Hallo dames, Wil graag ervaring van dames horen die zwanger zijn en stiefkinderen in huis hebben. Ik ben zelf namelijk 34 weken zwanger en heb twee stiefkinderen in huis en tevens pubers . Ben ik nou de enige die daar op dit moment zich eraan ergert of zijn er andere dames die er last van hebben. Gr Merakli
Hoi, Erger je aan het feit dat je stiefkinderen hebt of dat het pubers zijn? Ik heb geen stiefkinderen en geen pubers maar snap wel dat je nu minder kan hebben en een stel pubers het je zwaar kunnen 'maken'. Verder heb ik geen idee wat je nou precies bedoelt dus kan je ook niet echt helpen Succes!
Nou snap ik ff niet wat jullie niet snappen ik wil graag ervaringen van dames met stiefkinderen in huis. Hoe zij het doen en of het goed gaat. Hier gaat het over het algemeen heel er goed, maar omdat ik zwanger ben, heb ik er meer moeite mee. Hoop dat het zo duidelijker is.
Maar waar heb je dan meer moeite mee? Met het feit dat je stiefkinderen hebt, of dat je het moeilijk voor hun vind, of dat ze puberaal zijn of dat je moeite hebt met de combinatie niet je eigen kinderen/ nieuwe baby. Ook ik snap het dus niet, maar misschien kun je het een beetje uitgebreider kunt omschrijven waar je meer moeite mee hebt
Oke, ik ga raden Je hebt er moeite mee dat je nu zwanger bent dat je straks een 'eigen' kind hebt en misschien bang bent dat je andere gevoelens voor je eigen kind hebt dan voor je stiefkinderen? Of ben je bang dat de stiefkinderen jaloers worden? Zoiets?
ik denk dat ze bedoeld dat het haar eerste kind is en ze eigenlijk liever wilt (ja liever wilt is misschien niet het juiste woord) maar dat eigenlijk zou willen om eventjes zonder de stiefkids te zijn. en wilt ''genieten'met haar man en de laatste loodjes en net na de geboorte dus ik denk dat ze bedoeld dat ze bijv. even naar hun moeder gaan ofzo?
Sorry, is niet echt duidelijk nee. Wel of geen stiefkinderen, alle kinderen zijn soms wat teveel als je zwanger bent.
nou ik snap heel goed hoe je je voelt.... in een vorige relatie lang geleden gelukkig woonde ik samen met een man die 2 kinderen had en dat vond ik alles behalve leuk.... dat kwam meer omdat ze onopgevoed waren en het bijv heel normaal vonden om met modderschoenen over de bank te rennen, elkaar de hersenen in te slaan,chocolade als avondeten te krijgen enz dus nee ik was niet eens zwanger en ergerde me helemaal dood...:x maar ik denk ook dat het is hoedat de kindjes zijn denk ik
Dank je wel voor je reactie Iggylover, dat bedoel ik. Ik had het in het begin ook problemen met het avondeten enz. Ze aten koekjes enz als avondeten. We zijn bijna nooit alleen geweest met mijn man en straks komt de kleine en krijg ik het nog drukker. Op dit moment gaat het beter maar ik moet steeds hun rotzooi opruimen of 10 keer zeggen dat ze het moeten doen.
ja ik herken het heel erg.... die kinderen van mijn ex leken wel beesten en als ze 3 weken vakantie bij ons hielden was ik half doorgedraaid ze deden alles wat niet mocht!!! mijn ex deed nooit wat met ze want het boeide hem niet dus liep ik in de vakantie met ze in slagharen of het zwembad... maar op een gegeven moment was ik hem en de kinderen spuugzat!!! weet zeker als kinderen netjez ijn opgevoed en zich aanpassen dat het geen probleem hoeft te zijn... ik geef ook de kinderen niet de schuld maar de ouders... ze deden alles voor aandacht en de jongste at slecht... kon op kommando overgeven... mag het niet zeggen maar ik ben zo blij dat ik uit die situatie ben
Nou dan waren ze bij jouw veeeeel erger, als we iets doen doen we het samen. Ze luisteren gelukkig wel naar mij, mischien ligt het nu aan de hormonen hoor. Ik wou dat ik meer alleen met mijn mannetje thuis was. Nou dat is erg op kommando overgeven, de jongste van ons is ook niet echt een makkelijke eter maar overgeven gebeurt gelukkig niet.
zij deed het vooral op commando als ze haar zin niet kreeg... bij haar moeder had ze als 4 jarig meisje de touwtjes in handen en als ze een snicker wilde als avondeten dan mocht dat als ze maar niet ging zeuren en die onzin had ik zoiets van ja doeiiii wonen ze bij je man dan de kids???
Nou zeg leuke moeder !!! ze wonen samen met ons en gaan om de twee weken naar hun moeder van zaterdag t/m zondag.
Heb 2 tieners, wel van mezelf (niet van mn man) en geloof me. Toen ik op het laatst liep was ik ze ook met tijden spuch zat (en nu ook soms hoor... als ze weer eens met zn 2e aan het ruzieen zijn) Maarja dat hoort toch ook echt bij pubers in huis hebben. En als (stief) mama dan ook nog zwangerschaps hormonen heeft jaaaa dan wil het wel Maar vergeet niet dat het voor hun ook een hele onzekere tijd is. Zij hebben ook nog nooit dat half broertje/zusje gehad! En dat kan onbewust mee spelen in hun gedrag. Maar ik snap je echt wel hoor. Ik was iig erg blij dat ze deze vakantie even 5 dagen naar oma waren. Vorig jaar waren ze ook weg maar dat was even andere koek...toen speelden de hormonen ook hoogtij en miste ik ze ENORM. Rare zooi die hormonen
leuk is dat he pubers inderdaad ik snap soms mezelf niet door de hormonen. 's nachts zit ik dan gewoon te huilen van frustratie en overdag voel ik me weer beter en schuldig. Nog een paar weken
hoi, ik ben zelf sinds een jaar moeder en heb 2 stiefkinderen en nu een eigen kind. ik vind het van tijd tot tijd heel erg moeilijk maar wil niet continu zeuren bij mijn aanstaande. daarbij komt dat je als je zwanger bent ook nog hormoon hebt. ik herken je bericht compleet. en ook mijn kraamtijd was hel omdat je je toch opzij moet zetten gezien zij ook een nieuw broertje kregen.... en nu wil ik een 2de of althans dat gaat wel komen... merk ik! en hoe moet het dan, dan zijn echt 2 gezinnen! ik hoop dat je je wat beter voelt. geef duidelijk je grenzen aan, jij bent de baas. ga niet in alles mee! maar geeft ze wel de ruimte.
Ik had ook een relatie en kreeg er 2 kids bij. Super leuk allemaal maar toen ik zwanger raakte veranderde er voor mij wel het 1 en ander. Wilde idd ook weleen alleen samen met me man genieten en van ons toekomstige kindje. Ook ging ik me op een bepaald moment iriteren en moest zelf uitkijken dat ik geen hekel aan die kids ging krijgen. Terwijl het lieve kindjes waren hoor maar toch.. Ben ook blij (klinkt heel vervelend) dat ik uit die situatie ben. Had constant ruzie met me ex over opvoeden en al dat soort zaken.
Ik herken heel erg wat Liesbethzomerhuis zegt... Het ergste vond ik dat ik heel soms het gevoel had dat Alyna m'n eerste was, dat 'nieuwe' gevoel miste ik heel soms, als we bv. met z'n 4-en waren ofzo, de eerste weken. Ja, klinkt stom, weet niet hoe ik het uit moet leggen. Nu gaat het redelijk trouwens.(Alhoewel ik het moeilijk vind dat m'n vriend tegen onze dochter strenger is dan tegen zijn dochter vroeger.En nu trouwens soms ook.Ik begrijp het wel, zijn dochter is niet echt makkelijk en hij wil bij deze de teugels wat strakker houden. En ons Alyna is een wildebras, ben zelf ook best streng hoor. Maar soms denk ik 'zucht...dat zeg je nog niet eens tegen je 10-jarige...' Ben dan wel een beetje boos-maar vooral verdrietig.)