Wat verschrikkelijk voor je vriendin.. Ik denk dat dit een onderwerp is waar je geen advies kan geven behalve haar doorsturen naar huisarts of maatschappelijk werk/psych zodat hun haar kunnen helpen om een achter een keuze te kunnen staan, welke dat dan ook is.
Ik raad haar aan om even een uurtje (of 2) te gaan praten met een psycholoog. Die kan helpen haar gevoelens en gedachten op een rijtje te zetten. Wat mensen hier over zeggen op het forum is super lief bedoeld maar eigenlijk heeft ze er niks aan omdat ze deze beslissing alleen moet maken. Ik wens haar heel veel sterkte toe!!!
Zij en haar vriend doen het altijd met condoom omdat ze geen 2e kindje wilde, en de nare gebeurtenis is zonder gebeurd.
Ik sluit mij een beetje aan bij de rest. Ze zal haar eigen gevoel moeten volgen. En waar een wil is, is een weg.
Dit was precies mijn gedachte. Ik quote hem dus. Heel veel sterkte voor je vriendin, haar vriend en kindje.
Ik zou me vooral niet laten verleiden om een advies/mening te geven Het is haar lichaam, haar kindje, haar toekomst, haar keuze.. de vraag is denk ik of ze kan leven met weghalen en of ze kan leven met een kindje dat voortkomt uit deze situatie.
Wat een onmogelijke situatie zit je vriendin in pfff... Ik vind idd dat mamavanmeisje een heel mooi advies geeft. Ik wens je vriendin heel veel sterkte toe.
jeetje wat erg ik vind dat ze haar hart moet volgen doen wat haar een goed gevoel geeft meer kan ik er niet bij bedenken vreselijk dat dit haar is gebeurd sterkte
ik zou het verschrikkelijk vinden om voor zo'n keuze te moeten staan! maar wat ik NOG verschrikkelijker vind is als iedereen mij zo laat vallen! en geen steun en vertrouwen geeft! wat heb je nou aan een man en een familie die alleen maar kan zeggen dat je het weg moeten halen! ik zou geloof ik even bij mezelf te raden gaan of ik nog wel bij zo'n man wil blijven! die mij dwingt tot een abortus.. of ik het nou doe of niet! het lijkt me dat ze echt ZELF moet gaan nadenken wat ze wilt! en idd met een psycholoog gaat praten zodat ze er echt zelf voor kan kiezen! en als ze dan gekozen heeft dat ze dan even der familie en der man even flink op hun kloten geeft!
Ik snap eigenlijk niet zo goed waarom ze niet naar de dokter is gegaan na de ´gebeurtenis´, voor de MAP ed. Ik zou zelf in dit geval dat wel doen. Of alsnog voor een overtijdbehandeling kiezen. Ik zou zelf er niet mee kunnen leven en ik zou het ook heel goed snappen als mijn partner dat niet kan.
Nou ja, ik kan hun standpunt ook wel begrijpen. We hebben het niet over een gevalletje "anti-conceptie". Dan zou ik daar ook heel anders over denken. Dit is gebeurd onder verdrietige en pijnlijke omstandigheden, die voor de familie ook vast heel moeilijk zijn om te accepteren. Maar puntje bij paaltje moet ze zelf beslissen wat ze wil. Dmv professionele hulp, niet door huis-tuin-en-keuken advies van ons hier op het forum.
Iedereen bedankt voor de adviezen, ik spreek haar vanavond weer en zal haar dit topic even laten leven zodat ze wel voelt dat er mensen zijn die haar steunen en het heel erg vinden, haar familie vind het ook heel erg maar kan er niet nuchter tegen aankijken omdat ze er middenin zitten.
Hoeveel weken is ze nu zwanger? Hoe moeilijk ook ze moet deze keuze alleen maken. iemand kan haar helpen de dingen op een rijtje te zetten maar uiteindelijk is de keuze aan haar zelf.
tuurlijk snap ik dat het vervelend voor ze is!,maar laten we nou eerlijk zijn! wie is er hier verkracht en wie draagt er nu een kindje? niet haar ouders of haar man neem ik aan! dus wie heeft het nodig om gesteund te worden? als mijn man me zou mededelen dat hij wilt dat ik abortus doe en dat hij anders bij me weg gaat dan zou ik evengoed me spullen pakken en weg gaan, of ik nou abortus doe of niet! ik wil dat mijn man-ouders samen met mij praat en overlegt en keuzes maakt, en mij niet oplegt dat ik een abortus moet doe,want ik ben baas over eigen lichaam!
Wat vreselijk dat ze dit alles moet meemaken. Het moet wel heel moeilijk zijn om alles nu op een rijtje te kunnen zetten en ook nog eens deze moeilijke keus te moeten maken. Ik denk dat professionele hulp hier beter hulp in kan bieden. Ik wens haar veel sterkte toe. En wat fijn dat ze bij jou haar verhaal kwijt kan. Zeker als ik lees hoe haar familie er tegenaan kijkt. Knuf
Ik snap dat het moeilijk is, maar waarom zou zij een leven moeten wegnemen alleen omdat er zoiets ergs met haar is gebeurd? Onbegrijpelijk dat mensen dat van haar verwachten.
Dikke kippenvelle krijg ik hier van.. Herinneringen.. vreselijk! Het is haar lichaam, haar leven. Als zij het weg laat halen en zich de rest van haar leven schuldig voelt en ook nog een verkrachting moet verwerken weet ik niet of de wereld niet teveel voor haar wordt... Het gaat nu om haar, om niemand anders.. De familie mag advies geven, maar geen beslissing.. Hoe heftig het ook is als het om je vriendin gaat, voor haar is het nog erger! Wens haar veel sterkte en laat haar alsjeblieft proffesionele hulp zoeken.. Op deze manie rkan ik me voorstellen dat het vertrouwen in het leven en in de wereld op eens nergens meer is.. Zij moet gesteunt worden, hoe dan ook!
Denk dat ik het wel begrijp dat je na zo'n gebeurtenis niet helder kan denken om een MAP te halen maar verder ben ik het met je eens. En ik zeg eerlijk had zeker voor abortus gekozen voor mezelf maar ook voor mijn vriend.
Ik heb even gegoogled en er zijn wel instanties waar ze (ananiem) terecht kan bijvoorbeeld: Wij helpen jou | Siriz Ik weet niet of haar man altijd in de buurt is maar je zou kunnen aanbieden dat ze bij jou thuis mag bellen terwijl jij boodschappen doet? Zo kan ze even rustig bellen. Wat kan helpen is briefjes maken met voor- en nadelen. Op elk briefje zet je 1 punt. Leg de briefjes onder elkaar, welke rij is het langst? Maak dan een top 3 van voordelen en een top 3 van nadelen. Welke zijn voor haar belangrijker? Ik vind het echt ontzettend zielig voor haar en ik wens haar naast sterkte veel lieve vriendinnen en familie die haar steunen in wat ze ook maar kiest! Zo te lezen ben jij er een van ... (ik weet zo je forumnaam niet meer sorri) Nu nog even wat vervelende dingen: - ik hoop dat ze aangifte doet - ik hoop dat ze zich laat testen op soa's - ik hoop dat het een volslagen onbekende is die niet zijn ouderschap gaat opeisen zodra het kindje er eventueel is!
Dat zij het kindje wil houden, daar kan ik nog wel inkomen. Dat haar vriend het kindje niet wil houden, dat snap ik nog veel beter. Maar wat ik me afvraag... Wat doet die vriend als ze het kindje toch houdt? Blijft hij bij haar (voor goede en slechte dagen) of zou hij bij haar weggaan? Ik denk dat ze samen hulp moeten zoeken bij een professional, en misschien mensen opzoeken (verkrachte vrouwen EN hun partners) die hetzelfde hebben meegemaakt. En dan met name ook haar man laten praten met mannen, die nu dus het kindje van de verkrachter van hun vrouw opvoeden... Ik denk dat wij hier veel kunnen roepen, maar alleen de mensen die dit zelf hebben meegemaakt, kunnen denk ik die vriend overtuigen...