Heb hier in een topic over relaties weleens naar voren laten komen dat onze relatie niet lekker liep op het moment. Graag wil ik met jullie delen dat we uit onze dip gekomen zijn, al was het soms even spannend omdat ik het echt niet meer zag zitten en soms echt de neiging had om weg te gaan. Maar ik had altijd zoiets wel hebben 5 kinderen samen en daar moet ik voor vechten. Mijn man zag dit probleem niet en vond onze relatie goed lopen. Maar ik kan zeggen dat sinds een maand of 1,5 ik alle vertrouwen heb dat we onze dip te boven zijn. Het grootste probleem was dat onze onverwachtse cadeautje niet kon accepteren na zijn geboorte. Hij had er erg veel moeite mee en dat gaf heel veel spanning die mij gewoon teveel werd. Maar nu ons mannetje groter wordt en alles makkelijker wordt, zie ik duidelijk dat mijn man echt om ons jongste mannetje is gaan geven. Ook zat ik niet lekker in mijn vel door de implanon deze heb ik verwijderd en dat gaf ook een stuk lucht. Er speelde meerdere dingen maar sommige dingen zijn echt prive... Ik ben er achter dat mijn mannetje alles voor me is en dat ik echt heel veel van hem hou en dat ik blij ben dat ik gevochten heb voor onze relatie. Er zullen echt nog weleens dippen komen, maar ik hoop dat het niet zulke dippen zijn als deze. Ook is hij de liefste man die ik me kan wensen hij staat altijd voor me klaar, dat heb ik wel gezien 3 weken terug na mijn operatie. Hij heeft tot 's nachts aan mijn bed gezeten omdat hij wilde weten hoe ik uit de operatie kwam en ook 's morgens was hij er weer voor me. Een betere man kan ik me niet wensen en wil ik ook niet. Er zijn echt nog wel dingen waar we aan moeten werken, maar ook dat gaat lukken. Ik wil hier eigenlijk ook me zeggen dat vechten voor je relatie echt kan lonen en dat je er echt samen uit kan komen. Bedankt voor het lezen..
Wat ontzettend goed nieuws! Ik vind zelf ook dat er gevochten moet worden voor een relatie als de liefde nog diep zit. Ben blij dat jullie die dip te boven zijn gekomen.
Ontzettend goed van jullie dat jullie gevochten hebben voor elkaar. En fijn dat het resultaat daarvan is dat jullie weer gelukkig zijn met elkaar
Hier ook ervaring na de jongste! En ook goed gekomen leuk om te lezen dit Top dat t weer goed gaat en veel geluk toegewenst met z'n allen!
Heel erg fijn om te lezen! Ook heel fijn voor jullie 5 kindjes dat ze een papa en mama hebben die er samen voor willen vechten Hier ook een soortgelijke situatie gehad maar dan manlief die op het punt stond zijn koffers te pakken. We hebben er hard voor gevochten en het is dan ook heel fijn om een jaar later mijn man te horen zeggen: ik ben blij dat ik nooit bent vertrokken en ik voel me nu gelukkig met je. We zijn samen positief veranderd.
Goed om te lezen...! En fijn dat je niet zomaar opgegeven hebt. Hier ook al lange tijd op en af. Na de geboorte van de tweede stond ons leven op de kop (stress, huilen, slapeloze nachten, niet serieus genomen worden in de medische wereld). Dus veel stress en op de kinderen gericht zijn: overleven was het. Uiteindelijk werd vorig jaar jan duidelijk dat ik in een burn out zat. Die ben ik nu zo ongeveer weer te boven. Je kunt je voorstellen dat in al die jaren weinig goed contact in onze relatie was. We zijn er hard mee aan het werk, praten en actie ondernemen. Soms denken we echt: het lukt niet meer, het komt niet goed. Maar grotendeels kunnen we nu wel zeggen: we zijn er wel ongeveer doorheen. We komen er wel...! Dus ja, ik ben ook voor vechten voor je relatie. Veel geluk samen! Vergeet niet dat je in de 'tropenjaren' zit met kleine kinderen. Gewoon veel drukte en zoeken naar tijd met je partner.
misa: wat fijn dat jullie er ook boven opgekomen zijn en dat jij je burn out te boven bent gekomen. Knapie: ook jullie hebben dus gevochten voor elkaar en fijn dat het zijn vruchten afgeworpen heeft, een relatie lijkt zo mooi en makkelijk als je er aan begint en als je de romans mag geloven, maar zo werkt het gewoon niet. Hier in onze relatie van 10,5 jaar zo veel meegemaakt dat we weinig tijd voor elkaar hadden maar altijd met andere of de kids bezig waren en iedere keer weer de stress. Dat onze vierde geboren werd met een aangeboren afwijking leken we tijdens de periode van de operatie echt naar elkaar toe gegroeid, maar toen bleek ik onverwachts zwanger na een hele zware 10 maanden met onze dochter waarbij we meer heen en weer reden naar het ziekenhuis dan dat we tijd hadden om wat met elkaar en de kids te doen. De zwangerschap was bij ons de druppel en het eerste jaar van onze geweldige zoon (zo zien we het nu gelukkig allebei) en dat heeft mede door de houding van mijn man geen goed aan onze relatie gedaan, maar nogmaals we hebben het gered en de verliefdheid is op dit moment weer terug waar ik zo blij om ben, want ik ben van mening dat kinderen met beide ouders op moeten groeien, zie zoveel ellende om me heem waarbij kinderen de dupe zijn omdat de ouders niet meer door 1 deur kunnen na de scheiding en dat wil ik niet.
Go lady's! Dit is liefde.. Het durven aangaan van de confrontatie met elkaar, fijn dat je dit geplaatst hebt...
Super! 👏🏻Goed dat jullie eraan gewerkt hebben en niet zo maar opgegeven hebben zoals zo vaak gebeurd lijkt het wel......😕