hoi dames, Afgelopen week het 10 minuten gesprek gehad op de PSZ. was heel verbaasd, onze dochter is daar heel anders dan thuis. Ze praat weinig en is erg rustig terwijl ze thuis erg druk kan zijn en haar mond geen moment stil staat. Volgens haar juf is ze buiten bij de psz wel ongeremd en vrij in haar doen en laten maar binnen wordt ze erg verlegen. Ze pikt wel alles op en volgt alles. Op zich vind ik dat prima, er zijn meer kinderen die thuis heel vrij zijn en op school/psz niet. Waar ik een beetje mee zit is dat het erop lijkt dat ze zich niet op haar gemak voelt in grotere groepen en erg veel prikkels opvangt, ze hoort de zachtste geluiden, ze ruikt alles, ze ziet hele kleine details. Daarnaast wil ze alles weten en begrijpen. Ze kent met haar net drie jaar al bijna tien letters en probeert al te schrijven. In haar slaap is ze erg onrustig, ze woelt haar hele bed door en is nog regelmatig 's nachts wakker. Ze droomt erg veel en lijkt ook schrikkerig in haar slaap. Verder is ze erg gevoelig voor emoties, als ze iets doet wat niet mag en ik haar waarschuw zegt ze steeds: 'ben je wel blij mama?' Dit terwijl ik haar altijd vriendelijk probeer te corrigeren want als ik echt boos ben is ze meteen overstuur. Ze kan er absoluut niet tegen als iemand boos of verdrietig is. Over het algemeen is ze opgewekt en vrolijk maar wel snel moe. Ik zou zo graag willen dat ze wat beter zou slapen en zich wat minder van emoties van anderen aantrekt. Herkent iemand dit? Tips hoe je ervoor kan zorgen dat je kind zich vrijer voelt op de psz/op school en rustiger kan slapen?
Klinkt als een kind dat wat aan de hoogsensitieve kant zit. Prikkelgevoelig enzo. Ik zou voor haar voor een gastouder kiezen dan: iets kleinschaligs, waar ze minder last heeft van een explosie aan prikkels Op deze leeftijd echt iets doen zodat ze minder last heeft van prikkels, is lastig. De omgeving van de psz zal niet veranderen, en hoe zij er mee omgaat, kun je ook nog weinig in doen. Ik zou zelf dan weinig heil zien in bijvoorbeeld rustmomenten creeren daar, en dus kiezen voor een omgeving waar ze gewoon minder prikkels krijgt.
Zolang er geen echte problemen zijn, zou ik het zo laten. hoe meer ze begrijpt / kent, hoe rustiger ze zal worden. Ik zou veel praten met haar over wat ze meemaakt, boekjes lezen over die dingen, en voor ze gaat slapen een ontspannend gesprekje over iets leuks, dat ze ontspannen in slaap valt. En misschien wat vriendschappen stimuleren met kindjes daar, dat ze die ook eens op een andere plek ziet? Dan kan ze in de groep op die kindjes focussen als het soms te druk wordt voor haar. Dl kon ook niet tegen boos of verdrietig. Sinds ik haar eigen boosheid en verdrietmomenten uitgebreid met haar bespreek, is het veel minder. Ze lijkt het nu te relativeren, gaat enorm lopen draken soms als je boos bent ( ergens wel jammer )
Dank voor jullie reacties! Herken inderdaad wel het e.e.a. als ik google op hoogsensitiviteit. Denk niet dat ze dat heeft maar gewoon een wat gevoelig karakter. Kan sommige dingen wel beter plaatsen en begrijpen als ik dat lees. Ze gaat al naar een gastouder ipv kinderdagverblijf omdat ik daar persoonlijk ook de voorkeur aan geef. Daar heeft ze het erg naar haar zin gelukkig. De psz vindt ze ook wel heel leuk.
Ik herken het ook van onze oudste dochter. Ze heeft tot ze vier jaar was op een kdv gezeten en dat was voor haar nog wel redelijk overzichtelijk. Ze was wel anders dan thuis (rustiger), maar niet heel erg opvallend. Maar de eerste periode op school was voor haar wel pittig. Toen wij haar eerste rapport lazen, dachten we dat het over een ander kind ging. Op zich ging ze niet met tegenzin naar school, maar door al die indrukken werd ze heel rustig, teruggetrokken en concentreerde ze zich vooral op dit soort werkjes (knutselen, tekenen). Ze praatte onduidelijk en durfde niks te zeggen tegen de juf of in de groep. Ze zit inmiddels 2,5 jaar op school en ze heeft haar plekje helemaal gevonden. Ze is op school nog steeds wel anders dan thuis, maar niet meer zo extreem.
Klinkt ook erg als mijn middelste, ik herken ook veel van 'hoogsensitief' in mijn dochter. Was ook geen goede slaper en erg gevoelig/emotioneel. Zij heeft echt tijd nodig gehad om te 'ontdooien', m.n. in groepen. Ze is ook een tijd heel afwerend geweest naar andere kinderen toe, hield er absoluut niet van om (onverwachts) aangeraakt te worden. Was super verlegen. Kon ook vrij 'plotseling' in huilen uitbarsten klaarblijkelijk om niets. Als ik daar op terug kijk dan zie ik duidelijk dat ze op dat soort momenten simpelweg overweldigd werd door prikkels. Met ouder worden werd ze steeds vrijer en ze gaat straks naar groep 3, doet het uitstekend in de klas, heeft vriendjes/vriendinnetjes. Ze is nog steeds erg gevoelig (piepen en miepen zeg ik wel eens ), maar zo is ze nu eenmaal. Ik probeer haar een veilige basis te geven en af en toe met zachte dwang over drempeltjes heen te helpen. Ik probeer ook altijd 'redelijk' met haar te praten, als ze gecorrigeerd moet worden dan doe ik dat bij voorkeur door haar bij me te roepen, op ooghoogte en dan heel zacht te zeggen wat ik niet wil dat ze doet, en daarbij ook wat ik wel verwacht van haar. Leg ook veel uit. Waarom ik niet wil dat ze dingen doet e.d. Als ze niet luistert, zeg ik ook weleens, op zacht, maar strenge toon: "Dadelijk word ik heel boos." Dan beseft ze hoe dicht ze bij een grens zit . Tips: haar grenzen respecteren, zachte dwang en kleine stapjes bij dingen die bij het normale leven horen (en toch geleerd moeten worden), op zacht toon corrigeren met veel uitleg, zorgen voor ruimte (letterlijk en figuurlijk) om prikkels te verwerken. Voor nu zou ik accepteren dat je kindje gevoelig is en simpelweg (meer) tijd nodig heeft om te wennen aan situaties/dingen die wij 'normaal' vinden.
Herkenbaar! Zoontje heeft de eerste maanden geen woord gezegd op de psz, zat hoofdzakelijk aan tafel de boel te observeren en buiten liep ie aan de hand van juf...het woord autisme viel al een paar keer Toen we juf tegenkwamen in de supermarkt hoorde ze pas hoe goed hij kon praten, want dat kon ie al wel heel goed en veel We hebben het erover gehad om hem eraf te halen, hij was net 2 toen ie begon, maar thuis zat ie vol verhalen (tot in detail!) en hebben daarom doorgezet en ben daar heel blij om. Vorig jaar na de zomervakantie herkenden ze hem bijna niet, op vakantie heeft ie reuzensprongen gemaakt. Hij is nog steeds verlegen/onzeker/gevoelig, zeker in groepen....als er in de speeltuin een onbekend kindje naar 'm toe komt is de kans groot dat ie gaat huilen en naar huis wil om nog een voorbeeld te geven, maar het gaat steeds beterder en sluit me helemaal aan bij de tips van @Kache: "haar grenzen respecteren, zachte dwang en kleine stapjes bij dingen die bij het normale leven horen (en toch geleerd moeten worden), op zacht toon corrigeren met veel uitleg, zorgen voor ruimte (letterlijk en figuurlijk) om prikkels te verwerken. Voor nu zou ik accepteren dat je kindje gevoelig is en simpelweg (meer) tijd nodig heeft om te wennen aan situaties/dingen die wij 'normaal' vinden."
Hier ook heel veel moeten wennen op PSZ en school. Dochter is ook erg gevoelig en zoon is gewoon veel gelukkiger thuis als op psz. Dochter kon bv dagen van slag zijn als de juf boos had gekeken. Dan zei ze "Ik zei nog tegen haar ik ben niet boos op je maar ruim dit maar gewoon even op" of zo iets en was dochter 3 dagen van streek. Bij de volgende psz dag kwam er dan uit "Juf kijkt zo boos!"