Nog even en ik laat jullie weten wat ik heb geroepen: mijn vliezen zijn zojuist gebroken! (dat was overigens ook wat ik tegen mijn man zei, dus tis meteen de eerste quote )
Nou bij onze dochter Skye heb ik geroepen na het breken van mijn vliezen door de VK Ik ben in de hel! Heel erg dus Die weeën deden zon pijn na het breken van de vliezen maar ik heb het wel goed gedaan volgens de VK. Vervolgens toen Skye eruit kwam met haar schouders dus echt volledig werd geboren heb ik 1 x heel hard MOEDERRRRRRRRR geroepen en toen was ze er al hihihihihihi . Ze is overigens in 1 minuut geboren in 1 perswee was mijn eerste perwee en tevens de laatste.
ik had zo'n vreselijke rugweeen dat ik wel -tig keer tegen mijn vriend heb geroepen, druk op de knop en laat de dokter komen. Het duurde voor mij te lang dus riep ik weer laat die man 'ns opschieten....... Ben bevallen in het ZH.
hahah schiet mij ineens te binnen.. ik had een assistent naast mijn bed.. en die zei tegen mij "branderig gevoel he " ik kniktje ja maar voelde niks.. maar 10 sec later voelde ik het er branden... ik riep goooooooooooodddddd dat brandt hihi haha meer als 2 mnd geleden, maar mijn bevalling vergeet ik noooooooooit meer
Ik heb vrij weinig geroepen, was totaal in mezelf gekeerd en erg stil. Wat ik normaal dus helemaal niet ben, hoor...! Ik zeg 't wel als iets me niet zint. Maar tijdens de bevalling heb ik vooral veel gepuft, half geslapen en weinig gezegd. Alleen toen de gewone weeen in een keer over gingen in persweeen, toen heb ik even een paar keer een oerkreet uitgeslagen... hahahaha! Groetjes Niki
geweldig topic! ik heb het mijn vriend ook maar even laten lezen, is ie vast voorbereid! ik word er aan de ene kant wel bang van, als ik dit allemaal lees wat moet ik er dan wel niet uit gaan flappen, schaam me nu al! nog heel even en we zullen het weten en dan weten jullie het uiteraard ook! joyce
Nou, ik heb de meest vreselijke woorden geroepen en verder heel veel auw, auw, auw! Heb niemand persoonlijk uitgescholden, ook mijn man niet, ik was heel blij dat hij bij me was. Verder 'ik ben het zat' en heel hard 'komt er nog eens iemand' aangezien die arts een ander geval had en ik al weet ik hoelang persweeën had, maar niet mocht persen, zolang zij er niet bij was. Verder was ik nogal aan het schelden van de pijn. De arts begon toen 'nou moet jij eens goed naar mij luisteren' en vervolgens heb ik 7 keer ofzo achter elkaar gekotst. Toen snapte ze eindelijk eens dat het hoog tijd werd om de anesthesist te bellen dat ik eraan kwam voor een ruggenprik. Heb nog wel vaak sorry gezegd aan het einde van mijn scheldwoordenreeks.
ik heb ook helemaal niks geroepen. was ook helemaal in mijzelf gekeerd. had ik niet van mijzelf verwacht. omdat ik altijd ontzettend bang geweest ben voor de bevalling. Mijn man stond er zelfs van te kijken en dat wil wat zeggen hahaha
Ik zat middenin een weeenstorm en kon dat niet opvangen. Mijn moeder was bij de bevalling en die zei; Deel, je moet puffen! Dus ik schreeuw dr toe: g*dverd*mme! Als ik kon puffen, dan deed ik dat wel! En dat was het ergste bij mij, dus valt mee
Mijn vliezen braken met 34 weken, ik maakte mijn vriend wakker met : volgens mij hebben we een probleempje.. zijn antwoord was: jazeker de babykamer is nog niet af! (alleen de radiatorombouw moest nog vastgezet worden) Toen ik echt aan het bevallen was, moest ik tussen 2 persweeen naar een ander kamertje lopen. Op dat moment had erg last van mijn (vochtvasthoudende ) vingers, dat deelde ik graag met de verpleging. Tis maar waar je je druk om maakt. ( 2 persweeen later lag meneer bij me op de buik..)
Ik had zoveel pijn dat ik op het laatst riep : "snij haar er maar uit" ....... Gelukkig kwam ze er daarna vrij snel via de natuurlijke weg eruit Overigens denk ik wel dat de hele afdeling "verloskunde' van mijn bevalling mee heeft kunnen genieten. Of zouden er geluidsdichte muren zijn......
Haha en bij mij heeft volgens mij ook de hele afdeling mij GVD horen roepen. Oja heb ook nog om mijn mama geroepen!
Oh hoor net van mijn vriend dat ik ook riep: IK WIL NAAR HUIS! (was in het ziekenhuis). En heb ook nog gehuild van de pijn.
eerst had ik nog lol, tot mijn weeenstorm begon. Ik riep, bel dat mens nu want ik ga nu naar het ziekenhuis, ik bedoelde de vk die mijn vliezen gebroken had en pas om 13.00 uur terug zou komen. Mijn man ging de buikpomp ademhaling doen, terwijl ik al persdrang had ( oke kon hij ook niet weten zo snel ), ik riep dus dat ik die fase al voorbij was ( niet eens gehad dus, haha ). Ik riep, nooit meer en ik kan dit niet en ik doe het niet meer ( net of je een keuze hebt ). Toen het hoofd je stond, riep ik haal hem eruit! Ook heb ik mijn moeder gebeld ( die zou thuis bij ons wachten als wij naar het ziekenhuis gingen, maar het ziekenhuis heb ik nooit gezien en mijn moeder was dus noodgedwongen bij de bevalling ) dat ik het niet meer hield. Ik verbaasde me altijd dat mensen zo reageerde, maar nu deed ik het zelf ook. Ik voelde me daar wel rot onder. Gelukkig zei de vk dat het heel normaal is, zeker als je in 2 uur ruim 6 cm ontsluiting krijgt Nu kan ik er wel om lachen. Leuk topic trouwens! Groetjes MB2005.