Zomaar benieuwd: wat ervaren jullie als verschillen tussen zoons en dochters? Een gespreksonderwerp wat regelmatig terugkeert in onze familie. Los van het feit dat veel gedragingen in het karakter verpakt zullen zitten en niets met het geslacht te maken hebben. Ik kan niet 100% uit ervaring spreken aangezien ik twee meiden heb van 1,5 en 0. Maar ik zie wel duidelijke verschillen bij de zoontjes van mijn broer. Zijn jongens in de peuterfase zijn druk, rennen altijd, maken veel rommel. Ze huilen niet veel, eten als de beste, als ze honger hebben is het wel meteen 'dringend'. Ze zijn grote knuffelkonten maar niet zo goed in uitslapen. Vaak om 6 uur wakker. Mijn dochter van 1,5: pittig en tempramentvol, huilt best snel, kan trouwens ook niet stilzitten maar is niet zo'n rommelkont als d'r neefjes, speelt 'rustiger', tobt met d'r eten, maar slaapt fantastisch! En m'n meid van een paar weken oud slaapt eigenlijk ook al erg goed voor zo'n kleintje.. Ben benieuwd naar jullie bevindingen, en of er dus echt verschillen zijn tussen jongens en meisjes.
Over het algemeen vind ik jongetjes wat knuffeliger en zachtaardiger. En de meisjes zijn weer wat rustiger tijdens het spelen en vragen minder aandacht. Maar dat is mijn ervaring. Ik weet niet of dat echt geslachtsgebonden is. Alhoewel ik wel van veel moeders hoor dat hun zoontjes knuffeliger zijn dan de meisjes.
Haha alles wat jij hier toeschrijft aan jongens, beschrijft helemaal mijn dochter. Ik geloof er dus niet zo in. Ik denk eerder dat dat vaak is wat we wíllen zien, en dat we de realiteit ook daaraan aanpassen. Of omgekeerd, dat meisjes leren zich te schikken naar die verwachtingen.
Gut.. nou mijn dochter huilt niet snel en mijn zoon os de jankebal Dochter slaapt al sinds ze 6 wk is goed maar zoontje heeft daar nu nog moeite mee. Hij eet idd vaak als een bootwerker en zij tobt met alles. Qua spelen en rommel zijn ze beide net zo erg
Een aantal dingen die jij beschrijft bij jouw neefjes, gaan ook wel op voor onze zoons: DRUK met hoofdletters, vooral zo tussen etenstijd en bedtijd doen ze eigenlijk niet vele anders dan rondjes rennen door de woonkamer. Rondjes vliegen zou ik haast zeggen, haha. Rommel: ook herkenbaar. Maar dat komt ook omdat ik niet vaak genoeg vraag om het op te ruimen. 't Is bij mij vaak pas aan het einde van de dag dat ik denk: verhip, wat 'n zooi! En dan ruimen we het alsnog op. 'Slechte uitslapers' - check. Vooral de oudste. Ze hebben allebei zo'n "laat-je-vader-en-moeder-met-rust" wekker. Maar die paar keer dat ik rond 6 uur uit bed ben, is de oudste meestal wel wakker. De jongste ergens tussen half 7 en 7 uur, een enkele keer slaapt hij uit tot half 8. Eten: het blijven kinderen en ze hebben allebei wel hun kieskeurige fases (gehad). Maar over de gehele linie mogen we zeker niet klagen. Huilen: De jongste huilt erg weinig. Als hij huilt, is er ook ècht wat. Vanmiddag bijvoorbeeld heeft hij even flink gehuild. Toen was hij zich een bloedneus gevallen. De oudste huilt wel veel. Vrijwel elke dag 1 of meerdere flinke huilbuien. Dat is deels karakter en deels 'iets dat wringt', denk ik. Maar we moeten er nog achterkomend wat precies. De jongste is ook echt een jongens-jongen wat betreft: met autootjes spelen (zei als 'broemmmm' voordat hij kon praten). Het schoppen tegen een bal zat er ook al jong in. Hij kon nog nauwelijks lopen, toenhij al tegen een bal begonnen schoppen. Hij is ook heerlijk ongecompliceerd. Doet maar raak en heeft dus constant blauwe plekken, schrammen en schaafwonden. Echte 'jongensbenen'. En als het mis gaat, probeert hij het gewoon nog een keer. De oudste is een stuk voorzichtiger. Hij maakt zich snel zorgen en zal dus niet snel ergens aan beginnen. De eerste jaren van zijn leven heeft hij echt nooit een blauwe plek of schram gehad. Hij deed gewoon niks waarbij hij zou kunnen vallen. Bij hem geen 'jongensbenen' dus. Overigens had ik als meid wel altijd 'jongensbenen'. Ik was ook altijd nogal onbezonnen (en soms nog ) en behoorlijk druk. Oh nee, ik bedoel natuurlijk enthousiast . Ik werd vaak ook wel voor jongen aangezien, haha.
Ik heb twee zoons en twee dochters Ik merk wel dat de zoons wat relaxter zijn, ontdeugend maar niet totaal overstuur als ze nee te horen krijgen Mijn meiden zijn echt driftkoppen ze kunnen echt driftbuien krijgen die ik van mijn zoons niet herken hoewel het bij de jongste nog kan komen natuurlijk haha De meiden huilen om elk wissewasje en zijn echt klikspanen " mamaaaa grote broer doet dit of kleine broer doet dat terwijl de grote broer juist makkelijk over dingen heen stapt en zich niet laat weerhouden van gewoon lekker verder spelen Qua knuffelen is het hier echt gelijk, wij hebben echte knuffel kontjes
Ik heb inmiddels geleerd dat het geslacht niets uitmaakt.... Karakter wel en vooral die van de ouders!
Leuk om te lezen. Ik geloof ook wel dat veel dingen met het karakter van de ouders te maken hebben. Maar dat onze meiden zo goed (uit)slapen is niet onze verdienste, dat is gewoon geluk hebben. En als m'n dochter snel boos en gefrustreerd is, zegt m'n partner - heel flauw - dat ze op mij lijkt. Wat dan om eerlijk te zijn ook wel zo is...
Hier is het precies zoals het niet "hoort" Jongen: Huilerig, dramaqueen, voorzichtig, afwachtend, in heel zijn leven nog maar 1 kapotte broek gehad geen knuffelkont, wel een echte kletskous. Meisje: Rustig, huilt alleen bij een aanwijsbare reden, ondernemend, al heeeel veel kapotte broeken gehad, benen vol met blauwe plekken, knuffelkont. Beide doen niet aan uitslapen...
Ik heb 2 jongens, en deze zijn allebei al totaal anders, maar mijn oudste (die is 3) eet al 1,5 jaar amper, is echt zo'n temperamentvol mannetje die om niets over de zeik kan gaan. Maar kan ook heerlijk bij je komen zitten en best wel even knutselen en tekenen. Oja en het is een angsthaas, durft niet zomaar in een klimrek te klimmen...ondertussen kletst hij wel de oren van je kop...oja en slaapt meestal wel tot 7-7.30uur De jongste is qua karakter al veel relaxter, dus het is afwachten hoe hij verder ontwikkeld. Maar ik denk wel heel anders. Het is zo afhankelijk van het kindje, en niet perse van het geslacht.
Hier zijn de jongens drukker, makkelijker, knuffeliger. Het meisje piept sneller/huilt sneller, is wat afstandelijker/zelfstandiger, kan ontzettend lief en rustig spelen. Klopt dus wel redelijker met de openingspost.
Hier een dochter en een zoon. Wat slapen betreft klopt het zeker weten (met de openingspost): zoon wordt elke ochtend om 6:00 wakker. Dochter sliep al heel snel door tot een uur of 8:00. Verder merk ik weinig verschil. Behalve interesses. Zoon heeft het de HELE dag over alle soorten vervoersmiddelen (autooooo, vliegtuig, trein), en dochter keek daar niet naar om. Zoon is bijna 2 jaar Dochter is 11 jaar
Ik herken me(mn kinderen dan) ook niet in jouw openingspost. Mijn zoontje is een echte knuffelkont/mama's kindje/aahankelijk, kletskous (kletst de oren van mn hoofd), slechte eter.. Dochter is wat meer op haarzelf, eet beter, speelt makkelijker zelfstandig, slaapt moeilijk.. Tja wat nog meer..? Geen idee zo, haha, maar ik weet iig wel dat de cliché's niet waar zijn.
Hier kloppen de cliche's deels. De jongens zijn idd DRUK en hebben energie voor 1000 En ze knuffelen ons graag <3 De oudste wordt nu idd om 6 uur wakker, maar heeft altijd tot een uur of 9 uitgeslapen tot zijn vierde. De jongste doet dat nog steeds, die moet ik echt uit bed slepen 's morgens Maar zodra ze wakker zijn, dan weet de hele buurt dat Ze slopen veel, al wordt dat wel minder, broeken gaan er doorheen als wc papier, maar eten hebben ze allebei niet zoveel tijd voor. Qua drama's vallen die nu best mee, maar vooral de jongste kon echt en drama queen zijn hoor. De oudste is veel rustiger, kan rustig de hele dag tekenen en doet dat prachtig. Ze zijn dol op transformers, auto's, lego en de jongste is helemaal into darth vader Oh en ik word dagelijks ten huwelijk gevraagd <3 oh en ze stoppen allebei geen moment met praten. En dan het liefst door elkaar heen, van de hak op de tak, kwekwekwek ik word er dol van af en toe! meisjes zijn krengeriger, ik ben opgegroeid met 3 zussen en wij konden ellenlang doormekkeren over iets en ruzie maken. De jongens schoppen elkaar een keer en het is klaar, wij gingen door en door. Ik had nooit gedacht een jongens-moeder te zijn, maar het is heerlijk! (en soms zwaar en frustrerend en soms wil ik naar een onbewoond eiheiland, maar dat had ik vast ook met 2 dochters zo ervaren )
Ik heb ze beide en ik zie echt wel verschil. Jongens spelen heel anders...samen zijn ze veel fysieker. Meisjes spelen rustiger en jongens vaak veel ruwer. Hier is de meid meer een rommelkont dan de zoon. Zoon slaapt graag uit en knuffelt niet graag. Is erg oplossend gericht terwijl dochter vaak in problemen denkt... ha ha Echt het grootste verschil vind ik eigenlijk het fysieke en het anders denken over dingen.
Ik heb een zoon en dochter en die zijn heel verschillend van wat jij hierboven beschrijft Zoon: rustig, maakt(e) nooit rommel (echt nooit), speelde lang en aandachtig met 1 stuk speelgoed, onderzocht alles, geeft veel knuffels en kusjes, is rustig. Geen goede eter. Was ook wat trager met praten maar spreekt nu wel vlot 3 talen. Dochter: spring-in't-veld, maakt veel kabaal en nog méér rommel... haalt alle speelgoed uit, gooit het weg als het haar niet meer interesseert, lacht veel, geeft ook wel kusjes, heel goede eter. Heeft altijd wel iets in haar mond, haha. Snelle prater.
Hier een knul van 4.5 jaar. Ik herken niet alles wat je zegt. Druk ✔ Huilen✔ hij wordt heel snel boos, zal ook een fase zijn, maar huilt dus snel. Rommel✔ Knuffels✔ een echte knuffelen. Slapen✔ hij kan heel goed uitslapen. Eten, doet hij minder. Vooral savonds.
Ik heb alleen maar jongens, dus kan zelf niet goed vergelijken. Maar mijn zusje heeft 2 dochters. We zijn altijd vol verbazing over elkaars gezin. Haar meisjes kunnen heel rustig spelen, knutselen, stilzitten, hoewel ze ook wel druk kunnen spelen hoor. Maar die jongens van mij houden helemaal niet van knutselen en zittend spelen. Kunnen niet normaal lopen, alleen maar rennen. Klimmen overal op, vallen overal af, maar huilen daar nooit over. Mijn jongste spant echt de kroon, dat is zo'n stuntpiloot. Zij staat doodsangsten uit over wat hij allemaal doet, terwijl ik het al niet eens meer zie. Maar zij is dat niet gewend. Een tijdje terug liep er een van mij tegen een schommel of zo aan. Dik blauw oog, schram op zijn voorhoofd en een ei op zijn hoofd, zag er niet uit. Maar na 1 minuut was hij wel klaar met de aandacht en wou hij gewoon weer spelen. Ik mocht nog net een pleister plakken en weg was hij alweer. Haar dochter stootte even later haar teen, zag je niks van, maar die zat nog een uur op de bank te simpen. Ik denk wel dat jongens idd knuffeliger zijn. Die van mij zeker wel. Haar meisjes willen nooit op schoot of lekker kroelen, terwijl mijn jongens daar meerdere malen op een dag speciaal even voor bij me komen. Ook mijn oudste van 9 nog. En mijn kinderen maken wel regelmatig ruzie, compleet met fysiek geweld, maar dat is ook zo weer goedgemaakt. Die van haar kunnen echt kijven en schreeuwen tegen elkaar. Ze heeft ook nog een jongetje en dat is helemaal water en vuur met zijn zusjes.
Zoon: heel rustig, maakt nergens een probleem van, houdt wel van die drukke jongens spelletjes, heel erg behulpzaam, ontbijt en lunch gaan er goed in maar het avondeten is een drama tenzij het patat is, totaal niet verlegen en wilt alles weten en leren, geeft niet gauw op, houdt van zijn jongens spelletjes maar vind het ook niet erg om iets meisjesachtigs te doen zolang het maar niks te roze of teveel glitters bevat. Dochter: erg verlegen, luistert heel goed, niet bepaald behulpzaam, gaat liever knutselen dan spelen, geeft snel op als iets niet lukt, rustig, eet heel goed behalve fruit, is echt van de meisjes dingen en moet er 10 keer over nadenken om iets jongensachtigs te doen, eet liever gezond dan een frietje.
Oja dit nog: Zoon smijt z'n kleren en sokken overal en nergens Dochter vouwt ze op zover ze dat kan en legt ze netjes op bed. Zoon in bad: de hele badkamer is gelijk een zwembad Dochter in bad:. ......is er wel iemand in bad geweest?