Kom jij zelf uit een groot gezin en hoe vond je dat?

Ik kom uit een gezin van 5 en mijn man uit een gezin van 4. Ik vond het altijd reuze gezellig. Ik heb nu weinig contact met mijn zussen en broer, zien elkaar wel regelmatig op verjaardagen, maar daarnaast niet.

Met mijn man zijn familie hebben we veel meer contact en ook dat is meestal heel gezellig.

Zelf ben ik in verwachting van de 4e.

 

Ik heb 3 jongere zussen en dat was vaak haat en nijd, maar ook vaak heel gezellig! Het ging bij ons beter onderling vanaf mijn 12e, toen verhuisden we en hadden we allemaal onze eigen kamer (daarvoor tussenwoning met 3 slk). Nu wonen we best ver uit elkaar, dus zien elkaar niet heel vaak (al doen we daar iets harder ons best voor sinds we zelf kinderen hebben).

 

Ik kom uit een gezin met vier kinderen. Vroeger regelmatig bonje met de broer onder mij. Nu we ouder zijn niet meer.
Heb veel appcontact met alle drie, we bellen, kinderen logeren over en weer, komen gezellig langs en op verjaardagen.

Man komt uit gezin met vijf kinderen. Belt ze nooit, appt amper met ze en we zien ze alleen met verjaardagen.

Dus onze ervaringen zijn verschillend

 

Ik kom uit een gezin met 4 meiden. Wat hebben we als kinderen veel ruzie gemaakt!
Toen we groter werden (en zeker na het overlijden van mijn jongste zusje) zjn we heel close geworden. Mijn oudste zus is echt mijn soulmate, mijn beste vriendin.
Zelf heb ik ook 4 kinderen. Ze maken zelden ruzie en zijn dol op elkaar. Eén zoon heeft al een poos een vriendin en die komt ook vaak over de vloer. Ontzettend gezellig!
Ik voel me rijk gezegend en zou niet anders willen.

 

Man en ik komen beide uit een gezin van 7 kinderen.

Ik was bijna de oudste. En man was de jongste (nakomelingetje)

Vroeger veel ruzie gemaakt, maar ook veel samen gespeeld.
Vanaf de puberteit kreeg ik een hechtere band met oudere en jongere broer.
Hebben allemaal een goede band/klik met elkaar.

Man heeft nauwelijks ruzie gemaakt, omdat hij het nakomelingetje was.
Kreeg enorm veel aandacht van zijn broers en zussen.
En iedereen heeft een goede band met elkaar.

 

Ik kom uit een groot gezin (5 kinderen). Ik schijn vroeger tegen de moeder van een vriendinnetje gezegd te hebben (op haar vraag) dat wij nooit ruzie maakten.... Dat is natuurlijk niet waar, maar we waren wel heel hecht en speelden veel samen (oudste twee, jongste 3).
En nog steeds zijn we heel close met elkaar; delen we heel veel en is mijn familie heel belangrijk voor me.

Ik zou ook graag een groot gezin willen, nu 2 kinderen. Maar als ik zie hoe fijn het is om een grote familie te zijn (elk familielid heeft weer z'n eigen sterke kanten, waar je weer met bepaalde vragen/dingen kunt overleggen), hoop ik dat we 4/5 kinderen mogen krijgen.

 

Ik kom uit een gezin van vier, maar dat vonden wij echt niet groot. In ons dorp woonden zat gezinnen van minimaal 8, dorp verder zelfs met 15 kinderen. Dát was groot
Het heeft voor mij ook nooit groot gevoeld. Er heerste rust in ons huis. Mijn moeder werkte alleen avonden en weekenden, en dan was mijn vader thuis. We woonden in een klein dorp waar alles op loopafstand was, dus rijden naar clubjes en sport hoefde mijn moeder nooit (dus ook geen broertje of zusje dat meegesleept hoefde te worden). We speelden hele dagen op straat of binnen bij buurkinderen of zij bij ons.
Ik denk dat het daardoor wel makkelijker was voor mijn moeder, omdat wij altijd bezig waren, ze hoefde ons nooit te rijden, nooit te vermaken. We hadden ruimte genoeg in huis, allemaal onze eigen kamer, dus konden ons terugtrekken als we wilden.
Nee, vier voelde voor mij nooit als groot, maar als heel normaal eigenlijk

 

Ik kom uit een gezin van 5 meiden, ben de oudste. Natuurlijk was het wel eens gekibbel, maar doorgaans was het reuze gezellig met elkaar. Ik scheel 7 jaar met de jongste, de rest zit daar tussenin. Inmiddels 20 jaar verder is de onderlinge band nog steeds erg goed, iedereen kan goed met elkaar overweg en we staan klaar voor elkaar als dat nodig is.

 

Ik ben maar alleen, maar mijn man heeft 2 broers en 2 zussen. Redelijk tot goed contact met allemaal.
Zelf zou ii ook wel nog een kindje erbij willen maar dat zit er hier niet in.

 

Ik kom uit een gezin met 4 meisjes. Heb het altijd als leuk ervaren. Iedereen wilde bij ons spelen, er was ook altijd iemand om wat mee te ondernemen of om bonje mee te krijgen.

Mijn moeder kon het alleen niet aan. Het hele verzorgen van alle 4 was gewoon teveel. Ze probeerde het wel maar het lukte haar gewoon niet. Wij waren al te vroeg erg zelfstandig en zelfredzaam.

Zelf heb ik er ook 4, ik denk er wel extra om dat alles wel moeten blijven draaien en dat lukt gelukkig ook.

 

Ik kom uit een gezin van 8 kinderen. Ik ben de oudste en scheel 16 jaar met mn jongste broertje.
Ging prima. Wel eens ruzie maar niet extreem.

Nu heb ik met de meesten prima contact. Maar ze zijn nog wel jong. Mn jongste broertjes zitten nog op de basisschool en zijn regelmatig bij mij als mn ouders weg moeten. En mn zusje past vaak op.
Ik vind het erg leuk maar zou zelf geen 8 kinderen willen

 

Ik ben de vierde thuis én een echt nakomertje. Heerlijk!

Heb zelf 3 kids en het is veel geruzie en gezeur de laatste tijd.
Dat is echt de chemie tussen de oudste 2. Geloof niet dat het verschil zou maken als er nog 6 bijkwamen..

 

Ik kom uit een gezin van 4 kinderen, m'n man enigskind. Er maakten vroeger veel ruzie, met name met mijn jongere zusje. Zou je nu niet zeggen, ze is echt m'n beste vriendin en vertellen Elkaar alles (schelen 5 jaar ).
Zelf zou ik max 2 kinderen willen. Dacht vroeger altijd dat ik een groot gezin wilde hebben, maar ben ik van teruggekomen. Het is druk, Soms nu al met nog maar 1 kind. Dan vooral combinatie werk - kind - huishouden vind ik soms lastig. M'n moeder was altijd thuis voor ons, dat scheelde ok wel.
Plus voor het financiële zou ik ook geen groot gezin willen.

 

Ik kom uit een gezin van 6 kinderen , vriend uit een gezin van 9 kinderen. We zijn beide hecht met al onze broers/zussen (behalve 1) en onze ouders.

Ik vond het als kind heel leuk, altijd iemand om mee te spelen. En gelukkig hadden wij een (heel) groot huis waardoor je je altijd wel terug kon trekken op je kamer(s). Het enige nadeel vond ik dat mijn moeder altijd bezig was. Met veel kinderen is er gewoon minder tijd voor het individu en dat was als kind, en zelfs nu nog al volwassene, toch wel vervelend.

Ik kijk heel positief terug op mijn jeugd ondanks dat het zeker niet altijd perfect was. Het hebben van zoveel broers/zussen geeft mij een heel rijk gevoel.

 

Ik kom zelf niet uit een heel groot gezin. Maar een van mijn beste vriendinnen tijdens de schooltijd wel. De oudste van 7 kinderen. Daar heb ik wel gezien (zoals iemand hier boven ook al beschrijft) dat het echt valt en staat met draagkracht van de ouders en ruimte.

Als ouders moet je zoiets echt aankunnen qua energie en tijd. Met ieder kind dat erbij komt is er minder tijd voor de rest, voor jezelf als ouder en voor elkaar. En ik vind ook wel dat ieder kind zijn eigen ruimte moet hebben als het daar behoefte aan heeft. Niet iedereen heeft hetzelfde ritme, slaappatroon of behoeftes. Juist in een groot gezin moet een kind zich kunnen terugtrekken in zijn eigen kamertje om in alle rust eigen dingen te kunnen doen of met eigen vriendjes te kunnen spelen.

Wat ik zag dat die moeder volledig in het teken stond van haar grote gezin. Ze wilde ook niet anders. Maar ze had ook niets anders. Het vraagt al je tijd en aandacht qua planning, een enorm huishouden, veel inkopen, was. Maar ook gewoon de hele organisatie wie wanneer waar moet zijn. Financieel regelen etc. Ze deden echt moeite voor individuele dingen met de kinderen maar daarvoor was vaak te weinig tijd en ruimte. Sommige kinderen vonden dat echt niet leuk of raakten gewoon ondergesneeuwd. Ook het gebrek aan eigen ruimte in huis heeft vriendin als een probleem ervaren (Maar sommige broers vonden 3 kinderen op een kamer prima).

 

Mijn man komt uit een gezin van 8 (eigenlijk 9, maar 1 kindje is vlak na geboorte overleden) en heb van hem nooit negatieve dingen gehoord wat betreft grote van gezin.
Nu is het ook een heel fijne familie, gaan graag met elkaar om, en het is altijd gezellig.

Ikzelf kom uit een gezin van 4, (en was de jongste) thuis vond ik er niet heel veel aan ging altijd naar mn vriendin (daar waren ook 8 kinderen) ik vond die gezelligheid zo fijn, natuurlijk was er wel eens ene ruzietje maar dat zal bij 2 kindjes net zo zijn.

Inmiddels hebben wij 2 maanden geleden ons 6e kindje gekregen. Ik vind het heerlijk zo.n groot gezin. Alle liefde en warmte, verhalen, momenten per kind noem maar op, heerlijk om voor zo.n gezin te mogen zorgen. Ik voel me rijk en gezegend met ons prachtige gezin.

 

@Krulletje87, 3 jongens en 3 meisjes. Wauw, bijzonder! Wat klink je liefdevol. Mooi hoor.

@julia80 , mijn moeder had gewoon het overzicht niet. Er was nooit tijd voor ons, niet als gezin laat staan 1 op 1 omdat ze het zo druk had. Waarmee ze zo druk was, geen idee! Ook qua logistiek was het altijd een drama, nooit boodschappen in huis, geen vooruitziende blik altijd rende ze maar wat rond als een kip zonder kop. In de brugklas moest ik regelmatig18 km fietsen op een lege maag. Toen ben ik boodschappen gaan doen. Geld was niet de issue trouwens, we kwamen om in het speelgoed, kleding en spullen. Enorm contrast met het emotionele.

Ook serveerde ze rustig 1 pot Hak snijbonen als groente voor 6 personen.

Wat ze wel eindeloos deed was soppen, poetsen en strijken. Ik kijk alles behalve prettig terug op mijn kindertijd, al heb ik een super hechte band met mijn zussen en heb ik het redelijk ver geschopt in het leven omdat we al op jonge leeftijd zelf moesten nadenken en handelen. Dingen als lunch maken, sporten proberen, een middelbare school uitzoeken, alles deden we zelf.

Toch heb ik zelf nu ook 4 kinderen. Ik geef toe dat ik wel een beetje dwangmatig ben in het aandacht geven en verzorgen van de kinderen. Regelmatig spiegel ik mezelf dat het geen wedstrijd is met mijn eigen moeder want die heb ik allang gewonnen.

 

En nu wat zaken die ik ernaar als prettig als moeder van 4:

Ze schelen bij mij slechts 3 jaar, van de oudste twee (twin) tot de jongste. Best hectisch maar ook geweldig leuk want er word bij mij echt de hele dag gespeeld.

Rollen spellen, met poppetjes, bouwen, in de tuin. Het gaat maar door.

Wat ik fijn vind aan onze leefomgeving is dat ons huis ruim genoeg is. Voldoende kamers, meerdere badkamers. Dat laatste is nu niet zo belangrijk maar straks richting pubertijd wel. Verder hebben we een tuin met hut, zandbak, glijbaan. We hoeven er niet altijd op uit om even uit te waaien.
Verder hebben we ook in de woonkamers de ruimte. Sowieso word er binnen gefietst en geschommeld maar kan het ook dat er drie wild spelen in de achterste woonkamer en de ander voorin een boek leest met papa of mama met de deuren dicht.

En een woonkeuken is ideaal, heb je overzicht tijdens het koken. Fijn om te knutselen, koekjes bakken, vriendjes mee te laten eten.