Ik heb opeens een moment waarop ik me besef hoe blij ik met mijn vriend ben. Omdat hij altijd voor mij klaar staat. Mijn dwarse buien pikt. Me helpt met alles. En ik mezelf 100% kan zijn bij hem. Daarbij lach ik elke dag met hem. Gisteravond begonnen we ouderwets te stoeien op de bank, als 2 kleine kinderen. Heerlijk is dat! Dus: Prijs je vent!
Omdat hij mijn chagerijnig buien accepteert alsof het niets is, en er in die lastige dagen gewoon altijd voor me is. Omdat hij me steeds blijft vertellen dat alles wel goedkomt, dat hij zoveel van me houdt, dat ik de wereld ben voor hem en dat hij me de mooiste vrouw ooit vindt (daar geloof ik nog steeds niets van, maar het is wel heerlijk om steeds weer te horen) En natuurlijk ook omdat ik 't gewoon knap vind hoe hij met het hele traject dealt. Als het andersom zou zijn weet ik niet of ik dat zo makkelijk zou kunnen; omgaan met een donor. Ben echt ontzettend blij met hem!
Mijn man is grappig en ondernemend, het is nooit saai. Hij is heel nuchter en dat heb ik nodig. Ik kan hemvertrouwen en dat vind ik ook wel heel fijn.
Eigenlijk precies zoals ts. Mijn man accepteert mij voor de volle 100% en laat me volledig vrij. En vice versa.
Omdat ik heel veel problemen met mijn man heb gehad in het verleden en ik nog steeds super trots op ben dat we ondanks alles nog steeds bij elkaar zijn. en omdat hij alles voor me doet en voor zijn dochtertje....ondanks mijn buien en klachten nu ik zwanger ben van onze tweeling!!!
Leuk topic...!! Omdat hij zich in het verleden (ex en daarvoor z'n moeder) altijd heel egoïstisch opstelde, nergens mee hielp en altijd ruzie maakte. Mij helpt hij wel gewoon in het huishouden (ook al schaamt hij zich hiervoor ) en ondanks dat wij al na een paar maanden zijn samen gaan wonen, hebben wij de afgelopen 5 jaar nog nooit ruzie gehad. We zijn nog steeds dolgelukkig samen. Hij heeft in zijn hele leven nooit naar iemand geluisterd en is altijd tegendraads geweest maar voor mij doet hij alles...!! (Hij zit bij anderen weleens heel zielig te vertellen dat hij niets meer te vertellen heeft thuis maar dan moet hij altijd lachen en geeft hij mij een kus o.i.d. ) Ook heeft hij altijd gezegd absoluut nooit te gaan trouwen maar de laatste tijd heeft hij het steeds vaker over "op onze bruiloft..." en "als wij straks getrouwd zijn..." Het afgelopen jaar is heel zwaar geweest voor mij en hij is echt mijn rots in de branding...!! <3
Omdat hij de eerste is die mij volledig accepteert zoals ik ben, compleet met (onbegrepen) chronische ziekte en alles wat hij daardoor voor me moet doen omdat ik het zelf niet kan. Omdat hij mee blijft knokken en zoeken naar een oplossing zodat het een wél begrepen aandoening wordt (liever nog een te genezen aandoening) en omdat hij onvoorwaardelijk voor mij gaat. En voor mijn zoontje, dat hij zonder ook maar één woord van protest of moeilijk doen als zijn eigen heeft aangenomen en net zoveel van hem houdt als ik dat doe. Omdat hij ervoor heeft gezorgd dat ik opnieuw mama mag worden al hadden we niet gedacht dat het zou lukken. Nouja, gewoon, omdat hij is zoals hij is en omdat ik zielsveel van hem hou en hij de eerste is met wie ik wil trouwen (nu hij nog, hahaha )