Hallo allemaal, We hebben twee kindjes in huis, een peuter bijna 2,5 en een baby van 4 maanden oud. Nu is het de laatste weken een echte uitdaging om het hoofd boven water te houden. Daarvoor ook wel, maar in veel mindere mate. Zowel de peuter als baby zijn nachtenlang aan het huilen, soms 2 keer en soms wel 8 keer (per kind op verschillende momenten). Mijn man en ik wisselen zoveel mogelijk af, om niet beide helemaal gesloopt te zijn. Overdag is er echt niets met peuter te beginnen, hij vraagt iets en mag dat dan, en vervolgens wil hij het toch weer anders. Driftbuien om niets, huilen, dreinen en krijsen de hele dag door! Ik begin hier letterlijk gek te worden geloof ik. Overdag slapen lukt hem meestal niet meer, dus doen we hem al extra vroeg op bed, maar dan nog is hij moe, moe, moe (logisch met zulke nachten). De baby is overdag heel vrolijk en slaapt gelukkig dan ook goed, alleen die nachten dus niet, maar hij is ook verkouden dus dat zal waarschijnlijk tijdelijk zijn. Momenteel zijn we allemaal extra prikkelbaar, moe en soms onredelijk. Ik kan gewoon niet meer altijd 'positief' opvoeden en schiet hierdoor ook uit m'n slof. Man net zo. Het is een negatieve cirkel, waar we maar moeilijk uit komen. De omgeving is nogal gemakkelijk; 'Dat krijg je met kleine kinderen, je hebt er zelf voor gekozen'.... Oftewel, we staan er alleen voor Tips? Opbeurende woorden? Adviezen? Alles is welkom!
Geen idee, hij heeft altijd wel moeite gehad met slapen. De ene periode slaapt hij door, en de andere periode is hij meerdere keren per nacht wakker. Ik geloof dat we alles al geprobeerd hebben; troosten, laten huilen, steeds verder weg gaan, nachtlampje, deur open of dicht, eerder of later naar bed, beddengoed anders (van slaapzak naar deken en weer terug), groter bed, plat kussentje in bed, te koud of te warm, drinken, etc..... Steeds weer dachten we 'de' oplossing gevonden te hebben, en soms hielp het tijdelijk.... Maar nu is het wel weer heel dramatisch
Hij zegt nooit iets, terwijl hij prima kan praten. Hij huilt of jengelt alleen maar. Je krijgt er 's nachts geen woord uit.
heb je al eens sleepzz rust en slaap siroop geprobeerd? helpt hier heel goed bij de oudste,we doen alleen wat door zijn drinkrn voordat hij de nacht ingaat
Nee de siroop heb ik nog nooit geprobeerd, is misschien wel een idee. Bedankt! Zijn oren zijn al vaker bekeken, maar daar is tot nu toe nooit iets mee aan de hand... We zijn zelfs al enkele keren naar de dokterspost gereden's nachts, omdat we het idee hadden dat er iets anders met hem aan de hand was, ook niets uitgekomen...
Op vele punten herkenbaar.... Tips...tja ik heb een cursus peuters opvoeden gedaan. Hieruit heb ik zeker wel wat dingen gehaald die ik anders aan moet pakken met mijn dochter. Dit heeft echter niet genoeg gedaan en wij krijgen de 18e een observatie thuis door de wijkverpleegkundige. Ik had haar al een paar keer gesproken en toen ze merkte dat ik echt in een negatieve spiraal zit et mijn dochter besloot ze te hulp te schieten. Het opvoeden is er niet altijd even leuk hierdoor door en indd het 'positief' opvoeden lukt dan gewoonweg bijna niet meer. Toevallig was onze wijkverpleegkundige vorige week op de psz en zag daar een heel ander meisje zoals ik haar omschrijf of zoals zij haar gezien heeft op het cb. Ze komt nu hier een middagje observeren om te kijken natuurlijk hoe wij op elkaar reageren maar ook hoe het met mijn meisje is, ze heeft nl ook het vermoeden dat ze qua spraak en denken een stuk verder is dan ze normaal zou moeten zijn en dat ze daardoor driftig, koppig en snel boos is. Ze wil iets maar kan het niet en dreint vaak een hele dag.... Op psz is ze echt een voorbeeld kind, speelt rustig doet stilletjes overal aan mee maar verder observeert ze een hele dag en die dingen verwerkt ze snachts. Ze is overigens nooit een goede slaper geweest.... Als je echt in een negatieve spiraal zit, vraag om hulp! Dit is niet alleen voor jou maar ook voor je zoontje en de rest van het gezin een stap in de goede richting. Ik schaamde me ervoor, en soms nog omdat ik me een slechte moeder voel, maar ben blij dat ik het gedaan heb en nu begrepen word. Je staat er nooit alleen voor!! Zo voelt het nu wel, dat weet ik al te goed maar als je hulp inschakeld kunnen hun je helpen. Ik zeg niet dat je ook gelijk voor een observatie moet gaan hoor maar je kunt het hun wel voorleggen en tips vragen. maar goed wat ik hier tegenwoordig doe voor het slapengaan is: 10 minuutjes voor ze naar bed gaat even rustig met haar spelen of haar favo filmpjes kijken. eenmaal boven, nemen we samen de dag nog een keertje door dan mag ze zelf de oogjes van het olifantje (slaaptrainer) dichtdoen en dan de rest van ons ritueeltje Je zegt dat je er snachts geen woord uit krijgt he? Is hij dan wel 100% wakker of heb je het idee dat hij eigenlijk nog slaapt, anders zou je misschien eens kunnen google'en op nachtangst.
Bedankt voor je reactie! 'Fijn' dat het herkenbaar is, maar niet leuk voor jullie en je dochter natuurlijk! Het is inderdaad goed dat je hulp krijgt om uit die negatieve spiraal te komen, en je dochtertje hierdoor ook misschien meer rust kan vinden (overdag en 's nachts). Ik schaam me er ook voor, dat wij zulke problemen met de oudste hebben, helemaal omdat ik zelf ook nog in de kinderopvang werk en dus eigenlijk wel zou moeten weten hoe hiermee om te gaan. Ook is hij ergens anders een heel ander kind. Op de crèche bijvoorbeeld, is hij helemaal niet driftig en speelt leuk. Hij dreint of huilt daar juist helemaal niet. Als we op visite zijn of gewoon weg, doet hij dit ook niet. Echt alleen thuis. Ik heb ook het idee dat het na een drukke dag wel erger is, en hij dus inderdaad een hoop 's nachts verwerkt en daarom moeilijker slaapt. Maar dit is dus ook het geval als we het rustig aan doen. Hij is wel echt wakker als hij zo huilt, het is geen nachtangst. Voor nu troosten we hem maar, en als hij dan rustig is, gaan we weg (een van ons). Dit gaat dan meerdere malen per nacht. Vind het lastig om hier echt hulp voor te vragen, geloof dat de drempel daarvoor te hoog is Ritueeltje hebben we al vanaf dat hij een paar maanden oud is. Plassen, pyjama aan, tandenpoetsen, boekje lezen, knuffelen en dan lekker instoppen en slapen (muziekje gaat aan op de babyfoon). Vaak geeft dit ook geen problemen, het is echt laat op de avond en nacht dat het niet goed gaat.
herken het wel we hebben er toen geen aandacht meer aan gegeven, dus niet meer naar toe gaan en dat hielp nu slapat ze weer door en we hebben een nachtlampje met wat drinken op der kamer gezet
Echt precies mijn dochter hoe jij je zoontje beschrijft. Ook qua psz en ergens anders.... De drempel is indd hoog maar ik ben blij dat ik er overheen ben gestapt. Dit mede door de cursus peuters opvoeden via het cb, daar lieten ze een filmpje zien en daar schrok ik wel van....dat was precies de situatie zoals hier tussen moeder en dochter. Daardoor ben ik aan de bel gaan trekken omdat ik graag de positieve kanten weer meer terug wil vh opvoeden....raar om dit op te schrijven maar zo voelt t wel. ook hier is het laat in de avond of snacht dat het feest is, ik ben dan gemiddeld 2 uur bezig om haar weer in bed te houden. Sinds een weekje of 2 gaat t gelukkig weer beter, zo af en toe een nachtje maar niet meer iedere nacht meerdere keren.
Hier ook vaak zo gegaan,en nog weleens Ik zou tijdelijk een matras bij de oudste leggen en je man daar laten slapen. Hoeft hij niet zo vaak op te staan,krijgt hij watvmeer rust. En hoef jij alleen de jongste te doen.
Herkenbaar, bij meisje van dezelfde leeftijd. Gaat je zoontje wel in de auto slapen? Wij zijn laatst vanaf de vakantie overdag in 1 ruk door terug naar Nederland gereden, 8 uur lang overdag geslapen. Die avond iets later naar bed gegaan, vervolgens een week of 2 goed gegaan. Wel tijdelijk in ons geval. Bij ons was sit dus de manier om eruit te komen. Wij blijven ook modderen met het slapen s nachts, maar gelukkig maar 1 kind...
Gedeeltelijk herkenbaar. Hier heeft onze peuter ook besloten 's-nachts te gaan spoken en ze wisselen elkaar inderdaad lekker af dus ik ben ook redelijk gesloopt. Gelukkig is onze peuter overdag meestal nog wel goed handelbaar, maar wel lastiger en driftiger door het slechte slapen. Maar goed dan is hij dus nog steeds wel redelijk makkelijk dus niet helemaal vergelijkbaar. Je geeft aan dat peuter altijd een slechte slaper is geweest, en dat hij dus huilend wakker wordt. Dat vind ik toch wel vreemd. Is het aandacht wat hij wil? Is hij grenzen aan het opzoeken? Of heeft hij echt ergens last van? Hier is het duidelijk grenzen opzoeken. Wat hier helpt (maar ik moet echt een lange adem hebben en papa lukt het helaas niet) is gewoon heel weinig aandacht in de nacht, dus enkel een "ga maar weer lekker slapen", ik wacht wel steeds langer met naar hem toe gaan. Dit resulteerde in 2 nachten drama (lees 2 uur bezig want peuter heeft steeds een ander "smoesje"), nu accepteert hij die en slaapt hij weer direct. Nu maar hopen dat hij snel genoeg weer gewoon doorslaapt. Deze fase hebben we ook 2x in mijn zwangerschap gehad. De 1e x duurde het echt weken. de 2e x was het zo weer 'normaal'. Ik heb wel steeds gedacht dat hij het feit dat ik alleen even bij hem ging kijken voldoende vond om voor wakker te worden, maar dit was gelukkig niet zo.
Hij is inderdaad altijd een slechte slaper geweest. Hij heeft een moeilijke start gehad, en de eerste drie maanden van zijn leven alleen maar gehuild, gemiddeld 12 uur per dag. Toen we met medicijnen begonnen zijn, werd het huilen minder, maar de problemen met slapen bleven. Hij kon bijvoorbeeld erg slecht ergens anders in slaap komen, het lukte ook niet in de kinderwagen, en werd van ieder geluidje wakker. Nu proberen we er ook zo min mogelijk aandacht aan te besteden, omdat we weten dat het nu niet meer iets met zijn gezondheid te maken heeft, en ook niet met geluid. Maar wat het dan wel is? Vandaag ging redelijk, maar weer niet overdag slapen en dan wel ontzettend moe en chagrijnig zijn vanaf half 4 vanmiddag.
Hier al bijna 4 jaar zon kind dat snachts veel wakker is. Nu is hij bijna 4 en huilt al ruim een jaar niet meer , maar komt gewoon naar ons. Vervelend is het wel', je wordt er zo moe van