Ik word hier beetje gek al van.. Ze is dus continu pakt mij hand en wil iets: meestaal meelopen tot waar ze niet bij kan of niet kan: hekje openen, boekjes uitzoeken, kleinen, tekenen noem maar op. Ze gaat dan door tot ze krijgt wat ze in gedachten had. Negeren helpt niet ze klimt dan op mijn hoofd pakt hand, gelijk rustig, zakt op grond en trekt. Als je niet meegaat begint ze overnieuw. Nee zeggen ook niet ze blijft doorkrijsen Afleiden helpt niet ze of laat zich niet afleiden of lukt dat wel maar daarna na 15 min ze is weer bezig ermee. Weglopen rent ze achter en blijft doorgaan. Gezellig dus maar zo is het echt 50-70x per dag Enige wat helpt is meelopen naar wat ze wil en dat proberen te vinden wat ze wil. Ik moet haar 20 boeken laten zien voordat ze enige ziet die ze wilde. Ik moet haar allees uit plank laten zien tot ze krijgt bijv kenetic zand die ze wilde. Moet zeggen dat als ze krijgt wat ze wil dan kan ze daar erg rustig blij gelijk spelen halfuur of zelfs langer. Maar ik wordt hier echt gek van. Ook op speeltuin wil ze naar huis dan trekt ze ook, wil ze dat steeds op grote glijbaan dan moet ik mee. Bij dingen wat ze kan zelf of bij kan vraagt ze mij niet doet ze zelf dus. Ik weet niet wat ik mee moet ik kan niet 100x met haar lopen en steeds raden wat ze wil. Net was ze 30 min aan het krijsen omdat boek die ze wilde was steeds niet goede wat ze wilde. Helemaal warm en nat van het "willen". Uiteindelijk lag dar boek ergens anders was ze 10 min rustig dir bekijken. Daarna wilde ze weer iets. Fase of zo?? Is al paar weken maar vandag was het echt rampzalig geen seconde iets te doen voor mijzeld of ik moet anders steeds bezig zijn met was: geeft ze aan mij, vaatwasser afruimen:geeft ze schone aan mij, stoffen : stoft ze ook etc.. Maar alleen schoon gemaakt en opgeruimt al haha Dus zoek enige herkennig en dat iemand zegt dat het ooit eind aankomt
Wij zijn er toch 'harder' in gaan optreden, want ze zal ook moeten leren te wachten of dat dingen niet altijd kunnen zoals ze in hun hoofd hebben. Ook al levert dat geregeld boze buien op. Het is gewoon niet anders. Een aantal spullen zou je misschien zo neer kunnen zetten dat ze er zelf bij kan. Bijvoorbeeld de boeken. Hier staan die allemaal op een plank en pakt ze zelf het boekje dat ze zoekt. Potloden kan ze hier gewoon bij met een afscheurrol papier etc. Dan zijn er geregeld andere dingen die ze ook wel zou willen, maar als het niet kan/uitkomt/mag (sommige spullen van oudere kids) dan is het jammer. Afleiden gaat hier dan eigenlijk nauwelijks, want inderdaad wat in het hoofdje zit moet eigenlijk ook gebeuren. Maar dan maar boos. Schreeuwen, gillen, huilen.. Nee dan gebeurt het nog niet. Leg uit waarom iets niet kan/mag, biedt een alternatief aan etc. Soms duurt het heel lang allemaal, maar merk nu dat er langzaam iets verbetering in komt na al die maanden. Dus ik zou toch proberen niet altijd mee te gaan in wat ze wil ondanks drama's die je dan krijgt. Denk eerlijk gezegd ook niet dat het heel erg minder gaat worden als het toegelaten blijft worden, want ze bereikt nu toch wat ze wil? Het wordt misschien minder in de zin van het letterlijk bij de hand pakken, maar dan gaat het straks meer verbaal 'ik wil..' en dan bij een mogelijke 'nee' eenzelfde drama. Zegt niet dat je dat niet krijgt als je nu meer actie onderneemt, want het hoort er ook wel een beetje bij dat grenzen opzoeken, het 'ik wil' etc, maar grenzen moeten wel aangegeven worden.. En dat kan ook in situaties als deze als je het niet wilt.
mee eens. Grenzen stellen en duidelijke ook. Je hebt een pittige dame in huis TS en als je geen grenzen opstelt dan zal ze die veelvuldig overtreden en als jij hierin meegaat dan is het einde zoek. En dan is ze nog geen anderhalf! Als ze nu al op je hoofd klimt vind ik vrij ondernemend (zacht uitgedrukt). Alles op ooghoogte of binnen handbereik. Uitleggen dat ze het zelf kan. Jij geeft aan in diverse topics en reacties dat ze ontzettend zelfstandig is en dat ze van alles kan en ontzettend goed luistert en veelal dingen begrijpt. Uit je onderwerp maak ik op dat ze je continue in de picture wil hebben en dat gaat niet altijd.
Alles staat al bij handbereik maar ze heeft echt honderden boeken staan op plankje waar ze niet bij kan. Nou net dus negeren en nee herhalen 30 min ze is helemaal bezweet en krijzend, huilen, warm, gillen. Trekt hand, broek, klimpt op mij trekt weer. Ik ging weg wn opslot mijin wc Kom ik terug staat ze te puffen op de optapje:heeft ze zelf meegesleept tot plank. Staat ze dus op opstapje boekjes te kiezen: nou ja uittrekken, kijken voorkant en gooien tot ze enige vind. Ja ze mag hier al niet alles hoor ze heeft grenzen maar alles verbieden kan ik echt niet. Zo heb ik klein, verf etc gezet op grond: ze pakt potjes met klei dan kan ze zelf plastic deksel niey afkrijgen loopt ze naar mij ermee, geeft ze mij en wil dat ik dat doe. Ok goed ik zeg ga opstapjes brengen en aan tafel zitten: doet ze dat ook gaat netjes zitten daarna geef ik haar potje ze pakt wat maar dan wil weer andere en andere, daarna wil ze het zelf ducht doet dus doet steeds dicht waarna ze weer komt bij mij open maken. Ik kan toch niet haar verbieden hier iets? Maar ze blijft gewoon hand trekken en op potjes leggen mijn hand etc. Als ze echt stout is en mag iets niet dat negeren we en na korte krijsbui ze is dan "klaar" maar als dat dus gaat om dingen die ze wil normalen dingen zeg maar wat ze normaal kan hebben/doen dan gaat ze door. Ik denk zelf dat ze dan niet kan verschil zien in wat ze op dit momemt niet mag maar normaal wel: ze mag altijd kleuren bijv dus ze snapt dan niet dat ze dat nu niet mag omdat ik bezig ben bijv. Weet ik anders niet want ze is niet stout of zo ze wil niet echt iets wat niet mag of gewaarlijk is maar bepaalde boek bijvoorbeeld je blijft maar raden wat het is.. Of bijv ik bewaar in blikken van joden koekn (doorzichtige potjes) kralen, zand etc. Ze kan dan zien wat erin zit. Als ik na 8e keer raad wat ze wil dan pakt ze blik en lachend en huppelend gaat zelf bereiden tafeltjes voor spelen. Hoe kan ik dan daarmee iets beter omgaan dan? Is het niet extra verwarrend voor haar dat ze iets niet mag wat normaal is? Ik bedoel stel situatie: ze trekt mij ik zeg nee en negeer. Dan denkt ze niet dat het nu niet kan/mag maar dat ik niet luister/begrijp wat ze wil. Ik zie dat ze zelf heel erg wil dat we haar begrijpen en als we negeren gaat ze verder om iets duidelijker te maken. Zal ze dan niet gefrustreerd raken van ons ?
Ik herken het heel erg bij mijn dochtertje. Ik heb het idee dat het meetrekken nu haar communicatie is en later zal dat veranderen in vragen. Ik ben soms ook zoekende. De ene keer ga ik mee en de andere keer zeg ik dat ze nu zelf even iets kan pakken/spelen en da ik even bezig ben. Ik vind het ook een lastige fase!
Dan lijkt het me eerder een kwestie van een beetje beperken. Honderden boeken voor een dreumes niet zo gek dat ze elke keer wat anders wil. Hier hebben ze ook veel boeken maar de meesten staan in een kast boven en 1 keer in de zoveel tijd ruil ik er een aantal om met beneden. Een stuk of 10 is echt meer dan genoeg. Meer dan de helft van het speelgoed ligt hier sowieso op zolder en de rest kunnen ze zelf bij met uitzondering van de kleurpotloden om te voorkomen dat de jongste een kunstwerk op de muur maakt. Wat ze niet zien zeuren ze ook niet om, zeker niet op deze jonge leeftijd. En als het dan weer naar beneden komt is het extra leuk en weer als nieuw.
Ik snap je punt wel , dat ze het graag duidelijk wil maken en dat als je het negeert ze dus denkt dat ze het niet goed genoeg duidelijk maakt . Wat ik hier dan doe is het herhalen met nee ervoor . Als hij dan bijvoorbeeld wil tekenen en hij wijst ernaar . Zeg ik , goedzo , dat zijn potloden . En dan zegt hij " ja ja die" . En dan zeg ik nee . Of als hij bijvoorbeeld een film wil kijken zegt nijn , dan zeg ik Nijntje , nee . Dus wel laten weten dat ik weet wat hij bedoelt maar dat dat niet mag . Dat komen halen is heel herkenbaar . Vooral niet altijd meegaan , hier doet hij ook een deksel weer terug erop en komt mij halen om hem open te doen en zo de hele tijd door ... Soms inderdaad best vermoeiend .
Dat zou mij juist extra verwarrend lijken, want het is toch Nijntje en jij zegt Nijntje, nee. Je kunt toch zeggen 'nee, we gaan nu Nijntje niet kijken'. Of in het geval van piccolina met de potjes 'mama heeft geen zin meer, mama is klaar' bijv. Tenminste wij proberen het wel gewoon echt te benoemen en niet alleen zo kort nee of negeren. Begrepen ze hier best goed al. Maar het is ook gewoon zoeken wat goed bij jullie kindje past. Sommige kinderen kun/moet je afleiden, anderen veel nee zeggen en weer anderen met momenten negeren etc. Is een kwestie van proberen en kijken wat het beste werkt.
We hebben een kleine apartament dus ergens bewaren kan niet en haar boeken liggen dus in open kast bovenop de meeste mooie dure prentboeken. op haar plankje in woonkamer staat 6 boeken die ik steeds wissel. Onder salontafel is maandje met kartonnen boeken en babyboeken. Op haar slaapkamer heeft ze nog eens 3 planken:1. Tekenboeken 2. Opdrachtenboeken en stikersboeken 3. Grote kijkboeken. Ze wil niet liever anders dan boeken geen speelgoed maar boeken zo is ze en daarom hebben we die veel. Ik ben zelf russisch dus bestel regelmatig wat en is erg mooie boeken ze kijkt dat echt met plezier naar.. Ook trouwens naar kunstboeken met schilderijen. Als ze daar plezer heeft dan ga ik dat niet verstoppen Het was maar een voorbeeld van boeken hoor niet altijd wil ze boeken. Het is vaak ook dat ze wil dat ik meekom tot hekje (ze kan dat al open maken maar mag niet, dus legt ze mijn hand er op slot). Als ik wegtrek dan pakt ze weer met commando beweging waarbij voeten stampen ook. Dan is dat van dat stoute dus dat leg ik uit en herhaal nee etc. Bij de meeste speelgoed en dingen kan ze zelf bij maar ik lees soms voor of laat haar dinden zelf doen waar toezicht nodig is zoals dure prent boek, klei, kralen, zand etc. Dus daarbij wil ik liever niet dat ze bij kan zelf! Maar ze weet dar dat bestaat en weet waar dat staar uiteraad. Maar dan nu bijvoorbeeld (ja ze had vandaag haar dag zeker..: Ze wil niets, geen melk, geen speen, geen boek, geen dit geen dat. Ze trok krijsend alleen mijn hand in haar kamer. We negeren, nee- krijst ze op de grond helemaal gefrustreerd, pakt steeds hand, zakt, huilt. Echt zielig. We dachten nee gaan niet mee. Was lang bezig en ze moest naar bed dus ok dan gaat ze naar bed zonder melk en tanden poetsen geen boek. Pakt ze hand, loop ik mee, ze gaat naar haar bedje, klimt op, valt gelijk op zij, trekt dekentje overheen en punt. Tja ik weet het niet dan dus ik wil negeren terwijl ze uur ons probeerde duidelijk te maken dat ze wil naar bed. Normaal gesproken vragen we dan ook: wil je baar bed? Antwoord ze ja en gaat gelijk zelf naar maar deze keer dachten we dat ze weer iets wilde van plank of zo. Dus arme zieltjes uur heeft gekrijst bijna voor wat ze normaal vind Ik weet niet waar het aan hangt misschien inderdaad dat ze thuis dingen heeft die ze te graag wil doen of wil ze boven haar vermogen iets. Want op kinderdagverblijf hebben ze totaal andere speelgoed en vrijwel geen boeken dus ze is meer 90% van de tijd buiten of met kinderen gek aan doen. Ze spelt ook maar vraagt noiit aandacht van volwassene. Als ze met mij ergens anders of met mijn man: strand/cafe/speeltuin dan gaat het net zo. Tot haar mogelijkheden liggen kan ze alles zelf maar wat ze niet kan fysiek of omdat ze niet kan weg verweg of bang hondje aaien dan wil ze onze hand. Nog voorbeeld: ze pakt bekertje en gaat mijn hand pakken dan denk ik ok wil drinken. Ik loop mee, ze rijkt met bekertje tot wastafel degt die die die. Ik geef iets beetje water. Ze loopt even, lacht. Daarna gooit het op grond, loopt tot de deur met schoonmaak dingen. Die kan niet open: gaat naar mij, krijst even voor de hand. Pakt hand, trekt tot de deur legt hand bij slot. Ik doe open: pakt ze doekje en gaat dus dat plas schoon vegen. Tja dan kan dus 10x achter elkaar herhaald worden als ik steeds dingen terugzet als ik dat zet op tafeltje:beker met water en doekje dan interessert het haar niet.. Ik denk zelf dat ze gewoon stap verder wil maar lukt haar niet: kleine lengte, nog niet zo sterk, kan niet duidelijk maken voor zichtzelf hoe ze dat aanpakt. Ik ga proberen morgen dan even "bezig zijn" zeg maar dat ik haar uitleg dat mama nu bezig, nee, we gaan later kijken samen. Ik heb dat ook geprobeert maar uiteindelijk geef ik toe want ze blijft doorgaan. Soms kan ik afleiden met babytv maar als ze klaar mee is komt ze weer terug bij af.
even volledig off topic. . kijken jullie ook masha and the bear?! mn dochter wil alleeeen maar de Russische versie, en ik heb het idee dat ze dingen oppikt, maar ik snap er geen snars van.. ja.. ik weet wat beer, konijn/haas en wolf is voeden jullie haar 2 talig op? en dan een reactie op je laatste stukje; waarom heb je haar niet 1 of 2 keer de kans gegeven om haar zelf te laten zien wat ze wil? als mijn dochter in een piep bui is, probeer ik juist te zorgen dat ze krijgt wat ze graag wil. mits dat binnen de grenzen is bijvoorbeeld. ik denk dat als je vanmorgen goed had gekeken en mee gegaan was dat dat je een uur ellende bespaard had. ik zeg vaak dat ik even mee kom, dan help ik haar opweg met spelen? en dan ga ik weer verder met wat ik deed. je meisje mag dan al wel heel veel kunnen, soms hebben ze echt even de behoefte aan een veilige hand van mama of papa. negeren heeft dan geen zin, en straffen al helemaal niet, en dat is het natuurlijk wel, als je zegt dat ze het maar even uit moet zoeken. soms weet ik het ook niet meer en dan til ik haar op, of ga naast haar zitten en ga gewoon even liedjes zingen, of een toren bouwen, in jou geval zou dat misschien boekje lezen kunnen zijn. dan doorbreek ik de cirkel van het huilen (of niet..) en probeer weer een nieuw spelmoment te creëren.
Het is een fase Wel een redelijk lange, maar het gaat weer over Ik wissel af met meebewegen en nee zeggen: de hele dag meebewegen kan niet, maar de hele dag nee zeggen is ook geen doen. Een vaste structuur is wel handig: weten wanneer het tijd is voor het een of voor het ander, helpt om 'nee' te accepteren. Mogelijk dat je dat met pictogrammen kunt ondersteunen? Verder vooral veel samen doen. Als ik aan het afstoffen ben, doet Caitlyn dus mee. Met stofzuigen idem dito, met vegen ook. Was doen vindt ze geweldig: zij stopt de wasmachine vol terwijl ik snel de gedraaide was aan de lijn hang. Vindt ze helemaal geweldig. Hier ook voorliefde voor boekjes, dus ik wissel af met samen kijken en zelf even moeten vermaken. Herhalen dat je verwacht dat ze zelf even kijkt, helpt op den duur echt Je geeft aan dat je dan geen minuut voor jezelf hebt, maar je vertelt ook dat als ze heeft wat ze wil, ze dan rustig een hele tijd daarmee kan spelen. Die momenten dus gebruiken om te doen wat jij echt even zelf moet doen: huishoudelijke taken, of juist even een momentje rust. Masha en de beer rocken trouwens. Wat een geniale serie (Onze jongste heeft wel wat weg van Masha. Soms vermoeiend, maar zoveel leuker dan een kind dat maar braafjes op een stoel zit de hele dag ).
Haha Rozmarijke Masha en beer hier ook favo is russisch en kan ze ook wat wordjes opppiken. Hier is het feest ermee ) Was doet ze ook: ik doe berg was in badkamer ze brengt het netjes in was puft om in te stoppen, deur dicht knopje aan. Moet opletten dat zr daar extras niet legt zoals ab of zwarte sok Indd samen doen kan ze wel wat en indd schema helpt zoiezo we hebben vaste ritme vanaf geboore met allesdst vind ze fijn. Opzich het ochtend valt nog mee het ergste is tussen 14.00-20.00 dan is een lange stuk wat we doorbreken met wandelen en eten en bad maar de meeste tijd trekt ze mij. Ochtend begint ook lekker: trekt ze mijn hand ook,. Hup deken eraf trekken dan klimmen, hand pakken en trekken.. Ik ga indd proberen afwisselen dus niet het huishoudelijke in 1 keer willen doen maar verspreid door de dag dat is misschien goede optie.
Dit lijkt mij heel normaal gedrag. Ze wil dingen na doen wat haar moeder doet. (huishoudelijke taken etc) Gezien ze dit niet 100% zelfstandig kan vraagt ze hierin jouw hulp, heel logisch. Dat ze blijft krijsen wanneer je hier niet in meegaat is ook heel normaal. Hier zal je een middenweg in moeten vinden. Komt het even niet uit en gaat het om spelen dan zul je je grenzen moeten stellen. Maar als het gaat om bijvoorbeeld slapen of dat ze iets wil eten of drinken, dat zijn signalen waarvan ik ze niet zou willen missen. Dit onderscheid zul je dus wel zelf moeten zoeken. Op deze leeftijd willen ze gewoon heel veel maar kunnen ze helaas nog niet alles of niet alles zelf. Dit kan heel vermoeiend zijn en kost veel tijd en energie Maar zoals anderen al zeggen is het een fase. Je zult hier zelf in moeten sturen. Je geeft al aan dat ze dit op de creche minder of niet doet. Dit omdat ze daar waarschijnlijk lekker kind kan zijn door te ravotten met andere kinderen. Lekker naar buiten en er is geen 1 op 1 begeleiding dus zal ze meer zelf moeten doen, en niet voor alles om een hand vragen omdat die daar gewoon weg niet altijd is.
Negeren helpt wel, maar alleen als je dat goed aanpakt. Allereerst wordt gedrag dat genegeerd wordt namelijk erger tot echt veel erger. Tot het een piek bereikt en het uitdooft. De pogingen daarna worden steeds milder en bij blijven negeren stopt het dan daarna echt. Alles binnen handbereik zetten helpt niets. Het gaat een kind juist om het opzoeken van grenzen. Dat wat net niet binnen handbereik is, dat willen ze juist. Ze vraagt jou om grenzen te stellen, dus moet je dat ook doen. Ik zou gewoon twee keer 'nee, ik ga dat niet doen' zeggen en daarna uit laten brullen. Compleet negeren en haar aandacht geven en knuffelen als ze weer rustig wordt. Beloon het gedrag dat je wel wilt zien, niet het gedrag dat je niet wilt zien.
Je zou in het voorbeeld van de verf kunnen stellen voor je zelf drie keer maak ik het opnieuw open daarna niet meer. Dan heeft ze tijd genoeg om te leren dat ze niet steeds de dopjes erop moet draaien als ze die niet zelf open krijgt.. Daarna gewoon benoemen mama zei dat je die niet dicht moet draaien omdat je dan niet kan verven. Je hebt na drie keer bog niet geluisterd en mama is er klaar mee dan kun je maar niet verven. Deze manier kun je op veel situaties toepassen. Je remt ze dan niet in hun spel, initiatief en vrijheid maar leert ze duidelijk dat je niet in het teken staat van alleen met hun bezig zijn heel de dag. Ze zal het denk ik snel afleren om steeds de deksels er weet op te draaien
T is, zoals bijna alles, een faaaaase Een lange en intensieve. Maar t is een fase! Duidelijk zijn, grenzen aangeven, en waar die grenzen liggen bepaal jij, niet zij. Maar ook vooral meebuigen, t is een normaal verschijnsel dus. Succes