Sowieso komt er later een trampoline ! Heb er jaren om gezeurd maar helaas nooit een trampoline gekregen dus die komt er ooit sowieso haha
Een stabiel liefdevol thuis. Een mama die gewoon thuis is tussen de middag zodat we samen een boterham kunnen eten en een papa die elke avond een verhaaltje voorleest of een liedje zingt. Samen zwemmen, fietsen, een bioscoopje pakken of gewoon eens een keer gruwelijk verwennen in de Bart Smit/kledingwinkel/souvernirshop etc. Maar, ik merk het nu al, zal ik de kinderen verwennen met kleding. Niet de duurste merken, maar gewoon dat ze genoeg leuk spul hebben. I.p.v. 1 joggingbroek, 1 spijkerbroek, 2 t-shirts, 1 trui en 1 jas...
Leuke hippe kleding... Daar was bij ons vroeger geen geld voor. Mijn dochter loopt nu met super leuke kleing, hoedjes en andere trendy spulletjes. Nu vindt ze dat zelf dus ook super leuk.
Een trampoline! Voor de rest niet echt wat ''gemist'' ofzo. Ik speelde meer met mijn broers samen, of vriendjes en vriendinnetjes. En anders was ik buiten wel te vinden
Niet echt in de categorie gekocht maar toen ik klein was had je nog geen ballenbak. Dat kwam pas toen ik een jaar of 12 was,ik wilde wel maar deed heel stoer en voelde me al heel groot. Maar wat wilde ik graag een duik nemen in de ballenbak. Nu ga ik graag met de meiden naar Monkey Town en iedere keer als ik die ballenbak zie moet ik er aan terug denken.
Bij mij zal het vooral in de niet-materiele dingen zitten; aandacht, geborgenheid, betrokkenheid en heel veel liefde. Knuffelen en kusjes geven. Tijd voor elkaar hebben. Luisteren. Maar ik waak er ook voor niet te overcompenseren en mijn kind niet te gebruiken om mijn eigen nare jeugd goed te maken. Hij mag gewoon lekker zichzelf zijn en zijn eigen interesses hebben.
Warmte, liefde, knuffels, qualitytime! (Ik ben absoluut niet verwaarloosd, maar ik merk wel dat wij een enorm warm gezin vormen nu) mijn dochter heeft 3 dagen per week mama voor zichzelf en 3 dagen papa voor zichzelf. We zeggen dagelijks heeeeel vaak ik hou van jou, we doen veel samen en we kopen vaak zo maar een cadeautje voor haar. (Van bellenblaas tot een trampoline) Mijn man en ik doen ook gewoon waar we zin in hebben en proberen zo leuk en gezellig mogelijk te leven. Niet piepen om kleine dingen en vooral richten op positieve dingen. Mijn man ging vroeger nooit naar een pretpark ofzo (komt uit een gezin met 5 kinderen dus is veel te duur) wij zijn 2 x bij de Efteling, 3 x bij klimparadijs, 2 x bij Artis en tig keer bij zwembad/kinderboerderij/stranden restaurantjes geweest in de 27 maanden dat dochter oud is, juist omdat dat vroeger niet zo vaak gebeurde.
Ik zat op het speciale onderwijs op een school 20min van mijn woonplaats af. En vond het erg vervelend dat ik niet bij kinderen van school kon spelen. Dus hoop dat ik dit mijn dochter kan geven. Gelukkig is er hier in het dorp een school voor speciaal onderwijs ( als dit nodig is) En ik hoop dat je vriendjes en vriendinnetjes krijgt. Wij woonde ook nog een buiten af. Zonde buren.
Duidelijkheid. Dit heb ik nooit gehad....en voor een kind is dat zo verwarrend als de pest! Wat de ene dag goed was, was de volgende dag MEGA fout. De ene dag werd ik verrotgescholden en de volgende dag wilde ze beste vriendjes met me zijn....vaak was ik een k*tkind, maar heel soms mocht ik haar haren borstelen want dat was zo fijn. Vaak was ik "haar dochter niet" en andere keren werden complimentjes over "wat lijkt ze veel op jou" van harte aangenomen. Duidelijkheid. Dat geef ik mijn kids. (buiten heel veel andere dingen, maar deze is echt belangrijk voor me)
Ik speelde vroeger graag met jongensspeelgoed en dat mocht ook! Heerlijk, dat ga ik overnemen. Mijn zoontje mag dus met alles spelen waar hij mee wil spelen (behalve de afstandsbediening). Ik mocht vroeger niet op sport, dat was slecht voor mijn karakter. Zolang het te betalen is en hij gemotiveerd is, mag hij doen wat hij wil doen.
Toen ik een Hot Wheels baan kocht die automatisch aangedreven wordt (waardoor de autootjes dus constant door blijven gaan), was m'n man bijna hysterisch. Dat had hij aaaaltijd al willen hebben, maar het mocht nooit van z'n ouders. De avond voor kerst, toen we alles in gingen pakken, heeft hij de baan vast in elkaar gezet, zodat Damiën er de volgende ochtend meteen mee kon spelen, en hij moest natúúrlijk ook 'even' getest worden. Ik weet niet wie er blijer was, de volgende dag bij het uitpakken; zoon, of man omdat hij hem nu nog een keer kon 'demonstreren'
Ik heb het altijd vervelend gevonden dat mijn moeder mijn kleding uitkoos. Ik was helemaal voor tuttige jurkjes met kraagjes e.d, maar dat vond m'n moeder niet vlot genoeg staan. Dus dat is iets wat ik mijn kinderen wel wil geven: eigen kledingkeuze, hoe lelijk ik het ook vind
Ik kan niets bedenken wat ik vroeger graag wilde, maar nooit heb gehad. Ik kom uit een heel leuk gezin en heb een leuke jeud gehad. Mijn kinderen probeer ik te geven wat ik zelf heb gehad en dan hoop dat zij later zich ook gelukkig voelen met hoe hun jeugd is verlopen. Dit geldt voor niet-materiële en materiële zaken.
Ouders die als het echt niet meer gaat tussen hen uit elkaar gaan ipv jarenlang ruzie te maken. Ik heb jarenlang gesnakt naar dat mijn moeder zou weggaan van mijn vader omdat het echt altijd ruzie en gezever was. En omdat ik altijd mijn moeder moest troosten en bijstaan. Nog altijd belt ze mij huilend op als ze het weer es niet meer trekt met mijn vader en moet ik haar weer zien op te peppen. Terwijl ik haar al 1.000 keer heb gezegd dat ik haar onmiddellijk steun als ze ooit de stap zet om weg te gaan. (Mijn moeder is ooit 9 maanden weggegaan bij mijn vader voor een proefscheiding toen ik 12 was en die rust en kalmte en mijn moeder die herleefde ... Heerlijk! Ze heeft alleen na 9 maanden de stomme fout gemaakt om de praatjes en beloftes van mijn vader dat hij ging veranderen te geloven. Een half jaar later zaten we terug in de ruzies.) Dat wil ik mijn kinderen dus echt nooit aandoen. Dan echt 100 keer liever een propere scheiding. Materieel hadden we het goed. Al wil ik mijn kinderen wel dagjes weg naar pretparken gunnen en meegaan, want mijn ouders vonden dat "commerciële overbodige onzin waar zij echt geen dag aan gingen verspillen" en dus gingen we nooit naar pretparken. Vanaf mijn 16 ging ik - tot zware frustratie van mijn ouders dat ik daar geld aan gaf - alleen met vriendinnen. Sport en hobby's waren overigens de ideale babysit voor mijn moeder. Dat moesten we dus zoveel mogelijk doen, want dan moest zij geen andere opvang voorzien. Zelfs al waren we 't hartsgrondig beu. Mijn toekomstige kinderen mogen gerust op hobby's en sport, maar wel omdat ze daar zelf voor kiezen. En als ze 't beu zijn doen ze hun jaar of sessie uit waarvoor is betaald en is 't klaar. Mijn kind zal ook mogen studeren wat hij wil. Voor mijn vader was alleen het zwaarste programma (Latijn en liefst Latijn-Grieks) goed genoeg en hij is nog altijd kwaad dat ik daar op mijn 14de mee gestopt ben. Omdat ik het niet aankon, maar dat wou hij niet inzien. Toen ik een jaar later ook niet bleek mee te kunnen op gewoon ASO (niveau VWO bij jullie) en naar TSO (niveau HAVO) moest, was ik "later alleen maar goed om achter de vuilkar te gaan lopen". Vanaf dan telden alleen nog de prestaties van mijn zus en was ik echt wel totaal onbelangrijk. Als mensen hem naar zijn dochters vroegen, sprak hij nog maar over 1 dochter. Ik zal mijn kind echt nooit zo schofferen en als ie gelukkig is als bouwvakker of wat dan ook ... des te beter voor hem.
Alle medische zorg die ze nodig hebben. Ik heb al sinds klein kind een lui oog en de familie is erfelijk belast met een overbeet. Dit heb ik altijd zo'n walgelijk gezicht gevonden en mezelf erom gehaat. Gelukkig heb ik een beugel kunnen dragen, ook al heeft dit een beter resultaat moeten geven dan het uiteindelijk deed. Ik zie nu bij mijn jongens dat ook zij die dans niet zullen ontspringen dus dat wordt later ook gezellig bij de orthodontist op bezoek gaan. voor het lui oog is er nooit wat aan gedaan. Ik kan het niet meer vragen maar ik vermoed om financiele redenen. Ook wil ik dat mijn jongens opgroeien met een echt familiegevoel. Ik kom uit een gezin waar het altijd ieder voor zich was. Mijn vader was bijna elk vrij uurtje bezig met het bouwen van een boot ipv gezellig dingen doen met zijn dochters. Mijn vader was ook degene die het contact met al zijn broers en zus verbrak waardoor wij nooit echt de kans kregen die kant van de familie te leren kennen.
- Geen ruzie en spanningen in huis; - Haar trouwjurk/bijdrage aan bruiloft - Bijdrage aan rijbewijs; - Bijdrage aan opleiding.
een vader die het leuk vindt om met ze te spelen. Mijn vader heeft op zijn manier zijn best gedaan, maar hij was niet echt een gezellige vader. Mijn man is regelmatig boef die gevangen moet worden, vertelt stoere cowboy-verhalen en is echt actief. Dat vind ik prachtig en heb ik echt gemist.
Een vader die sochtends mee ontbijt en savonds mee eet ipv een vader die in het weekend het vlees snijdt. Mijn vader deed het om het gezin te onderhouden, maar heeft nu spijt dat hij ons gemist heeft. Helemaal omdat mijn moeder de zorg niet goed aankon en wij vaak huilend vanuit huis naar zijn werk belden. Beide maken nu een inhaalslag met onze zoon. Om te voorkomen dat ik doordraai bij normale sprongetjes, gejengel, peuterpubertijd etc, houden we ik het bij 1 kind. Ik herken karaktertrekken van mijn moeder in mijzelf en wil nooit dat mijn zoon daarmee te maken krijgt. Verder hoeft mijn zoon niet op sport en muziekles omdat dat goed voor een brede ontwikkeling en doen we vakanties die aansluiten bij de interesses van mijn zoon. Vroeger gingen we ieder jaar een week naar Zwitserland, 1 dag mochten we naar het zwembad, de andere moesten we bergwandelen met mijn moeder. Zelfde met andere landen (kastelen en musea kijken in Frankrijk, week kanoën in Zweden, fietsvakantie etc etc etc). En Nikes!!!