Ow en bij de eerste kreeg ik op een gegeven moment een ruggeprik maar na 4 x steken in me rug zat ie nog niet waarop ik tegen die gast zei kunnen jullie dan potverdorie helemaal niks hier waarop die gast zijn spullen neer gooide en zei klant is koning en weg liep haha
Ik kreeg het gevoel dat ik moest persen, en toen heeft de verloskundige gezegt dat dat niet mocht. Toen heb ik tegen haar geschreeuwd dat die wieg vol moest. En tegen mijn vent gezegt, dat hij zich maar moest laten helpen, en dat ik dit NOOIT meer doe. Hoop alleen dat hij niet geluisterd heeft zodat Remy er nog een broertje of zusje bij kan krijgen. Hoorde dit allemaal achteraf, schaam me best wel
Ik kreeg een keizersnede met ruggeprik. Ik voelde een heleboel geduw en getrek en vroeg: "wanneer gaan jullie nou eens snijden?!", toen zei de chirurg heel droog dat de baby over een paar minuten al geboren zou worden. En ik heb nog gezegd: "Vergeten jullie de placenta niet? Die maakt mij namelijk ziek!" Toen moest iedereen lachen. Toen zei ik: "wat lachen jullie nou, het zou toch een drama zijn als jullie me straks dichtnaaien en die placenta is blijven zitten en ik ziek blijf?!" Achteraf best grappig
Mijn man riep ineens tijdens een pers wee " jij hebt wel rare oorlellen" daar reagerde ik op met mijn middelvinger een een F woord. Voor de rest ben ik wel liefs geweest. haha
Hihi ik lig hier helemaal in een deuk! Mijn bevalling liep uit op een spoedkeizersnede, en met fikse persweeën ben ik de operatiekamer in gereden waar ik de anethetist de opdracht gaf: "Ram die naald er maar in" En met dichtnaaien vroeg ik of ze niet gelijk mijn buik konden strak trekken.
Zelf ben ik nog lang niet aan de beurt maar als ik dit zo allemaal lees durf ik geloof ik niet meer hihihi. Mijn vriendin schijnt tegen manlief gezegd te hebben: als je me óóit nog met 1 vinger aan durft te raken dan zal ik je alle hoeken van de kamer laten zien! Tegen de vk toen deze zei dat ze nog "maar" 5 cm ontsluiting had: dan zorg je maar dat die centimers wat sneller gaan, hoe boeit me niet maar doe het nu! Tegen haar moeder: en kon jij me hier niet voor waarschuwen? Je bent mn móeder in godsnaam! Tegen haar zoontje toen ie er eindelijk uit was: oooh wat ben jij..eeuuhhh..mooi? Vervolgens tegen de vk op fluistertoon en de oortjes van haar zoontje bedekkend: hij trekt toch wel bij he? Heel grappig want normaal gesproken is dat zo'n rustig mens Liefs Jessy
ooh echt grappig al die verhalen. ik heb alleen heel vaak geroepen NOOOIT MEER WEER! en heb dat na de bevalling ook nog best een tijd gezegt...maar.. heb me er toch niet aan gehouden! zie banner de VK zei dat ik haar pas weer mocht bellen als ik om de minuut een wee had die 1 minuut aanhield.. en die kreeg ik dus maar niet.. en mijn vriend maar zeggen moet ik al bellen? ik NEEE En dan zeker weer te horen krijgen dat ik pas 1cm heb. pas toen ik echt begon te persen heeft mijn vriend toch maar de VLK gebelt haha en binnen een half uur was ie er!
heeeeeeel vaak auwauw uwauwauwauwauwauwauwauwauw.....verder eigenlijk niks...had verwacht dat ik wel wat krachttermen zou gebruiken maar dat viel dus mee
haha heb me doodgelachen na jullie berichten. Was dus blijkbaar niet de enige. Toen ik van mijn dochtertje beviel. heb ik ook een hoop gedaan wat ik me niet meer herinner! Toen ik het niet meer uithield van de pijn kreeg ik morfine om me te kalmeren...heerlijk spul! -Ik zei tegen mijn vriend dat hij alle mensen naar huis moest sturen want er zou vandaag niet getattoeerd worden. (hij is tattoeerder) - Heb de assistente uitgescholden voor trut, aan haar haren getrokken en op haar gespuugd! - gekotst - De arts duidelijk verteld dat hij zijn ****** hand uit mijn ***** moest halen anders zou ik hem wat doen. - heb verder nog gesmeekt om een ruggeprik. - en heel veel auw geroepen. - Ook was ik kwaad op mijn vriend omdat hij bijna geen foto's had gemaakt en stuurde hem naar huis. Want had niks aan hem - Tijdens het persen heel de tijd geroepen dat ik moest poepen nu ben ik zwanger van de tweede en ben benieuwd hoe dat zal gaan. Hopelijk hou ik me in.
Ja ik weet het...echt erg. Alleen ik herinner me er niks van! Het is dat de verloskundige en mijn vriend het me de volgende dag vertelden. heb wel een bosje bloemen voor ze gestuurd en mijn excuses aangeboden. Hoorde dat het vaker voorkwam.
Ik heb niet veel gezegd of gedaan tijdens mijn bevalling, enige wat ik heb geroepen : Ga allemaal maar naar huis want ik ga slapen, ik ben moe en ga geen bevalling meer doen vandaag! (was toen 10.20 uur s morgens met 10 cm ontsluiting ) 10 min later is Björn geboren. Ow jah en ik wilde dat NIEMAND mijn bed aanraakte, gggrrr heb lopen maaien naar handen die leunde op het bed!