Maar ik heb wel eens gehoord dat als je van jezelf heel rustig bent, je ook tijdens de bevalling meer in jezelf gekeerd zult zijn. En als je van je zelf temperamentvol bent, je het de mensen om je heen het dan wel eens erg moeilijk kunt maken.. hihihi.. Klopt dit volgens jullie? Bij mij klopt daar niets van , ik ben normaal best rustig en beheerst maar tijdens de bevalling was ik echt een feeks ...
ooooooo! Aan de ene kant erg grappig om al die verhalen te lezen, maar aan de andere kant denk ik: "ojeee.... ik moet straks ook nog...." Ik kan alleen maar hopen, bidden, dromen en gokken op een makkelijke bevalling......... Hellup! Wie stelt me gerust?
Ikke! Heb een geweldige bevalling gehad, lekker thuis op een bed in de woonkamer. Heb geen gekke dingen gegild of geroepen terwijl ik normaal best ehh.. temperamentvol ben. Ben niet bepaald op m'n mondje gevallen zeg maar. Heb 1 keer naar m'n man gesnauwd dat hij van me af moest blijven maar dat was toen ik een perswee aan het wegzuchten was en hij m'n rug wilde masseren. Verder heb ik me keurig gedragen vind ik zelf, en heb tijdens de laatste cm wegpuffen nog aan de kraamverzorgster en verloskundige gevraagd of ze misschien een stroopwafel wilden bij de koffie. Kan je vertellen, zoals mijn bevalling gegaan is, zo wil ik er nog wel 10. Suc6 Migga!
Ik heb ook helemaal niks geroepen tijdens mijn bevalling. Ik was zo bezig met de weeën opvangen en maar hopen dat mijn mannetje er uit zo komen dat ik daar helemaal geen tijd voor had. Ik weet wel dat ik bij iedere perswee dacht...zo Luca en nu ben ik het zat nu kom je er uit! maar hij kwam niet 8-[ Achteraf heb voel ik me wel een beetje rot tegenover mijn man. Ik kan me niet herinneren dat ik hem iets van aandacht heb gegeven terwijl hij juist zo zijn best deed er voor mij te zijn. Bij het hechten heb ik wel zijn handen blauw geknepen het deed geen pijn maar ik kreeg het al benauwd bij het idee dat er een naald down under doorheen zou gaan
hehe nou heb heerlijk relaxed op de bank gelegen chips eten todat de weeen wel heel snel achter mekaar kwamen. (om de 2 minuten) ik rustig ff naar boven tas ophalen nog wat dingetjes pakken, heel rustig weer naar beneden, krijg ik ineens persweeen.. wist niet meer hoe ik het had. Snel naar het zkhs, over de busbaan, ik vloeken in de auto ha ha ha , moest ik ook nog eens kotsen, over mijn broek en schoenen heen. Voor het zkhs ook nog een keer . (zie je nu nog een hele vlek van ha ha leuke herinnering als ik weer een in dat zkhs kom) En toen kwam ik daar, 9 cm , vliezen gebroken en ik maar lachen en grapjes maken vk en gyn zeiden dit maken we niet vaak mee. totdat de persweeen weer begonnen.. heb nog een keer gegilt om pijnstillers maar nee dat was te laat. oja heb nog tegen mijn vriend gezegt, ik wil dit nooooit weer! we nemen hierna geen kids meer dit nooooooit weer! We gaan de volgende wel adopteren! ha ha ha ha ja het was drama oja toen ik inscheurde en hij niet verder ging heb ik gegilt zag allemaal sterretjes zakte haast door het bed van de pijn, toen heeft de gyn de schouders gedraait van luca en was de ergste pijn snel voorbij. Denk dat ik anders hardstikke flauw was gevallen. Achteraf schaamde ik me dood omdat ik me zo had laten gaan .. ha ha .
haha.... ik heb niet echt geschreeuwd... wel een soort kreunend geluid gemaakt geloof ik en ik weet nog dat ik wel een paar keer heb geroepen; ik kan dit niet, ik kan dit niet!! hahahaha verder wou ik niet veel contact met mn vriend enzo... niet aanraken masseren dat soort dingen! wou gewoon in mezelf gekeerd zijn en dat vondt ik het prettigste...
Ik heb het netjes gehouden (wie had dat gedacht?). Na 6 uur (totale bevalling duurde 6 en een half uur) heb ik tegen mijn vriend gezegd dat ie het nu wel mocht overnemen (ik had genoeg gedaan ). Ik had echt verwacht dat ik een onwijze bitch zou worden, maar idd tijdens een bevalling kan je heel vreemd reageren: Ik was zo makkelijk en meegaand, dat ben ik anders nooit hahaha, nee dat valt ook wel mee, maar mijn vriend schept wel op tegen iedereen dat ik me zo goed gedragen heb. Dus sorry, geen grappige anecdotes hier....
Ik zei tussendoor tegen mijn vriend: Help me eraan herinneren dat ik dit nooit meer doe! Maar ja, ik was het ook even snel weer vergeten want in januari ben ik weer aan de beurt!
Helemaal niks. Mijn vriend had net zo goed beneden in het restaurant een krantje kunnen gaan lezen hahahaha Was zo in mezelf gekeerd dat ik niks of niemand opmerkte.
Ik heb een paar keer zacht auw gezegd en dat was et ook wel ben neit zo;n prater in een vreemde omgeving zelfs niet met bevallen
mijn bevalling duurde in totaal 19,5 uur en ik heb alleen maar "dank je wel" gezegd geloof ik. mijn man en een doula (stagiaire) masseerde mijn been- en rugweeën weg en elke keer als de wee was afgelopen zei ik heel lief dank je wel. ik had dit echt nooit van mezelf verwacht. Ik had iedereen al gewaarschuwd en vooraf al verontschuldigingen aangeboden voor wat ik uit zou kramen allemaal, maar ik was helemaal overdonderd door de been- en rugweeën en zo blij dat er 2 mensen aan mijn bed stonden die kl*te weeën weg te kneden, dat ik ze aldoor bedankte. Tijdens de zwangerschap was ik heel kortaf tegen mijn man en soms ook tegen anderen, dus daarom had ik verwacht dat ik iedereen wel verrot zou schelden, maar gelukkig....ze zeiden achteraf dat ik zoooo lief was
Ik heb geroepen : mevrouw Kerkhof u hecht me wel netjes he Was op de ok tijdens de keizersnede. tijdens mijn weeen gebeuren heb ik alleen maar stil zitten zijn en mijn man verteld dat hij nog harder op mijn rug moest duwen
Raar maar waar, bij de bevalling heb ik niet geroepen. Zelfs (bijna) niets gezegd. Eigenlijk had ik gewoon de kracht niet meer 8)
Tijdens de weeën/ontsluiting die 30 uur duurde was ik erg in mezelf gekeerd. Ik heb een paar keer sssttt gezegd tegen Marc die me probeerde te coachen. Maar... op een gegeven moment, het was 11 uur 's avonds en ik lag al een tijd zeer pijnlijke persweeën weg te puffen en had al 29 uur weeën achter de rug (plus de nodige ellende van ontlsuiting die niet opschoot enzo) kwam de verloskundige die net begonnen was aan haar nachtdienst vragen of ik nog pijnlijke weeën had. Toen heb ik haar vriendelijk toegesnauwd of ze tegenwoordig nog overdracht hadden. (ik had tijdens mijn hele bevalling al 5 verschillende vk gezien). Ze zei meteen niets meer en Marc moest zijn lachen inhouden. Tijdens het persen riep ik op een gegeven moment "GVD waarom ben ik zo onzeker?" En ik heb ook geroepen "AUW AUW mijn reet sorry kont". Verder was ik heel rustig. Toen ze na een half uur persen zeiden dat ik Ruben aan mocht pakken vroeg ik heel verbaasd 'aanpakken? is hij er al dan?" Het laatste stuk ging iets sneller als ik verwacht had, voelde ook niets branden ofzo toen het hoofdje stond. Dus al met al best beschaafd toch? Ik kon alleen niets aan mijn lichaam verdragen qua aanrakingen, maar dat wist Marc al van de eerdere 2 inleidingen 3 weken daarvoor. Douchen vond ik ook verschrikkelijk. Liefs, Tanya
Wel interressant om dit allemaal te lezen! Zo zie je maar dat iedere bevalling weer heel anders is en iedereen anders reageert