euhmm ik lach me suf om jullie uitspraken maar ik krijg er ook de zenuwen van haha... mijn god wat staat me te wachten!
Leuk topic! Ik heb onder andere geroepen: "Schat, laat het NU stoppen alsjebliiiiieeeeft" "Mag ik NU pijnstillers"? tegen de verloskundige... "OOooooooh ben nog liever 50 weken zwanger dan dit!" (was 42 weken zwanger toen ik beviel. Toen Koen eruit was, 1e wat ik zei (x 20) ooooooh ben zoooo blij dat het voorbij is!
bij de eerste: ik wil niet! (na elke perswee) bij de tweede: ik wil NU een ruggeprik!(ook na elke perswee) bij de derde: haal hem er uit, en AUW, maar dan heeel langgerekt en hard. de kraamverzorgster stond buiten, en hoorde me, en had al bedacht dat ze nog even moest blijven staan. ze was dus niet echt op tijd... na de laatste bevalling wel 20 keer gezucht: ik hoef nooit meer. en dat heb ik ook nog heel lang daarna nog gezucht. (en ik hoef ook echt nooit meer! ) (maar ik ben niet leuk zwanger hoor, lag echt niet aan bevallen...) en sodeju, wat zijn sommige bedden toch stevig!
Ik heb niets geroepen tijdens de bevalling. Ik gaf geen kik. Wel heb ik na de bevalling toen ik mocht douchen gezegd dat ik het gevoel had, dat ik een poepgat van 3 meter had. De vk en de kraamhulp lagen in een deuk en zeiden: die uitdrukking hebben we nog niet eerder gehoord.
Ik heb vrijwel niks gezegd of geroepen, ik was volledig in mezelf gekeerd tijdens de bevalling. Toen de verloskundige zei dat ze het hoofdje zag heb ik wel gevraagd of er haar op zat.... waar je je al niet druk om maakt op zo'n moment, haha. Groetjes, Anakin.
Ik heb niets tijdens mijn bevalling geroepen, had ik eigenlijk ook geen tijd voor, mijn dochter is in 12 min. ter wereld gekomen. Erg snel dus. Weet nog wel dat de Gyn. ruimte maakte voor de kiwi, dat deed pijn maar verder was ik in mijn "eigen"wereldje. Liefs, Hillegonda
hihihii grappig hoor al die dingen heb best wel medelijden met de meeste partners bij mijn eerste heb ik mijn man weggestuurd uit de verloskamer ik zei als je het zo goed weet dan doe ik het wel alleen , bij mn tweede was ik erg in me zelf gekeerd en heb ik volgens mij niks geroepen , bij mijn derde was ik ook erg in me zelf gekeerd en heb alleen tijdens het persen gevraagd of ik de navelstreng door mocht knippen en toen hij eruit was heb ik wel 10 minuten gezegd jeetje een jongen jeetje een jongen)had twee meiden voor hem' en bij dit kindje hoop ik erg lief te zijn tegen mijn dan man omdat hij echt een mega lieverd is en ik hoop dat ik tijdens de bevalling ook nog vind
Ik heb helemaal niets geroepen, geschreeuwd of wat dan ook tegen wie dan ook. en ondanks dat ik een zware bevalling heb gehad heb ik de bevalling heel bewust beleefd.. Mijn man heeft het ook super gedaan en ik ben heel trots op hem..
oja schiet me nog wat te binnen! tijdens het persen heb ik dus een drolletje gelaten zeg ik tegen mijn vk.. erg ben ik he.. zit ik er nog bij te schijten ook whahah ik lig er nu nog van in een deuk! Maar hij zei wel dat hij het wel gezelig heeft gehad met mij..
Ik heb heel vaak tijdens de weeën geroepen dat ik naar huis wou Eenmaal aan de weeënopwekker heb ik geroepen dat ze met de tengels van dat ding af moest blijven en dat de weeën nu wel heftig genoeg waren :x ! Tussendoor een paar keer heel hard AAAAUUUW! geroepen en daarna gesmeekt om een ruggenprik. Ik kreeg als antwoord dat ze het eerst verder aan wilden kijken en toen heb ik blijkbaar niet zo heel aardig gedaan: volgens mijn vriend en moeder heb ik gezegt: als ik nu g****domme geen ruggeprik krijg schreeuw ik dit hele t*fusziekenhuis bij elkaar! Dit is MIJN lichaam, IK heb pijn en IK wil NU een ruggeprik! De Vk liep weg, en 20 minuutjes later kwam de ane..anasti (je weet wel, die mensen die je verdoven rotwoord!) om de ruggeprik te zetten. Heb de volgende dag nog wel netjes mijn excuses aangeboden aan de VK toen ik hoorde wat ik geschreeuwd had. Gelukkig konden we er beide wel om lachen (ze was het wel gewend dat er geschreeuwd en gescholden werd )
hihi leuke 'verhalen' hier Ben 3 maal bevallen 1e bevalling.. was ik heel rustig en in mezelf gekeerd. 2e bevalling... vk ging weg en zei dat ik om 1.00 uur naar het ziekenhuis mocht gaan (het was 00.30 uur). Ik zei tegen mijn man 'echt niet we gaan NU'. Mijn man 'ja maar de vk zei..' . Ik 'WE GAAN NU!''. In het ziekenhuis aangekomen, gelijk broek uit, liggen en de VK zei 'we gaan even droogpersen, kijken of je het nog weet' . Ik 'echt niet hier komt ie' . En toen werd Jordy geboren (binnen 2 minuten). VK kon hem nog net opvangen. Dan denk je de 3e bevalling word dan een eitje... Nou! De laatste 2 cm stagneerde de boel en moest de VK die wegstrippen. Ik roepen 'HAAL DIE VINGERS ERUIT' en heb toen de benen bijelkaar gedaan... ik wilde niet verder. Ze hebben echt op me in moeten praten. Achteraf heeft het toen nog maar 5 minuten geduurd hahaha. Maar echt elke bevalling is weer anders, moet wel zeggen dat ik mijn 1e bevalling het 'mooiste'vond. Toen wist ik nog niet wat me te wachten stond... nu wel.
Deze keer zei ik vrij weinig..... had dan ook niet zoveel tijd.... Mijn zusje en schoonzusje zouden bij de bevalling zijn, maar die ging zooooo snel dat ze NET te laat waren..... ben met 1u 34m bevallen waarvan 1 min geperst Dus alles wat ik zei toen hun binnen kwamen...... "sorry, ik kon het echt niet ophouden" Het scheelde maar 1min.... ze stonden net voor de deur toen ze mijn "oerkreet" hoorde en mijn man hoorde zeggen "daar is ze".
Dat mijn moeder niet goed bij dr hoofd was dat ze die ellende 3x doorstaan heeft door 3 kinderen te krijgen.... Ik kon eenmaal in het ziekenhuis geen pijnstiller meer krijgen omdat toen de ontsluiting ineens wel gevorderd was Ik kon wel een kalmeringsmiddel krijgen, maar dat moesten ze me dan in mijn benen spuiten... Kon mij het schelen, ik zei 'Geef me er 6 in mijn been!'. En dat IEDEREEN het pand maar moest verlaten, mijn man, mijn moeder, verpleging, verloskundige etc... want ik ging het zelf wel doen, had helemaal niks aan ze, de niksnutten En tijdens het persen heb ik gezegd dat ik ermee ging stoppen. Ging niet meer verder, wilde niet meer, deed het gewoon niet meer.
Nou meiden, ik ben heel binnenkort aan de beurt, ben benieuwd wat ik zal doen.. Maar ik heb wel eens gehoord dat als je van jezelf heel rustig bent, je ook tijdens de bevalling meer in jezelf gekeerd zult zijn. En als je van je zelf temperamentvol bent, je het de mensen om je heen het dan wel eens erg moeilijk kunt maken.. hihihi.. Klopt dit volgens jullie?
whahahaha, ik lig helemaal dubbel om sommige verhalen Hoewel ik er ook een beetje nerveus van word.. straks moet ik ook.. hihi..
euhm ik heb heel veel temperament in m'n portugeze donder zitten en dat zou tijdens bevalling erger moeten zijn? Ik ga gewoon bij voorbaat aan iedereen me excuses aanbieden!