wist niet dat die zo groot konden zijn...) en vanmorgen hevig geschrokken van t bloed verlies en vreselijk duizelig geweest en 1 x zo misselijk dat ik bijna heb over gegeven ...kon alleen niks eruit gooien want kon al 2 dagen niet echt eten. En net toen ik dacht dat t mis ging door t vele bloed verlies en de duizeligheid (wilde al naar t ziekehuis gaan)...was t over... Echt zo raar. Ik hoop voor jullie dat jullie binnenkort ook kunnen melden dat t klaar is. En ik hoop dat t bij jullie niet zo heftig was als bij mij. Ondanks de pijn en de duizeligheid etc. ben ik toch blij dat ik t via deze weg gedaan heb. En hopelijk blijkt dinsdag bij de gyn dat alles weg is. Dan heb ik deze ellende tenminste niet doorstaan om dan als nog n curetage te krijgen... Sterkte meiden.
Sjonge wat een verhaal. Knap hoor dat je het zelf hebt gedaan. Maar het zal beslist niet zijn meegevallen. En nu nog het verder verwerk. Daar wens ik je veel sterkte mee. Liefs Hope
Jeetje Wilma, wat een heftig verhaal. Ik kan me voorstellen dat je zowel lichamelijk als geestelijk moet bijkomen hiervan. Lukt het je wel een beetje het een plekje te geven? Goed de tijd nemen hoor, even bijkomen van alle emoties en lichamelijke inspanningen. Bij mij is er nog niks aan de hand. Het homeopathische middel heeft niet gewerkt. Ik mocht die man nog bellen als er nog niks was, zodat we verder konden kijken, maar ik heb er niet ceht vertrouwen in. Dinsdag naar de gynaecoloog. Ik ken hem van mijn eerste operatie en hij is erg invoelend en vriendelijk. Begin er steeds meer vrede mee te krijgen dat het dus op deze manier moet. Ik zit nu qua gevoel in zo'n niemandsland. De eerste schrik ben ik te boven, de scherpste kantjes van het verdriet zijn eraf. Ik zit nu te wachten tot het echt gebeurt, want ik vermoed dat er dan wel weer emoties zullen komen en ik dan verder kan met verwerken. Nu voelt het een beetje bestemmingsloos. Herkennen jullie dit?
Wilma, ik ben trots op je, je hebt het zo moedig doorstaan! Ik hoop en ik duim dat volgende week inderdaad blijkt dat alles weg is. En ja, ik stond er na mijn missed abortion ook van te kijken hoeveel weefsel je opbouwt binnen een paar weken. Dat wilde namelijk wel loskomen, alleen het belangrijkste - het vruchtzakje plus inhoud - niet. Rust maar goed uit van alle lichamelijke ellende en alle emoties, meid! Liefs, Wendy
Bestemmingsloos? Ja heel herkenbaar en dat blijft ook wel een tijdje. Ik heb er nu nog soms een beetje last van. Ik hang tussen miskraam en zwanger worden in omdat mijn ongi niet op gang komt. Het verdriet waar je het over hebt is bij mij, nu 8 1/2 week later wel een stuk minder. En je durft dan ook weer te hopen, maar ik weet precies hoe je je nu voelt.
Wilma, Ik las net je verhaal en was zo herkenbaar! Zo ging het bij mij ook. Ik ben nu 3 weken verder, en het gaat weer redelijk. Ik wil je heel veel sterkte wensen met het weer opkrabbelen, neem er de tijd voor en bepaal zelf het tempo. Liefs Monique
tjee Wilma, wat schrikken. ik zit ook midden in de pijn, verschrikkelijk gewoon, voel echt met je mee.... nooit gedacht dat het zo erg kon zijn, heb gewoon geen woorden.. veel sterkte verdrietige mama van Nino
Heel veel sterkte ook voor jou Diana! Ik hoop voor je dat het snel gebeurd is en dat je de miskraam door deze ervaring beter een plekje kunt geven. Ik weet natuurlijk niet hoe het voor jou is, maar voor mij zou het wel een bevestiging zijn dat dit moest gebeuren en is dit net als een voldragen zwangerschap een soort afsluiting, hoe moeilijk ook dat het vroegtijdig is. In ieder geval veel sterkte...
Dankjewel voor de lieve woorden meiden! En Wennypenny... weet niet wat ik daar op moet zeggen.. En Diana, sterkte meid. T valt niet mee, tenminste bij mij niet. En was echt ff heel onzeker over of t allemaal wel goed ging en klopte. Had het zo heftig als vanmorgen niet verwacht. Maar nu ben ik echt blij dat ik t zo gedaan heb en niet via curetage. T klopt voor mijn gevoel zo. Zwanger zijn, kindje krijgen, miskraam t zijn allemaal vrouwelijke en natuurlijke processen en daar zou zo weinig mogelijk ingrijpen in moeten zijn...voor mijn gevoel dan. Hopelijk is t voor jou snel over en kom je er zonder ingreep vanaf. Mummy, jammer dat t middeltje niet geholpen heeft. En ik snap dat je er volgende week n punt achter wil zetten met n curetage. Ondanks wat ik net zei over natuurlijke processen. Mijn besluit was ook dat als ik deze week niet klaar was ik volgende week n curetage zou laten doen. Want lichamelijk en geestelijk is t toch n zwaar iets.
Hi mummy, ik las nog even e.a. terug en nu zie ik dat je (zie pag. 2) een pb tje aan mij gestuurd hebt. In mijn verwarring toen heb ik daar niet verder bij nagedacht maar ik heb het ook niet ontvangen. Sorry dat ik nu pas reageer, is een beetje warboel in mijn hoofd. Staat er iets verkeerd ingesteld dat ik dit niet kan ontvangen??? ik hoor het wel liefs verdrietige mama van Nino en*
Nee, ik denk dat ik vergeten ben een onderwerp in te vullen en dat het daarom niet is verzonden! Ik ben dus net iets warriger dan jij Mummy