Hoi meiden, Ik heb zo iets naars meegemaakt afgelopen weekend! het begon vrijdag al met een dikke ruzie tussen een vriendin van me en haar schoonouders. Zaterdag ochtend hoorde ik dat me moeder en me stiefvader uit elkaar zijn en gaan scheiden na 9 jaar huwelijk! Me moeder was heel erg verdrietig en het is heel naar om haar zo te zien...Na het overlijden van me vader dacht ze eindelijk het geluk weer te hebben gevonden maar helaas... Vanmorgen een telefoontje van me beste vriendin dat ook zij en haar man uit elkaar zijn en er geen heil meer in zien! Pfff wat een emoties en wat een verdriet allemaal....het grijpt me heel erg aan merk ik...ik krijg er angst van...is het nou zo normaal dat dit gebeurd...of is het echt niet iets normaals? Sorry ik weet dat jullie er niets aan hebben maar na alle nare nieuwtjes over mijn PCOS ed en dan dit ook nog....ben echt moe en verdrietig ervan! Liefs Eva
*hugt Eva* Meid wat een toestanden allemaal! Tsjah je hoort het vaker, maar wat heet normaal! Wat ontzettend rot voor al die mensen dat ze uit elkaar gaan en dat jij daar tussenstaat met je eigen verdriet en dan krijg je ook nog eens alle verdriet van mensen over je heen, die je liefhebt! Heeeeeel veel sterkte!
Dank je wel! Ik weet dat ik niet mag klagen en zeuren maar het is gewoon zoveel in 1 keer! ik ben normaal gesproken heel erg sterk en dan trek ik dit soort dingen wel maar op dit moment kan ik het ff allemaal niet meer handelen! BAH haha...ach ja komt allemaal ook wel weer goed....maar je hoort het zo vaak scheiden ed! Ik ben christelijk en dan sta je toch anders naar zoiets te kijken denk ik wel eens.... toch weet ik ook dat je kan vechten maar dat na 9 jaar (erg logisch) ook de kracht een keer op is! ach ja...heel erg bedankt voor je HUG liefs eva
Waarom mag jij niet klagen/zeuren? Hey komop, als je ergens mee zit mag je dat best uitten!Opkroppen heeft ook geen zin, zeker niet in dit pakket, want dat is idd erg veel bij elkaar. Je hoort het wel veel ja...Mijn ouders zijn nog wel bij elkaar, maar daar is ook alles mee gezegd, hoor, die wonen in 1 huis, punt..Geen van beiden de "lef" om te scheiden en het was erg tussen die 2, stond er ook maar tussen toen, heeft me erg aangedaan en dat is 1 vd redenen dat ik zelfs niet eens wil trouwen..want je weet nooit hoe iets loopt, nou dan zegt dat papiertje me niks hoor, sorry.. Geen dank voor de hug, hoor
Dank je wel! Echt fijn dat iemand ff reageert hihi.. Ik ben zelf ook bang voor een huwelijk hoor..maar ja...om je leven te laten tekenen door andere is ook zoiets... Je leeft je eigen leven en als je achter je beslissing staat en wilt vechten dan heb je ook geen briefje nodig...als is het wel leuk zo'n feest soms Gefeliciteerd met je dochtertje trwns! liefs Eva
@Evamariah: wat heb jij een rotweekend gehad zeg! Snap best dat zoveel ineens een mens geen goed doet! Mijn ouders hebben ook 2 grote crises gehad in hun huwelijk en de tweede keer was toen ik net het huis uit was. Toen stond ik er ook precies tussenin en da's absoluut geen pretje! Ik was net gaan samenwonen en met een nieuwe studie begonnen en toen had ik elke dag mijn vader overspannen aan de telefoon hangen. Mijn moeder heeft nog een poosje bij mijn schoonouders gelogeerd. Dan zit je er wel behoorlijk tussenin dus Ik heb op een gegeven moment gezegd dat ik dat gewoon niet meer wilde. Ik werd er knettergek van! Praat maar met mekaar in plaats van tegen mij! Na een half jaar is een oom van mij plotseling overleden en toen kwamen ze tot inzicht dat ze niet zo best met elkaar maar al helemaal niet zonder mekaar konden leven. Ze zijn dus nog steeds bij elkaar. Maar toch heb ik wel vertrouwen in het huwelijk. Is misschien raar omdat ik toch met een slecht huwelijk ben opgegroeid. Maar ik zie ook hoe het wél kan. Mijn schoonouders zijn alweer 37 jaar zeer gelukkig getrouwd. Ze hebben nooit ruzie, werken al 36 jaar samen in dezelfde zaak en houden het gewoon gezellig. En dat kan dus ook hé? Je leert van je ouders en kan de dingen ook juist anders aanpakken door een huwelijk juist wél te doen slagen. Mijn man en ik proberen dat dus ook. We zijn inmiddels 7 jaar getrouwd en al 16 jaar samen. En het gaat perfect! Als het je te veel wordt, zeg dat dan tegen je moeder, vriendin etc. Het is moeilijk en je hoeft ook zeker niet de boel helemaal af te kappen of zo. Maar als het je teveel wordt, neem dan even afstand. Overigens kun je met pco's ook prima zwanger worden hoor Van m'n zoontje was ik zelfs in 1 keer zwanger, terwijl ik het waarschijnlijk toen allang had. En nu ben ik zwanger geraakt met de derde ronde clomid, laagste dosering. PCOS is niet het einde van de wereld hoor Heel veel sterkte gewenst de komende tijd! Liefs Tezzz
your welcome tsjah, heb geen zin in dat feestje haha, zegt me meer dat we samen een dochtertje hebben, dan dat we "ja" hebben gezegd en een papiertje op zak hebben..maar zeg nooit nooit he Dank je met de feli voor mn dochtertje groetjessss
Ik weet dat pcos niet het einde is en dat zwanger worden ook zeker wel gaat lukken maar ik kan het er nu ff nog niet bij hebben! ik moet gaan afvallen voor de pcos en dan ben ik zo zwanger dus in 2 a 3 maand kan het gelukt zijn maar ik ben nu teveel met me moeder en me vriendin bezig.... ook ik blijf ergens heel sterk geloven in het huwelijk...ook mijn schoonouders zijn al een jaar of 30 getrouwd en dat maakt zoveel goed...dat geeft mij ook heel erg veel hoop voor mijzelf en mijn lief... Ik hoop dat ik je voorbeeld mag volgen en hopelijk binnen een jaar ook zwanger mag zijn dank jullie wel voor de lieve woorden!
Hoi, Nou ik heb een tijd geleden ook zoiets meegemaakt. Donderdag kwamen hele goede vrienden van ons vertellen dat ze na 7 jaar uit elkaar gaan. De maandag daarvoor stond een andere vriendin van ons huilend op de stoep om te vertellen dat het heel slecht gaat met haar en haar vriend. En die zaterdag daarna kwam ik bij mijn moeder en zij vertelde dat de vrouw (net 4 mnd getrouwd) van mijn broer vreemdgaat ! Oh ja en die vrijdag bleef ik bij mijn beste vriendin slapen en zij heeft definitief gebroken met haar vriend. Ik zeg ! Dus het lijkt de tijd van het jaar wel?! En ook ik was helemaal van slag net als jij want wij gaan trouwen over 6 weken en dan kom je zo ongeloofwaardig over daar voor dat altaar! Wat erg dat dit je dan net overkomt he? Ik trok me dat ook erg aan maar je went eraan en dan zakt het weer een beetje.
Ja het is allemaal heel erg naar maar blijf geloven in jou liefde en die van je bijna man! Het raakt je gewoon en dan vind ik het verdriet van hen het aller ergste... Ze worden wel weer gelukkig maar ja....we komen er allemaal wel....een beebje een keer zou leuk zijn...maakt toch wel weer veel goed! Liefs en thnx voor het begrip en de lieve woorden van jullie allemaal