och wat herkenbaar alles. Ik had geen contact meer met m'n ouders. we hadden een soort "pauze" ingelast. Reden: t niet accpeteren en respecteren van m'n leven. Ik ben altijd tegen t principe trouwen geweest. Trouwen is voor mij niet echt een commitment om bij elkaar te blijven. Tis makkelijk, maar verder ook niet. Bij de geboorte van m'n dochter hebben we haar erkend (althans m'n man), maar voor de geboorte van m'n zoon zijn we op een dinsdagmorgen (Lees: gratis) getrouwd. Zonder trouwjurk en getuigen van de gemeente. We wilden t geheim houden totdat m'n zoon werd geboren en we wilden een klein feestje houden. Maar goed, we wilden t aan m'n broer en schoonzus vertellen dat we ergens in juli een feestje wilden geven omdat we getrouwd waren. Dus zogezegd zo gedaan. M'n broer vond dat ik t moest vertellen aan m'n ouders, want anders ben ik z'n zus niet meer (nou, dat heeft hij al 2x eerder tegen me gezegd en sindsdien hoor ik dus ook niks meer van hem). M'n broer begon mij te chanteren en dus heb ik er voor gekozen om te gaan vertellen tegen m'n ouders. Ik heb gezegd tegen ze, dat ze wisten van m'n mening en dat we getrouwd zijn alleen, dat t goed is voor later en dat t goed is geregeld voor de kinderen. Maar (en nu komt t), ik wil niet in een witte trouwjurk de hele dag geleefd worden en dan mensen uitnodigen die m'n ouders WILLEN dat die komen op MIJN trouwfeest. En dan verplicht met iedereen gaan praten. Dat is mijn keuze en dat moeten ze maar respecteren. Uiteindelijk dit gezegd tegen ze. Nou, ons mam helemaal in tranen. En riep meteen: ik heb maar 1 dochter en die MOET een keer in een witte trouwjurk rond lopen. En ik had echt zoiets van: mam, je weet toch mijn mening. Je weet allang hoe ik er over denk. Dus geen respecteren van mijn keuze. Ons mam had gezegd: ik vergeef t je nooit. Nou fijn hoor als je moeder dit zegt van je. En ze zei ook: dat mijn man op een voetstuk stond en nu hard is gevallen. Of hij mij heeft gehersenspoeld. Ik had al die jaren geen eigen mening omdat zij mij dit oplegde hoe ik dit moest doen. Ons mam doet wel allerlei dingen met de kinderen van m'n broer en ze ontkent t dat ze elkaar zo vaak zien. Als je vraagt aan m' ndochter: van wie is M & F, dan zegt van oma. Dus je begrijpt dat ze m'n broer + schoonzus niet meer kent. Want die zijn vreemden voor elkaar. Op een gegeven moment uitgepraat en nu dus weer mondjesmaat wat contact. Maar bellen van hun kant doen ze niet meer spontaan. M'n dochter wil wel naar opa en oma toe, maar die weet ook wel wat er aan de hand is. Mijn mama zit dan op d'r stoel en doet niks met haar. terwijl mijn papa wel alles doet. (mijn papa is een schatje en die heeft mij mening wel gerespecteerd). Nu heb ik dus geen contact meer met m'n broer, omdat hij al meerdere malen gezegd heeft dat ik z'n zus niet meer bent. FIjn, hij had toch al geen contact meer met me. Hij is al 1 1/2 jaar niet meer bij me op visite gekomen. dus ik zit daar ook niet mee op te wachten. Mijn broer vindt andere mensen belangrijker dan zijn zus. Heb ik vrede mee. maar nu moest ik op een gegeven moment t goed maken met m'n broer (zei ons pap tegen me). Maar ik heb niks fouts gedaan en dat heb ik ook tegen 'm gezegd. Ik zei, dat hij maar moest komen, want hij heeft me gechanteerd en hij heeft gezegd dat ik z'n zus niet meer bent. Dus ons pap confronteerde met zijn uitspraak: ging hij t nog ontkennen ook. Nou heeft m'n broer t helemaal gedaan bij me. Ik steek liever mijn tijd en energie in m'n gezin dan dati k t goed ga maken met m'n broer. M'n ouders doen ook allerlei uitstapjes met m'n broer en dat hoor ik later ook dat ze wat leuks hebben gedaan, zodner dat wij er bij worden geroepen. En als er iets leuks wordt gedaan, dan trekken m'n ouders toch richting m'n broer toe en worden wij afgezonderd. Sorry voor t lange verhaal, maar ik zit er wel mee. heb t enigszins geaccepteerd, maar aan de ander kant..... weet neit wat ik er mee aan moet.
Mijn moeder heeft mij keer verteld dat ik een ongelukje was, ja ook zo leuk dat te moeten horen >.< ook dat ze nooit kinderen wilde hebben, uhh... waarom was mijn broertje dan wel gewenst? die werd geboren toen ik 10 was, en mijn oudste zus was toen 16! =O en die was echt wel gewenst want haar ex man had namelijk nog geen kinderen en dus kwam mijn broertje. En mijn moeder heeft talloze keren verteld hoe zij als kind werd mishandeld door haar ouders, maar sloeg ons ook als wij iets deden dat niet mocht, en nog hard ook! Ik kan me nog herinneren hoe zij mijn broertje sloeg, hij was toen 5 jaar dacht ik, hij was vervelend, en leusterde niet, en me moeder was zoo boos dat zij hem in zijn gezicht sloeg en hij met zijn hoofd tegen de punt van een kast aankwam, gelukkig heeft hij er niks aan overgehouden. ik vond dat zoo zielig! ik begrijp precies wat je bedoeld. Het is gewoon niet normaal hoe sommige ouders hun kinderen behandelen. Ik zou zo nooit met Damian willen omgaan echt, ik kan me dat gewoon niet voorstellen om hem te gaan slaan, of hem geestelijk te mishandelen.
mijn hemel wat een verhalen.. Mijn so proberen nog wel contact te leggen alleen op hun, manipulerende manier.. Oftewel cadeautje kopen voor mn vent, dan past er iets niet MOET hij het langs komen brengen en verdomd hij gooit het er af en liggen dr weer kleertjes voor mn dochter en een knuffeltje.. We hebben besloten de pakketjes en zo te accepteren, maar voorlopig te doen alsof het gewoon van ons is.. niet in haar zicht uitpakken en de kaarten weggooien als ze oud genoeg is krijgt ze het verhaal te horen en dan mag ze zelf beslissen wat ze doet.. Wat mij in die 4 jaar het meest geraak heeft is de opmerking ze blijft bij je voor je geld en wil een kind zodat ze je lekker leeg kan roven.. ( so zijn nogal rijk bedeeld, en vent heeft een spaarrekening a heel hoog maar ho maar dat die het krijgt.. ) dit is dus absoluut niet waar maar goed hun weten het beter denken ze..
Onvoorstelbaar, je mag niet eens je eigen mening hebben betreft trouwen/samenwonen/kinderen krijgen.. In je eigen gezin bepaal je zelf hoe je het graag ziet. Een ander heeft dat maar te respecteren..
dat weet ik. maar die acceptatie heeft bij ons mam lang geduurd. we hebben t mei verteld en nu begint t enigszins te accepteren. ze heeft altijd wel een deel van m'n leven bepaald. misschien was ik daarom blij dat ik zo snel t huis uit ging en dat ze nooit heeft geaccepteerd hoe ik ben.
Hey MVE. Je weet inmiddels het verhaal tussen mijn ouders en mij. Met mijn moeder heb ik nu al 2.5 jaar geen contact en met mijn vader 2 jaar. Positieve kant van het geen contact hebben vindt ik dat het heel veel rust brengt ( bij mij iig ) Negatieve kant is dat het sommige dingen toch knap lastig maakt ( zo heb ik nog contact met mijn zusje die daar woont, wonen in het zelfde dorp dus komen elkaar regelmatig tegen, kinderen hebben geen contact meer met opa en oma ) Vooral voor Levi en Elin vindt ik het vervelend dat ze een opa en oma missen. Nu zijn ze gelukkig jong en weten ze niet beter, heb gelukkig nog even om te bedenken wat ik ga vertellen als ze er om gaan vragen. Ik ken je ouders natuurlijk niet dus daar kan ik niet over oordelen maar hoe ik af en toe de verhalen van je lees vindt ik het sowieso super knap van je dat je al zo lang alles slikt. Was geloof ik al een keer behoorlijk uit mijn slof geschoten en een keer duidelijk gezegt wat je er nu echt van vindt. Meis je moet doen waar jij je goed bij voelt,misschien eerst een tijd afstand nemen en kijken hoe dat bevalt ? Gelijk het contact verbreken is vaak erg moeilijk om het weer goed te maken. knuff ( heb niet alle blz doorgelezen,dus misschien schrijf ik dingen dubbel op die ook al door anderen gezegt zijn )
hier met moeder en schoonouder weinig contact omdat er vanalles geeist word waar wij niet achter staan. en ze onze mening en opvoeding niet accepteren nouja prima maar dat is onze zaak. met mijn vader heb ik geen contact meer dat was al jaren heel minimaal maar sinds de zwangerschap van fynn helemaal niet meer. hij heeft mij geslagen geschopt vernederd in mijn kindertijd/jeugd en toch bleef ik de goede kanten zijn "ik had nog een vader" en toen ging ik samen wonen nou de wereld was te klein ik was niet eens 20! (nee net 19)maar hij nam er genoegen mee. toen mijn oma overleed heb ik dat pas 3 maanden later te horen gekregen (ik kwam niet meer bij oma omdat ze erg slecht was en mij niet herkende)dit heb ik hem zwaar aan gerekend en toen ging het slecht achteruit. en toen werd ik zwanger de meest walgelijke dingen zijn gezegd. ik had me laten bezwangeren.hoe had ik zo achterlijk kunnen zijn hij gebruikte mij alleen maar hij zag in mij een betere toekomts. hij moest eerst maar eens een fatsoenlijke baan zoeken en ik moest met iemand van mijn stand gaan zoeken ik zat nu ver benenden mijn stand! hier heeft hij mij zo mee gekwetst door mijn vriend minderwaardig te noemen ik hou zielsveel van hem en als was hij putjesschepper op zee geweest had het me geen reet kunnen schelen.hij heeft mij zoveel pijn gedaan door te zeggen dan ik achterlijk was om zwanger te raken dat ik accuut alle contact verbroken heb. hij kent zijn kleinzoon niet en van zijn kleindochter weet hij niet eens afmischien dat een oom of tante eens iets heeft verteld maar anders weet hij niets van ze hij zal ze ook nooit te zien krijgen
Amfy.. Wat onrespectvol!! Zo ver gaat het hier " gelukkig" niet. Maar het gaat allemaal erg stiekem. Niet dat het minder erg is , de klap komt dan vaak pas achteraf wanneer we weer het 1 en ander hebben gehoord. Als ik terugdenk zijn er zo veel situaties geweest waarin wij gewoon glashard genegeerd werden of wij het gevoel hadden ongewenst te zijn. Zo kwamen wij ze toevallig tegen bij een braderie in een dorp verderop. Ze reden ons voorbij, wij wisten niet zo goed waar we de auto neer konden zetten ( hadden Esmee bij ons dus niet TE ver lopen) Belden we hen op of ze even wouden wachten, konden we achter hun aan rijden. Nee, ze hadden haast. Umh.. Ok.. Krijg je later een smsje. Waar zijn jullie? Ja, daaaaaag.. Nu hoeft het niet meer! Mijn ouders hebben een bootje, gaan regelmatig varen met mooi weer op de ijssel. Hoor je weer eens dat ze met het " gezin" uit varen zijn geweest. Goh, dat vinden wij ook wel leuk. Krijg je te horen, Oh, we dachten dat jullie niet konden.. Bel dan even. Ik heb mama vorige week woensdag gezien en zaterdag gesproken aan de telefoon. Daarna niets meer gehoord. Heb zo'n vermoeden dat er vanavond ( feestje en drank in het spel) wel weer een smsje komt. Kaatje.. JIj hebt dus helemaal geen contact meer. Hoe is dat dan gegaan? Heb je gezegt, het is nu klaar ik wil dit niet meer? En hoe doe je dat met verjaardagen? Het betekend dus dat ik ze wel op verjaardagen tegenkom ( van zusje etc.) Accepteerd je zusje je keuze?
haha zit even te denken hoe ik het heel kort neer kan zetten. Het komt er op neer dat mijn moeder een type is van "het gaat op mijn manier en anders niet" Zo is ze eens 9 jaar niet bij mijn oma geweest omdat die aan haar vroeg of ik niet eens aan de pil moest. Heb dat jaren geslikt tot Levi kwam. Ze had een autostoeltje gekocht voor als Levi bij haar was. Stoeltje was vanaf 9 maanden, Levi was 7 maanden dus zei ( aan de tel ) dat ik het eerst wil passen omdat zijn veiligheid voor alles gaat. En toen zei ze dus dat als het allemaal zo moeilijk moest hij anders maar niet meer moest komen. Uiteindelijk heeft ze een hoop lullige dingen gezegt ( bv dat mijn man niet werkte,maar wel kon vissen .. hij is gedeeltelijk afgekeurd ) Uiteindelijk heb ik gezegt dat ik op ging hangen voor ik dingen ging zeggen waar ik later spijt van zou krijgen. Wij zijn geen praters, hebben ze me nooit geleerd.Dus heb de dag erna een hele lange mail gestuurd met hoe ik me voel, wat ik jammer vindt ( hoe bepaalde dingen altijd gingen thuis ) maar ook positieve dingen genoemd, dat ze altijd hielp als je het vroeg etc. Onderaan gevraagd of ze alles even wil laten bezinken en dat ik hoopte dat we er daarna over konden praten. Kreeg binnen 5 min. een mail terug met dat ze geen contact meer wilde omdat ik haar de grond in stampte bla bla bla. Heb het zelf toen nog geprobeerd weer goed te maken ( zonder ja en amen te zeggen ) maar werkte gewoon niet. Hoop stress, was toen ook zwanger van Milou en toen ik haar verloor was ik er zo klaar mee om steeds wel-niet-wel-niet met een hoop stress erbij. Heb toen tegen haar gezegt dat de keuze nu bij haar lag. Of wel of geen contact ( omdat ze dus steeds het contact verbrak als ik het weer net goed had gemaakt ) en toen heeft zij er voor gekozen geen contact meer te willen. Mijn vader is gewoon een slappe zak en heeft er na een half jaar voor gekozen om de thuis situatie boven zijn kind en kleinkinderen te verkiezen. Want als hij hier was zat mijn moeder chago thuis. Mijn zusje woont nu nog thuis, zij komt dus altijd hier heen, en naar haar verjaardag gaan we niet ( nu viert ze dit ook niet ) maar straks als ze op haar zelf zit, gaat trouwen etc komen we er waarschijnlijk niet onderuit om met elkaar in één ruimte te zitten. Mijn zusje snapt onze kant, en de kant van mijn ouders en bemoeid zich er verder niet mee.Wat ik ook niet wil want dan krijgt ze alleen maar weer gezeur thuis. Nou is dus niet gelukt om het kort te houden
Kaatje.. Jou moeder heeft er dus voor gekozen geen contact meer te hebben? En wat gemeen om dat te zeggen over Ferry..:x
ja keus is in eerste instantie van haar kant uit gekomen. Later heb ik er zelf voor gekozen om afstand te nemen omdat het me te veel stress gaf in de zwangerschap, en dat was later voor haar weer de reden om het contact voor de tigste keer te verbreken. Hierna heb ik ook geen poging meer gedaan om het goed te maken. Best lastig als je elkaar regelmatig in het dorp tegenkomt. Maar ik zit niet fout.Loop met opgeheven hoofd en kind aan de arm door.Zij vlucht winkels in als ze me ziet aankomen.
Kreeg vanmorgen een mailtje van mijn zusje over sinterklaas. Ze hebben een datum geprikt. Maar die middag moet ik werken. Als ze nou gewoon even overleggen. En rond 5 december een dienst ruilen is gewoon niet te doen. Want iedereen wil in dat weekend sinterklaas vieren. Vind het gewoon jammer dat ze niet vragen welke dag ons goed uitkomt.
MVE; nou pff.. dan niet toch? het zal wel moeilijk liggen maar dan vier je sint toch bij je Souders?? mijn schoonouders snapte niet dat wij kerst bij osn wouden vieren, ik was 22 nov. uitgeteld, als ik 2 wkn overtijd liep werd het 13 dec. en had geen zin om met een baby van 2 wkn, die ook nog eens veeels te klein zo zijn 1..5 uur in de auto te zitten.. kreeg als antwoord; nou het draait niet altijd om jou en de baby.. hmm voor mij wel! dus wij hebben hun ook niet gezien.. lekker rustig
omg.. beetje meeleven was te veel gevraagt denk ik? ik zou het ook niet hebben gedaan =3 beetje belachelijk zoeen antwoord.
Heb nu een voorstel gedaan om het een dag eerder te vieren. Op een zaterdagmiddag. Zo niet, dan niet hoor. Het gaat er toch om dat de kinderen " kunnen" ?
Het heeft nog weer een staartje gekregen, ik had mijn zusje een mailtje gestuurd. Maar nog geen reactie gehad. Dus ik belde haar op vanavond. Zou wou eerst met de rest overleggen wat die wouden.. Ok, snap ik. Maar waarom dan alvast een datum prikken. Ook aangegeven dat het voor Esmee niet leuk is als iedereen Sinterklaas viert met elkaar maar zij ( wij) er niet bij zijn. Zegt ze: We kunnen niet met iedereen rekening houden. Nee, er wordt gewoon een datum geprikt, kun je niet heb je pech. Vanmiddag kwam ik mijn moeder tegen in het dorp, zegt ze eerst: Goh wil je me niet zien, stoppen we om te kletsen gaat ze zo door met het gesprek met mijn oom en tante. En wij stonden er bij, geen alles goed oid. Toen zijn we maar door gelopen.. Oja.. Mijn pa blijkt op vakantie te zijn, hoe en wat? Schoonvader sprak mijn moeder & vertelde het. Mijn moeder vanmiddag sprak er geen woord over.. Ben ik nou gek????