Ik onderhandelde met de gynaecoloog. Staat allemaal op film hihi. De kleine kon er zeg maar niet doorheen zonder hulp, dus er zou n knip komen. De gynaecoloog zei 'ik kijk t nog een aantal weeën aan en dan doen we t'. Toen zei ik van 'Doe dan nog 1 wee want ik hou t niet meer'. Iedereen lag dubbel, behalve ik, want ik was bloedserieus natuurlijk pff. O ja en toen t hoofdje er door heen was, zei ik au au au au au au au au au au au au, de gynaecoloog moest de kleine ook nog draaien (spil) en heerlijk die schoudertjes.. grrr
hahahaha aheerlijk, de tranen rollen over mijn wangen. Ik ga dit topic echt laten lezen aan mijn vriend. ben benieuwd maarre ik krijg opzich ineens medelijden met gyneacologen, en verloskundigen. die zullen wat scheldpartijen horen jeetje. en die mannen, arme manne. klotehomo? is hij daar ooit bovenop gekomen?
Hahaha, lig dubbel. Geweldig die verhalen. Arme verloskundigen en gynacologen. Krijgen ze dat ook te horen tijdens de opleiding? En arme kerels. Haha. Ik zal de mijne tegen die tijd voorbereiden
Hahaha geweldig dit! Tijdens mijn persdrang was ik er helemaal van overtuigd dat het absoluut niet zou passen; ik dacht dat mijn lichaam misschien niet helemaal normaal in elkaar zat maar dat dat nog nooit iemand was opgevallen en dat nu alles helemaal kapot gescheurd zou worden. Ik herinner me ook echt het gevoel van binnen dat er iets enorms tegen een gaatje drukt met de grootte van een 2-euromunt. Ik hing om de nek van de verpleegkundige en praatte (voor mijn gevoel heel rationeel) op haar in: "Ik realiseer me dat andere vrouwen dit misschien ook wel eens zeggen en dat het heel erg klinkt als een cliché, maar in mijn geval is het écht zo: het past niet! Ik weet het zeker! U moet me helpen! Niemand gelooft me!" Mijn man heeft haar uiteindelijk maar uit mijn klem bevrijd. Toen ik me er bij neer had gelegd dat het echt moest gaan passen, stond ik rechtop tegen het bed. Ik had zo'n ademtechniek geleerd van inademen en dan in 7 keer uitademen: al-tijd-is-kort-jak-je-ziek. Ik had mijn man ingeprent dat ook te onthouden zodat hij mij kon helpen. Ik probeerde dus persweeen op te vangen en 7 keer uitademen ging ECHT niet meer, ik kwam hooguit tot 4 of 5 keer, daarna werd er gewoon automatisch keihard geperst (en dat was ook wel prima). Maar mijn man dacht dat het helemaal mis ging omdat ik de 7 keer niet haalde, dus hij zat heel hard mee te ademen en te tellen tot 7! "Hou op gek! Je snapt er helemaal niets van!" Ik heb hem echt nog nooit zó irritant gevonden! Bij de laatste wee: auwauwauwauwauwauwauw! Ik heb me netter gedragen dan waar ik van te voren bang voor was geweest!
Hahah ik heb echt gelachen om sommige reacties. Toen me weeen begonnen heb ik geen woord gezegd, ik was erg bang de tranen rolde over mijn wangen. Eenmaal in het ziekenhuis riep ik van alles en nog wat . Voor me man was het geen lolletje om samen met mij op 1 kamer te zitten. Alhoewel ik alle recht had om van alles te roepen, me bevalling heeft 22 uur geduurd, zonder te slapen.
Tijdens het persen zei ik "Hahahahahaha, dit doe ik mooi niet!" En ik heb wat gevloekt enzo.. valt best mee denk ik
whoehahahaha prachtig om de reacties te lezen... als je ziet hoe we ons "gedragen" tijdens de bevalling, maar toch kiezen we ervoor om het vrijwillig nog een keer te doen.... dit is nu die beroemde uitspraak, als eenmaal je klentje op je borst ligt ben je een hoop vergeten hoor!
ik heb tijdens mijn weeen van alles gedaan. Kerstliedjes gezongen gezegd dat ik nooit meer bang ben voor de tandarts gekreunt van de pijn in mijn rug arabisch geschreeuwd en toen ik mocht persen is het dan eindelijk klaar en met mijn laatste perswee heel hard gekreund. ( het was geen makkelijke bevalling omdat ik wist dat we kort of meteen na de bevalling ons kindje zouden verliezen) maar ik heb het als het mooiste in mijn leven ervaren.
ik gooide er tijdens de persweeën ook enorme oerkreten uit me man zei na de bevalling je leek wel een leeuw die de gyn wou verscheuren....bij de laatste wee zei ik heel droog g*dverd*mme dat deed ff zeer.... Gisteren overgens nog eens aan mij man gevraagd wat niet voor herhaling vatbaar was...ik weet 1 ding er nu bij... De agio gyn zei dat ik rustug moest blijven....toen schijn ik gezegd te hebben... Rustig, Rustig, jij hebt makkelijk praten....zal ik even een acht ponder (mijn zoontje werd op 8 pond geschat) door jouw pisbuis drukken....
IK DOE HET NOOOOOIT MEER! Dat waren de woorden die ik steeds riep haha! Zodra Lieve geboren was en op mn buik lag riep ik alleen Ik wil er wel 100!
bij de eerste heb ik niks gezegd dat ging super. bij de 2e ging het zo snel (8min persen) dat ik toen het hoofdje stond lang moest puffen ipv persen. Toen vroeg ik of ze hem niet even terug konden duwen omdat het zo zeer deed, dan zou ik bij de volgende wee wel weer even hard persen. Haha ze moest er wel om lachen en ik uiteindelijk ook.
Ik lig hier echt helemaal dubbel...geweldig hahahahhahahaa Ik heb tijdens mijn bevalling idd ook wel gezegd van nou that's it we gaan naar huis hoor ik doe dit morgen wel heb geen zin meer..... Echt hele erge vloek en scheldpartijen heb ik niet gehad, wel een vriendin die tijdens haar bevalling tegen haar man gezegd heeft: stomme kl**tz*k dit is allemaal jouw schuld ik n**k nooit meer met je Ben heel benieuwd wat ik tijdens de derde ga roepen heb suggesties genoeg hier hahahahaha! Oh ps Inky....leuke namen voor je zoontje......ben zelf mama van Lars ( 8 jaar) en Niels (5 jaar).......
leuk ja zo'n topic Nou bij mijn eerste bevalling werd mijn gyneacoloog BOOS was in opleiding. Wel leuk is het verhaal dat er vooraf gaat,ik liep in het ziekenhuis i.v.m hoge bloeddruk kom ik bij de gyn.zit daar dus een gyn.in opleiding,die allemaal vragen moest beantwoorden waar hij geen een goed antwoord op wist en een handen wat die man had,ik schrok er echt van en zei tegen mijn man nou als die er is als ik moet bevallen loop ik weg. Dus wij komen bij de verloskamers de bewuste dag van bevalling lig ik daar op dat bed komt die kolenboer binnen,ik sta op houdoe tot morgen maar weer. Mijn man ach kom op maak toch nie uit je kan nu niet weg gaan hij mij over gehaald. Aangezien ik heftige weeen had maar die dus geen ontsluiting gaven kwam hij ff men vliezen door prikken,oke zei ik had onze dochter in het vruchtwater gepoept,hij zei nu moet ze snel geboren worden ik ga je weeen opwekkers geven oke maar dan wil ik wel wat voor de pijn,waarop hij zei ja wat wil je dan, maak me niks uit als ik maar niks meer voel. Nou mevrouwtje hoeft u niet zo opvliegend te worden(heb je al 7 uur weeen die niks doen)ik zeg ja jij heb makkelijk praten zullen we ruilen. Ik kreeg een ruggeprik en weeen opwekkers,zijn dienst zat erop en kreeg een gyneacologe die ik ech top vond en die zei kom op we gaan er een feestje van maken,ja tuurlijk. Ik heb nog aan men man gevragen ben ik dan zo bot tegen die kolenboer geweest ach zegt ie valt nog mee jou kennende. Verder heb ik alleen op het eind geroepen haalt ze er maar uit ik ben er klaar mee,alsjeblieft haal ze eruit. Verder ook men man zen hand gekneust,ik vind het allemaal wel meevallen van mezelf ben benieuwd hoe het deze keer gaat. HAHAHA groetjes jeslin
Ik zei tegen de verloskundige toen het niet wilde opschieten: Ik doe het niet meer, zoek het maar uit... En mijn vriend heb ik wel 100x op het zelfde plekje op zijn arm gemept om de weëen op te kunnen vangen en heb m ook gebeten
Ik heb heel vaak geroepen; "Ik kan dit niet!" Ook was; "Zet het mes er maar in" favoriet! En heeeel hard schreeuwen tijdens de persweeen, zegt de vk tegen mij; Als je schreeuwt heb je minder kracht, dus houd je maar stil.... Ik heb er wonder boven wonder niets van gezegd en probeerde haar raad op te volgen Had ik nooit van mezelf verwacht! De vk heeft trouwens omdat ik elke keer riep dat ik het niet kon op een gegeven moment de spiegel voor mijn doos gehouden om het hoofdje van Martijn te laten zien. Heb toen heel hard geschreeuwd dat ze moest opdonderen met die spiegel... Daar was ik niet op voorbereid en het was me niet gevraagd. Ze wilde me op die manier over de streep trekken zodat ik nog beter ging meepersen. Ik heb het haar nu nog niet vergeven, want als ik er aan denk zie ik elke keer nog dat beeld voor me ale: En da's geen pretje! Nadat Martijn is geboren is het allemaal als een roes gegaan, ze moesten Lotte helpen met de vacuumpomp omdat ze duikelde door de enorme ruimte ineens, hierdoor daalde haar hartslag gigantisch. Ze was er ook zo, zonder pijn! Ik heb mijn man helemaal fijngeknepen, maar niet uitgescholden gelukkig Ik las hier ook over overgeven van de pijn, nou ik ook hoor! En vaak ook, tot gal aan toe Marian
Ik heb wel een paar keer gezegd: "ik wil niet meer, hij moet er nu uit!" Maar echt geschreeuwd heb ik niet, ja met de allerlaatste persweeën, maar dat waren meer van die oerkreten, hihi.