Hier geen moment gehad dat ik in paniek raakte of het niet meer trok. De weeën worden wel steeds pijnlijker maar vond het goed te doen. Zat echt te wachten tot 'de hel' zou losbreken en ik het niet meer zou trekken maar dat moment kwam gewoon niet. Toen mocht al persen. Wat bij mij ook helpt is mezelf streng/sarcastisch toespreken. Zo van 'kom op zeg, slappe aansteller, boehoe kan je het niet aan?' Dat soort onzin. Werkte erg goed, werd er erg vechtlustig van, haha. Dus echt niet dat ik een kik zou geven of zou gaan huilen! Was gewoon een erekwestie geworden. Iedereen kan het hoor, jij ook! No worries!
Het is belangrijk te beseffen dat je dit echt kunt.... Het lijkt misschien onmogelijk en onoverkomenlijk, maar geloof me dit kun je. Het doet pijn, je zult je op een bepaald punt best wanhopig of ellendig voelen... maar het is tijdelijk en voor je er erg in hebt is de klus geklaard en heb je een wolk van een baby in je armen. Klinkt misschien makkelijk gezegd zoals ik het nu doe voorkomen, maar zo is mijn ervaring geweest. Ik heb een vrij pittige bevalling gehad... niet lang, maar ik heb een weeenstorm van rugweeen gehad, daarna 2 uur geperst terwijl ze knettervast zat... Niet tof. Sterker nog, toen ik hoorde dat ze wilde gaan knippen en vacuum-verlossen was ik echt blij en opgelucht. Het eind was echt in zicht. Bevallen doet zeer, het is zwaar.... maar het is ook heel bijzonder en mooi. En op het moment dat je je kindje vast hebt ben je vrijwel direct alles vergeten. Ik zal je vragen even beantwoorden: Ik lees vaak: op een gegeven moment trok ik het niet meer. Wat bedoelen jullie daarmee? Barstte je toen in huilen uit, raakte je in paniek, viel je flauw, wat precies? Met 7 cm werden mijn vliezen gebroken en kwam ik in een weeenstorm terecht met voornamelijk rugweeen. Dat was slopend, ik kreeg geen seconde 'rust'. Ik heb, ondanks dat ik echt geen ruggeprik wilde, meerdere malen om die prik gevraagd ( niet gekregen, waar ik achteraf heel blij mee ben ). Huilen nee, paniek ook niet echt... een soort van wanhopigheid meer. Heb je veel gehuild of gegild tijdens de weeën en het persen? Niet gehuild, niet gegild. Tijdens het staan van de schouders moest ik even wachten op een wee, ik was immers al geknipt e.d., dus ze wilde haar er rustig uit krijgen ( wat niet ging omdat ze wederom vastzat ). Toen heb ik wel even hardop 'auw' gezegd, maar verder kon ik het met puffen en zuchten handelen. Is een korte bevalling altijd beter te handelen dan een lange? Omdat ik af en toe denk: tja, als het snel gaat, is het misschien wel ontzettend heftig en kan je lichaam het nauwelijks bijbenen? Ik heb er in totaal 8 uur over gedaan, waarvan 2 uur persweeen. Relatief kort dus. Ik kwam in het ziekenhuis met al 5 cm en toen kwam er per uur ongeveer een cm bij. Ik vond het goed bij te benen. Wat hielp bij jou echt tegen de pijn? In het begin een warme douche en wat rondlopen. Daarna heel veel bewust ademhalen, puffen en een warme kruik in mijn rug. Ik ben zonder pijnstilling bevallen. Het zal ongetwijfeld heerlijk zijn met, maar ik vond het met wat foefjes en trucjes wel goed te doen. Kijk anders of je in bad mag bevallen! Je kunt het! Ontspan waar je kunt... en geloof in jezelf. Dit kun je!! Echt waar!
Ik lees vaak: op een gegeven moment trok ik het niet meer. Wat bedoelen jullie daarmee? Barstte je toen in huilen uit, raakte je in paniek, viel je flauw, wat precies? mij wat voor in de puf klas geleerd dat op het moment dat je ' het niet meer trekt' je ongeveer op 8 cm zit. Ik ben in 3.5 uur bevallen van mijn zoontje, en de weeën kon ik niet meer weg puffen en was pijnlijk. Dat was mijn 'ik trek het niet meer moment' en nog geen kwartier later was mijn zoon geboren! Ik raakte zeker niet in paniek, maar vroeg mijn vriend om bij mij te blijven en raakte in mijn eigen ' bubbel'. Heb je veel gehuild of gegild tijdens de weeën en het persen? Helemaal niet, want zoals eerder is genoemd, gillen of schreeuwenis kracht in je gezicht zetten en niet op het persen daar beneden.... En dus kracht verlies en duurt het dus langer! Is een korte bevalling altijd beter te handelen dan een lange? Omdat ik af en toe denk: tja, als het snel gaat, is het misschien wel ontzettend heftig en kan je lichaam het nauwelijks bijbenen? Mijn bevalling was erg fijn, snel, zonder inscheuren oid en heb ik als heel positief ervaren. Het ging alleen wel zo snel dat je je nauwelijks beseft dat je bent bevallen ! Wat hielp bij jou echt tegen de pijn? De aanwezigheid van mijn vriend, zijn vuist in mijn rug, maar ook accepteren dat de pijn erbij hoort, en vooral niet tegen werken, want dat werkt averechts! Zoek een manier wat voor jou ontspant, zoals een douche, bad, hangen, liggen, staan, lopen kruipen noem het maar op, ik heb ze allemaal gehad! Heb geen moment aan pijnstilling gedacht!! Succes met bevallen en nogmaals, accepteer de pijn en de situatie, werk je lichaam niet tegen! Liefs lief
Ach ja toen ik zei dat ik bang was voor de bevalling zei de VK : Je moet maar zo denken : Er is er nog nooit eentje blijven zitten dus eruit komt je kindje wel Er is geen geboorte hetzelfde en je weet helemaal niet hoe het zal gaan. Het eindresultaat is echter wel hetzelfde.. Heb zelf ook 2 totaal andere bevallingen gehad. Bij de eerste dacht ik : Dit nooit meer!!! En bij de 2e : Doe mij er nog maar 10 Succes met de aankomende bevalling!