Ik wilde graag op tennis,zwemmen,dansen noem maar op. Maar daar was geen geld voor. Dus als mijn dochter later op sport gaat betaal ik dat met alle liefde voor haar.
Heb het niet makkelijk gehad thuis maar. aan spullen of dingen die ik graag wilde hebben kreeg ik meestal wel. Niet altijd direct maar uit eindelijk wel. Mijn kinderen krijgen meestal ook wat ze wensen. In het redelijke natuurlijk.
Dat, terwijl mn ouders het niet breed hadden hoor. Maar ik heb t niet echt gemist.. Hooguit eens iets vaker naar een pretpark/dierentuin ofzo dat vond ik vroeger wel eens jammer dat dat vrijwel nooit voorkwam.
Een piratenschip. Die was van mijn zoon (hij is 13 jaar ouder dan zijn zusje) dus die is naar haar gegaan. Zij vind het helemaal geweldig! Mijn broers hadden de piratenboot van playmobiel, maar daar mocht ik van mijn moeder niet mee spelen, want ik was een meisje en die spelen niet met boten/auto's etc.... Overigens houdt zij ook van auto's en niet van poppen, terwijl haar jongere broertje het liefst met zijn pop en poppewagen speelt Overigens had mijn moeder wel meer van dit soort regeltjes: zo mocht ik niet fluiten, niet in bomen klimmen etc. Maar mijn moeder komt uit een zeer deftig millieu (ze heeft een adelijke titel ) dus is zelf ook zo opgevoed. Ik geef mijn kinderen in elk geval niet van die rare regeltjes mee, puur omdat ze jongen/meisje zijn, alhoewel ik mijn kinderen waarschijnlijk wel iets anders opvoed doordat ik zelf zo'n strikte en strenge jeugd heb gehad. Overigens was mijn moeder wel een hele lieve moeder, al klinkt dat misschien niet zo.
Balletles. Dat wilde ik dolgraag, maar ik moest naar de padvinderij. Mijn meiden zitten allebei nu op balletles.
Ik 'disciplineer' mijn dochter verbaal, niet fysiek. Ik maak veel foto's en video's, bewaar elke tekening, kunstwerkje en de 'speciaal voor mama geplukte bloemetjes'. Ik heb werkelijk niks van vroeger, geen foto's, geen aandenken, niks nada noppes. En ik vind het heerlijk om mijn dochter zo nu en dan gewoon te geven wat ze wil hebben. Zonder dat ik weloverwogen de beslissing moet maken om het al dan niet te kopen. En ook niet onbelangrijk..ik probeer zoveel mogelijk zelfvertrouwen en zelfrespect aan te leren. En dat werpt zn vruchten af. Ik was vroeger een verlegen en onzeker muurbloempje, dochter is een allemansvriend en laat zeker niet over zich heen lopen. Dus niet per se materialistisch, ze moet vooral weten dat ze belangrijk is en er toe doet!
Ik zou beide kindjes later zo'n electrische auto willen geven en een zwembad in de tuin. Maar ja, eerst maar een ander huis zien te vinden en 2 kindjes op de wereld zetten. Voor de rest ben ik ook streng opgevoed maar nu achteraf snap ik wel waarom en heb ik er ook vrede mee.
Ik had altijd een hekel aan mij eigen naam. Wou graag anders heette. Deze naam vind ik nog steeds fantastisch en vl ook. Dus als dit een dochter mag zijn krijgt ze die naam.
Qua materiaal eigenlijk niks. We hadden speelgoed genoeg; niet overdreven veel, maar wel genoeg om ons niet te vervelen. Als er ergens geen geld voor was, vroegen we het voor onze verjaardag. We hebben wel alledrie geleerd om te werken voor ons geld. Op mijn 14e had ik een zaterdag-baantje. Kleedgeld kregen we gewoon, maar daar werd alleen kleding voor gehaald en evt schoolspullen aan het begin van het schooljaar. Dat hebben we nooit zelf hoeven te kopen. Een rijbewijs hebben we niet gekregen, alleen 5 lessen voor onze 18e verjaardag, maar dat werd apart gehouden zodat dat alleen voor rijlessen werd gebruikt verder hebben we er alledrie voor moeten werken en terecht vind ik, al nam mijn moeder heus weleens een leuke broek mee of een pakje sigaretten. Zo wil ik mijn kinderen ook opvoeden. Als je gezond bent en je kan werk vinden, dan werk je maar voor de leuke dingen. Voor een rijbewijs spaar je maar als je een bijbaantje hebt, zolang school er niet onder lijdt. Dure dingen die hij nu graag zou willen, kan hij voor zijn verjaardag vragen.
Een spaarrekening. Ik spaar automatisch 25 en als ik het kan missen dan stort ik zelf nog extra en dat komt op z'n 18e vrij. Ik vind het belangrijk dat hij dan alvast een potje heeft om een opstart te maken. Verder wil ik dat hij in een warm nest opgroeid en ik zal hem zoveel liefde geven als ik kan. Ik heb een goede band met mijn ouders maar ze hebben wel veel fouten gemaakt. En daarom hoop ik het toch anders te doen. Qua materiele zaken vind ik het belangrijk dat hij gewoon mooie kleertjes heeft en ee leuk bijloopt. Speelgoed vind ik minder belangrijk maar ik ken mezelf, dus hij zal vast wel mooie duploset of playmobiel krijgen. Maar dat heb ik niet gemist, dat hadden wij vroeger ook.
De liefde was er wel bij ons thuis, maar werd niet gezegd en ook niet veel geknuffeld. Dat doe ik nu des te meer met mijn dochter. Heel veel knuffelen en kusjes geven. En ook regelmatig met woorden laten blijken.
Mijn man vindt dat ook...zelf werken voor je rijbewijs... Ik vind dat niet. Ik vind dat ze dat moeten krijgen...net als de studie. Hoort bij de opvoeding. Natuurlijk moeten ze werken..zeker ( vanaf dat het mag en kan) Ik zou ze dan eerder laten sparen voor een auto.
Misschien dat we wel wat bijleggen hoor of anders af en toe wat geld toestoppen voor rijles, maar zolang ze kunnen werken, werk maar. Mijn man deelt jouw mening trouwens, dus hier precies andersom Hopelijk kunnen we hun beide wel een studie geven, wat mij betreft komt dat voor onze rekening. Evenals lesmateriaal.
Ik ben het ook met je eens. Ik vind het eerlijk gezegd overbodig voor een puber om al te werken als je ziet wat een vol studieprogramma sommigen hebben (en dat is van school uit, niet dat ze speciale taken krijgen ofzo!) In 'mijn tijd' was een bijbaantje heel normaal en daar had je ook tijd voor, mijn broertje kan pas nu op zaterdag werken naast zijn studie. Tijdens zijn middelbare school had hij daar echt de tijd niet voor. En hij deed ook het minimale aan sport en sociale activiteiten (eigen keus). Wij zijn verwend. Zowel qua aandacht, als qua materiele dingen. We kregen heus geen dure spullen of peperdure vakanties, maar wel altijd een goedgevuld Sinterklaasfeest, verjaardagen, etc. Ik heb dus niets gemist. Ik zou mijn dochter wel meer op jonge leeftijd van het buitenland willen meegeven,want ik heb enorm verlangd naar vakanties en tripjes over de grens.
O, en ik zou mijn dochter meer de ruimte willen geven haar eigen identiteit te onderzoeken en ontwikkelen. Toen ik als puber en later ging 'relishoppen' waren mijn ouders echt niet blij. Ik kon er ook nooit normaal met ze over praten, waardoor ik naar de verkeerde kanalen toetrok.
Ik vind dat de "taak" van een kind is, zijn/haar school te doen naar vermogen. Pas als dat naar het kunnen van het kind verloopt, mag hij/zij daarnaast werken als hij/zij dat zelf wil. Als een bijbaantje ten koste gaat van de opleiding, dan trek ik daar resoluut de stekker uit. Ze kunnen hun hele leven nog werken. Je ziet tegenwoordig wel dat het bijbaantje (of sociale contacten) zo belangrijk wordt/worden gevonden dat de school erbij inschiet. Dan stop ik ze liever wat extra zak- of kleedgeld toe zodat ze zich op school kunnen richten en bereiken waar ze toe in staat zijn.