Hallo meiden, Zoals de titel al zegt ben ik benieuwd naar de daginvulling en ervaring met het moederschap van andere vrouwen met ad(h)d. Ik ben 25 jaar oud en weet nu ongeveer 4 jaar dat ik add heb. Heb er toch redelijk veel last van. Ongeorganiseerd ( hoe ik ook mijn best doe om structuur in mijn leven te brengen), chaotisch en wat ik echt extreem vervelend vind is zoooo vergeetachtig. Mensen denken vaak dat je het expres doet, uit luiigheid... Maar ik vergeet echt gewoon van alles... Ook kan ik tegen de kleinste, vooral huishoudelijke, dingen als een berg op zien. Heb vaak het gevoel dat ik alleen iets kan doen als de kleine bij opa en oma is anders ben ik constant afgeleid omdat ik gestoord word. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het heerlijk om haar om me heen te hebben!! Maar er komt niks uit mijn handen en ik ben dan alleen maar met haar bezig de hele dag. Helaas weet de kleine dat nu en als ik nu haar eventjes niet vermaak dan krijgt ze een driftbui. Niet bij andere mensen thuis hoor dan vermaakt ze zich altijd heel goed. Nu ik dit schrijf trekt ze ook aan mijn broek haha Wat zijn jullie ervaringen? Misschien hebben we nog tips voor elkaar. Ik hoop van jullie te horen!
Ik ben nog geen moeder helaas, maar heb wel adhd. Ik weet het nu zo'n tien jaar en heb in de eerste jaren ritalin gebruikt, tot ik op een gegeven moment niet meer wist wie ik was en wie de ritalin, dus toen ben ik er radicaal mee gestopt. Ik ben ook nog eens hoogsensitief, dus heel erg gevoelig voor prikkels, maar dat is ook mijn voordeel geweest. Als ik kind heb ik daardoor geleerd op het 'normale' gedrag van anderen te letten en zo geleerd hoe ik me moest gedragen. Inmiddels ken ik mezelf heel erg goed en weet ik precies wanneer het mis dreigt te gaan en kan ik daar goed mee omgaan, maar het is best een strijd geweest! Ben wel heel benieuwd hoe dat gaat als ik zelf een kleintje heb, maar ik verwacht dat ik er dan ook nog wel goed mee om kan gaan...
Wat knap van je dat je er zo goed mee om kunt gaan! Heb je daarbij ook hulp gehad naast de medicijnen? Therapie bijvoorbeeld? Ik merk zelf dat mijn vriend er regelmatig moeilijk mee om kan gaan. Hij vind het vooral vervelend dat hij dingen soms 10 keer moeten vragen voor ze gedaan worden en ik ben geneigd heel defensief te reageren wanneer hij mij ergens op aanspreekt. Het voelt vaak aan alsof ik faal in het zijn van een goede partner, huisvrouw en moeder wanneer hij mij om mijn tekortkomingen aanspreekt. Maarja ik weet wel dat hij gelijk heeft en dat het vervelend is. Ik twijfel nog een beetje, misschien dat ik nog wel eens wat extra hulp zou willen om met de add (goed) te leven.
O, boy. Wat je zegt klinkt zooooo herkenbaar. Ik heb er echt wel een jaar over gedaan om een beetje ritme te krijgen. En nu ik zwanger ben van de tweede is die weer ver te zoeken. Je gaat s`avonds op bed en je neemt je voor om morgen ECHT de woonkamer en de keuken te gaan doen. En de dag erna is het dan dus 8uur s`avonds al weer en je denkt wat heb ik nu gedaan????. Wat je wel zou kunnen doen is proberen 1dag in de week (tenminste als je (tijdelijk) thuis mamma bent) de kleine naar opa en oma te brengen en jij dan in het huis aan de gang. En ach, als het maar schoon is, het hoeft toch niet te blinken? Er moet ook geleeft worden. En ik troost mezelf met de gedachte dat als mijn jongens later groot zijn ze waarschijnlijk zullen zeggen mijn moeder is een ramp in organisatie en het huis, maar ik heb me nooit verveelt en ieder vriendje of vriendinnetje kon altijd komen spelen en mee eten. En we konden altijd merken dat ze heel veel van ons houd. En de dag dat ze dat zeggen (kunnen)weet ik dat ik als adhd moeder ben geslaagd. Liefs Janna
@Janna, Wat een mooie woorden in je laatste stukje! Zo is het ook! Ik ben nu ook zwanger van ons 2de kindje en precies zoals jij zegt is de regelmaat ver te zoeken. Ik werk nu voorlopig even wat minder omdat ik last heb van erge misselijkheid. Maar ja die misselijkheid gaat met vlagen dus ik kan me wel iets voornemen om te gaan doen maar het hangt er nu ook nog eens vanaf hoe ik me op dat moment dan voel. Onze dochter gaat op woensdag altijd naar opa en oma en dan werk ik 's ochtends alleen. Dan heb ik gelukkig even wat tijd voor mezelf.
Demi, ik merk ook wel dat mijn vriend het lastig vindt dat ik zoveel vergeet...Het komt echt dagelijks voor dat ik gewoon glad vergeten ben wat ik 5 minuten daarvoor heb gedaan of gezegd, gewoon omdat het dan schijnbaar niet boeiend genoeg was Ik herken ook wel dat ik me van alles voorneem en dan vervolgens niet vooruit te branden ben, vooral met klussen die ik niet leuk vind! Toen ik het ontdekte heb ik wel een tijdje bij een gespecialiseerde psychiater gelopen, maar die gaf geen gedragstherapie omdat hij vond dat ik het zelf al erg goed onder controle had. Ik kreeg vooral begeleiding met de medicijnen, tot ik daar mijn eigen ritme in gevonden had. Die ritalin heeft nl als leidraad iedere 4 uur een pilletje, maar ik had dagen dat ik ze iedere 2 uur nodig had en ook dagen dat ik ze maar eens in de 6 uur nodig had, dat is echt heel persoonsgebonden. Ik heb wel een erge vorm hoor, want slikte zo'n tien van die dingen op een dag Je zou eens op de site van de Stichting Balans kunnen kijken, daar staat ook veel info over adhd bij volwassenen en ook voor partners van adhd'ers!
hahahaha gelukkig ben ik dus ook niet de enigste! Mijn man kan zich soms ook kapot ergeren aan mij. Want inderdaad dan weet ik echt niet wat ik 5min. geleden heb gedaan .Net wat Bebek zegt. Je doet het niet expres. Maar je valt gewoon niet te helpen. Ik tenminste niet want ik heb persoonlijk dus geen zin om weer aan de medicijnen te gaan. Mijn man heeft me dus wel leren kennen terwijl ik aan de Ritalin was. Maar hij zelf heeft dus ook wel eens gezechd dat ik meer diepgang in mijn karakter heb sinds ik met die pillen ben gestopt. Goed, het houd dus wel in dat dingen moeilijker kunnen gaan.
Er is gelukkig ook een groot voordeel aan mijn add! Ik werk met kinderen met adhd, pdd-nos en begrijp ze echt. Hierdoor kan ik mijn werk heel goed doen. Ik zou zelf ook niet snel aan medicijnen beginnen, de kids op mijn werk zijn soms ook echt zombies... Ik wilde wel iets homeopathisch proberen maar vanwege mijn zwangerschap wacht ik daar toch nog maar even mee.
Zóóó herkenbaar allemaal! Ook de irritatie bij de partner als ik wéér iets niet gedaan heb! Maar hij weet het ook wel hoor, dat ik het niet met opzet vergeet. Dus soms reageert hij wat narrig, maar meestal zucht hij alleen maar en vraagt het nog een keer. (Gevolgd door een poeslief: Kun je het nu gelijk even doen?" terwijl hij met een engelachtig gezicht naast me blijft staan...) Mijn enige therapie is: LIJSTJES, LIJSTJES, LIJSTJES. En dan zorgen dat ik het lijstje niet kwijtraak. Klussen thuis staan op het whiteboard in de keuken. (Die kan ik echt niet verliezen, hoe hard ik ook mijn best doe ) Taken voor mijn werk staan in mijn PDA. Ik probeer daar elke gad wel even in te kijken en aan te werken. Eén keer per week heb ik een vast moment om met mijn takenlijst aan de slag te gaan. Ik ben juf op een basisschool en merk dat ik zelf makkelijker met ADHD-ers (of gewoon drukke kinderen) kan omgaan dan de meeste collega's. Ook ouders van kinderen met ADHD zeggen dit vaak.
Mijn enige therapie is: LIJSTJES, LIJSTJES, LIJSTJES. En dan zorgen dat ik het lijstje niet kwijtraak. Klussen thuis staan op het whiteboard in de keuken. (Die kan ik echt niet verliezen, hoe hard ik ook mijn best doe ) Taken voor mijn werk staan in mijn PDA. Ik probeer daar elke gad wel even in te kijken en aan te werken. Eén keer per week heb ik een vast moment om met mijn takenlijst aan de slag te gaan. Dit vind ik dus super herkenbaar!!! ik heb ook een whiteboard in de keuken met de huishoudelijke klussen en ik heb ook tig lijstjes! Mijn baas smeekt me soms om eens wat digitaler te worden haha, ik schrijf bijna alles. Wanneer ik iets schrijf in plaats van typ dan sla ik het in mijn hoofd beter op, op een een of andere manier. Op die manier leerde ik vroeger ook op school. Ik schreef soms hoofdstukken over zodat ik het in mijn hoofd kon opslaan. Gewoon lezen dat lukte niet omdat ik dan elke 10 regels overnieuw moest omdat ik dan niet meer wist wat ik eigenlijk gelezen had. Tegenwoordig kan ik wel een boek lezen mits hij heeeeel erg leuk is en ik geen afleiding heb. Wat ik ook eigenlijk mijn hele leven al heb is een gevoel dat ik meer zou kunnen (qua werk en/of opleiding) dan dat eruit komt nu. Herkennen jullie dat ook? Ik kan de hyperfocussen wel echt heerlijk vinden hoor!
Ik heb niet het idee dat ik onderpresteer. Maar ik merk wel dat ik op mijn werk soms 'overloop'. Als er privé of op mijn wekr iets nieuws bijkomt, lijden mijn buitenschoolse taken daar wel onder. Lesgeven, nakijkwerk, omgang met de kinderen gaat prima hoor. Maar het organiseren van activiteiten of invullen van formulieren komt dan wel wat onder druk te staan. Als het te erg wordt, helpt daar geen lijstje meer aan! Meestal weet ik de 'schade' wel te beperking trouwens. Ik heb het eens nagevraagd bij een aantal collega's en het valt hun niet op.
@tupp, Ja dat heb ik ook dat overlopen... Ik heb nu een semi leidinggevende functie maar besef me nu maar al te goed dat ik niet meer dan dit zou aankunnen op dit moment. Ik ben nu niet eindverantwoordelijk zeg maar en dat geeft me wat rust. Er word me nu nog enigszins verteld wat ik moet doen zodat ik niet helemaal zelf de structuur hoef in te plannen, dat scheelt veel. Het lijkt me dat je als juf voor de klas ook lekker veel structuur in je werk hebt. Alles op vaste tijden, heerlijk lijkt me dat!
Gek genoeg krijg ik van ouders en collega's nogal eens het compliment dat ik de kinderen veel structuur bied. IK... STRUCTUUR! De eerste keer viel ik bijna van mijn stoel van het lachen. Mijn ouders en man konden het ook niet geloven. Haha. Maar inmiddels heb ik het al zo vaak gehoord dat het wel waar moet zijn. Het is natuurlijk wel zo dat ik zelf ook veel structuur nodig heb. Vandaar dat ik er ook wel het belang van inzie om dit aan de kinderen te geven. Structuur aanbrengen in mijn eigen leven is een heel ander verhaal. Mijn man daarentegen is gruwelijk gestructureerd. (Een echte wiskundige.) Dat botst soms lekker, maar het is ook de reden waarom we zo goed bij elkaar passen!
Toen ik zwanger was van mijn oudste heb ik me gemeld bij mijn oude psygoloog. Omdat er eigenlijk haast geen onderzoek is gedaan naar zwangere adhd ers. Ja, alleen bij lab ratten. Zouden ze eigenlijk eens iets aan moeten doen. Ik dacht van nou ik wil me wel aanmelden. Kan een goed doel zijn.(Dwaal ik alweer af) Maar wisten jullie dat er een kans van 1 op 3 is dat onze kinderen ook adhd hebben?
Ik hoop het wel. Nou ja, echt ADHD hoeft niet. Maar liever ook geen 'saai kind'. Jaja, geen enkele moeder vindt d'r kind saai... Laat ik het anders noemen: Ik wil graag een ondernemend kind! Ik dacht eigenlijk dat ADHD alleen erfelijk is langs de mannelijke lijn?
hier ook een (waarschijnlijk) ADD er, Ik zit te wachten op de oproep voor de test, ik sta op de wachtlijst. Wat jullie beschrijven is zo herkenbaar. Dat chaotische, ik kan bijvoorbeeld niet netjes koken, het hele aanrecht staat vol, en hoe ik het ook probeer, het kan niet anders8) en lijstjes...... dan moet je wel weten op welk lijstje je wat zet, toch? ik ben ook altijd mijn lijstjes kwijt. Ik heb ook altijd het gevoel dat ik een verbinding in mijn hersenen mis, ik ben(denk ik ) niet dom, en toch mislukken dingen zo vaak. Maar, er zijn ook voordelen, ik merk dat ik een grote dosis humor in mijn pakket heb meegekregen. en ik ben heel gevoelig voor hoe anderen zich voelen, dat komt in mijn werk heel erg goed van pas (ik werk met ernstig meervoudig gehandicapten) Op dit moment loop ik thuis met burn out verschijnselen, ik was echt 'overgelopen" veel te vol, zeker in combinatie met 2 kinderen en niet goed kunnen plannen. want dat ik 's avonds (als je helderder bent en allerlei plannetjes en ideeen hebt)taken bedenk voor de volgende dag, dan komt het daar inderdaad niet van. Taarten bak ik ook het liefst 's avonds laat, als de kinderen naar bed zijn. Maar mijn super gestructeerde man vind dit dan weer geen goed idee. dat botst dus regelmatig! Fijn om herkenning te vinden bij jullie verhalen!
Ik kan helemaal niet koken. Ik ga me namelijk vervelen, dus ga ik tijdens het koken een boekje lezen of tv kijken. De gevolgen laten zich raden. Haha. Van mijn man moet ik naar de pan blijven kijken terwijl ik aan het koken ben. Ja... daaaag!! 'k Heb wel wat beters te doen. (En dan gaat heet dus weer mis.) Bakken (appeltaart en muffins enzo) kan ik wel. Maar ja, als die eenmaal in de oven staan heb je er geen omkijken meer naar. (Als je de tijd goed instelt.) Het is dan inderdaad wel een complete chaos in de keuken. (En als er toevallig iets leuks op tv was terwijl ik de appeltjes aan het snijden was... dan is het daar ook een puinhoop!)
Het is dan inderdaad wel een complete chaos in de keuken. (En als er toevallig iets leuks op tv was terwijl ik de appeltjes aan het snijden was... dan is het daar ook een puinhoop!)[/QUOTE] Ben zelf gek op koken maar indederdaad mijn aanrecht ziet er altijd uit alsof er een bom is ontploft. Heb ik 1eetlepel bloem nodig in een sausje kun je er donder op zeggen dat me het hele pak om de oren komt vallen. Maar koken is eigenlijk iets wat ik samen met mijn zoon regelmatig doe. Hij staat dan bijv. op zijn ikea krukje te kijken wat ik doe. En dan mag hij de geschillde aardappelen in de pan gooien en dat soort dingen. En vaak klimt hij dan aan tafel en speelt met het bestek en de borden. Niet altijd sucses omdat ik er dan niet zo snel aan denk dat het me mijn borden kan kosten. Vind mijn man heel apart dat ik daar iedere keer weer niet aan denk. HMMM waar zou dat toch aan liggen Ach, Hema borden zijn niet belachelijk duur Maar ik dwaal dus ook alle kanten op met het koken
ik herken zoveeel uit jullie verhalen maar heb het eigenlijk nooit gekoppeld aan adhd??? vroeger als kind was ik ook heeeel erg druk, kon moeilijk met emoties omgaan en schoot bij alles uit mijn slof er werd dan echt agresief.. van de dokters mocht ik geen kleurtsoffen suikers chocolade paprika pepermunt + suikers meer eten. en dat hielp wel een klein beetje... agresief ben ik totaal niet meer hoor maar ik herken wel heel veel in jullie verhalen.. vooral het chaotische!!! mijn hoofd loopt echt over met gedachten soms... maak ook elke dag lijstjes met wat ik moet doen in huis en als ik mensen moet bellen enz... huishouden ook als ik er al aan denk wat ik allemaal moet gaan doen, moet ik het eerst opschrijven en ga dan zo het lijstje af... ook met dingen regelen ik stel alles uit en ben met alles te laat... en het vergeetachtige ik vergeet echt alles, en sta zo ook wel bekend..! en ik doe het echt niet expres, het is ook best wel erg klein voorbeeldje als ik sta te douchen en ik was me haar denk ik na 5 min heb ik me haar al gewassen en doe ik het nog een keer, ik weet het dan echt niet meer... dan voel ik me echt zooo dom ook met gesprekken met anderen merk ik dat ik heeel chaotisch ben ga van het ene in het andere onderwerp en voer 3 gesprekke door elkaar haha.. ik ben onwijs sociaal en de mensen kennen me ook wel... ook indd overal waar ik kom laat ik spullen achter en is het weer een zooitje in huis... ik kan heeeel druk zijn maar ook heeel rustig en alles wat anderen tegen of over mij zeggen trek ik me enorm aan, vraag me ook altijd af wat andere van me denken enz.. ik werk zelf trouwens ook met kinderen... en kan me ook onwijs in de kinderen inleven.. vind het echt heerlijk werk! maar wat jullie zeggen al komt er teveel tegelijk moet ik ook echt eerst na gaan denken ok hoe ga ik dit aan pakken... heb zelf nooit echt aan adhd gedacht omdat ik dacht dat je dan altijd alleen maar heel erg druk was maar nou ik jullie verhalen lees begin ik toch te twijfelen...