Hallo, Mijn dochtertje Senna (14 weken) heeft sinds ze 2 weken is moeite met inslapen. Wij bakeren haar al in vanaf deze leeftijd en bieden haar veel ritme en regelmaat. Op advies van het CB zijn wij begonnen met Senna in slaap laten huilen. Dit lukte haar pas vanaf dat ze 10 weken oud was. Tot die tijd was het constant de speen erin doen of sussend naast haar bed zitten. Toen ze dus 10 weken oud was heeft ze zich dus een week lang in slaap kunnen huilen en vanaf week 11 was het weer voorbij. Zij bleef doorhuilen en werd er erg overstuur van. Het CB heeft mij overigens geadviseerd om Senna niet langer dan 2x een kwartier te laten huilen omdat ze een erg gevoelig meisje is. Volgens het CB heeft ze veel bevestiging en steun nodig van haar ouders. Ik zou haar sowieso niet langer laten huilen, want het gaat door merg en been. 's Avonds valt zij nog niet zelfstandig in slaap (ik houd haar dan tegen mij aan) omdat zij nog steeds kampt met darmkrampen. Deze zijn zo hevig dat ze soms als een gillend varkentje (bedoel ik lief hoor) in mijn armen ligt. Ik geef borstvoeding en houd me aan een heel strak dieet (geen melk, chocolade, kool, etc. etc.). Sinds een week is het gillen over maar kreunt en steunt ze veel waarbij ze haar benen optrekt en weer naar beneden trapt. Ze krijgt sinds een week ook Losec voor haar reflux. We zijn ook al onder behandeling bij een osteopaat geweest en dit heeft een heel klein beetje geholpen. Nu is mijn vraag of eigenlijk vragen de volgende: - heeft iemand soortgelijke ervaring en zo ja, vanaf welke leeftijd ging het inslapen beter? - vanaf welke leeftijd hebben baby's het niet meer nodig om zich in slaap te huilen? Hopelijk kunnen jullie mij adviseren. Groetjes Anna
Wij hadden hetzelfde probleem met inslapen. Tijdens sprongtjes nog erger als er tussenin. Wij hebben Merel nooit laten huilen, dat voelde niet goed. Merel is ook een heel gevoelig kind die veel liefde en aandacht nodig heeft. Na het 6 maanden sprongtje ging het een stuk beter. Ze sliep dan wel eens in zonder eerst te huilen. Maar nog steeds heeft ze dat ze na een uurtje overstuur wakker wordt. Wij hebben dus tot 6 maanden ongeveer gewiegd en gezongen voor het slapen gaan. Dan werd ze rustig, kon ze alle gebeurtenissen van de dag laten gaan. Als we haar lieten huilen werd ze echt helemaal overstuur, dus dat hebben we 1 keer gedaan en daarna nooit meer. Zij heeft ons dan echt nodig. Maar ja elk kind is anders...de een slaapt wel als je hem even laat huilen, de ander raakt alleen maar nóg meer overstuur. Doe wat JIJ voelt dat goed is. Verwennen is nog niet aan de orde dus daar moet je niet bij nadenken. En je kindje heeft veel pijn als ik het zo lees, dus dan zou ik als baby graag troost en steun van mijn ouders willen. Je vraag is ook wanneer baby's het niet meer nodig hebben om zich in slaap te huilen.... Mijn mening is dat baby's het NOOIT nodig hebben om in slaap te huilen. Dan bedoel ik dus ALLEEN zijn en in slaap huilen.
Ik vind het persoonlijk een vreselijk idee om een kindje zichzelf in slaap te laten huilen, maar je moet je kindje het ook niet aanwennen dat hij/zij alleen maar in slaap kan vallen als ze bij mama ligt. Ik ken iemand die elke avond met haar zoontje moet wiegen totdat hij helemaal slaapt, anders kan hij niet slapen... Is ook geen optie denk ik... Het trappen met de beentjes kan ook een teken zijn van een "sprongetje" Heb je het Oei ik groei-boek? Rond de 3 maanden/12 weken hebben babys een sprongetje en dan zijn ze ook zo lekker aanhankelijk enzo...
Ons mannetje wil overdag ook niet in slaap vallen zonder te huilen. Alleen bij ons op schoot valt hij zonder te huilen in slaap. Vanaf vandaag toch maar laten huilen voor z'n middagslaapje omdat ik niet wil dat hij eraan went om alleen bij mij in de armen te slapen. Na 25 minuten huilen (en `1x wezen kijken en hem getroost te hebben) is hij in slaap gevallen en ligt nu al 2 uur te slapen. Gaan dit nu elke dag proberen en hopelijk komt er dan een ritme in. 's avonds gaat hij wel slapen zonder te huilen.. maar sterkte ermee.. vind het zelf nog steeds een rot idee dat ik hem moet laten huilen, maar anders slaapt hij toch niet genoeg en is voor hem ook niet goed..
Hier gingen de darmkrampjes over na een maand of 3 (zie topics over darmkrampjes. IJzerkruidthee werkte hier goed). In het begin viel ze vanzelf altijd in slaap, maar bij 3 maanden leek ze weer helemaal op nieuw te moeten leren om in slaap te komen. Dat gaat nu vanaf 5 maanden pas weer beter (4,5 maanden sprong, mijn dochter was ruim 2 weken te vroeg). Van laten huilen raakt ons dochtertje alleen maar meer over haar toeren en kan dan helemaal niet meer slapen. Als ze rustig, ontspannen en niet over haar vermoeidheid heen is (dus niet te lang wachten met naar bed brengen) en moe genoeg is om in slaap te vallen dan slaapt ze goed in. Wat bij haar helpt om te ontspannen: spelen met knuffeldoekjepoppetjedingetje hoe heet zoiets... Dat leg ik op haar buik en dat gaat ze bestuderen, daarbij kijkt ze naar beneden, dus dan gaan die oogleden ook al wat naar beneden. Zingen (jawel, slaap kindje slaap). Dat leidt af wanneer ze zich druk ligt te maken. En haar muziekdinges met zo'n touwtje (ik kan wel weer lekker op woorden komen vandaag). Ze gaat lachen als ze die hoort, dat doorbreekt ook haar frustraties. En ik blijf, als ze onrustig is, naast haar zitten. Vast opvoedkundig niet verantwoord, maar het helpt wel.
Ik ben ook weken aan het tobben geweest met inslapen. Na zijn laatste fles gaat hij al vanaf dag 1 probleemloos slapen. Overdag lukte dat totaal niet. Tot hij 10 weken was, heb ik hem telkens in slaap gewiegd en dan al slapend ingebakerd. Dat hield ik na een tijd ook niet meer vol. Sindsdien leg ik hem overdag ook wakker in bed. Ik zit dan naats hem met zijn speentje en een zachte doek/knuffel die ik over zijn hoofdje strijk. In het begin zat ik zeker zo'n 45 minuten naast hem. Nu slaapt hij meestal binnen tien minuten. Tsja, het is vast niet veranwoord dat ik zo naast hem zit, maar het is al een geweldige verbetering vergeleken met eerst. En ik kan hem ook absoluut niet in slaap laten huilen. Bij hem werkt laten huilen totaal niet, hij raakt namelijk dan echt overstuur. Succes!
Onze baby hebben we eigenlijk vrijwel meteen in slaap laten huilen omdat we na 1 week merkten dat troosten en wiegen maar heel even hielp, zodra we hem in bed legden begon het krijsen. Zo waren wij de hele dag bezig om hem in slaap te krijgen. Hij werd er echt oververmoeid van en huilde daardoor ook veel. Op een gegeven moment hebben we besloten om om hem steeds een kwartier te laten huilen. In het begin duurde het zeker een kwartier en zelfs langer voordat hij in slaap viel maar nu, bijna 4 weken later, huilt hij steeds minder in bed en steeds korter. Je merkt nu al aan hem dat hij veel baat heeft bij duidelijke regelmaat. Slapen, wakker, eten, spelen, verschonen en weer spelen. Als hij gaat geeuwen is het bedtijd. Ondertussen herken ik zijn huiltjes. Jammerend huilen hoort echt bij naar bed gaan, hysterisch krijsen is honger bij hem. Met beentjes trappelen is trouwens niet automatisch krampjes. Mijn zoontje trappelt bijna altijd met zijn beentje, vaak ook van plezier, maar ook als hij moe is bijvoorbeeld. Hij heeft bijna nooit last van krampjes. Maar ieder kind is anders. Als je kind hysterisch huilt kun je hem inderdaad niet laten huilen. Moeilijk hoor! Je moet doen wat je hart je ingeeft. Volgens mij wordt het bij 6 maanden minder en kunnen ze beter zelf in slaap komen. Succes!
Wat een onzin! In slaap laten huilen, kinderen hebben geen idee waarom er niemand komt kijken...Zo zielig! En wat als ik nog 4 jaar een paar liedjes voor haar moet zingen voordat ze gaat slapen, het wordt vanzelf een verhaaltje voorlezen. Hier wiegen we haar heel vaak in slaap, vindt ze heerlijk. Duurt nooit langer dan 5 minuutjes en zing ik voor haar. En soms gaat ze lekker alleen en zelf slapen. Waarom moeten kindjes toch zo jong al zoveel? Gewoon lekker doen wat goed voelt.
ja, hierhetzelfde probleem. ik laat hem nooit, maar dan ook nooit zichzelf in slaap huilen. idd, zemoeten wel weten dat er iemand is. mijn ukkie is ingebakerd geweest (sinds een week of 4 niet meer) loopt nog bij de osteopaat (voor zijn nek en rug) en krijgt zantac voor zijn maagzuur. doordat hij 7 weken ziek is geweest van vanalles is hij erg aan mij gaan hangen. omdat ik constant bij hem was en hem constant oppakte e.d. nu heeft hij zo'n 3 tot 4 keer per week nog dat hij huild, schreeuwd, net zolang tot ik er ben. ik moet zelfs vanuit mijn werk naar de oppas om hem gerust te stellen. nee, in slaap laten huilen is niet mijn ding. komt vanzelf goed. weet ja wat nog het ergste is? iedereen weet hoe het beter moet......... soms gaat hij zomaar ineens slapen en vaak is het nog nodig om hem te helpen, nou, dan doe ik dat gewoon.
Inderdaad, ik sluit me helemaal bij je aan, Angel! Waarom zou je je kindje laten huilen? Wees blij dat je borstvoeding geeft, je kan je kindje daarom váák, zo váák het wil, aanleggen. Veel kindertjes willen 's avonds vele kleine beetjes drinken zodat ze lekker bij mama zijn, waardoor ze tot rust komen. Dit heet clusteren. Dit is ook beter tegen de krampjes. Inbakeren en Ria Blom (RRR) werken niet altijd goed bij borstgevoede kinderen. Je mist hongersignalen en daardoor blijft je kindje onrustig en de kans op onderproductie neemt erg toe! Sterkte en veel succes!
Toevallig las ik vandaag nog een artikel over laten huilen; 'De gruwelrichtlijn van Ria Blom en co': http://www.bewustouderschap.nl/index.php?topic=3051.0
ik ben ook niet voor laten huilen,maar bij onze jurre moet het zo... we horen hem eigelijk overdag nooit maar savonds na zijn laatste fles valt hij ofwel direkt in slaap ofwel krijgt hij dan zijn "weenuurtje" ik hou hem eerst wat bij mij,maar na een tijdje zie je dat hij het gewoon beu is,dat hij bij ons zt.dan leg ik hem in zijn bedje,en blijf erbij tot hij uitgeweend is en in slaap is gevallen.ik mag hem dan ook niet meer aanraken als hij in bed ligt te wenen.meestal stopt hij dan na 15minuten ongeveer.heb hem na vijf minuten wenen in zijn bed er eens opnieuw uitgehaald om hem te troosten,ojeeeeeee!had ik dat maar niet gedaan.hij werd nog maar boos dus denk dat elk kind daar anders voor is en dat we niet kunnen zeggen dat laten wenen dikke zever is,ik doe het ook niet graag maar jurre WIL gewoon niet bij ons liggen dan.ik geef er dan maar (tegen mijn zin)aan toe en blijf er gewoon bijzitten
Ik denk dat het per kindje afhankelijk is of je het kan laten huilen of niet. En ook het soort huiltje. Sommige kindjes huilen nou enmaal even om de spanning van de dag los te laten. Mijn dochter kan jengelen/huilerig zijn en echt huilen. Bij dat laatste laat ik haar nooit (lang) huilen. De laatste tijd huilt ze 's avonds altijd, dan ga ik naast haar zitten met mijn hand bij haar. Dan valt ze uiteindelijk zo in slaap. Haal ik haar eruit, wordt ze wakker en slaapt ze alleen maar moeilijker. Het is vooral in het begin erg puzzelen met wat te doen bij een huilend kindje, vond het erg lastig. Nu nog maar leer haar en haar huiltjes wel beter kennen gelukkig. Ik denk daarom ook dat er niet iets standaard is zoals wel of niet laten huilen maar dat je naar je kindje moet kijken. En heb je het gevoel dat je erheen moet, dat het niet goed voelt wat je doet (bijv. laten huilen) zou ik je gevoel volgen. Dan zit je meestal goed, je hebt niet voor niets een moederinstinct
voila,maja verwoord het net zoals ik ht wil bedoelen haha vond mijn uitleg niet echt duidelijk maar dat bedoelde ik dus haha
Heel herkenbaar verhaal. Onze dochter heeft verborgen reflux en tot aan ong. 7 maanden ingebakerd geslapen (vanaf 6 weken eerst pacco, daarna puckababy). Wij hebben ze ook nooit zichzelf in slaap laten huilen. Zeker niet toen ze zo klein was. De inbakerverpleegkundige adviseerde ons destijds om naar ons gevoel te luisteren. Ik vond het heel logisch om ze bij me te nemen als ze huilde dus deden we dat. Als ze huilde haalden we ze ingebakerd uit bed tot ze gekalmeerd was en dan legde ik ze terug in haar bed. Als het nodig was bleef ik er toen meestal bij om ze in bed te troosten. Meestal rond een uur of 5 begon haar huiluurtje en dat was echt huilen geblazen vooral van de kramp. Ook spuugde en slikte ze veel in het begin omdat ze nog geen medicijnen had (pas vanaf 9 weken gehad). Ik droeg haar daarom toen ook veel in een draagzak bij me. Ook daarin huilde ze maar dan hield ik ze iig rechtop en had ze wat minder last van spugen. Bij ons stopte het huilen na ong. 3 maanden. Toen werd het huiluurtje steeds korter, de krampjes gingen weg en de medicijnen voor de reflux deden hun werk. Ook had ze toen echt een goed ritme te pakken en sliep ze meestal vrijwel meteen in. Natuurlijk hebben we nu nog momenten waarin ze wat minder snel inslaapt en om wat voor reden dan ook huilt. Maar we kunnen de huiltjes nu beter onderscheiden. Jengelen is meestal laten liggen en heel snel over. Als we horen dat ze hard huilt dan wordt ze altijd meteen getroost. Onze ervaring is dat ze niet voor niets huilt. Het komt echt allemaal wel goed hoor. Gewoon je kleintje lekker bij je nemen als je dat wilt, ze is nog zo jong.
Ik vind dit geen onzin. Zoals ik zei, op een gegeven moment onderscheidt je de huiltjes. Huilen en slapen vallen vaak samen. Ik hoor wanneer mijn zoontje niet zomaar huilt en dan laat ik hem natuurlijk niet huilen. Maar een beetje jammerend huilen hoort bij hem echt bij het slapen gaan en dat houdt na een minuut of 5 op. Als ik steeds bij hem ga kijken slaapt hij nooit! Dit is mijn ervaring, maar nogmaals iedereen ervaart het anders. Het is geen kwestie van zin of onzin.
Ik bedoelde ook niet bij jammeren (misschien niet helemaal duidelijk geweest, sorry). Maar bij echt huilen laat ik haar echt niet zo liggen. Ze huilt niets voor niets, denk ik dan. Maar elk kind jammert wel eens en dat schaar ik gewoon niet onder huilen. Dus dan laat ik haar wel liggen. Maar ik dacht dat het over huilen ging... En ik zei al: volg gewoon je mamma-gevoel! succes