Onze dochter is nu 2,5 en begint te ontdekken, en bewust te voelen, wat honger is. Buikpijn in je buikje dus. En dus ook, dat als je s avonds niet eet, dat je smorgens of misschien snachts, dat je dan dus honger krijgt! Eten doen wij hier over het algemeen aan tafel. Wel ook wel met spelletjes hoor. Liedje zingen en vóór we het nóg een keer zingen, éérst een hapje. Per toeval werkte het hier ook, toen we gingen 'werken met' muizenhappen, en olifantenhapjes. Dan zei 'joh, maar dat is maar een muizenhapje hoor.. neem eens een ólifantenhap!' Per ongeluk zijn daar de konijnenhappen bij gekomen . En juist om 'dwars' te doen, als ik zeg van: óóh, kan jij nóg zo'n mooie muizenhap nemen? 'nee, nu olifantenhap' Maar oke - aan tafel dus. En als ze écht niet wil. Dan niet. Maar wél aan tafel blijven zitten, tot papa en mama klaar zijn (we eten best door, dus dat is niet zo lang ) . Alleen een enkele keer in het weekend ofzo, eten we nog weleens op de bank. Maar ik vind dat nu eigenlijk helemaal niet zo handig meer. Dus meestal zitten we aan tafel, ook met een patatje of pizza ofzo. Fae is overigens niet zo heel groot en wisselt enorm qua eten. Soms ineens een dag super, dan weer dágen maar 2 hapjes ofzo. Maar ze is nooit een grote eter en harde groeier geweest. Ze is gezond verder, dus ik maak me er eigenlijk niet zo druk meer om.
Hier ook aan tafel, omdat ze dan gewoon beter eet. Heel vaak wil ze niet, maar dan laat ik haar wat lekkers zien waarvan ik weet dat ze het lekker vind en dan komt ze wel zitten.
ik denk dat je er een hele tijd mee wegkomt om een wat losser eet-etiquette schema erop na te houden. maar op een bepaalde leeftijd zou ik toch beginnen met leren hoe het wel moet. Wij hebben wel een goede eter, maar hij had bij tijd en wijle ook na 4 happen genoeg, vond ie. Dat hebben we een hele tijd laten gaan, met het motto, als ie honger krijgt eet ie wel. En daarnaast speelt hij graag aan tafel, dus dat proberen we nu ook een beetje in te dammen. Hij heeft er nu wel de leeftijd voor vinden wij. dus snap je best hoor, als ze zo eet, dan maar zo, maar dat kan niet eeuwig zo blijven denk ik.
Hier wordt er ook gegeten aan tafel. Wil je niet oke. Er moet altijd wel 2 of 3 hapjes van iets gegeten worden. Dan maar wachten tot papa en mama klaar zijn. Vervolgens een nieuwe kans voor het toetje, eet je wel prima, eet je niet ook goed, maar aan tafel blijven zitten. En als wij het eten op hebben dan gaan we samen van tafel.
Oh, mijn zoontje mag op een gegeven moment wel van tafel (ook als wij nog niet uit gegeten zijn) maar dan is HIJ wel uitgegeten. Oftewel... komt ie later nog 'zeuren' om eten dan is het jammer. Natuurlijk moet hij wel enige tijd aan tafel blijven... maar is ie klaar, dan is ie klaar. Ik vind het wel prettig om op mijn gemak 'uit te eten' en ik vind niet dat een kind van 2,5 dan altijd hoeft te blijven zitten.
bedankt voor alle reacties. maar het is niet zo dat als sophie aan tafel zit ze echt niets eet, ze eet 2/3/4 hapjes en dan genoeg. als wij haar apart met broertje eten geven, eet ze beter. ze weet heel goed dat ze aan tafel moet eten. het punt is ook, dat ze geen grammetje vet teveel heeft. ze is 3,5 en weeg 13,5 kg. maar ze is erg lang, maar tenger. vandaar dat wij het wel belangrijk vinden dat ze eet.
die van ons is pas ruim 2, dus kan nog veranderen. Maar ze blijft zitten tot wij zeggen dat ze genoeg gegeten heeft. ze zit ook nog in de kinderstoel, dus kan er niet af. Ooit wel een strijd, maar ik vind eten gewoon heel belangrijk. Maar goed, over het algemeen eet ze goed. (we hebben er heel wat strijd mee gehad hoor..)
@Aukie: hoe oud is de jouwe nu dan? Hier is het bij ons helemaal erg geworden nadat ik weer zwanger was, omdat ik echt geen puf had in die etensstrijd. Ze is 2,5 en wil al sinds dat ze 1 jaar is zowat gewoon amper blijven zitten. Dus toen kwam er speelgoed op tafel. En boekjes. En kleurtjes. En ik maar voeren. En toen werkte speelgoed ook niet meer en sprong ze gewoon uit de kinderstoel (tuigje enzo was krijsen totdat je er niet goed van werd als je er niet op reageerde als ze eruit wou). Toen ben ik haar tijdens mijn zwangerschap gaan voeren voor youtube-filmpjes van teletubbies en nijntje enzo. Ik was zooo moe dat het me even niks meer kon schelen en ik heb gewoon een neurose met genoeg eten naar binnen krijgen, vraag me niet waarom. Had m'n moeder ook altijd met mij. Maar toen liet ze zich zó makkelijk voeren voor die pc. Ik was ineens binnen een half uur klaar ipv binnen 5 kwartier ofzo. En nu is het helaas dus een gewoonte want ze springt echt meteen achter de pc als het eten eraan komt. Oei. Maar wat wel een vooruitgang is is dat ze achter de pc ook zelf kan eten, iets wat ze aan tafel helemaal niet deed. Ja, één hap en dan roept ze 'klaar'. Maar achter de pc eet ze voor het eerst zelf een boterham! Nou ja, heel fout verhaal dit, ben er niet trots op, maar hoop wel dat ik met 3/4 jaar weer meer duidelijk kan maken over wat wel en niet kan... En dat ze dan ook luistert...
Hier ook spelletjes... maar wel aan tafel. Hapjes 'wegtoveren' helpt hier altijd goed. En pas van tafel als we klaar zijn. Niet goed gegeten, dan krijg je geen toetje.
Geen toetje zou mijn dochter dus echt niets interesseren. Liever niet dan wel, die heeft echt niets met eten, geen interesse. We geven ook alleen biogarde, maar ook puur omdat vla enzo gewoon niet boeiend werd gevonden. Het is altijd wat de boer niet kent geweest wat dat betreft...
ik zou het gewoon speels doen, ze gaat echt niet op haar twintigste nog sprintjes naar de deur trekken hoor dat kan goed in een korte tijd verdwijnen zeker als je er niks van zegt, dan is dat helemaal niet boeiend meer voor haar
Goh, wat een strenge ouders allemaal zeg.Ik geloofdat wij wel erg makkelijk zijn Onze zoon van 2 jaar en 3 maanden is een goede eter, maar hij eet in en om huis waar hij wil en hoe het uitkomt: Achter de laptop, op de bank voor de tv, op een klein stoeltje aan de salontafel, enz. En soms wil hij keurig in de kinderstoel aan de grote tafel, ook prima. Hij gaat erg vaak mee uit eten (we wonen namenlijk in Spanje, en hier wordt erg vaak buiten de deur gegeten). Ik heb altijd speelgoed in m'n tas zitten (voor op tafel bijv.), en hij mag ook rond lopen en spelen in restaurants, dat is hier normaal en erg leuk voor kinderen. Tja, als ik over een paar jaar spijt heb van onze 'gemakzucht' en gebrek aan discipline dan heb ik pech... Oh, en op het kdv zit hij trouwens keurig de hele lunch op een stoeltje aan tafel net als de andere kindjes, voordat iedereen denkt dat het een ongeleid projectiel is
ik heb het samen eten als kind altijd heel erg fijn gevonden en dat wil ik dus mijn kinderen ook aanbieden. we eten dus aan tafel zonder speeltjes boekjes tv,maar met de radio aan en dan praten we met elkaar over de dag. ze blijven zitten totdat we zijn uitgegeten behalve als papa er nogal lang over doet. Ze eten niet altijd veel, maar daar letten we eigenlijk nooit op. Ze eten wat ze eten en je kunt ze toch niet dwingen.
eten gebeurd aan tafel( ontbijt,fruit,lunch en avondeten). Hier ook een slanke meid en heb me lang druk gemaakt over haar gewicht maar heb het losgelaten.
voor mij maakt het niet uit hoor of ie aan tafel zit of niet als ie eet. Maar hij mag niet rondrennen. Want hij eet en groeit al zo slecht ( moeten naar de kinderarts ervoor ) Dus als ik hem, ALS ie wat eet, ook rond laat lopen dan heeft het eten nog steeds geen nut. Want dat verbrand ie dan meteen
Hier ook sinds kort een moeilijk etertje. Hier blijft hij wel gewoon aantafel totdat wij klaar zijn met eten. Hij moet het maar gewoon leren. Meestal schuift hij zijn bord weg en wij gaan dan beginnen met eten. Man en ik zeggen dan heel overdreven hmmm lekker hé het eten. Binnen 10 minuten wilt hij ook weer zijn bordje. Werkt dus goed bij ons! Ik persoonlijk zou er niet voorkiezen ze van tafel te laten tijdens het eten.
Hier moeten ze gewoon aan tafel eten. Niet aan tafel, dan ook geen eten. Ze zijn natuurlijk nog wel een stuk jonger, maar toch. Als ze hun andere eten de rest van de dag goed ophebben, dan is dat blijkbaar genoeg. Wil van eten op welke manier dan ook geen strijd maken. Ben er ook altijd bang voor dat als je eenmaal met zoiets begonnen bent, waar eindig je dan? Regelmaat en rust is volgens mij ook tijdens het eten erg van belang. Dus hier staat tijdens het eten geen tv of radio aan, geen speelgoed op tafel en happen maar. Toetje niet geven zou ik ook nooit doen... ik vind niet dat je een toetje eet als beloning, maar omdat het bij de maaltijd hoort. Dus ook al eten ze een keer minder, dan toch gewoon lekker een toetje.
Lars is nog wel wat jonger, maar eet zijn maaltijden aan tafel. Zijn fruit krijgt hij in een bakje als hij aan het spelen is. Maar tijdens het avondeten, als hij klaar is (soms eet hij zijn bord leeg, soms niets) gaat hij staan in zijn kinderstoel. Tuigje heeft geen zin, werkt hij zich uit. We laten dat altijd maar, maar hij blijft in die stoel (staand of zittend) tot wij klaar zijn. Zodra wij ons bord leeg hebben wijst hij naar de koelkast en zegt: toetje!!! Dan gaat hij zitten en eet "netjes" zijn toetje. Als we lang aan tafel zitten (bv met kerst ofzo) dan mag hij als hij klaar is van tafel af. Ik vind niet dat je van een klein kind kan verlangen dat 'ie een paar uur aan tafel zit. Maar als ik 'm tijdens het eten uit de stoel zou laten zou hij echt niet terug komen om hapjes te halen