Lieve allemaal, Ik denk dat dit een beetje een vaag verhaal gast worden, maar ik moet dit even van me afschrijven. Al weet ik zelf niet precies meer hoe de situatie nu zo gekomen is... De ouders van mijn man zijn scheiden. Mijn schoonmoeder woont in Haarlem, en schoonvader in Horn(Limburg). Schoonvader heeft met vlagen een alcohol probleem en dit gecombineerd met medicijnen gaat niet goed. Hij heeft deze medicijnen nodig,omdat hij bij een verkeerd uitgevoerde operatie aan z'n ruggenmerg niet meer 100% functioneert. Tijdens en na de scheiding is mijn man bij z'n vader gaan wonen. Om een lang verhaal kort te maken,kon hij uit eindelijk niet meer tegen z'n vaders alcohol gebruik (met daarbij behorende uitspattingen, uitspraken enz) en is naar zijn oma gegaan om daar tijdelijk te gaan wonen. Daarna is hij via verschillende steden hier in de buurt komen wonen. Langzaam maar zeker kreeg hij weer contact met zijn vader (door initiatief van mijn man). Dit contact werd steeds beter, al bleef mijn man, zijn vader verwijten wat er allemaal is gebeurd. Dit natuurlijk niet zeggend tegen zijn vader, maar tegen zijn moeder, zusje en mij. Nu is er vorig jaar van alles gebeurd. Mijn schoonvader is geopereerd aan een soort van verstopping in z'n zenuwbaan(thv zijn nek)(dit viel gelukkig alles mee), en mijn schoonmoeder heeft het ook flink te verduren gehad, met verschillende ziekenhuis opnames ed. (Zie mijn topic over mijn verschrikkelijke kerst voor meer info) Ergens is het flink mis gegaan tussen mijn man en zijn vader... De twee praten niet meer tegen elkaar en alle communicatie gaat via mijn schoonmoeder. (Zij wil namelijk dat het weer goed komt tussen vader en zoon) mijn schoonmoeder kan dit momenteel eigenlijk er niet bij hebben, omdat ze zelf herstellende is van allerlei medische dingen die ik jullie zal besparen. Mijn schoonmoeder heeft een bondgenoot in mij, al weet ze dat denk ik niet. Ik wil zo graag dat het weer goed komt tussen mijn man en schoonvader... Ik wil dat mijn kinderen (als het zo ver is, want we zijn er mee bezig) twee opa's hebben die ze kunnen zien. En ik wil dat mijn schoonvader zijn kleinkinderen ook leert kennen. Ik heb meertalig gesproken over deze situatie,met mijn man, maar hij blijft eigenwijs en wil dat zijn vader z'n fouten toegeeft. Als ik m dan vraag of zijn vader weet wat er dan fout is gegaan,word ml boos. Heel zijn jeugd krijg ik dan weer over me heen, inclusief een scheld tirade richting zijn vader. Hier kan ik toch niets mee? Dat beseft hij later ook wel en bied dan z'n excuses aan. Vandaag heb ik de stoute schoenen aan getrokken en mijn schoonvader gebeld(ml weet van niets) Schoonvader neemt gelukkig wel op, maar ik hoor al aan zijn stem dat hij weer gedronken heeft... Ik vraag hem hoe het gaat en zijn verhaal word steeds onsamenhangender... Hij weet niet waar het fout is gegaan, Hij krijgt geen contact meer met m'n man, hij is blij dat ik bel, ik moet met m'n man gaan praten. En steeds meer hoor ik de alcohol terug komen in de vorm van een dubbele tong en de rare zinnen die hij zegt. Ik vertel hem dat we bezig zijn om zwanger te raken, maar daar walst hij eigenlijk zo overheen. Je moet met je man praten, hij is wel m'n zoon! Je bent een lieve schoonzus (schoondochter, verbeter ik hem) je moet met m praten. Als ik m dan voorstel dat hij zelf anders mijn man eens moet bellen word er een figuurlijke deur dicht gegooid... (Dit gedrag ken ik maar al te goed van mijn man...) hij verteld dat z'n hond steeds ouder word. Als ik terug probeer te komen op het onderwerp waar ik voor belde, zegt hij dat hij blij is dat ik belde en dat we altijd welkom zijn. Als ik dit alles aan m'n man vertel, word hij ,vrees ik, behoorlijk kwaad. Niet zo zeer op mij, maar op z'n vader... Volgens mijn man speelt z'n vader het slachtoffer die altijd alles goed probeerde te doen. Ze zijn alle twee zó verdomd eigenwijs! Ze willen beide dat de ander contact opneemt... Ik wil zo graag dat mijn kinderen strax hun opa kunnen zien... Ik wil zo graag dat mijn man weer goed contact heeft met zijn vader... Ik wil het oplossen, maar beide verwachten dat de ander belt... Hopelijk heb ik mijn schoonvader een klein zetje in de goede richting gegeven, omdat ik heb gebeld... Hopelijk komt het goed... Ik weet niet meer wat ik moet doen... Kunnen jullie me misschien advies geven? Want ik weet het niet meer... Ik trek dit niet meer... Lieve groetjes, KleineRoe
Ik denk dat jij weinig kunt doen aan de situatie. Die verantwoordelijkheid ligt bij je man en zijn vader en het is ook hun keus om wel of geen contact op te nemen. Vaak zijn zulke dingen niet zomaar op te lossen en een "buitenstaander" weet vaak niet precies wat er speelt en in iemands hoofd omgaat. Ik zou het dus hierbij laten en er het beste van hopen. Succes!
Ik denk dat je los moet laten. Hoe leuk het ook is om 2 opa's te hebben voor jullie toekomstige baby. Je bent getrouwd met je man, het is zijn familie dus zijn beslissing om geen contact te hebben.
Poeh, heftig. Ik denk dat je die twee het beste het zelf kunt laten oplossen, je kunt ze immers niet dwingen om contact op te nemen met de ander. Bemiddelen tussen die twee lijkt me niet echt verstandig omdat je je zo heel veel stress op de hals haalt en dikke kans dat jij dan de gebeten hond bent terwijl je het hartstikke lief en goed bedoeld. En als je zo graag wilt dat je kind straks zijn/haar opa leert kennen zou ik met je man overleggen dat je anders wel alleen met de kleine gaat als ie zo koppig blijft. Je wilt je kind immers de opa niet afnemen. En leg aan je man uit hoe jij je bij die situatie voelt. Wens je in elk geval heel veel sterkte en hopelijk komen jullie tot een oplossing
Heel eerlijk? Niet meer mee bemoeien, je man is een volwassen vent en je schoonvader ook. Waarschijnlijk levert het je meer gezeur op dan dat je goed doet. Zolang je man er niet aan toe is dan komt er alleen maar narigheid van. Zo te horen heeft je schoonvader een flink drankprobleem en geheugenproblemen, dus ik zou er van uit gaan dat die excuses niet komen. Ik vind het not-done om achter je man zijn rug om te bellen om het goed te maken. Als mij dat zou overkomen dan zou ik woest zijn. Wat je wel kunt doen: blijven praten met je man over de situatie en er op die manier evt. voor zorgen dat hij zelf het initiatief neemt om contact op te nemen of om met "een professional" te gaan praten om de zaken op een rijtje te krijgen. Sterkte!
Wat Julia81 zegt, onderschrijf ik ook helemaal!!! Ik heb zelf geen contact meer met mijn moeder en dit wil ik ook graag zo houden. Ik moet er niet aan denken dat mijn vriend achter mijn rug om contact met haar opneemt in de hoop de relatie tussen ons te lijmen (niet dat dat ooit nog mogelijk is!). Ik zou echt woest zijn en in alle staten. Wat heeft jouw kind aan een opa met een drankprobleem? Mensen met drankproblemen zijn de meest onuitstaanbare in-de-slachtofferrol-zittende loeders die er bestaan, ze stappen gerust in de auto met jouw kind terwijl ze gedronken hebben omdat ze inschatten dat het nog wel kan, maken je voor van alles en nog wat uit en op het moment dat je hen confronteert met wangedrag, ontkennen ze alles en zijn ze zielig omdat jij gemeen tegen ze doet, want ze hebben het ook nog eens niet zo goed onthouden (korsakov). Zo ook mijn moeder. Je had al met het gesprek kunnen stoppen op het moment dat hij je als schoonzus bestempelde. Mijn moeder verward al haar kinderen ook nog steeds met haar zusjes en kan het ook geen drie minuten volhouden voordat ze weer de verkeerde naam noemt. Ze zat gerust over mij te roddelen tegenover mij omdat ze in de veronderstelling is dat ze mijn zus aan de telefoon heeft. Is dat nou echt het toonbeeld van een rolmodel opa die je zou willen hebben voor je kind?
Bedankt voor jullie harde maar eerlijke reacties. Jullie hebben mijn ogen geopend! Vooral de reactie van Joycey heeft me doen beseffen dat ik hier niemand mee help. Dank jullie wel! Ik moet t uit m'n hoofd zetten. Me op mezelf, m'n man en ons toekomstige kindje richten. Al die stress is niet goed voor me, en dat maken jullie me goed duidelijk. Ik ga m'n man strax vertellen dat ik schoonvader gebeld heb, en dat dat dom van me is geweest. Ik leg me er bij neer. Nogmaals, dank jullie wel!
Jij hoort jouw man te steunen, ook al ben je het niet met hem eens in dit geval. Dit is zijn keuze,hij heeft hier jarenlang mee gezeten en nu is dit zijn beslissing. Als ik eerlijk ben vind ik het dan ook niet kunnen dat jij zijn vader gebeld hebt zonder zijn medeweten. Natuurlijk kun jij met jouw man hierover blijven praten en vertellen hoe jij er over denkt, maar nu wals je over de gevoelens van jouw man heen en dat is natuurlijk niet eerlijk. Daarbij vind ik ook dat je even goed na moet denken of je wel wilt dat jullie toekomstige kindje deze opa leert kennen. Een opa met een drankprobleem is echt niet fijn en daar zal je kind weinig goede herinneringen aan over gaan houden. Laat deze keuzes dus alsjeblieft aan jouw man over. Wees nu wel eerlijk dat je gebeld hebt en sta niet versteld dan jouw man daar wel even kwaad om zal zijn, maar leg uit dat je het goed bedoelde maar nu in ziet dat het geen zin heeft. Misschien veranderd zijn vader door dit telefoontje, het zou kunnen, maar de kans is grote dat dat niet gebeurt. Zijn vader heeft eerst hulp nodig om weer voor zichzelf te kunnen zorgen en daar zijn speciale instanties voor, maar zolang hij zelf niet wil zul je er weinig tegen beginnen. Richt je op jullie toekomst en zorg voor een veilige omgeving voor als jullie ooit een kindje krijgen. Liever geen opa dan een opa die slechte herinneringen oplevert.
Ik ben blij dat je op tijd inziet dat dit niet verstandig is. Als ze dit ooit op willen / kunnen oplossen, moeten ze dit echt zelf doen. Als jij tussen je schoonvader gaat staan, komt er alleen maar narigheid van.