mijn oma is al 83, ze was altijd best fitaal. fietste veel en had nog veel sociale contacten. maar de laatste jaren gaat dit hard achteruit, ze heeft een lichte beroerte gehad, en na die tijd gaat het nog meer bergafwaarts. ze komt de deur niet meer uit, en is zo snel aangebrand, heel snel op haar teentjes getrapt, dus daar komen is ook niet meer zo'n pretje. vooral van de kleinkinderen moet ze niks meer hebben. iedere keer als ik mijn moeder, oom of mijn zus spreek moet ik aanhoren hoe slecht het wel niet gaat. en dat ze toch snel minder word. maar ze doen er niks aan. ik heb een tijdje terug ervoor gezorgt dat ze hulp heeft gekregen, er komt iemand haar wassen, en haar huisje wordt lekker schoon gemaakt. verder niks, geen hulp met innemen van haar medicijnen, en die vergeet ze nogal eens. en die heeft ze niet voor niks, dus ze zal ze toch goed moeten innemen. maar ze begint nu toch ook echt te dementeren. ze eet niet meer, alleen brood en koekjes. mijn moeder doet boodschappen voor haar, maar zorgt er niet eens voor dat oma goed te eten krijgt, omdat oma dat zo wil zegt ze. niemand durft haar te zeggen dat ze in een verzorgingshuis moet, omdat ze bang zijn dat oma boos word. ik woon niet zo dicht in de buurt, dat ik haar beter kan verzorgen en eten brengen en medicijnen geven. mijn zus doet er ook niks aan. mijn moeder en haar broer komen nog gewoon bij oma op de koffie, net of ze nog zo fit is en het allemaal kan regelen. ik heb gezegt dat er NU een plekje voor haar geregeld moet worden in een verpleeghuis. oma heeft zelf aangegeven, als ik de boel niet meer goed voormekaar heb, moeten jullie zorgen dat er voor me gezorgt word. dus ik zei vorige week tegne mijn ma: ze heeft het aangegeven, regel nu iets voor het te laat is. mijn moeder komt er 3x inde week, ja en die andere dagen dan? straks valt ze, en wie vind haar dan? en wat als het dan te laat is? wie kan me helpen, wat moet ik hier mee aan? zal ik haar huisarts bellen, of zelf informeren bij de zorginstellingen? of nog eens CIZ weer bellen, en vragen of ze een nieuwe indicatie kunnen stellen. mijn moeder zegt, ach zo lang leeft ze toch niet meer, maar hallo, mijn oma word zo dement maar ze kan nog wel 7 jaar meegaan, dat kan niemand voorspellen. maar heeft ze dan liever dat ze niet lang meer leeft, omdat ze zo dement is dat ze toch een soepje opzet en het vergeet en haar huis in brand vliegt? nou dat wil ik liever voorkomen, maar weet niet hoe ik het moet aanpakken.
Hoi, Je verhaal is erg herkenbaar met mijn oma. Ze woont nu dan wel in een zogeheten aanleunwoning. Een woning die bij een verzorgings te huis hoort, ze kunnen hier dmv een alarm 24-7 beroep doen op de begeleiding. Mijn oma krijgt haar eten dmv een maaltijdservice, je vult wekelijks een formulier in met wat je wilt eten. Is heel divers. Deze maaltijden vries je in en s'morgens haal je dan je warme maaltijd er uit. Verder krijg ze thuiszorg voor de kousen en medicijnen. Dit is geregeld via de huisarts. Misschien eens een gesprek met de huisarts en je oma. Huisartsen hebben vaak overwicht en kunnen veel regelen. Ik denk dat een snelle plaatsing niet mogelijk is. Mijn oma staat al 5 jaar ingeschreven voor een plek in een verzorgingstehuis . Tegewoordig kom je daar niet snel te zitten of je moet al half dood zijn. Maar reageren op een aanleunwoning ( meestal via de woningbouw) zou dan een mogelijkheid zijn. Toch je eigen huis maar wel de zorg wanneer je deze wenst. Succes en lief dat je dit voor je oma doet!
Neem contact op met het ciz. en vraag of ze langs kunnen gaan voor een huisbezoek. het liefst onaangekondigt zodat ze het met eiegn ogen kunnen zien. Mijn ervaring is dat als het bezoek vooraf bekend is iemand heel anders reageerd. Probeer zelf bij het gesprek te zijn en vertel duidelijk wat je ziet, hoort en wat je bedoeling is. Succes
Hoi, lijkt me moeilijk als je moeder er zo mee omgaat dat je oma dement wordt, maar het zal ongetwijfeld ook moeilijk zijn voor je moeder. Goed van je dat je wilt zorgen dat je oma in een verzorgingshuis komt, of meer hulp krijg. ik denk dat de huisarts mijn eerste stap zou zijn, veel succes en groetjes
Ik weet verder niet veel van die regeldingetjes, maar het veranderde karakter komt waarschijnlijk van de hersenbloeding. Het ligt eraan in welk deel van de hersenen de bloeding zat, maar vaak kan dan inderdaad het karakter op juist zo'n manier veranderen. Jammer genoeg is er niet veel aan te doen... Veel succes en goed dat je iets voor haar wilt doen!
meiden, dankjulliewel voor de snelle reacties. mamavesmee: het is idd niet zo dat er meteen een plaatsje voor haar vrij is, dus heb ik ook zoiets van, nu iig iets proberen te regelen, voordat het helemaal niet meer gaat. en wat moet je dan he? ckialita: zou best kunnen dat door die bloeding haar karakter is verandert. ze was altijd wel een mopperkont hoor, maar het is zeker tig keer zo erg na die bloeding. plus dat ze alles niet meer goed hoort, wordt ze kribbig omdat ze het niet meer allemaal meekrijgt. mijn moeder komt morgen hier, ik zal es met haar overleggen, of zij de huisarts belt, of dat ik dat moet doen. zal anders wel zeggen dat ik dat zal doen, want weet wel hoe het gaat. dan laat ze het eerst toch weer op zijn beloop. zal mijn moeder er vast op voorbereiden dan, dat ik bel en dat er dus waarschijnlijk nog weer een gesprek volgt met CIZ. maar de CIZ vind ik ook vrij laks hoor, vorige keer ook, mijn oma was al minder, maar die zei gewoon, nee hoor ik redt me nog prima en ik kook nog zelf etc. dat ze daar niet doorheen prikken, mijn oma zal heus niet de enige zijn die dat zo doet. maar ik ben iig niet bang dat oma boos op me zal worden, en anders word ze maar boos. ik doe dit omdat ik om haar geef en omdat ik wil dat ze het goed heeft. dankjulliewel voor het meedenken meerdere reacties of ervaringen zijn van harte welkom
Hier wil ik even op reageren, op die opmerking van je moeder... Een voormalige buurvrouw van mijn ouders was ook op leeftijd en dementerend. Ze wilde zelf trouwens he-le-maal niks van een verpleeghuis weten. Uiteindelijk is ze daar toch gedwongen opgenomen en.....helemaal opgebloeit! Ze had opeens weer veel meer sociale contacten en is aan allerlei activiteiten mee gaan doen. Waar ik mee wil zeggen dat in sommige gevallen een verpleeghuis inderdaad uitkomst kan gaan bieden. En misschien is het inderdaad wel gunstig voor je oma! Wel een tip: probeer wel een goed verpleeghuis te vinden, want het ene verpleeghuis is het andere niet. Helaas. Hoe je dat verder aan moet pakken, weet ik helaas niet.
Mijn oma werd door de rechter uit huis geplaatst omdat ze het zelf absoluut niet wilde maar toch niet meer zelfstandig kon blijven wonen. In het eerste verzorgingstehuis werd ze doodongelukkig. Gelukkig kon ze overgeplaatst worden en daar had ze het goed. Voordat ze uit huis ging werd ze dagelijks opgehaald door een taxi en 's avonds naar huis gebracht naar een soort kinderopvang voor bejaarden , ik ben de naam kwijt sorry. Je kunt ook 'tafeltje dekje' regelen voor het eten.
oei das een moeilijke hoor,hebben jullie geen thuisverpleging? Bij ons in België heb je dat en die komen dan langs enzo. Hoop dat je er snel uit komt met je moeder.
@mam: ten eerste LIEF dat jij je WEL bekommert om je oma!!!!! ik zou onmiddellijk haar huisarts bellen ten eerste. die moet langskomen want die kan beoordelen hoe het met haar gaat.. en die zal je ook adviseren hoe ze kan worden ingeschreven voor een (gespecialiseerd) verpleeghuis! dementie is een moeilijk iets, vaak accepteert degene zelf, en soms ook de omgeving, de ziekte niet. maar dementie is iets gevaarlijks en ook iets heel vernietigends, zo niet mens-onterends, dus ik denk echt dat ze het beste op haar plek is in een (gespecialiseerd) verpleeghuis. dat je moeder zo over haar eigen moeder!! praat vind ik ronduit schandalig, sorry.. dat kan echt niet. zij heeft eerst je moeder, en daardoor jou het leven gegeven, en nu zij op het laatste van haar leven is aanbeland heeft zij, vind ik, recht op een waardige begeleiding en steun en verzorging. ik heb zelf meegemaakt hoe mijn omaatje, voor mij nog steeds het mooiste mensje ter wereld al is ze al bijna 10 jaar dood, aan het eind van haar 80e levensjaar werd overvallen door altzheimer. wij (tante en ik) hebben haar totaal verzorgd de laatste maanden,dag in dag uit, terwijl ze met een gebroken heup in het ziekenhuis lag weg te kwijnen (waar ze echt amper voor haar deden- ik neem het ze nog steeds kwalijk) dement als een deur, en totaal niet menswaardig.. ik vind dat nog steeds vreselijk.. kortom, doe wat je kan doen, bel instanties, en wees desnoods de lastige dochter naar je moeder toe het siert je enorm dat je je zorgen maakt om haar, zij heeft als ze dement wordt/is nodig dat mensen om haar denken als zij zichzelf vergeten is... veel sterkte en liefs!
dankjulliewel dat jullie zeggen dat ik het WEL goed doe, ik zit hier met tranen in mijn ogen. omdat ik het gevoel heb de boosdoener te zijn. maar mijn familie zit te wachten tot oma weer jonger en vitaler word ofzo, ze willen het gewoon niet zien dat ze ouder word, tuurlijk vind ik dat ook moeilijk en zie ik haar liever hoe ze 10 jaar terug was, nog vrolijk door het dorp fietsend en keihard JOEHOEEEEEE roepen als ze ons aan de andere kant van het kanaal zag. ze was nooit thuis, altijd de hort op naar vriendinnen, steevast op zondagavond met een dansgezelschap weg. maar zo is ze niet meer, ze word ouder. ze zegt zelf, als ik doodga wil ik niet dat jullie huilen omdat ik dood ben, maar dat jullie feest vieren omdat ik geleeft heb. o verdorie nu zit ik echt te huilen. hier werd gezegt dat ze mischien wel weer helemaal opbloeit als ze in een tehuis zit, nou zo denk ik er wel over. ze kan weer kletsen daar, want nu ziet ze geen mens. ze gaan met haar buiten wandelen in een rolstoel. ik praat straks met mijn moeder, er MOET NU iets gebeuren, en ik zal zeggen dat ik dat wel op me neem, als zij het toch nog niet aankan om te accepteren dat oma niet meer haar jonge frisse moeder is, maar dat ze echt een oud omaatje is. dames, heel erg bedankt voor het steunen. ik laat nog weten hoe het allemaal gaat
ik heb zelf meegemaakt hoe mijn omaatje, voor mij nog steeds het mooiste mensje ter wereld al is ze al bijna 10 jaar dood, aan het eind van haar 80e levensjaar werd overvallen door altzheimer. wij (tante en ik) hebben haar totaal verzorgd de laatste maanden,dag in dag uit, terwijl ze met een gebroken heup in het ziekenhuis lag weg te kwijnen (waar ze echt amper voor haar deden- ik neem het ze nog steeds kwalijk) dement als een deur, en totaal niet menswaardig.. Helaas weet ik hier ook alles van. niet uit eigen ervaring (pers) maar uit werkervaring. in een ziekenhuis weten ze niet om te gaan met dementerenden. Ik ben ook bang dat dit in de toekomst niet zal veranderen. Daarom ben IK heel blij met famillieleden die zoveel voor hun ouders/cq grootouders over hebben. En daar mag je trots op zijn.
Onderneem actie. Je hebt helemaal gelijk dat ze naar een verzorgingstehuis moet! Ik heb als schoonmaakster in de thuiszorg gewerkt en heb 2 keer dezelfde situatie getroffen, maar bij beide vrouwen was er niemand die zich om hen bekommerde! Ze hadden allebei kinderen, maar die kwamen nauwelijks langs. 1 vrouw was echt zwaar aan het dementeren. Ze liet het gas open staan, vertelde mij iedere keer precies hetzelfde verhaal, etc. De andere vrouw had beginnende dementie en zat iedere keer te huilen als ik daar kwam. Of ze had geprobeerd haar luier door te trekken die ik vervolgens uit het wc moest vissen. Het was echt schrijnend... Over beide dames heb ik een melding geplaatst, maar volgens mij moet het initiatief vooral vanuit de familie komen.
nou het word nu wel heel erg hoor, zegt mijn moeder vorige week, oma wast nu ook neit meer af, ze zet zo de gebruikte spullen terug in de kast. en ze neemt al een week haar plastabletten niet meer. en oma had nu aangegeven dat ze zelf inziet dat ze daar niet meer kan blijven wonen. dus ik zeg: REGEL HET NU!! zondag op verjaardag bij de kleine van mijn zus, mijn nichtje kwam, och zegt ze, het gaat zo slecht met oma. even later komt mijn moeder binnen, keb haar niet eens gegroet, ik heb meteen gevraagt, bel jij morgen de dokter of ik? nou dat moest ik dan maar doen........ grrr ik doe het met alle liefde, maar tis toch verdorie haar moeder? maar ok, ik maandagmorgen gebeld, dat ik me zorgen maak enz, ze moet daar weg en wat doen we daar aan? o zegt de doktersassistente, je oma heeft toevallig vanmorgen net gebelt voor een huisbezoek, want ze heeft het zo benauwd. ik zeg ja vind het gek, ze slikt al een week haar plastabletten niet meer. nou daar schrok ze wel van, ze vroeg nog of ze dat bewust deed maar ik zei nee dat weet ze zelf niet meer, ze zou het doorgeven aan de dokter, en die zou wel eens polsen hoe het daar eigenlijk allemaal gaat. krijg ik onder het eten savonds telefoon van mijn zus, oma ligt in het ziekenhuis. nou schrikken natuurlijk, oma is 83 en heeft als kind in het ziekenhuis gelegen voor verwijderen amandelen, en toen was ze als de dood, en is altijd bang gebleven. maar ik ben er meteen heen gereden, en ze was zo rustig, liet alles over haar heen komen. al was ze nog wel wat aant mopperen, maar zo is ze. ze hebben iig al ontdekt dat ze zware bloedarmoede heeft, en haar hart word vandaag nog een echo van gemaakt, dus hoor ik vanavond wel meer over. maar mijn moeder gaat vanmiddag naar haar toe, en ik heb haar net een sms gestuurd, dat ze eens een zuster moet polsen over hoe het gaat, dat oma eigenliik niet meer naar huis moet, maar naar een verzorgingshuis. misschien met een stok achter de deur van het ziekenhuis dat het wat sneller kan gaan.
RESPECT voor jou meid! Je moeder moet ook in actie komen hoor, niet alles alléén door jou laten oplossen. Jij hebt ook je gezin nog waar je naar om moet kijken. Al doe je dit met lifde , ik zou het ook zo doen! KNUFFEL!
tweemeisjes: thanks voor de knuffel!! mijn moeder en mijn oom doen allebei niks aan de hele situatie hoor. ik snap dat niet, mijn moeder mag wel iets beter voor haar moeder zorgen, die heeft haar toch ook verzorgt toen ze klein was? en ik vind gewoon dat de rollen omgedraait moeten worden als je ouders oud worden. en ik heb ook nog mijn gezin idd. maar ik doe het met veel liefde voor mijn oma. ze heeft altijd gezegt, als ik dood ga, moeten julie niet om me huilen omdat ik dood ben maar blij zijn dat ik geleeft heb en aan me denken hoe ik was. en dat wil ik ook goed doen, niet dat we haar herinneren als oud vrouwtje alleen in huis, die weg zit te kwijnen. dan herinner ik haar liever, dat ze in een goed verzorgingshuis zit, waar ze lekker kan kletsen met anderen en dat ze het naar haar zin heeft.
Ja! Daar moet je moeder ook opkomen. In ieder geval is je oma op dit moment in goede handen. Bij verplegend personeel. Ook dat innemen van de medicatie is alamerend! Misschien wil je moeder het niet inzien? Sterkte vanavond!
Lastige situatie... Gelukkig maar voor je oma dat jij je wel druk maakt om haar situatie! Want de rest lijkt een beetje de kop in het zand te steken... En mij lijkt ook dat ze inderdaad beter in een verzorgingstehuis zit waar ze allerlei leuke dingen doen en waar ze veel sociale contacten kan aanknopen, dan dat ze alleen thuis zit en het allemaal niet meer voor elkaar krijgt...