Hi, Ben inmiddels bevallen van een mooie zoon. Bevalling viel vies tegen! Kwam voornamelijk doordat ik een valse start had op zaterdagavond en daarna vanaf zondagavond tot maandagavond bezig ben geweest. Had ook alleen maar rugweeen en die deden gemeen pijn. Enige wat bij mij hielp was als mijn vriend aangaf dat ik bijna op de helft van de wee zat zodat ik wist dat het bijna voorbij was. Oh ja en een warme kruik tegen mijn rug! Heb ook een ruggeprik gehad, maar daar heb ik maar een paar uur profijt van gehad. Daarna kwamen de weeen er gewoon doorheen. En het was helemaal een crime toen ie uit moest om op persdrang te wachten. Die kwam niet..... na 4 uur wachten (met rugweeen, meerdere paniekaanvallen en smeken om een keizersnede ) vonden ze dat ik het zelf maar moest proberen. Dat was ook het enige wat hielp tegen de pijn, flink meepersen, dan voelde ik de rugpijn niet. Uiteindelijk hebben ze gelukkig een handje geholpen met een vacuumpomp en na 37 min persen was ie daar. Overigens een raar moment omdat we een meisje verwachtten.... ik vroeg voor de gein of het wel een meid was en toen zeiden ze dat het een jongen was! Ik was erg verbaasd! Maar natuurlijk erg blij dat ie eruit was. Uiteindelijke schade valt erg mee, klein knipje (zag ik ook erg tegenop) en wat hechtingen. En ik heb het overleefd
Allereerst natuurlijk van harte gefeliciteerd met de geboorte van je zoon! Dat moet inderdaad een flinke verassing zijn geweest! Had je wel een jongensnaam bedacht van te voren, voor de zekerheid? Balen dat het zo tegen is gevallen! Idd, die rugweeen zijn erg naar want je kunt er niets mee. Fijn dat de warme kruik iets geholpen heeft want dit was bij mij absoluut niet het geval, die kruik heb ik weggesmeten want het werd alleen maar erger door de warmte. Ik heb van begin tot eind (+/- 7 uur) op een halfuurtje na alleen maar rugweeen gehad. Het is nog een verassing hoe het dit maal zal gaan! Maar ik ben blij voor jou dat jij het nu achter dr rug hebt! Geniet van je wondertje!
Was idd een enorme verrassing toen bleek dat het een jongen was. Je hoort wel eens dat de echo niet klopt, maar je verwacht niet dat dat bij jou gebeurt. We hadden gelukkig wel een jongensnaam bedacht, want de namen hadden we al voor de 20 wk echo. We hadden alleen veel meer over de meisjesnaam nagedacht Die rugweeen zijn idd vreeeeeeeselijk, voelt echt alsof je in 2en wordt gebroken. Hoop dat het deze keer beter gaat bij jou!
Nou, ik zou net reageren op je 1e vraag maar je bent bevallen. Zo, dat is nog eens een verassing! Een jochie, leuk hoor! Van harte gefeliciteerd. De bevalling van jou is herkenbaar, bij mij ook rugweeen die niet meer weggingen en geen persweeen, ik heb 100 minuten geperst, en idd tijdens persen deed mijn rug minder pijn. Maar na het persen aaaaaaah. Omdat mijn 9 ponder thuis is geboren en ik geen pomp of knip of scheur heb gehad kan ik er heel positief op terug kijken. Maar die rugweeen, oooh, hoop nooit weer!
Het enige dat bij mij hielp was een ruggeprik. Ik had een weeenstorm (dus geen tijd tussen de weeen om bij te komen...)
De eerste twee bevallingen van onze zoons zijn ontzettend vloeiend verlopen. Met de eerste zou ik thuis bevallen, maar moest toch naar het ziekenhuis, omdat de weeën maar niet doorzetten en het bij gewone buikpijn bleef. Toen ik in het ziekenhuis kwam bleek dat ik al zeven cm ontsluiting had, en mocht ik niet meer naar huis. Maar inleiden was dus al niet meer nodig. Na het breken van de vliezen wastie er vrij snel, en zonder erg veel pijn. Het ging heel relaxed en had me het allemaal veel erger voorgesteld. Geen knip, geen hechtingen. De tweede werd thuis geboren en ik had er gewoon zin in! Een poosje onder de warme douche gestaan, vond ik heerlijk en dat was heel ontspannend. De verloskundige was er tien minuten toen onze zoon geboren werd na twee persweeën. Wederom heel relaxed, geen knip en geen hechtingen. Dus ik kan terugkijken op twee superbevallingen, onze zoons zijn inmiddels 23 en 21. En dan nu, na twintig jaar hopen toch nog de derde. De zwangerschap verloopt ondanks m'n leeftijd en diabetes tot nog toe vrijwel vlekkeloos. Dus had ik goede hoop dat ook de bevalling weer vlot zou mogen gaan. Maar als diabetesmoeder word je vaak 2 of 3 weken te vroeg ingeleid, en ik twijfel of je lichaam en geest er dan al wel klaar voor zijn... En op deze leeftijd ben je misschien wel niet meer zo soepel als toen je jong was. Het lijkt me heel naar om ingeleid te worden en aan zo'n draad vast te liggen, dan moet je blijven liggen, bleeeeh, daar zie ik wel tegenop. Ik blijf wel echt hopen dat het spontaan zal beginnen, want dat is volgens mij de meest natuurlijke manier en gaat het het beste. Aan de andere kant mogen we blij zijn als ons kindje gezond ter wereld mag komen, als je over de veertig bent, diabetes hebt, dan heb je natuurlijk veel meer kans op complicaties. En als inleiden moet, dan moet het. Maar goed: het is dus nog helemaal afwachten.
Ik heb een ruggeprik gehad, en dat vond ik wel heel fijn met vreselijke rugweeen en nog praktisch geen onsluiting. Maar ervaringen met iets anders heb ik niet. X Elise
pethidine en lachgas gehad. pethidine haalde de scherpe randjes van de weeen af en ik werd er heerlijk rustig en slaperig van. Lachgas hielp bij mij niet echt tegen de pijn maar werd er wel heeeeeel relaxed door hahaha. kon tussen de weeen door lekker ontspannen. Leken wel minuten tussen te zitten terwijl dat helemaal op het einde natuurlijk niet het geval was hahah.
Bedankt voor alle tips, ik heb er ook zeker wat aan,...Ben best een beetje bang hoor. Maar wat me opvalt,...ik lees niks over de geboortetens, werkt dat ding helemaal niet, of probeert niemand hem (en zal ik dan maar de eerste zijn?)
bij mij hielp niks! heb het in bad geprobeerd de douche kruiken niets hielp.. uiteindelijk heb ik me maar over gegeven en lag ik te kruipen over de vloer en heb het hele ziekenhuis bij elkaar gegild.. de pijn is onverdraagelijk maar hoe cliche het ook klinkt.. als je je kindje ziet was het t dubbel en dwrs waard! ik wil er nog zeker 2 of 3 succes met je bevalling
Pethidine hielp bij mij niets, pas toen de pomp met pijnstilling (morfine?) erbij kwam was het eindelijk een beetje te houden. Ik ben wel vergeten hoe een wee voelt, maar ik ben niet vergeten dat het mijn hobby nooit zal worden. Maar ja, als ik dan naar Sam kijk..... Dat gevoel vergeet je niet het eerste moment dat je je kindje ziet. Succes!
Ik ben oververmoeid aan de bevalling begonnen en echt, dat werkt echt goed! Tussen de weeen door viel ik telkens in slaap, eerst zittend in een hoek op bed, de laatste centimeters hangend aan mijn vriend. Dus op het laatst 1 minuut wee wegpuffen en zo'n halve a 1 minuut indutten. En na de bevalling had ik weer energie alsof ik wekenlang alleen maar geslapen had! Maar... weeen doen sowieso pijn, tijdens de laatste centimeters wist ik soms ook niet meer hoe ik het had. Toen ik het idee had echt niet meer te kunnen en wanhopig vroeg wanneer ik mocht gaan persen, hebben ze 10 minuten later gevoeld (stagaire moest verloskundige nog bellen) en mocht ik meteen meepersen! En het persen heeft bij mij helemaal geen pijn gedaan!