Ik had gisteren zoiets raars: Ik reed gisterenavond laat terug naar huis met de tomtom aan. Het regende kei en kei hard en reed 90 op de linkerbaan. Ik was bezig om een vrachtwagen in te halen die dus op de rechterbaan zat. Ineens schoof hij zomaar naar links , ik kon gelukkig zelf nog naar links uitwijken, aangezien daar een halve vluchtstrook liep.......Toen zag hij me (gelukkig) en ging terug naar zijn eigen baan. Waarschijnlijk was de chauffeur oververmoeid, aangezien hij geen reden had om op de linkerbaan te rijden (geen auto voor hem bijv en hij gaf ook geen richting aan).........Ik was me rot geschrokken!! Een paar seconden hierna ging mijn tomtom raar doen: het beeld werd donkerder, liet wel de weg zien, maar had knopjes om hem in te stellen in het beeld, heel raar, aangezien ik er niet aan had gezeten en hij doet nooit zoiets. Dus ik ben bij de eerste benzinepomp gestopt om hem weer goed te krijgen, wat dus niet lukte. Aangezien ik de weg wel redelijk wist, dacht ik: ach, laat ook maar, ik vind het vast wel en ben weer gaan rijden. En inderdaad, op een gegeven moment was het weer een bekend stuk en reed ik op de afrit richting mijn stadje, ik stond stil om een auto van links te laten gaan en ik krijg een hele harde ruk aan het onderste deel van mijn gordel en de tomtom ging weer terug in de normale stand....... Zo van "nu ben je weer veilig en ik ga weer....." zo apart! Wie heeft ook eens zoiets gehad, dat je (bijna) zeker weet dat er een engel over je waakte?
Poeh hè dat is schrikken schrikken hè ..... Ik moest eerst altijd met de auto over de snelweg om thuis te komen... Normaal rijden er op die weg heel veel vrachtwagens zo nu ook ... ik ging links rijde op de vrachtwagens in te halen...echt uit het niets ontstond er links een file ik reed 120 en moest zo hard remmen dat ik uit reflex zonder te kijken aan het stuur heb getrokken en naar rechts ben gegaan... Normaal rijden er zoveel vrachtwagens maar toen ik naar rechts gangreen er niets .... Ik was zo geschrokken en besefte me heel erg goed dat ik zo'n mazzel heb gehad....
Niet zelf gevoeld maar achteraf wel gedacht. Mijn tante is overleden tijdens een operatie, Vorige week ben ik ook geopereerd wat niet goed ging, medicatie sloeg niet aan maar ineens deden ze wel hun werk.. Mijn tante wilde me nog niet hebben denk ik.
Nou, ik denk hier ook dat misschien mijn overleden tante mijn beschermengel was: mijn vader is ernstig ziek (staat wel in een ander topic) en ik kwam daar vandaan. Mijn zusje heeft mijn tante afgelopen weekend, toen mijn vader heel erge waanideeën had, op de bank zien zitten, kijkend naar hem en toen ik daar dus was, ging ineens het tafelkleed omhoog en werd keurig teruggeslagen toen ik wilde gaan eten....... Ik vroeg mijn zusje: zag jij nu wat ik zag??? Nou, zegt ze: als jij bedoelde dat het tafelkleed ineens teruggeslagen werd......ja, dat zag ik ook, mijn zwager wist niet hoe hij het had en is het huis uitgegaan Wij denken dus dat mijn tante op hem wacht of zoiets. Wel bizar hoor, zoiets! Gaat het nu weer goed met je dan?
reden in duitsland op de snelweg en opeens in een bocht een stilstaande file... ging gelukkig nét goed... en keer had ik zoiets: ik blijf nog 10 min langer op mijn werk... en dat was maar goed ook. bleek namelijk 10 min geleden een ongeluk gebeurd te zijn op een weggetje. politie kwam er net aan. en keer toen ik net zwanger was een pirouette op de snelweg gedraaid door aquaplanning met een smart... alle kanten van de snelwegoprit gezien maar gelukkig geen schade... heel eng als je paar x de vangrail op je af ziet komen :S
Paar jaar terug met mijn subaru gespint op de weg in een bocht. Ik botste met de kont van de auto tegen een pas geplante boom...2 meter verder stond een hele dikke boom die ik net heb gemist in mijn draai op de weg aan de sporen te zien. Dat was wrl even schrikken in mijn kroketten auto.
Dit heb ik ook een x gehad! enige schade was een lekke band, alle auto's (want het was ook nog in de spits op de A10!) hebben mij weten te ontwijken
hier maar 2 om ons hoeven heen rijden... eng is zoiets brr.... hier geen enkele schade, auto gelijk laten nakijken bij de garage, was top gelukkig... ben nog steeds bang maar heb nu gelukkig niet een plastic auto'tje hihi
Zo'n 8 jaar geleden zaten ik en mijn man (net vriend toen) bij andere vrienden achterin de auto om naar een cafe te gaan.. Hij reed zo hard dat we uit de bocht zijn gevlogen met 140 km/h! Tegen 3 verkeersborden aan en een boom zijn we uiteindelijk geland in een tuin! De auto zat zo duchtig in elkaar dat iedereen dacht dat we dood waren, maar we zijn van de schrik gewoon weggelopen hihi.. Die dag (12 uur 'snachts,is om 00.15 gebeurd) werd ik ook nog 18.. ik was zooo boos en iedereen zei sst ben blij dat je nog leef jullie hebben heel veel engeltjes op jullie schouder gehad! Maar we zijn er zeker niet zonder kleerscheuren vanaf gekomen en hebben die nacht en dag in het ziekenhuis doorgebracht!
We hebben allemaal twee beschermengelen op onze schouders zitten. Als het je tijd is ga je en anders beschermen ze je.
Ik ging naar een penvriendin in Rotterdam en mijn vader zou die dag naar familie in Limburg gaan. Ik had gedroomd dat mijn vader bij een heel zwaar auto ongeluk betrokken zou zijn. Dus toen ik hem opbelde en zei dat ik goed was overkomen, vertelde hij mij dat die aan de dood ontkomen was omdat er voor hem een ernstig ongeluk gebeurd was. Hij had echt een engeltje op zijn schouder!
Mijn moeder en oma waren enkele maanden geleden onderweg naar een uitvaart. Ze hebben allebei geen rijbewijs dus mijn oom reed. Toen ze 120 op de snelweg reden kreeg mijn oom een hartaanval en is buiten bewustzijn geraakt. Ze zijn tegen de vangrail aangereden, mijn superoma heeft toen het stuur gepakt en ervoor gezorgt dat ze tegen de vangrail aan bleven rijden. Helaas was de auto een automaat dus ze bleven maar rijden en omdat mijn oma en moeder dit niet wisten en geprobeerd hebben aan de handrem te trekken trokken ze dus aan de versnellingspook waardoor de auto achteruit ging rijden! Mijn oom kwam toen weer een beetje bij en samen hebben ze de sleutels uit het contact gekregen. Daarna natuurlijk 112 gebeld etc... pffff als ik eraan denk hoe anders dit af had kunnen lopen. Ze hebben echt minstends 2 beschermengeltjes per persoon in die auto gehad. Dus ja, daar geloof ik best in, in beschermengeltjes. ps het gaat trouwens alweer tsukken beter met mijn oom!
Ik ken het zinnetje. En er zal vast een kern van waarheid inzitten. Maar ik moet altijd huilen als ik hem lees. Wat was dan de reden dat ze mijn vriend van 17 wilden hebben? Was zijn leven al leuk genoeg geweest? Konden ze hem daar beter gebruiken? Zucht. *tranen*
Heb het in 2006 een keer gehad, jaar ervoor was m'n vader overleden. Die ochtend zat ik op de bank en de schermerlamp die uit was ging aan uit zichzelf, en toen knipperen als een gek ik had mijn hart in m'n keel zitten en ben er naar toe gerend en de stekker eruit getrokken, en naar school gereden op de fiets. Was zo in gedachten,en aan die weg zitten veel bedrijven. Dat ik pas op het laatste moment zag dat er een vrachtwagen achterwaarts een oprit afkwam. En kreeg ineens een zwieper aan m'n stuur dat ik hem nog ontwijken kon anders was ik er zo tegen aan geknald en had hij me niet bemerkt! Dus die ochtend had ik ook zeker een beschermengel bij me
Bubbles! Sorry begrijp je gevoel! Hij zal op een betere plek zijn nu. En inderdaad zijn test is hier al geweest. Aan jou woorden kan ik al lezen dat hij een goeie jongen is geweest. Ik weet niet hoe hij weg is gegaan. Maar sterkte met je verdriet. Blijf altijd in je gedachten houden dat je hem op een dag weer zult zien!
kippenvel verhalen dames! Bubblez: wat verdrietig van je vriend. Helaas kan ik je geen antwoord op het waarom geven, maar ik geloof net als Angel dat hij nu op een betere plek is.
Niet in de auto maar als kind op een glijbaan. Ik denk dat ik een jaar of 8 geweest zal zijn. Er was in het park waar wij op vakantie waren een hele hoge glijbaan. Ik was er die dag al 50 keer af gegaan denk ik. Dus die 51e keer wilde ik eens wat anders en besloot ik dwars te gaan glijden met mijn benen over de rand. Maar ik verloor mijn evenwicht. Ik zou zeker naar beneden zijn gevallen (en het was echt heel hoog) als ik niet een hele harde duw terug had gekregen.... Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Geen idee wie mijn beschermengeltje toen was omdat alle mensen van wie ik hield toen nog leefden. Misschien mijn opa die ik nooit heb gekend....
Ik ben 4 jaar geleden met 120 km p/u van de weg "geduwd". Vol de vangrail in, draaide rondje over de weg en kwam aan de andere kant van de snelweg in de vangrail tot stilstand. Dit was samen met mijn zoontje van toen 1. Uit de auto gezaagd door de brandweer en afgevoerd naar het ziekenhuis. Ik mocht een paar uur later het ziekenhuis verlaten en zoontje moest 1 nachtje blijven. Uiteindelijk hij zonder kleerscheuren er vanaf gekomen en ik heb dan 2 jaar fysio gehad vanwege nek/rug klachten. Maar echt een wonder dat we überhaupt nog leefde. Weet zeker dat wij 2 engeltjes bij ons hadden. Mn moeder en mn oma.