Vorig jaar ben ik oververmoeid geweest met allerlei vervelende klachten als gevolg. Ik heb er een tijd over gedaan om me weer een beetje normaal te voelen. Yoshua wordt nog steeds vaak wakker snachts en mn nachtrust is dus nog stede niet optimaal. Nu loop ik er tegenaan dat ik me niet gelukkig voel en mn werk ook niet meer leuk vind. Ik ben Gastouder (ik doe mn werk nog steeds goed en we doen activiteiten genoeg, de Kids komen niks tekort) en mis het om collega's te hebben. Ik voel me erg alleen en mn wereldje is erg klein. We zijn 2mnd geleden terug verhuisd naar het dorp waar mn man vandaan komt (en wij samen 6jr hebben gewoond ) en ik merk dat de verhuizing en de verbouwing die tegenzit zn tol beginnen te eisen. Ik wil het roer om gooien en ander werk gaan doen zodat ik meer onder de mensen ben. Het probleem is alleen dat ik dat niet durf. Ik verdien nu best goed en zal dan minder gaan verdienen en opvang voor 3 kinderen moeten vinden waarvan 2 bso. Ook ben ik bang dat ik daar ook teleurgesteld in zal zijn en dat het werk toch niet zo leuk is als ik hoop (heb nog niks op het oog maar kijk wel rond) Mn man zegt dat ik weer moet gaan sporten, maar ik kan mezelf die schop onder mn kont niet geven. Ik wil vanalles, maar er komt niks uit. Voor onze verhuizing heb ik een tijdje bij de praktijkondersteuner van de ha gelopen en toen ging het beter. Straks ga ik mn (nieuwe) ha bellen om dit voor te leggen. Ook hier zie ik erg tegenop. Ik ben inmiddels weer behoorlijk gestrest met alle vervelende klachten die daarbij komen kijken. Verstandelijk weet ik dat ik niks lichamelijke mankeer, maar dat gevoel van constant t in de waakstand staan, ik wordt er knettergek van. Het is misschien een beetje een warrig verhaal geworden, maar ik weet ff niet zo goed wat ik moet en kan nu even niks actief gaan doen want mn zoontje ligt te slapen dus ik kan mn opgekropte energie ook ff niet kwijt.
Zou het kunnen dat je een burn-out hebt? Het klinkt erg vervelend! Je kan het goed verwoorden, dat is positief, hou dat vast. Ik denk dat het advies van je man om weer te gaan sporten een hele goede is, maar dan moet je natuurlijk wel de energie ervoor hebben. Wisselen van baan en dan minder verdienen, vind ik persoonlijk minder belangrijk als je daar wel echt gelukkig van wordt. Kies dan echt voor jezelf!
Hallo Dorisn, Wat een vervelend & verdrietig verhaal zeg! Ik kan je niet helpen om er boven op te komen, maar ik hoop dat je er weer bovenop komt en de dingen weer wat zonniger kan inzien! Dat je weer geniet van het leven, van je werk en alles wat erbij komt.. Ik hoop dat je met je nieuwe huisarts dit kunt bespreken. En misschien in plaats van ander werk te zoeken, een hobby te gaan zoeken? Wat zorgt voor wat afleiding en je onder de mensen bent.. Je man had het al over sporten, maar als dit je niet lukt zijn er misschien genoeg andere leuke hobby's? Die je zou kunnen doen en contact met mensen kunt leggen. Misschien is het ook een idee, om bijvoorbeeld wat te gaan wandelen, alleen of als gezin.. Even naar buiten, frisse lucht, hoofd leeg maken... Je gedachten op papier zetten, als in 'een brief die je naar niemand verstuurd' of als in een gedicht? Zodat je het allemaal kwijt bent.. Ik zeg altijd tegen mijn vriend, als hij wat slechter voelt het is nog nooit zo donker geweest of het word wel weer licht. Sterkte En hopelijk gaat het snel beter met je. ♡
Babyluvv. Wat een lieve reactie, Dank je wel. Heb net de ha gebeld en na wat aandringen omdat je alleen smorgens kan bellen voor een afspraak nam de aassistente ruim de tijd om mijn verhaal aan te horen. Morgenochtend kan ik al terecht bij de ha. De assistente zei ook al dat het goed is dat ik het duidelijk kan verwoorden. Sporten of een hobby ben ik naar aan het kijken. Ik had mn schoonzus al gevraagd om mee te gaan sporten maar die wil pas na de zomervakantie, dus daar heb ik nu weinig aan. Gaan wandelen vind ik op zich een goed idee, maar ik wil met iemand samen en die zijn niet zo makkelijk te vinden. Merk dat ik toch nog niet helemaal ben ingeburgerd hier en dat het wat lastiger is om iets te ondernemen met mensen die ik nog niet zo goed ken. (Ze kunnen niet, wandelen al met iemand anders oid) Met het gezin wil ik even niet wandelen omdat ik iets wil dat voor mij is, dus even los van mn gezin. (Al wandelen en fietsen we ook als gezin) Schrijven vind ik erg leuk dus van me af schrijven zou moeten lukken, maar dan denk ik meer in verhaal vorm dan in brief of gedicht. Voel me al wat beter/opgelucht nu ik de ha heb gebeld. Gek eigenlijk wat 1 telefoontje al kan doen. De tranen zitten hoog nu, maar ik ben mn opgekropte energie (alsof er iets erg staat te gebeuren) wel weer even kwijt. Nu hopen dat het gesprek met mn ha en het vervolg ervan ook zo goed gaan helpen.
Mijn jongste is bijna even oud als jouw jongste, als je plaatsnaam klopt, wonen we bij elkaar in de buurt. Dus mocht je behoefte hebben aan afspreken dan mag je een pb sturen. Ik ga me trouwens ook beter voelen van sporten, en ik doe nu thuis sporten, voordeel is dat dat kan als mijn dochter slaapt. Verder ga ik me ook erg slecht voelen van slecht slapen, en helaas slaapt mijn dochter ook nog steeds niet door, dus ik herken veel van wat je schrijft.
Wat fijn dat ze toch de tijd heeft genomen om naar je verhaal te luisteren. En wat fijn dat je morgen al terecht kunt! Zo heb je toch een beter gevoel denk ik. En dat er serieus naar je geluisterd word door hun. En wat fijn dat je al wat beter voelt naar het telefoon gesprekje. Dat is voor nu even het belangrijkste. Wat vervelend dat je schoonzus pas naar de zomervakantie kan.. En alleen gaan is geen optie? Wie weet leer je daar juist nieuwe mensen kennen. Moet je wel voor open staan hoor, Ik zou daar ook niet zo snel voor open staan, omdat ik dat misschien wat eng vind. Ik snap dat je ook even iets voor jezelf wilt, in plaats van met gezin. Even tijd voor jezelf en je hoofd op andere gedachten kunnen brengen.. Misschien is het een gek idee, maar aangezien je nog niet helemaal in je nieuwe woonplaats op gemak voelt qua mensen, Ik ken het gevoel hoor.. Zou je misschien hier een topic kunnen openen, dat je op zoek bent naar mensen die ook in jouw woonplaats wonen of een dorpje ernaast? Die samen met jou leuke dingen willen doen. Sporten, wandelen, keer ergens wat afspreken. En wie weet haal je daar leuke contacten en vriendschappen uit? Het is een ontzettend groot forum, met mensen die overal vandaan komen dus vast ook wel wat mensen bij jou uit de woonplaats. Misschien gaan je kinderen al naar school? En breng je ze weg en haal je ze op? Wie weet ontstaan er leuke gesprekjes met andere moeders waarmee het klikt.
Via hier afspreken met andere moeders doe ik liever niet. Vind het redelijk anoniem zijn wel zo fijn. We wonen nu in een dorp (woonplaats nog niet gewijzigd ) Sprak toevallig bij school een moeder die vaak gaat wandelen maar haar wandel vriendin is nu zwanger en wandel niet zoveel meer. Ik raakte aan de praat en ze zei dat we wel een keer konden afspreken om te wandelen. Nu nog even uitzoeken wat voor ons allebei kan. Zo apart. Begin van de middag zat ik er behoorlijk doorheen en zo wordt het weer iets positiever allemaal.
Ik snap dat de anonimiteit erg prettig is. En niet via hier af wilt spreken met mensen.. Vind het zelf ook prettig om anoniem te zijn vandaar.. Mensen spreken of mensen spreken die ook in de buurt wonen vind ik prettig en wel leuk. Vooral als je dingen kan delen met mensen uit de buurt.. Maar via het forum! Niet face2face.. Hopen dat het wat word met die school moeder om keer af te spreken en wandelen of wat anders leuks te doen.. Het begin is er in ieder geval! Ziet er nu al goed uit, zoals ik het lees. En wat super fijn dat je het allemaal wat positiever ziet. Dat is heerlijk!
@dorisn , misschien wil je het niet vertellen wat ik heel goed kan begrijpen hoor! Maar hoe het is bij de huisarts gegaan? Hoeft natuurlijk niet tot in detail enzo te vertellen maar ik bedoel, heeft het je geholpen?
Houd voor ogen dat er betere tijden aankomen en dat je moet accepteren dat het nu niet zo lekker gaat. Ik zou ook sporten en bewegen adviseren, om zo weer in een positief spiraal te belanden. En neem de tijd verder, het komt wel goed Bovenstaande uit eigen ervaring
Bedankt voor de interesse. Bij de ha was het heel positief. Toen ik mn zegje gedaan had begreep ze meteen dat mn emmertje vol zit. Ook slik (te) ik medicijnen voor een snelle hartslag (de stress) maar ik heb niet het idee dat die wat doen en dat vond ze logisch. Bij stress gaat mn hartslag omhoog, maar als ik geen stress heb/me beter voel heb ik er geen last van. Conclusie van de ha is dat ik dus constant op de handrem loop Door die medicijnen en dat ik er dus alleen maar last van heb. Omdat ik verder (gelukkig) niet depressief ben hoef ik geen andere medicijnen. Wel ga ik de 28e naar de praktijkondersteuner om daarmee te praten en te kijken hoe ik wat meer rust in mn drukke leven kan krijgen. Voor nu was het advies doen wat echt moet en dingen die niet moeten alleen doen als ik dat wil. De oudste 2 zijn vandaag voor het eerst op schoolreisje en ik merk dat dat voor mij ook wel een dingetje is. Loslaten is niet mn sterkste kant. Dan krijgt Yoshua volgende week zn buisjes en gaat zn neusamandel eruit, dus dat is ook nog even een dingetje ondanks dat hij (en wij) er hopelijk baat bij hebben en ons slaaptekort echt kunnen gaan aanvullen. (Als we 2 weken Door kunnen slapen zij we heel blij, maar vaker gaat het maar een week goed) Morgen nog een drukke werkdag en dan lekker weekend. In de schoolvakantie hoef ik bijna niet te werken dus ik hoop dat ik dan de tijd kan nemen om alles een goed op een rijtje te zetten. Mn man mag van de fysio weer rustig beginnen met sporten (had een schouderblessure ) dus waarschijnlijk gaan we volgende week samen sporten en kijken hoe het fitnessen weer bevalt. Al vond ik daar nooit zoveel aan, maar mn conditie kan wel wat beter.
Wat fijn dat het zo goed ging bij de huisarts! Hopen dat het bij de praktijkondersteuner ook zo goed mag gaan. Eindelijk het gevoel, denk ik dat iemand je echt begrijpt en naar je luisterd! Hoe vonden je kindjes het schoolreisje? Ik hoop dat ze er van genoten hebben. En ik denk dat elke mamma er last van heeft, om ze los te moeten laten. Een hele lange dag weg. En de gedachtes die door je hoofd zullen gaan.. Het lijkt allemaal makkelijk denk ik, los laten. Maar denk dat er bijna niks zo moeilijk is als je kinderen loslaten. Jeetje, wat spannend! Succes met Yoshua.. Hopelijk hebben jullie er echt baat bij. En natuurlijk hij zelf ook! Misschien word het fitnessen wel heel leuk!
Het schoolreisje is goed gegaan. Alleen is mn zoon (bijna 7) gestruikeld over een opstapje en kwam thuis met een blauw ei op zn hoofd. Ze hebben het erg leuk gehad. Vandaag heeft yoshua zn buisjes gehad en is zn neusamandel eruit gehaald. Hij ging niet zonder slag of stoot onder narcose en ondanks dat ik dat wel had verwacht was het toch even slikkende om hem zo te zien. Hij kwam natuurlijk ook weer totaal overstuur uit de narcose. Hij was boos en verdrietig en helemaal de weg kwijt omdat hij eerst nog niet helemaal goed wakker was. Weer op de afdeling wilde hij niet drinken, hij wilde eten maar dat mocht niet. Toen een ijsje en zelfs dat wilde ons ijsjes monster eerst niet. En zo ging het de hele ochtend Door. Nu komt de spanning van vandaag eruit en Door het warme weer voel ik me toch al niet helemaal top. Vandaag dus niet echt een goede dag voor mij. Nu hopen dat ik vannacht goed kan slapen en dat yoshua ook lekker doorslaapt. Moest het even kwijt. Heb het ook al het mn man gedeelte hoor en hij was ook mee naar het ziekenhuis.