Ik word echt gek van mijzelf. Ik ben nu 16 weken zwanger en heb eigenlijk weinig last gehad van symptomen. Maar nu word ik gek. Lijkt wel of mijn lichaam is overgenomen en ben totaal mijzelf niet. Ben enorm down, enrom moe de hele tijd en heb nergens zin in. Verveel me dood, maar heb de puf nie iets aan te pakken. Ben enorm prikkelbaar, wat natuurlijk zijn uitwerking heeft op mijn man en mijn zoontje. En ik kan elk moment in janken uitbarsten. Ik moest dit even kwijt , hoop dat het snel weer overgaat
Heel herkenbaar helaas, hormonen doen gewoon een hoop met je. Sterkte, ik hoop dat je je gauw beter voelt!
Oh dit had mijn verhaal kunnen zijn!! Down, moe, chagerijnig, nergens de lol van kunnen in zien.... Dat is wat die stomme hormonen met je doen.... Ik zou kunnen zeggen Kop op meid, even doorbijten.... Maar ik weet uit ervaring dat je dat eigenlijk niet wilt horen. Je wilt dat het over is, of snel over gaat, maar dat is waarschijnlijk pas het geval als je bevallen bent. Tot die tijd is mijn advies om je er maar af en toe aan over te geven; even huilen, even schelden, even schoppen tegen de deur... Het lucht vaak enorm op en dan kun je er wel weer tegen. Weet je man hiervan? Want dat maakt het voor hem ook een stukje makkelijker.... Ik heb het direct tegen mijn man verteld dat ik me zo voelde en dus hoeft hij zich niet af te vragen of het aan hem ligt maar kan hij het meestal wel een plek geven door te denken oh, het komt door die hormonen....
Ja mijn man weet er inderdaad van. Hij heeft er wat moeite mee , maar omdat hij weet dat ik er ook moeite mee heb kan hij makkelijker tot 10 tellen en mij de ruimte geven. Inderdaad gewoon af en toe eens goed af reageren. Dan ben je weert wat kwijt
Dat is idd een goede tip!!! Heb ik ook gedaan, en als ik me weer zo rot voel waardoor ik gewoon alleen maar vervelend kan reageren dan vertel ik hem dat ook weer. 'Sorry schat, let even niet op mij, ik voel me gewoon even heel naar nu'. En hier helpt dat heel goed!
Ik had het juist de eerste periode en met 12 weken werd het steeds minder en nu is het zo goed als weg, soms nog sombere bui, maar gaat snel over. Ik zei t ook expliciet tegen mijn man en die had er alle begrip voor gelukkig (mijn moeder heeft daar ook haar steentje aan bijgedragen door t nog eens tegen hem te zeggen dat t nu even om mij draaide en niet om hem). Natuurlijk wel eens botsinkje gehad, maar over het algemeen vond hij het alleen maar zielig voor mij dat ik me zo voelde (helpt misschien ook dat hij tijd geleden zelf een overspannen periode heeft meegemaakt en zich toen ook zo voelde).
ik heb het ook en ik hoop dat het snel weg gaat. ik ben ook enorm missenlijk en daardoor erg prikkelbaar! heb hier nog 2 kids lopen en moet wel rustig blijven. merk wel dat deze zwangerschap kwa symtomen het ergst is. wat ik hier ook heb is warm koud warm koud warm koud. ook echt heel heftig. weet wel................dit trek is het tot week 40!!
Heel herkenbaar helaas! Weet van mezelf dat ik erg gevoelig ben voor hormonen en bij de zw van mijn dochter ook wel gehad, maar nu nog veel erger! Mannetje heeft er gelukkig wel begrip voor maar vind het vreselijk voor mijn dochter (niet dat ik opeens heel naar tegen haar doe hoor maar ben wel iets korter dan normaal). Pffff ben blij dat ik over 7 weekjes wordt ingeleid!
Hier helaas ook van die periodes/momenten.. Hopelijk komt er snel weer een periode dat je je beter voelt! Proberen lekker toe te geven aan het gevoel dat je niet veel wilt doen en veel wilt slapen.
Ik ben de eerste helft van de zwangerschap ook heel down en prikkelbaar geweest. Ik voel me nu echt stukken beter. Werd bij minder vanaf een week of 18. Ik werd er ook radeloos van, heb ook nog een lief peutermeisje rondlopen hier en was werkelijk strontsjacho. Vooral mijn mamadag vond ik zwaar (mijn werk is pittig maar ik heb dan weinig mensen om me heen, dan merkte ik ook minder van de prikkelbaarheid). Sinds een week of wat ben ik echt opgeknapt. Heb weer zin om dingen te ondernemen, maak lol, ben niet meer misselijk, wat een opluchting! Sterkte! Je bent niet de enige!